Ας ξεκινήσουμε από την Αρχή

Αυτό το παιδί εκεί μέσα έχει κριθεί, έχει τιμωρηθεί, δεν έγινε αποδεκτό.. .Εκπαιδεύτηκε να κουβαλά την αναξιότητά του σε όλη του την ζωή και να ανταλλάσσει ένα χάδι με μια μορφή υποτακτικότητας (αργότερα του είπαν ότι αυτό λέγεται ευγνωμοσύνη).
Αυτός ο γονέας εκεί μέσα το κρίνει, το τιμωρεί, δεν το αποδέχεται... Εκπαιδεύτηκε να φορτώνει την αναξιότητά του στο παιδί και να απαιτεί υποτακτικότητα, νομίζοντας ότι αυτό είναι η ευγνωμοσύνη. Ο γονέας ελέγχει, το παιδί αμύνεται... Κανένας δεν κερδίζει στο τέλος.

Υποτακτικότητα-ευγνωμοσύνη, χωρίς ορθή κρίση, σε φτάνει στα όρια της καχυποψίας, γιατί φοβάσαι τι θα σου ζητήσουν για να σου δώσουν, ενώ έχεις ζητήσει κάτι...
Όμως εδώ η ευγνωμοσύνη γι' αυτό που θα έρθει δεν έχει να κάνει με κάποια ανταλλαγή, δεν έχει όρους, εκτός από αυτούς που βάζουμε εμείς μόνοι μας. Ο Θεός δίνει ανεπιφύλακτα ό,τι έχουμε ανάγκη... αν εμείς δεν παίρνουμε τίποτα ή παίρνουμε ένα ελάχιστο, είναι γιατί ο γονέας μέσα μας έχει άλλες ερμηνείες για τον κόσμο του, εντελώς διαφορετικές από τις ερμηνείες του Κόσμου του Θεού.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσουμε σε ποιόν κόσμο θα ζήσουμε...

Ο άνθρωπος, σαν ενήλικας, θεωρεί ότι εκτιμά και αγαπά τον εαυτό του. Δεν του περνάει καν από το μυαλό ότι κρύβει επιμελώς την αναξιότητά του μέσα στον έλεγχο και τις άμυνες, υπερασπιζόμενος με αυτόν τον τρόπο το "ένοχο" παρελθόν του. Είναι θέμα της αυτογνωσίας να σου δείξει ποιόν αθωώνεις τελικά και ποιόν ενοχοποιείς, χωρίς να το παίρνεις είδηση και ποιός θα απαντήσει στην ερώτηση "τι έχω και δεν μπορώ να είμαι αγαπημένος"?

Και αν ο Θεός είναι Αγάπη και ο Θεός είναι μέσα μας, τότε αυτό που έχουμε και δεν μπορούμε να νιώθουμε "αγαπημένος", είναι μια τεράστια απόσταση που μας χωρίζει από τον αληθινό μας Εαυτό, έχοντας παρερμηνεύσει την Ζωή, κάποτε παίρνοντας τον ρόλο του "γονέα", κάποτε παίρνοντας τον ρόλο του "παιδιού", χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι και οι δύο είναι οι παραπλανημένοι του κόσμου τους.
Aν μας κόβονται οι ανάσες, τούτο δεν αφορά μια εξωτερική κρίση, αλλά μία παρερμηνεία του κόσμου, μέσα στον οποίο έχουμε επιλέξει να βιώνουμε τις ψευδαισθήσεις μας.
Ας ξεκινήσουμε από την Αρχή...

Καλημέρα