Σχέσεις

Θα κάνω μια πιο βαθιά συζήτηση, σχετικά με τις σχέσεις που αναπτύσσουν οι άνθρωποι μεταξύ τους.

Όταν υπάρχει έρωτας, αυτή η ακατανίκητη έλξη που μας τραβά σαν μαγνήτης τον έναν πάνω στον άλλον, με απώτερο αρχέγονο σκοπό να αφομοιωθούμε στον αντίθετο πόλο μας για να δημιουργήσουμε το ένα, δεν τίθεται θέμα λογικής.
Τα συναισθήματα από ένα αόρατο πεδίο, μας οδηγούν να "πέσουμε" πάνω στον κατάλληλο άνθρωπο που αμφίδρομα θα λειτουργήσει για μας στον ρόλο "δασκάλου-μαθητή"...

Στην πλειοψηφία των ανθρώπων, ο έρωτας αντιπροσωπεύει, με την συνείδηση, ένα ιδανικό που έχουμε μέσα μας για την τελειότητα και ένα αίσθημα που χρειάζεται να εκπληρωθεί, και με το υποσυνείδητο, έναν συναισθηματικό κόσμο που χρειάζεται να εκφραστεί.

Ο συναισθηματικός μας κόσμος είναι σε αταξία...Εκεί ενεργούν οι πεποιθήσεις και τα πρότυπα, τα "χαμηλά" συναισθήματα που δεν μπόρεσαν να βρουν δίοδο και να εκφραστούν, γιατί κοινωνικά έχουν σύνδεση με την απόρριψη.

Αυτός ο συναισθηματικός κόσμος, είτε το γνωρίζουμε, είτε όχι, είναι ένα μέρος του εαυτού μας, που στην πλειοψηφία των ανθρώπων, δεν είναι γνωστός, ούτε καν εκφρασμένος!

Όμως είναι αδύνατον, να παραμείνει κρυφός και να μην εκδηλωθεί, αν όχι στην πρώτη επαφή, σίγουρα μέσα στο διάστημα της εξοικείωσης σε μια διαπροσωπική επαφή.

Όταν η σχέση, φύγει από την «ακατανίκητη έλξη» και τα ένστικτα της φύσης μας εκτονωθούν μέσω της σεξουαλικής ενέργειας, αρχίζει η επαφή με τον συναισθηματικό κόσμο του άλλου και είναι ένας δρόμος που κανένας άνθρωπος στον κόσμο δεν κατάφερε να αποφύγει…Και όποιοι το κατάφεραν, ανάλωσαν τον εαυτό τους σε έναν ρόλο αφοσίωσης και υποταγής, από φόβο και μόνο, συνεχίζοντας το κρυφτό με τα βαθύτερα συναισθήματά τους… Αυτός ο φόβος της έκφρασης των συναισθημάτων, προκάλεσε την στασιμότητα στην διερεύνησή του, από κάποιους που θεώρησαν ότι αν δεν αγγίξουν το βαθύτερο σκοτάδι τους, δεν θα το πάρει είδηση κανείς.

Έτσι οι σχέσεις από την μια δεν εκπλήρωναν το αίσθημα της συνείδησης για την τελειότητα, από την άλλη τάραζαν ακόμα περισσότερο τον συναισθηματικό μας κόσμο, με αποτέλεσμα να ασθενούμε...

Και έρχεται λοιπόν μια κρίσιμη ερώτηση...

Πώς να επιλέξουμε σύντροφο? Πως μπορούμε να εκφράσουμε τον συναισθηματικό μας κόσμο, αφού το μόνο που είναι σίγουρο σ' αυτήν την διαδικασία, είναι ότι θα απορριφτούμε ή θα απορρίψουμε? Πως θα βρούμε έναν άνθρωπο, ο οποίος θα μπορεί κι αυτός να εκφράσει ειλικρινά τα συναισθήματά του και θα μπορέσουμε μαζί να ανακαλύψουμε τις ατέλειες και τις εμμονές μας για την τελειότητα?

Έλκουμε συνήθως αυτό που έχουμε ανάγκη... Ξέρουμε τι έχουμε ανάγκη όμως τελικά?

Αν η πρόθεσή μας είναι μοίρασμα και έκφραση, αν είμαστε εμείς στην διαδικασία της εσωτερικής εργασίας για να ανακαλύψουμε (με πόνο ίσως) τις δικές μας μικρότητες και τις δικές μας εμμονές και φοβίες, τότε σίγουρα θα «προσκαλέσουμε» έναν σύντροφο που θα μας βοηθήσει να εκφράσουμε και φυσικά την πρόθεσή μας!

Δεν χρειάζεται να βάζουμε «παραμέτρους», να οριοθετούμε ένα ιδανικό πλαίσιο για την κάθε σχέση μας και να κινούμαστε σ' αυτό με ασφάλεια.
Δεν χρειάζεται, παρά μόνο η ειλικρινής μας πρόθεση για συμπόρευση...

Και όταν λέω «ειλικρινής», εννοώ αυτήν την πρόθεση που έχει ξεκαθαρίσει από την απλή, φυσική πρόθεση της παρέας και της κοινωνικής αποκατάστασης, που είναι μόνο νοητική... Αυτή η πρόθεση καλύπτει μόνο ένα μέρος της μοναξιάς μας!
Για να είναι ένας άνθρωπος ειλικρινής, χρειάζεται να εργάζεται με όλα του τα επίπεδα με συνέπεια, εντάσσοντας στην ζωή του την πνευματική, νοητική, συναισθηματική και φυσική του ολοκλήρωση.

Όλοι θέλουν έναν ιδανικό σύντροφο, αλλά κανείς δεν αναζητά τον αληθινό του εαυτό!

Ο χωρισμός είναι μια επίπονη διαδικασία, γιατί ανατρέπει τον συναισθηματικό σου κόσμο, που ενώ δεν μπορούσε να εκφραστεί, βολεύτηκε με την ψευδαίσθηση της επιφανειακής ανάγκης για συντροφιά...
Και τότε η σχέση γίνεται εξάρτηση από το επιφανειακό, που όταν πάει στο βάθος πονάει από το ίδιο του το ψέμα...

Σκέψεις...

Βάσω Νικολοπούλου


2024  Reiki Center  Site Created by Liquid Art