τα μοιρασματα ομως μου λειπουν.. το να ξερεις κ το τι βιωνει ο αλλος.. αυτες οι συζητησεις που πανε τις σχεσεις σε βαθος κ νιωθεις οτι εισαι κ εσυ κομματι της ζωης του..
Μπεττούλα, όσο και να ξέρεις τι βιώνω εγώ ή ένα μέλος της ομάδας μέσα από την καθημερινή μας επικοινωνία, αν "η Ζωή μου δεν γίνει Ζωή σου", πάλι θα μείνει γνώση χωρίς επίγνωση. Αυτό που βαθαίνει τις σχέσεις μας, δεν είναι ότι ξέρουμε ο ένας του άλλου τον "πόνο", αλλά το ότι μαθαίνουμε να "αντέχουμε" το "μαζί", μέσα από την πνευματική ωρίμανση μας.
Από ότι καταλαβαίνω σου λείπει η οριζόντια δράση του Σταυρού, ενόσω λες ότι με την κάθετη μπορείς να εργαστείς και μόνη σου και δεν ξέρω πως θα το κάνεις αυτό, ενόσω είσαι θυμωμένη με τον Εαυτό σου ή τον ντρέπεσαι ή τον φοβάσαι...
Το "μαζί" επιδρά πρώτα μέσα μας και μετά έξω μας. Ανάποδα δεν ξέρω αν γίνεται, δεν το έχω δει και ποτέ δηλαδή...
Οπότε, νομίζω, ότι αυτό που σου λείπει δεν είναι το βάθος που μπορείς να κατακτήσεις στις σχέσεις σου με τους άλλους, αλλά το βάθος που μπορείς να αφυπνίσεις σε σχέση με τον Εαυτό σου.
