καλημέρα!
Καλέ, τι βροχή έριξε εχτές...
Μαράκι μου, όταν υπάρχει φόβος, οποιοσδήποτε φόβος, θανάτου, ζωής, ασθένειας, απόρριψης, ενοχής, όποιο συναίσθημα κι αν τον προκαλεί, αυτό σίγουρα δεν περιέχει αγάπη.
Ο άνθρωπος που φοβάται δεν μπορεί να πάρει, ούτε να δώσει αγάπη, γιατί η ένταση και το αγχος δεν του επιτρέπουν να νιώσει την αλήθεια των αισθημάτων του, πόσο μάλλον των άλλων...
Εχεις ακούσει και λόγια συμπονετικά, και αυστηρά και γεμάτα αποδοχή για την κατάστασή σου, και αληθινά και υποστηρικτικά...
Εδώ δεν είναι ένα "τυχαίο" φόρουμ για να λέμε απλά "καλημέρα", αλλά διαρκώς εργαζόμαστε με τα εμπόδιά μας για να νιώσουμε ξανά την εναρμόνισή μας με τον θεό...
Γνωρίζοντας τα δικά μας "εμπόδια" να βιώσουμε με θάρρος την ζωή, μπορουμε να νιώσουμε τα "εμπόδια" όλων των ανθρώπων... αυτά τα εμπόδια που τους βγάζουν από τον αληθινό Εαυτό τους και τους κάνουν να συμπεριφέρονται με "μάσκες", που αλλιώνουν την θειότητα του Εαυτού τους, και τον κάνουν να "φαίνεται" μικρός.
΄Ισως, εδώ μέσα, η έννοια "μικρός" έχει σταματήσει να έχει αξία, και σημασία, για να νιώσουμε αγάπη.
Και αυτό σου είπε ο Γιώργος, που μάλλον σε εκνεύρισε, γιατί ίσως η ανάγκη σου αυτήν την στιγμή είναι να βρίσκεσαι στην μικρότερη "σκάλα" της ανθρώπινης ύπαρξης, από εκεί που ξεκινά ένα παιδάκι που ζητά αποδοχή και προσοχή από τους άλλους.
΄Εγραψα, ότι για να τραβήξεις τον άλλον στην ανηφόρα, χρειάζεται πρώτα να έχεις εσύ την δύναμη να αντέξεις το βάρος του...
Συμπληρώνω ότι για να το κάνεις, ακομα κι αν έχεις την δύναμη, πρέπει πρώτα να τον ρωτήσεις αν θέλει...
Γιατί αν δεν θέλει, το χέρι που θα του απλώσεις, θα το θεωρήσει μαχαιριά...
Εγώ προσωπικά, δέχομαι όλες σου τις αποφάσεις. Να ανέβεις στο επόμενο σκαλί της θεϊκής σκάλας, ή να παραμείνεις σ' αυτό, για όσο χρόνο εσύ θέλεις...
Αυτό που εύχομαι είναι να αντιληφθείς εσύ η ίδια τις αποφάσεις σου και να συμφιλιωθείς μαζί τους. Αν αποδεχτούμε την απόφασή μας να παραμείνουμε "στάσιμοι", τότε όλα φαίνονται πιο εύκολα και οι άλλοοι δεν μας φαίνονται επιθετικοί...
΄Οταν δεν ξέρουμε εμείς οι ίδιοι τι θέλουμε να κάνουμε με τον εαυτό μας, κανείς δεν μπορεί να ξέρει...
Και έτσι κάθε λέξη τους, μας φαίνεται επιθετική και χωρίς αγάπη...
Ακόμα και η συνειδητή "στασιμότητα" περιέχει αγάπη. Οτιδήποτε συνειδητό περιέχει αγάπη.
Αυτό που περιέχει φόβο, είναι μόνο το ασυνείδητο που καλύπτει την ζωή των περισσότερων ανθρώπων...
Σκέψεις, Μαράκι...
