ΘΕΛΩ ΚΑΙ "ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΘΕΛΩ"

[Μάνος]

...Άρα το αποτέλεσμα προέρχεται από τα βάθη του ασυνείδητου, εκεί που είναι καλά φυλαγμένα όλα τα στερεότυπα, που έχουμε μαζέψει τόσα χρόνια τώρα, καθώς και οι εντολές και οι προγραμματισμοί...
Καλά κατάλαβα Βασούλα;

[Vasoula]

ναι καρδούλα

κάποια φίλη μου είχε πει ότι της άρεσε πολύ να στρώνει το κρεββάτι της...Τι να πω κι εγώ περί ορέξεως

Μετά από συζήτηση συνειδητοποίησε ότι όταν δεν ζούσε μαζί με τον σύντροφό της, ούτε που ασχολιόταν..

Άβυσσος η Ψυχή του ανθρώπου

φύσα Θεέ μου να γίνει πεταλούδα... που έλεγε και ο Ποιητής

[eirini]

κάποια φίλη μου είχε πει ότι της άρεσε πολύ να στρώνει το κρεββάτι της...Τι να πω κι εγώ περί ορέξεως

Μετά από συζήτηση συνειδητοποίησε ότι όταν δεν ζούσε μαζί με τον σύντροφό της, ούτε που ασχολιόταν..

τι καταπίεση κι αυτή....

[Μάνος]

Τώρα που το σκέφτομαι, αναρωτιέμαι πόσα από τα πράγματα που κάνουμε στην καθημερινότητα μας είναι πράγματα που θέλουμε πραγματικά να τα κάνουμε ή πράγματα που μας έχουνε μάθει να θέλουμε να τα κάνουμε...;;; Το στρώσιμο του κρεβατιού, για παράδειγμα, κάθε μέρα, βρέξει - χοινίσει, το στρώνω! Κάθε μέρα όμως!!! Εκτός από εκείνες τις φορές που είμαι άρρωστος και μπαινοβγαίνω.
Το θεωρώ κάτι τόσο μα τόσο φυσιολογικό και καθόλου καταπιεστικό. Τώρα ξέρω καλά πως έχει περαστεί στο ασυνείδητο η κατάλληλη οδηγία παύλα κατεύθυνση... ...Αλλά και πάλι συνεχίζω να το στρώνω. Μπορεί κάποιο βράδυ να μην πλύνω τα δόντια μου γιατί θα βαριέμαι ή θα το ξεχάσω, αλλά το κρεβάτι δε παίζει ΠΟΤΕ να σκεφτώ ότι βαριέμαι. Βασικά δεν το σκέφτομαι καν. Απλα το κάνω. Όσο φυσιολογικό είναι για μένα να ανοίξω τη βρύση για να πιω νερό, αλλό τόσο φυσιολογικό είναι να στρώσω και το κρεβάτι μου!!! Πραγματικά με τρομάζει αυτό!!! Και σκεφτείτε πως είναι ένα από τα πολλά που κάνω καθημερινά και το αναφέρω με αφορμή το παράδειγμα που έδωσε η Βασούλα (καθόλου τυχαία!!!)
Και φυσικά αυτό επεκτείνεται σε όλες μας τις επιλογές... Κατά πόσο συνειδητές είναι; ΟΛΕΣ όμως!!!
Είναι τρομακτικό...!!!
Άντε τώρα να ξεχωρίσεις αυτή την αόρατη λεπτή κλωστή που είναι το όριο...
Και πες πως καταφέρνεις κάποια στιγμή και την ξεχωρίζεις, πως μηδενίζεις και μαθαίνεις να ζεις με αυτό;;;
Πολύ δυσκολάκι! (να τα λέμε)


...Αλλά ως γνωστόν "αν δεν βρέξεις κώλο, ψάρι δεν τρως!"


Πέρα από την πλάκα όμως, μέσα μου νιώθω πως έχω αρχίσει να χάνω την ισσοροπία. Έχω χάσει λίγο την μπάλα.
Που τελειώνει το όριο σε αυτό που αναφέρει η Εύη

Όταν είμαι χαρούμενη και ήρεμη το σπίτι μου είναι καθαρό, τακτοποιημένο, μυρίζει υπέροχα και είναι γεμάτο λουλούδια.

και που ξεκινάει το όριο σε αυτό που αναφέρει η Βασούλα

κάποια φίλη μου είχε πει ότι της άρεσε πολύ να στρώνει το κρεββάτι της...Τι να πω κι εγώ περί ορέξεως

Μετά από συζήτηση συνειδητοποίησε ότι όταν δεν ζούσε μαζί με τον σύντροφό της, ούτε που ασχολιόταν..

Μέσα μου νιώθω πολύ μπρεδεμένος!
Επίσης νιώθω πως έχω και πολλά κουτάκια ως γνήσιος παρθένος!
Κατανοώ πως τα πράγματα κάποιες φορές δεν είναι άσπρο ή μαύρο, αλλά μου είναι δύσκολο να διακρίνω τις λοιπές αποχρώσεις...
Πω... πω...
Νιώθω τόσο μα τόσο στενόμυαλος ώρες ώρες!!!
Απογοητεύομαι πολύ από τον εαυτό μου...
Αυτά...

[Vasoula]

μάλλον Μάνο μου σε αφορά το σημερινό μου άρθρο...

Αν νιώσεις τον Εαυτό σου, τότε θα κάνεις κάθε φορά αυτό που σε κάνει χαρούμενο κι αρμονικό...

Μπορεί να στρώσεις το κρεβάτι σου γιατί αυτό θέλεις, αλλά μπορεί και να το αφήσεις άστρωτο, γιατί επίσης αυτό θέλεις...

Δεν είσαι ρομπότ να κάνεις συγκεκριμένα πράγματα, όμως μεγάλωσες έτσι...Να ζεις μηχανιστικά!


Για τον Άνθρωπο έχουν αξία άλλα πράγματα, από εκεί που τον έμαθαν να εστιάζει...
Γι' αυτό είναι και δυστυχισμένος...Γιατί αλλού κοιτά, από εκεί που αληθινά θέλει να κοιτάξει

[Μάνος]

μάλλον Μάνο μου σε αφορά το σημερινό μου άρθρο...

Μα πραγματικά!!! Και τώρα που το σκέφτομαι, βρες μου έστω ένα από τα άρθα τα οποία έχεις αναρτήσει Βασούλα μου, το οποίο να μη με αφορά!!!! Τα αντιλαμβάνομαι στο βαθμό που μπορώ και πορεύομαι...

[quote="Βάσω']Αν νιώσεις τον Εαυτό σου, τότε θα κάνεις κάθε φορά αυτό που σε κάνει χαρούμενο κι αρμονικό...

Για τον Άνθρωπο έχουν αξία άλλα πράγματα, από εκεί που τον έμαθαν να εστιάζει...
Γι' αυτό είναι και δυστυχισμένος...Γιατί αλλού κοιτά, από εκεί που αληθινά θέλει να κοιτάξει

[/quote] Άντε μωρέ Βασούλα μου πάλι με συγκίνησες! Στις δυο τελευταίες σου ατάκες συμπεριέλαβες όλη μου τη ζωή!!!
Αγκαλιά πολύ πολύ μεγάλη!!!!!!!

[Θοδωράκος]

...Αλλά ως γνωστόν "αν δεν βρέξεις κώλο, ψάρι δεν τρως!"

Μάνο μου, αυτά τα αποφθέγματά σου κάποιες φορές πολύ τα διασκεδάζω

Θυμάμαι όταν έφυγα από τους δικούς μου και έμεινα μόνος, τις πρώτες βδομάδες σιδέρωνα ακόμα και τις πετσέτες! Και μία μέρα, εκεί που το έκανα, μου ήρθε η εικόνα της μητέρας μου που τα έκανε όλα αυτά (κλασσική μάνα που σιδερώνει και τα βρακιά, από πρότυπα/καταπίεση/κλπ), και λέω "χριστέ μου, τι κάνω;!;!", και τα παράτησα με την μία. Και έκτοτε δεν σιδερώνω τίποτα. Άντε κάνα πουκάμισο, όταν έχω μεγάλα κέφια και δεν βαριέμαι.

[Vasoula]

είμαστε άνθρωποι του "τσαλακώματος"...!!!!

[Θοδωράκος]

Ζήτω τα τσαλακωμένα βρακιά!

[Δωρουλα]

Για τον Άνθρωπο έχουν αξία άλλα πράγματα, από εκεί που τον έμαθαν να εστιάζει...
Γι' αυτό είναι και δυστυχισμένος...Γιατί αλλού κοιτά, από εκεί που αληθινά θέλει να κοιτάξει

ζήτωωωωω

[ΙΩΑΝΝΑ]

ζήτω

[Μάνος]

Εννοείται!!!!
Μόνο πουκάμισα σιδερώνονται!
Και αυτά μόνο κατά τόπους αν πρόκειται να φορεθούν μέσα από πουλόβερ!!!!!!!
Τώρα όμως που πλησιάζει το καοκαίρι, γάμισε τα!
10 πουκάμισα σιδερο εβδομαδιαίως....

[Μπεττουλα]

φύσα Θεέ μου να γίνει πεταλούδα... που έλεγε και ο Ποιητής

ζητω τα τσαλακωμενα!! παντως αυτο με το σπιτι το ειδα και εγω πολυ εντονα τωρα.. πως οταν ημουν χαλια ηταν σαν βομβδαρδισμενο ενω πια το θελω και φροντιζω συχνα να ειναι καθαρο και τακτοποιημενο χωρις να ειναι ομως στο αλλο ακρο

Μανουκο

[Fotinoula]

Ζήτω τα τσαλακωμένα βρακιά!

ζητώωωωωωωωω

Μάνο μου

μερικές φορές χρειάζεται να χαλαρώνουμε για να νοιώσουμε τον Εαυτό μας και την απλότητα του,
ο νους γεμάτος εντολές μεταφράζει τις νέες πληροφορίες σε καινούργιες εντολές, να τις βάλει σε κουτάκια, παράνοια το ξέρω

[Sofoula]

Μάνο μου :lol:

μερικές φορές χρειάζεται να χαλαρώνουμε για να νοιώσουμε τον Εαυτό μας και την απλότητα του,
ο νους γεμάτος εντολές μεταφράζει τις νέες πληροφορίες σε καινούργιες εντολές, να τις βάλει σε κουτάκια, παράνοια το ξέρω

(Ντάξει Φωτεινούλα, το διαβάζω στην φωνή σου )