ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ

ολιστική θεραπεία
και ο ρόλος της
επίγνωσης σ' αυτήν
Άβαταρ μέλους
WonderBoy
Δημοσιεύσεις: 455
Εγγραφή: 29 Μάιος 2008 11:37 am
Τοποθεσία: veria

Δημοσίευση από WonderBoy »

Lexor φίλη μου καλή σήμερα πήρα πολύ καλές απαντήσεις και σαυτό το θέμα είπες αρκετές αλήθειες,τί να πώ, ένιωσα το ηλιακο πλέγμα μου να τρέμει όσο διάβαζα ,χαίρομαι πραγματικά χαίρομαι για σένα η αγάπη είναι μέσα σου και φένετε

Εκπεμπουμε στην ίδια συχνότητα :wink:
Τι παιδί θέλετε να κάνετε...?"
Η απάντησή μου ήρθε αβίαστα........ "ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ" και ήταν τότε που αποφάσισα να αναλάβω και το κόστος της διαφορετικότητάς μου......!
Είμαστε συνοδοιπόροι.......απλά μεγαλώνουμε στην ίδια στέγη, και εγώ σαν βιολογική μητέρα τους, φροντίζω για το φαγητό και τη στέγη τους, μέχρι να το αναλάβουν μόνες τους........... και όπου χρειαστούν περαιτέρω (όχι υλικά) βοήθεια..... θα είμαι εκεί.....!
Αν δεν είναι αυτό αυτογνωσία τότε τί? :thumbsup:

Πάντως είναι μεγαλείο............ έχω αλλάξει πολύ από την ημέρα που γέννησα το πρώτο μου παιδί.........και το καθένα που ερχόταν μετά, έβαζε το λιθαράκι του στην εξέλιξή μου.
ΑΝΤΕ ΒΟΥΡ ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΛΗΘΑΡΑΚΙ :roll: :roll: :P
Ichor
Δημοσιεύσεις: 818
Εγγραφή: 10 Μάιος 2007 2:58 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευση από Ichor »

:D :D :D :D
Το "παιχνίδι" της ψυχής είναι μεγαλειώδες! Δεν την νοιάζει ποιός θα κερδίσει, αρκεί να "παίξει"!! {Βάσω}
η "Εξέλιξη", είναι ο νόμος της Ζωής, ο "αριθμός", είναι ο νόμος του Σύμπαντος, η "ενότητα", είναι ο νόμος του Θεού.
Άβαταρ μέλους
Ellaki
Δημοσιεύσεις: 28577
Εγγραφή: 30 Ιούλ 2007 11:02 am
Τοποθεσία: Αγάπη

Δημοσίευση από Ellaki »

Iexor μιλάς και για μένα ....... έζησα και ένοιωσα ακριβώς τα ίδια πράγματα.

Τώρα πια έχω αφήσει τα βιβλία και τις συμβουλές και πορεύομαι .....
Ας ξεκινήσουμε να αγαπάμε, κι ας μην ξέρουμε ακόμα καλά τον τρόπο... :romance-heartbeating:
Ichor
Δημοσιεύσεις: 818
Εγγραφή: 10 Μάιος 2007 2:58 pm
Τοποθεσία: Αθήνα

Δημοσίευση από Ichor »

Elissavet έγραψε:Iexor μιλάς και για μένα ....... έζησα και ένοιωσα ακριβώς τα ίδια πράγματα.

Τώρα πια έχω αφήσει τα βιβλία και τις συμβουλές και πορεύομαι .....
σματς :D :D :D :D :D :D
και εγώ τώρα πια πορεύομαι .......και ειλικρινά το απολαμβάνω.... χωρίς άχ, χωρίς προσπάθεια.....απλά περπατώ....!

keep walking....! :lol: :lol: :lol:
Το "παιχνίδι" της ψυχής είναι μεγαλειώδες! Δεν την νοιάζει ποιός θα κερδίσει, αρκεί να "παίξει"!! {Βάσω}
η "Εξέλιξη", είναι ο νόμος της Ζωής, ο "αριθμός", είναι ο νόμος του Σύμπαντος, η "ενότητα", είναι ο νόμος του Θεού.
Kalliopi
Δημοσιεύσεις: 564
Εγγραφή: 15 Ιούλ 2008 10:34 pm
Τοποθεσία: ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ

Δημοσίευση από Kalliopi »

Καλέ μου wonder boy, θα ήθελα πάρα πολύ να μας παραθέσεις και τις δικές σου σκέψεις πάνω στο θέμα, όποτε φυσικά νιώσεις έτοιμος.
Για μένα η μητρότητα υπήρξε καθοριστική, όσον αφορά την εξελικτική μου πορεία από τον καιρό της κύησης κιόλας. Δεν ξέρω αν είναι σημεία των καιρών, με την έλευση των ίντιγκο παιδιών που έτσι κι αλλιώς είναι σε εντεταλμένη υπηρεσία, πάντως η δική μου αφύπνιση ξεκίνησε από τη μέρα που ένιωσα το παιδί μέσα μου. Φυσικά δεν το κατάλαβα τότε, πολύ αργότερα ήρθε η συνειδητοποίηση. Ξέρεις, δεν είναι εύκολο, καθώς ανέκαθεν η σύνδεση της μητέρας με τα παιδιά της ήταν πολύ μεγάλη. Το πρώτο πράγμα που μου συνέβη ήταν η ανάπτυξη της διαίσθησης. Το απέδωσα στον...ομφάλιο λώρο. Έλα όμως που δε σταμάτησε εκεί. Εδώ μιλάμε ότι γύρισε τούμπα όλη η ζωή μου. Για πρώτη φορά ήρθα σε ένα σκληρό, αδεισώπητο τετ-α-τετ με τον ίδιο μου τον εαυτό. Και μου βγήκαν υπαρξιακά ερωτήματα που δεν τα είχα αντιμετωπίσει ούτε στην εφηβεία μου!!!
Το κυρίαρχο συναίσθημα ήταν η ΑΓΑΠΗ. Σε όλους και σε όλα. Όσο και αν πάλευα με τον εαυτό μου, τελικά αποδείχτηκε πως αυτό που αποζητούσα ήταν αγάπη και γι αυτόν τον κακομοίρη που τόσο τον είχα παραμερίσει, ζώντας στις ψευδαισθήσεις των προτύπων.
Κι έτσι ξεκίνησε η πορεία προς τα μέσα...Η πορεία προς το φως.
Πιστεύω πως ένα παιδί μπορεί να λειτουργήσει καταλυτικά σε μια ψυχή που ψάχνει τον πνευματικό της δρόμο. Δεν το βλέπω σαν κανόνα, απλά, ίσως εγώ να είχα ανάγκη από κάτι δυνατό να με ταρακουνήσει, ένα ερέθισμα ψυχής. Είδε κι απόειδε η ψυχούλα μου πως εγώ δεν έπαιρνα μπρος αλλιώς και κοίτα τι σκαρφίστηκε :!: :!: :!:
Στην αρχή ήμουν απόλυτα εξαρτημένη από το παιδί μου. Ευτυχώς, μετά από αρκετή δουλειά, έφτασα στο σημείο να αναγνωρίζω την ατομικότητα του παιδιού μου και να το νιώθω πια ως έναν συνοδοιπόρο στη ζωή μου, ελεύθερο και ανεξάρτητο άτομο, που χαράζει τη δική του πορεία. Δίπλα του μα όχι πάνω του.
Ακόμα κάτι. Πολλές φορές αισθάνομαι πως εγώ είμαι το παιδί κι εκείνη η μητέρα, ή, αν το θέλετε, εγώ η μαθήτρια κι εκείνη η δασκάλα. Έχουμε τόσα πολλά να μάθουμε απ' αυτά τα μικρά πλασματάκια!
Κλείνοντας, να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ σ' αυτή την ψυχή που με επέλεξε για μαμά της :D :D :D :D
If you can fill the unforgiving minute with sixty seconds worth a distance...
R. Kipling

http://www.youtube.com/watch?v=tV8x2HKTRdM
Άβαταρ μέλους
Vasoula
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 89714
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 11:47 am
Τοποθεσία: Σείριος

Δημοσίευση από Vasoula »

Κλείνοντας, να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ σ' αυτή την ψυχή που με επέλεξε για μαμά της
με απόλυτο σεβασμό και ευγνωμοσύνη στις επιλογές τους!
Ας σταθούμε στο ύψος αυτής της αγάπης!!!! :cry:
H Aγάπη μου για εσάς έχει χρώμα Λευκό

Εικόνα
____________________________________________
Reiki Center - Ρεικι
Kalliopi
Δημοσιεύσεις: 564
Εγγραφή: 15 Ιούλ 2008 10:34 pm
Τοποθεσία: ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ

Δημοσίευση από Kalliopi »

Vaso έγραψε:
Κλείνοντας, να εκφράσω ένα μεγάλο ευχαριστώ σ' αυτή την ψυχή που με επέλεξε για μαμά της
με απόλυτο σεβασμό και ευγνωμοσύνη στις επιλογές τους!
Ας σταθούμε στο ύψος αυτής της αγάπης!!!! :cry:
Έψαχνα για το emoticon της συγκίνησης. Δεν μπόρεσα να το εντοπίσω...η ανίδεη :!: :!: :!: Τέλος πάντων, ας το γράψω. Είμαι πολύ συγκινημένη. Εμπρος λοιπόν, στο ύψος αυτής της αγάπης με σεβασμό κι ευγνωμοσύνη :!: :!:
If you can fill the unforgiving minute with sixty seconds worth a distance...
R. Kipling

http://www.youtube.com/watch?v=tV8x2HKTRdM
Άβαταρ μέλους
xamogelo
Δημοσιεύσεις: 1020
Εγγραφή: 16 Ιούλ 2008 8:17 am
Τοποθεσία: Κύπρος

Δημοσίευση από xamogelo »

Ας καταθέσω και εγώ τη δικιά μου ιστορία το πως έγινα μαμμά.....

Πάνω στο άνθος της ηλικίας μου και στα πρωτα ομορφα χρόνια του γάμου ήρθε για μένα κάτι συγκλονιστικό.... απάντηση των γιατρών αν θα ζήσω δεν θα μπορούσα να κάνω παιδιά..... τότε σε εκεινη την ηλικία τη τρυφερή χωρίς να έχεις κάποιον δίπλα που να νιάζεται πιο πολύ για σένα δεν ήξερα τι να αποφασίσω.... ομως συμπαραστάτης ο καλος γιατρός πήρε την αποφαση για μένα και εκανε το παν να ζήσω..... μισός άνθρωπος πια ..... τι να πεις...... επρεπε να ζήσω και να αποδεχτώ τα πάντα όπως είχαν τώρα για μένα..... εγώ ναι, λλά ο δικός μου που επρεπε να ητανε διπλα μου, μονο κατ όνομα ητανε χωρίς συγκίνηση χωρίς μιά αγκαλια΄....

Δεν τα βαζω κάτω ζητάω να υιοθετήσω θέλω να γίνω μαμμά..... θελω να δώσω την αγαπη μου που είναι πολύ μεγάλη και αγκαλιάζει τα πάντα.

Και νά ενα πρωί το τηλεφωνο κτυπά ένα μωράκι υπάρχει για σενα ακουω απο την αλλη ακρη του σύρματος....

Τρέχω δεν βλέπω μπροστά μου η αγωνία και η χαρά μου μεγάλη .... συγκινηση και δακρυα τρεχουν απο τα ματια μου....λιγμοί απο την ψυχή μου..... ευχαριστίες πολλές για αυτό το μηνυμα.

Στο σπίτι που ήτανε το μωρό υπήρχαν και άλλα ... ανοίγω την πορτα του δωματίου κρεβατάκια γυρω γύρω δεν είδα... πήγα κατ ευθείαν σε ένα μωράκι που με καλούσαι χωρίς να μιλάει γιατι ήτανε 30ημερών τα χεράκια του κινουσαι και με καλουσαι να παω κοντά του... την πήρα στη αγκαλιά μου και είπα αυτό το μωράκι είναι για μενα...... ναι αυτό το μωράκι ειναι σήμερα 30 χρονών... η ψυχική σύνδεση που έχουμε μεταξύ μας δεν περιγράφεται.....

Η ιστορία συνεχίζεται μεγάλη γραφεις βιβλιο.....
.
Ολα τα μωρά μεγαλώνουν με παραμύθια των βιβλίων εμενα το δικό μου μεγάλωσε με παραμύθια που έφτιαχνε η μαμμα της και με τραγουδάκια που εφτιαχνε παλι η μαμμα της δείχνοντας της πάντα τον δύσκολο δρόμο που είχαμε να αντιμετωπίσουμε και οι δυο μας .

Δεν είναι εύκολο, μην νομίζετε οτι είναι εύκολο, να μεγαλώνεις ενα ξένο παιδι, ενα παιδί που δεν ειναι το σπλάχνο σου.... δεν φέρει τα γονίδια και ουτε ξέρεις τι κουβαλαει μέσα του..... σε καθε στιγμή....

Αυτά τα έμαθα στην συνέχεια αλλα φαίνεται ότι ήμουνα προετοιμασμένη χωρίς να το γνωρίζω..... κατέβαινα στο επίπεδο κατεβαινα στη θέση του και ένιωθα και νιώθω πως αισθάνεται στα μεγάλα ερωτιματικά, που εστω και αν δεν τα εκφραζει, μέσα βαθειά στη ψυχή πάντα υπάρχουν."Γιατί εγώ" ναι γιατι εγώ είναι αυτό που καποτε ανεβαίνει στη επιφάνεια όσο καλα και αν ζει με τους θετους γονείς.,

Βλέπετε υπάρχουν άλλα και άλλα προβλήματα και νουθεσίες γιαυτά τα παιδιά.... αλλοι διαφορετικοί χειρισμοί για τα ιδια και πάντοτε λιγο διαφορετικά απο αλλα παιδιά.

Θέλει ψυχή θέλει καρδια θέλει πολλά πράγματα για να αντέξεις και να κρατας τις ισσοροπίες στις ψυχές αυτών των παιδιών.

Εχω πολλά να γραψω .... εχω πολλά να πώ.... ηδη σας εχω κουράσει..... συγχωρεστε με... η συγκινηση μου μεγάλη και τα δακρυα ποτάμι σαν γράφω....

Ζητώ συγνώμη αν είμαι εκτός θέματος.... μα ένιωσα την ανάγκη να κάμω κατάθεση ψυχής.....

Ειμαι στη διάθεση σας να σας απαντήσω ότι ερωτιματικά έχετε.... αν θέλετε να με ερωτήσετε οτιδήποτε μην ντραπήτε να το κανετε.....

απο το χαμόγελο με αγαπη
Η πολλή αγάπη ανοίγει πόρτες, γκρεμίζει τοίχους και κτίζει γέφυρες πάνω απο τη θάλασσα
Άβαταρ μέλους
galazia_sfaira
Δημοσιεύσεις: 10143
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
Τοποθεσία: Μυτιλήνη

Δημοσίευση από galazia_sfaira »

Αχ με συγκίνησες .............
Αυτό που έκανες νομίζω ότι δεν θα το εκανα εγω.
Τι να πω χαμογελακι ....
Σου κάνω μια αγκαλια!
Eγώ είμαι εσύ και Εσύ είμαι Εγω!

"Αφίεσθε Ημών"
Άβαταρ μέλους
xamogelo
Δημοσιεύσεις: 1020
Εγγραφή: 16 Ιούλ 2008 8:17 am
Τοποθεσία: Κύπρος

Δημοσίευση από xamogelo »

Σε ευχαριστώ για την αγκαλιά και στην ανταποδίδω με αγάπη.

Εγω να δείς πόσο συγκινούμαι όταν τα σκέφτομαι και όταν θέλω να τα γράψω που χάνονται τα λόγια και τα χέρια κτυπάνε λανθασμένα πλήχτρα ......
Η πολλή αγάπη ανοίγει πόρτες, γκρεμίζει τοίχους και κτίζει γέφυρες πάνω απο τη θάλασσα
Άβαταρ μέλους
galazia_sfaira
Δημοσιεύσεις: 10143
Εγγραφή: 27 Απρ 2007 3:13 pm
Τοποθεσία: Μυτιλήνη

Δημοσίευση από galazia_sfaira »

ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΚΠΕΜΠΕΤΑΙ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΠΛΗΚΤΡΑ !ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ!
Eγώ είμαι εσύ και Εσύ είμαι Εγω!

"Αφίεσθε Ημών"
Άβαταρ μέλους
angela_al
Δημοσιεύσεις: 2334
Εγγραφή: 24 Απρ 2007 1:03 pm
Τοποθεσία: Λάρισα

Δημοσίευση από angela_al »

Χαμογελάκι, θέλει ψυχή θέλει καρδιά, όπως το γράφεις...
Σ΄ευχαριστώ για το μοίρασμα. Ήταν και το κατάλληλο time για μένα, με συγκίνησες πολύ!
L' Amor che move il sole e l'altre stelle
Dante Aligieri
Άβαταρ μέλους
zefira
Δημοσιεύσεις: 3587
Εγγραφή: 18 Δεκ 2007 6:25 pm
Τοποθεσία: Επανωμή

Δημοσίευση από zefira »

χαμογελάκι σε ευχαριστώ για αυτήν σου την κατάθεση ψυχής.

Σίγουρα δεν μας κουράζεις, ίσα- ίσα μας δίνεις γνώση.

Πέρασα και εγώ από αυτή τη διαδικασία και την ψυχική διεργασία.

Η ιστορία μου είναι πολύ μεγάλη και επίπονη.

Περιληπτικά λοιπόν ξεκινάει με ένα εξωμήτριο στα 22 μου. Όπου με εσωτερική αιμορραγία, έζησα στο παραπέντε. Ενώ στη συνέχεια έκανα 3 αποβολές και στην τελευταία αποβολή γέννησα το παιδί μου στο κρεβάτι μας, 5 μηνών.
Η διαδικασία της γέννας της συγκεκριμένης ήταν τρομερά επώδυνη συναισθηματικά. Έπρεπε μέσα στην όλη σύγχυση μας να κόψουμε το λώρο και να πάμε και το μωρό στο νοσοκομείο για να μάθουμε από τι πέθανε.
Ένα χρόνο μετά αποφασίσαμε κι εμείς να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι.
Δύο μέρες πριν να πάρουμε το μωρό και ενώ όλα ήταν έτοιμα, δωμάτιο, καρότσια κλπ. Χάσαμε τα πάντα από δουλειά και μείναμε τότε στο δρόμο.
Έτσι δεν πήραμε το παιδάκι τότε.

Μου πήρε αρκετό καιρό να αποδεχτώ τα γεγονότα και να προσπαθήσω να μάθω γιατί δεν έχω παιδί.

Σήμερα μπορώ να πω ότι αν πρέπει να γίνω μανούλα θα γίνω. Αν πάλι η αποστολή μου είναι διαφορετική θα το αποδεχτώ.
Εικόνα


ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΑ
Η ΑΓΑΠΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΑΛΣΑΜΟ ΖΩΗΣ.
Άβαταρ μέλους
xamogelo
Δημοσιεύσεις: 1020
Εγγραφή: 16 Ιούλ 2008 8:17 am
Τοποθεσία: Κύπρος

Δημοσίευση από xamogelo »

Αγγέλα μου υπήρξαν πολλές δύσκολες στιγμές στην πορεία μας.

Υπήρχαν και πολλές παμπολλες γλυκήτατες στιγμές, πάντα να ξέρεις ότι για να το βοηθήσεις το παιδι πρέπει να κατεβείς όχι μονο στη ηλικία του όχι μόνο στο ύψος του αλλά και στα βάθη της ψυχής του, να μπείς σε κάθε περίπτωση στη θέση του, να βάλεις τον εαυτό σου να νιώσει και να αισθανθεί και να μοιραστείς τις σκέψεις του.

Ναι τότε θά έχεις την δύναμη να πεις " αγάπη μου δεν είμαι εγώ που σε γέννησα αλλά εγώ είμαι η μαμμά σου που θα σε καθοδηγήσει στο δρόμο της ζωής που απλώνεται μπροστά σου"

Πραγματικά θέλει δύναμη να μπορείς μέσα απο κλάματα και παρακάλια να αρθρώσεις αυτη την πρόταση.
Η πολλή αγάπη ανοίγει πόρτες, γκρεμίζει τοίχους και κτίζει γέφυρες πάνω απο τη θάλασσα
Άβαταρ μέλους
xamogelo
Δημοσιεύσεις: 1020
Εγγραφή: 16 Ιούλ 2008 8:17 am
Τοποθεσία: Κύπρος

Δημοσίευση από xamogelo »

Zefira μου με συγκίνησε και η δική σου ιστορία, αγαπημένη μου στη ζωή μας περνάμε μέσα απο φωτιές με απόταιρω σκοπό να μάθουμε και να λάμψουμε όπως ο χρυσός λάμπει μέσα απο τη ψωτιά. Μας εξαγνίζουν και μας γεμίζουν με φως.

Σίγουρα πέρασες πολύ δύσκολες μερες, ώρες, στιγμές και σήμερα είσαι εδώ γεμάτη με φώς προσμένοντας και σου εύχομαι ότι καλύτερο μπορεί στη πορεία της ζωής σου να φανερωθεί.

Μιά αγκαλιά γεμάτη αγάπη σου στέλλω
για ότι μας ενώνει.
Η πολλή αγάπη ανοίγει πόρτες, γκρεμίζει τοίχους και κτίζει γέφυρες πάνω απο τη θάλασσα

Επιστροφή στο “ΘΕΡΑΠΕΙΑ”