Πρότεινα .....αυτο που προσπαθω και γω να εφαρμόσω ......τωρα πια ......να ζητάει να βλέπει και ν αντιλαμβάνεται όσο μπορει στην παρουσα φάση το καλό που μπορει να προκυπτει από τον χαρακτηρισμό <<λάθος>> σ αυτο που νιωθει και σ αυτο που βίωνει........!Δεν κατάλαβα καλά τι προτείνεις στην Ιωάννα...
Θα μπορούσε δηλαδή, και δεν αναφέρομαι μόνο στην Ιωαννούλα, να απομακρύνεται σιγά σιγά χωρίς καν να το προσχεδιάσει, σωστά? Απλά με τον καιρό θα συμβεί όταν η κατάσταση δεν την εξυπηρετεί πουθενά πια, ε? Αν λοιπόν βγουν με τέτοιο τρόπο από τη ζωή μας άτομα ή καταστάσεις που τώρα μας δυσκολεύουν, αλλά για γνωστούς ή άγνωστους ακόμη λόγους τους κρατάμε κοντά μας, δεν θα υπάρχει (λέω..) πόνος αλλά λύτρωση πια.margot έγραψε:Σιγα σιγα θα την βρεις την δυναμη Ιωαννα ,βημα βημα ..............με υπομονη και επιμονη οσο θα δυναμωνεις εσυ με την εργασία σου εσωτερικα τοσο θα φευγεις απο εκεινους η εκεινα που σε φθειρουν .....!
αυτό ακριβώς που λές αποφάσησα Βασούλα γιατί ούτε η υπομονή αλλά ούτε και η επιμονή με οφέλησαν στην συγκεκριμένη κατάσταση και δεν θέλω να χάσω τον αυτοσεβασμό μου που με τόσο κόπο προσπαθώ να αποκτήσω βήμα ,βήμα και μέρα με την μέραVaso έγραψε: Το βήμα-βήμα για μένα είναι καθυστέρηση...
Αν ένας άνθρωπος σε φθείρει δεν χρειάζεσαι επιμονή και υπομονή, αλλά αυτοσεβασμό, για να απομακρυνθείς!
Η λύτρωση προκύπτει πάντα από μέσα μας και δεν έχει και τόσο μεγάλη σχέση το περιβάλλον μας. Η "φυλακή" δεν βρίσκεται έξω από εμάς...
