Ιησούς

Σε όλες τις εποχές ο άνθρωπος είχε τις ευκαιρίες να νιώσει την ύπαρξή του σε μεγαλύτερο βάθος και ύψος...Σε όλες τις εποχές κάποιοι Άνθρωποι του έδειχναν τον Δρόμο προς τον θεό, αλλά δεν τους πίστεψε...
Πόλεμοι, πείνα, ανταγωνισμοί, φιλοδοξίες, όλα αυτά δεν αρέσουν σε κανέναν άνθρωπο, είναι το μόνο σίγουρο.

Και φτάνουμε σε μια θλιβερή αλήθεια...Την αλήθεια που πάντα ψιθυρίζεται από στόμα σε στόμα και κανείς δεν τολμάει να την εκφράσει...Ο άνθρωπος είναι εκ πρωιμίου λάθος και αποτυχημένος...Η απογοήτευση που βιώνει ένας άνθρωπος στην ζωή του, βασίζεται ακριβώς πάνω σ' αυτό το «λάθος» που δεν διορθώνεται, γιατί κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το πεπρωμένο του, μας είπαν... Ο θεός είναι ένας! Χτυπάει το λάθος πάνω σ' αυτήν την Αλήθεια και την εξουδετερώνει μέσα στον κάθε άνθρωπο.

Η εντολή που πήρε είναι να διαιωνίσει την δυστυχία του και την ασθένειά του...Δεν ξέρω πως έγινε και ποιός το έκανε...Μερικές φορές το να πας πίσω στον χρόνο για να βρεις τον ένοχο, φαίνεται απίθανο και χωρίς σημασία.

Και ίσως ναι, να είναι χωρίς σημασία, γιατί το παρελθόν βρίσκεται εκεί για να σου θυμίζει ένα "λάθος", αν το φέρνεις στο παρόν και δεν το προβάλλεις αυτόματα στο μέλλον. Το παρελθόν είναι εκεί για να σου θυμίζει την Σοφία του θεού και σε ποιο σημείο απομακρύνθηκες, ώστε στο παρόν να είναι η μόνη σου έννοια…

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω μερικές φορές αυτήν την λύσσα του ανθρώπου να ακολουθεί όλους τους δρόμους της δυστυχίας του, με μανία και αυταπάρνηση. Οι επόμενες γενιές έγιναν σε χρόνο ντε τε ίδιες με τις προηγούμενες και εδώ και αιώνες συνεχίζουν το ίδιο και το ίδιο.

Μου φαίνεται σαν η κάθε γενιά να εξαιρούσε τον εαυτό της από τα συμβάντα και να συνέδεε την ανθρωπότητα από το παρελθόν στο μέλλον. Το παρόν βιώνεται από σύμπτωση και όχι από απόφαση…

Δεν ξέρω ποια είναι η αλήθεια και αν μπορεί κανείς να την πει και να την μεταδώσει, όμως το σίγουρο είναι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει την ελάχιστη ευφυΐα να αντιληφθεί ότι οι παραδόσεις δεν ευνόησαν την ευημερία του και να δει που βρίσκεται το παρόν του, πάνω σε ποια θεμέλια, πάνω σε ποιες αλήθειες, πάνω σε ποιους μύθους... Δεν χρειάζεται να φιλοσοφεί πάνω στα επιτεύγματα της ζωής...νομίζω ότι ο φιλόσοφος έγινε φιλόσοφος γιατί δεν μπορούσε να ζήσει σαν Άνθρωπος.

Με ερέθισε πολύ αυτή η κατάσταση που βιώνουμε σήμερα. Αυτή η απόγνωση που περιέχει η φράση «που πάμε…» Γιατί πρέπει να πάμε όλοι μαζί ?. Ο καθένας γίνεται χαζός συνεχιστής μιας κλειστής πόρτας ενός παραδοσιακού ονείρου, απλά γιατί, ενώ την αντιλήφθηκε στο παρόν, δεν μπόρεσε να την ανοίξει… περίμενε και τους άλλους να την ανοίξουν όλοι μαζί, παραμένοντας μαζί τους στην κόλαση και σχεδιάζοντας μαζί τους το μέλλον του.

Και αυτό να το θεωρήσω πνευματική ευφυΐα?

Σε ένα βιβλίο διάβασα ότι ο Ειρηναίος όταν δημιουργούσε την υποδομή του χριστιανισμού και προσπαθούσε να βγάλει συμπεράσματα για το ποια ευαγγέλια θα συμπεριελάμβανε στην χριστιανική παράδοση, η σκέψη του για τον Ιησού ήταν ότι δεν μπορεί αυτός να ήταν άνθρωπος, γιατί δεν ήταν συνηθισμένος άνθρωπος, άρα ήταν θεός.
Ναι ήταν λάθος αυτό, δεν ήταν το μήνυμα που ήθελε να μας μεταδώσει ο ίδιος…Είναι δικαίωμα του καθενός να ψάχνει να βρει τις ομοιότητες με ότι στοχεύει και όχι με ότι κουβαλάει…Εκεί ανοίγουν οι πόρτες του θεού, όταν γνωρίσει ποιος είναι ο Άνθρωπος.

Από μια μεριά όμως, η θρησκευτική «αυθεντία», δεν είχε και άδικο, κρίνοντας από τον εαυτό της…Συνήθως αυτοί που θέλουν να περνάνε τον εαυτό τους για αυθεντίες, αυτό παθαίνουν. Βγάζουν εντολές για τους άλλους, που τους κατατάσσουν με το «καλημέρα» σας στους ανώριμους…

Οι ανθρώπινες νοοτροπίες μας κατατάσσουν σ' αυτό που είμαστε…

ανθρώπινες νοοτροπίες…μα εδώ μιλάμε για ανθρώπινες υπάρξεις…

Φυσικά και ο Ιησούς δεν ήταν συνηθισμένος άνθρωπος, γιατί αν ήταν, θα ζούσε σαν συνηθισμένος άνθρωπος, δεν θα χρειαζόταν να πεθάνει σαν άνθρωπος και να αναστηθεί σαν θεός…

Κάθε φορά, λοιπόν, που ένας άνθρωπος δεν είναι συνηθισμένος, καταγγέλλεται από τους υπόλοιπους σαν τρελός ή δαίμονας, γιατί δεν μοιάζει με τους άλλους…Τον κρίνουν και τον σταυρώνουν, κι αυτό είναι μάλλον που δεν αντέχεται και έτσι όλοι φροντίζουν να μοιάζουν ο ένας στον άλλον…Για να αντέξει κανείς να είναι Άνθρωπος, χρειάζεται να βιώνει την Αγάπη μέσα του και να εκφράζει την Σοφία μέσα στην μοναδική του ένωση με την αυθεντική του Φύση…Μα ποιος να το πιστέψει? Όταν μέσα του κουβαλάει ένα σωρό από «συγγενείς», σαν παραδείγματα ζωής, είναι σίγουρο ότι θα υπηρετήσει τις παραδόσεις τους…Και τότε? Ποιόν θεό υπηρετεί? Ποιόν έναν και μοναδικό? Άλλον έχουν οι Τούρκοι, άλλον οι Έλληνες, άλλον η Ανατολή, άλλον η Δύση…Ο καθένας πολεμάει για τον θεό, για τον εαυτό του, για την πατρίδα του, για τις παραδόσεις του, γιατί ντρέπεται να πει, για το συμφέρον του! Μόνο όμως, όταν μπαίνει το συμφέρον στην μέση, το κακό βρίσκεται ακριβώς στον άλλον…

Κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα, πως για να είσαι Ανθρώπινη Ύπαρξη πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις ανθρώπινες νοοτροπίες και να υπερβείς αυτό που σε μάθανε ότι οφείλεις να είσαι…

Κοιτώντας πίσω στο παρελθόν, των γονιών μου και των παππούδων μου, έβλεπα μόνο μια ζωή που δεν θα ήθελα να είμαι συμμέτοχος...Και οραματιζόμουν ένα διαφορετικό μέλλον, χωρίς να ξεχνάω, ότι αυτό θα το ζήσω μόνο στην παρούσα μου φάση, αποφασίζοντας να μην είμαι αυτό που ήταν εκείνοι…Μήπως δεν έχουμε παραδείγματα που ακυρώνουν την ζωή, ενώ μια φαντασίωση, μια απλή φαντασίωση, μας λέει ότι την δοξάζουμε? Αρκεί να ανοίξουμε την καρδιά μας και να μιλήσουμε με ειλικρίνεια ότι η ζωή που μας έδειξαν, δεν είναι αυτή που χρειαζόμασταν να βιώσουμε…

Μεταξύ παρελθόντος και μέλλοντος, είμαι μόνο εγώ και κανείς άλλος!

Η απλή, πολύ απλή σκέψη, αρκεί, νομίζω…Εγώ είμαι η αλλαγή!

Τότε δεν θα χρειαζόταν να σκύβω μέσα στον πόνο μου, σε ό,τι εκείνοι από το παρελθόν μου δημιούργησαν σαν πεποίθηση γι' αυτό που είμαι, γιατί πραγματικά δεν μ' αρέσει αυτό που ήταν εκείνοι…

Υπάρχει ένα εμπόδιο σ' αυτήν την απλή αλήθεια…Το ότι δεν πιστεύω ότι μπορώ να γίνω κάτι άλλο…Και από εκεί ξεκινάνε όλα…Να που έγινε το έγκλημα…Στο ότι μας έπεισαν ότι ένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι Άνθρωπος! Είναι αδύνατον να ξεφύγει κανείς από την ανθρώπινη νοοτροπία, γιατί ακριβώς ο κάθε άνθρωπος δεν είναι όπως εκείνος, θεός… Τι τραγικό! Πόσο άδικο…Δημιούργησαν υπηκόους, αντί να ενθαρρύνουν την αυτονομία των ανθρώπων…Μα τι λέω?

Το δοκίμασες? Προσπάθησες? Ή βολεύτηκες σ' αυτό που φαίνεται σαν αλήθεια, αλλά δεν την έχεις τεκμηριώσει, ω άνθρωπε, μόνος σου?

Το να πας ενάντια στο ρεύμα, δεν αφορά τίποτα το ανθρώπινο…Δεν χρειάζεται να αγνοήσεις τίποτα από όσα σε έμαθαν ότι πρέπει να αγνοείς. Δεν χρειάζεται να πολεμήσεις τίποτα, από όσα σε έμαθαν να πολεμάς. Χρειάζεται μόνο να είσαι μοναδικός για τον Εαυτό σου, γιατί η ολοκλήρωση σου δεν ονοματίζεται από τους άλλους που σε βλέπουν, αλλά από τον θεό μέσα σου που σε νιώθει.

Και αν έξω οι άλλοι σε κρίνουν σαν μη συνηθισμένο άνθρωπο, γιατί δεν αναρωτιέσαι ότι ίσως είναι αυτό που σε κάνει αυτάρκη τελικά? Το να μην είσαι συνηθισμένος άνθρωπος, δεν είναι μια διάκριση μέσα στην μάζα, αλλά μια αλήθεια μέσα στον θεό. Μην αναζητάς, λοιπόν, διακρίσεις, αλλά αλήθειες…
Μην βάζεις μόνος σου ταμπέλες και προσπαθείς να ενταχθείς σε ένα σύστημα που στο βάθος δεν αποδέχεσαι… Διάκριση κάνεις ακόμα και στο φύλο σου! Τι θα πει άντρας-γυναίκα? Μια ανθρώπινη νοοτροπία το διαχωρίζει κι αυτό, όπως όλες τις παραδόσεις σου…

Παραλήρημα πρωί πρωί, αλλά αλήθεια πείτε μου, υπάρχει έστω και ένας από εσάς που νιώθει ικανοποίηση από την ζωή του στο παρόν, χωρίς να ελπίζει ότι αυτή θα αλλάξει στο μέλλον?

Ε, λοιπόν σας διαβεβαιώ ότι δεν θα αλλάξει ούτε σε 200 χρόνια, αν στηρίζεται στην αλλαγή γενικά, και όχι στην αλλαγή μας ειδικά!

Οι Αλήθειες της Ζωής δεν βιώνονται με νοοτροπίες, αυτό ακόμα δεν το έμαθες, ω άνθρωπε? Ούτε με ελπίδες βιώνονται…Γιατί από το παρελθόν μας κληρονομήσαμε μια ελπίδα και μια νοοτροπία, ανάξιες και οι δύο της ομορφιάς του Ανθρώπου…

Αυτήν ψάξε μέσα σου…Στο παρόν…Μόνο για Σήμερα!

Και άσε τους εχθρούς που σε σταυρώνουν. Αν θέλεις να μιλήσουμε με αλήθειες, κανείς δεν σου δίνει την παραμικρή σημασία, απλά γιατί είσαι συνηθισμένος άνθρωπος και δεν ενδιαφέρεται κανένας για σένα, αλλά ενδιαφέρεται πολύ για την νοοτροπία σου. Πάνω εκεί πατάει η μαζική συνήθεια του ανθρωπάκου, πάνω εκεί πατάει το μαζικό τέρας για να σε ξεζουμίζει…Το ότι είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος…

Το θέλεις πια?

Η ουσία είναι ότι ο χριστιανισμός δεν κατάφερε να μεταδώσει τα μηνύματα της Διδασκαλίας της Αγάπης, παρά μόνο μέσα από έναν άτυπο δογματισμό που δημιούργησε τους άθλιους δαίμονες, εξουδετερώνοντας την πιο βαθιά της Αλήθεια, μέσα σε έναν αιώνιο πόλεμο του Πνεύματος με την Υλη…

Ε, μην το συνεχίζεις, ω άνθρωπε…Σταμάτα να ονειρεύεσαι το μέλλον και γίνε ένας μη συνηθισμένος Άνθρωπος στο παρόν…
Όχι για να σε πουν θεό, αλλά γιατί ο θεός είναι η πια βαθιά σου Αλήθεια και η πιο μοναδική σου Αγάπη!

Και Αλήθεια ο Πατέρας και η Μητέρα του Ανθρώπου είναι ο θεός…Τίμησε την, αφού γι' αυτήν λες πως πολεμάς…



Βάσω Νικολοπούλου