ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ...

[Vasoula]

Ο φυσικός άνθρωπος έγινε αδύναμος από μια θεωρία μόνο...

Πείστηκε ότι όσες προσπάθειες και να κάνει δεν θα καταφέρει τίποτα και έτσι παραιτήθηκε από όλα τα δικαιώματά του, βάζοντας την μοίρα του σε ισχυρότερη θέση, από ότι ήταν ο ίδιος.

Αντί να δει, ότι απέτυχε μόνο σε ότι δεν είχε ΘΕΛΗΣΕΙ με την Ψυχή του, εντελώς άπιστος στην Θεία Πρόνοια και στην εσωτερική Δύναμη του μέσω της Πίστης του, προκατάλαβε ακόμα και τον Θεό...Σιγά μην στρέψει τα μάτια του σ' εμένα!

Και έτσι μόνος του το έβαλε στα πόδια, σαν κυνηγημένος και αδύναμος....Δεν τον κυνήγησε κανείς άλλος, εκτός από την έλλειψή του...
Αυτό που τον απομάκρυνε από τον Θεό, δεν ήταν οι αμαρτίες του, αλλά οι λανθασμένες σκέψεις του για την αμαρτία, ερμηνεύοντας τα πάντα όπως του έμαθαν να θέλει...

Κοιτώντας πάντα πίσω του, δεν καταφέρνει κανείς να δει το προφανές!

[Ταρούλα]

[AMALIA]

[eirini]

[Stefanos]

[elenaki]

Αντί να δει, ότι απέτυχε μόνο σε ότι δεν είχε ΘΕΛΗΣΕΙ με την Ψυχή του, εντελώς άπιστος στην Θεία Πρόνοια και στην εσωτερική Δύναμη του μέσω της Πίστης του, προκατάλαβε ακόμα και τον Θεό...Σιγά μην στρέψει τα μάτια του σ' εμένα!

Γινονται τοσα "θαυματα" μεσα στη καθημερινοτητα μας,που πολλες φορες ουτε που το παιρνουμε χαμπαρι γι'αυτον ακριβως το λογο.."σιγα μην στρεψει τα ματια του σ'εμενα.."
Κι ομως,αυτα ειναι εκει,συμβαινουν!Εμεις ζωντανευουμε εκεινα τα ματια για να τα αναγνωρισουμε με ολη μας τη Θεληση!

Και έτσι μόνος του το έβαλε στα πόδια, σαν κυνηγημένος και αδύναμος....Δεν τον κυνήγησε κανείς άλλος, εκτός από την έλλειψή του...
Αυτό που τον απομάκρυνε από τον Θεό, δεν ήταν οι αμαρτίες του, αλλά οι λανθασμένες σκέψεις του για την αμαρτία, ερμηνεύοντας τα πάντα όπως του έμαθαν να θέλει...

Κοιτώντας πάντα πίσω του, δεν καταφέρνει κανείς να δει το προφανές!

Βασουλα μου..

[Vasoula]

καρδούλες, ευχαριστώ για τα λουλουδάκια, που είναι μια ένδειξη ότι διαβάσατε το άρθρο μου...

παραπέρα? δεν έχετε τίποτα να πείτε γι' αυτό που νιώθετε σαν αλήθεια?

Είναι σαν να δικάζετε, χωρίς απολογία...


Θα μοιραστώ κάτι από εμένα...

Από μικρή, το μόνο που με ξεχώριζε από τους άλλους, δεν ήταν ότι έβλεπα αύρες ή το αόρατο...αυτά είναι τίποτα!
Αυτό που με ξεχώριζε ήταν ότι είχα έναν αυθόρμητο τρόπο να γράφω τους άλλους και την ηθική τους στα παλιά μου τα παπούτσια και να κάνω πάντα αυτό που ήθελα. Ήμουν τόσο σίγουρη για αυτό που ένιωθα ότι θα ήταν το σωστό για εμένα, που αφηνόμουν και στα λάθη μου...Γνώριζα εντελώς ότι ο Εαυτός μου θα κάνει τα πάντα για να μην βλάψω ούτε εκείνον, ούτε κανέναν άλλον...
΄Οσα λάθη έκανα με τούτον τον αυθόρμητα ειλικρινή τρόπο, ήταν λάθη για τους άλλους, για εμένα ήταν καθαρή εμπειρία που με πήγανε πάντα μακρύτερα, όσο μακρύτερα ήταν και ο Θεός μέσα μου...
Γιατί ο Εαυτός μου (και όχι οι γονείς μου) με απέτρεψε από σοβαρά λάθη που θα με έβλαπταν χωρίς δυνατότητα επανόρθωσης, όπως πχ. τα ναρκωτικά...Μπήκα μέσα στα ναρκωτικά, χωρίς καμία ανάγκη να αποφύγω τους άλλους που έκαναν χρήση, μα ούτε και με ανάγκη έστω να δοκιμάσω...
Πολλά πράγματα ηθικής δεν ακολούθησα...το μόνο που ακολούθησα ήταν πάντα ένα Θέλω...και ότι και να Θέλησα το πέτυχα...
Ήθελα να παντρευτώ? χέστηκα αν δεν ήθελαν οι γονείς μου (μεγάλες φασαρίες τότε)...
Ήθελα να χωρίσω? χέστηκα αν δεν ήθελαν οι γονείς μου (άλλες φασαρίες επίσης)...
Σε τίποτα επί της Ουσίας του δεν έβλαψα κανέναν..

Η διαφοροποίησή μου λοιπόν δεν ήταν στην επαφή μου με το αόρατο, αλλά στην παράδοσή μου στο αόρατο...
Αν το Πνεύμα που είναι άυλο είναι υπεύθυνο για την Ύλη, εγώ του παραδόθηκα...

Και ακόμα τώρα μου είναι δύσκολο να καταλάβω, γιατί ο άνθρωπος να παραμένει αδύναμος και άβουλος, ενόσω ξέρει την διαστρέβλωσή του...Γιατί?
Δεν δέχομαι την εύκολη απάντηση "από φόβο"...γιατί στην ουσία αυτό δεν προσδιορίζει κάτι συγκεκριμένο...Όποιον και να ρώτησα τι φοβάται, απάντηση επί της Ουσίας δεν πήρα...

Για πάμε λοιπόν...

Εδώ μέσα είστε κάποιοι πολλά χρόνια πάνω στην αυτογνωσία...Μα και ένας χρόνος αυτογνωσίας να μεσολαβήσει, είναι ικανός να χαλαρώσει τις άμυνες του εγώ...Αν το εγώ δεν έχει βοηθήσει με την άμυνα, δεν θα βοηθήσει ούτε με την επίθεση...Αν δεν έχει βοηθήσει στην αντίληψη, δεν θα βοηθήσει ούτε στην ανοησία...
Η ερμηνεία του κόσμου είναι καθαρά πνευματική υπόθεση, που σημαίνει ότι έχει Λογική...
Αν πιστεύετε απόλυτα ότι ο Άνθρωπος είναι πνευματικό Ον, τούτο σημαίνει ότι πιστεύεται στην Λογική του, που τον ξεχωρίζει από τα άλλα είδη του Φυσικού Κόσμου...

Πολύ θα ήθελα να σας ακούσω...

[Ταρούλα]

Κοιτώντας πάντα πίσω του, δεν καταφέρνει κανείς να δει το προφανές!

Αυτό που είδα ξεκάθαρα, είναι ότι τόσα χρόνια ήμουν όμηρος μόνο της ανοησίας μου.

Απλά τα πράγματα πίστευα σε λάθος θεό......

[Vasoula]

ναι Ταρούλι μου αυτό είναι το αποτέλεσμα και το συμπέρασμα...
Όμως η συναισθηματική ανωριμότητα σου δίνει πάντα κίνητρα να παραμείνεις στην κατάσταση της ομηρείας, απλά για δεν μπορείς να πάρεις τον έρωτα από τον απαγωγέα σου...

Ο "ομηρος" ξέρει απόλυτα ότι κάποιος τον έχει απαγάγει και τον ελέγχει...Ποιά είναι εκείνη η δύναμη (ή η αδυναμία), που ενώ το ξέρει, του δίνει ελαφρυντικά? Μπορεί ακόμα και να τον υπερασπιστεί...
Γιατί εξακολουθητικά ασκεί γοητεία πάνω σου ο απαγωγέας?

[Ιωαννάκι]

Nομίζω οτι καμια φορα δεν συνδεουμε τα γεγονοτα...Δηλαδη κανουμε κατι το οποιο δεν αντιλαμβανομαστε εκεινη την ωρα οτι εμπιπτει στην κατηγορια "κανω ο,τι κανουν ολοι και ειμαι δυστυχης"...Γιατι εχει πολλα περιτυλιγματα. Μπαινοντας στην αυτογνωσια αρχιζεις και ξετυλιγεις συνεχεια, βγαζεις περιτυλιγματα αλλα καμια φορα εκει που λες το τσακωσα βλεπεις αλλο ενα ωραιο περιτυλιγμα.
Ειμαι σε φαση που ξεριζωνω απο μεσα μου πραγματα και ολο βρισκω κι αλλα...Μα ποσα πια?

[Ταρούλα]

Νομίζω Βασούλα μου, ότι έχει να κάνει με την απώλεια της Αγάπης. Βιώσαμε τη ζωής μας, μέσα από τους φυσικούς μας γονείς και κάναμε θεό την επιβίωση.

[Ταρούλα]

Ποιά είναι εκείνη η δύναμη (ή η αδυναμία), που ενώ το ξέρει, του δίνει ελαφρυντικά? Μπορεί ακόμα και να τον υπερασπιστεί...

Ανώριμη εξάρτηση, χωρίς καμμία Λογική.

[Θοδωράκος]

[quote="Vaso"
Από μικρή, το μόνο που με ξεχώριζε από τους άλλους, δεν ήταν ότι έβλεπα αύρες ή το αόρατο...αυτά είναι τίποτα!
Αυτό που με ξεχώριζε ήταν ότι είχα έναν αυθόρμητο τρόπο να γράφω τους άλλους και την ηθική τους στα παλιά μου τα παπούτσια και να κάνω πάντα αυτό που ήθελα. Ήμουν τόσο σίγουρη για αυτό που ένιωθα ότι θα ήταν το σωστό για εμένα, που αφηνόμουν και στα λάθη μου...Γνώριζα εντελώς ότι ο Εαυτός μου θα κάνει τα πάντα για να μην βλάψω ούτε εκείνον, ούτε κανέναν άλλον...
΄Οσα λάθη έκανα με τούτον τον αυθόρμητα ειλικρινή τρόπο, ήταν λάθη για τους άλλους, για εμένα ήταν καθαρή εμπειρία που με πήγανε πάντα μακρύτερα, όσο μακρύτερα ήταν και ο Θεός μέσα μου...
Γιατί ο Εαυτός μου (και όχι οι γονείς μου) με απέτρεψε από σοβαρά λάθη που θα με έβλαπταν χωρίς δυνατότητα επανόρθωσης, όπως πχ. τα ναρκωτικά...Μπήκα μέσα στα ναρκωτικά, χωρίς καμία ανάγκη να αποφύγω τους άλλους που έκαναν χρήση, μα ούτε και με ανάγκη έστω να δοκιμάσω...
Πολλά πράγματα ηθικής δεν ακολούθησα...το μόνο που ακολούθησα ήταν πάντα ένα Θέλω...και ότι και να Θέλησα το πέτυχα...
Ήθελα να παντρευτώ? χέστηκα αν δεν ήθελαν οι γονείς μου (μεγάλες φασαρίες τότε)...
Ήθελα να χωρίσω? χέστηκα αν δεν ήθελαν οι γονείς μου (άλλες φασαρίες επίσης)...
Σε τίποτα επί της Ουσίας του δεν έβλαψα κανέναν..[/quote]
Βασουλα

Διαβαζοντας αυτο το αποσπασμα, χαρικα με το ποση ελευθερια βγαζει απο μεσα του. Και συνειδητοποιησα το εξις για μενα: απο μικρος ειχα παρει για "λαβαρο" μου την λογικη, και πορευομουν με αυτην - μονο και μονο για να συνειδητοποιησω τωρα οτι το ονομα της εκανα τα πιο παραλογα πραγματα.

Οσον αφορα την Θεληση, εγω τωρα την ακαναλυπτω σιγα σιγα. Εχω ηδη καποια παραδειγματα οπου πραγματα που τα θελησα πραγματικα, τα καταφερα ή εγιναν "τυχαια". Και σιγα σιγα δυναμωνω αυτο το κομματι μεσα μου.

Οταν ανακαλυψω τελικα τι ειναι αυτο που μπλοκαρει την θεληση μου, ισως τοτε μπορεσω να καταλαβω και τι συμβαινει και στους αλλους ανθρωπους.

[CHRYSSOULA]

Γράφει η Βάσω:
Αν το Πνεύμα είναι υπεύθυνο για την ‘Υλη εγώ του παραδόθηκα

Αναλογιζόμενη την δική μου εκδοχή εγώ του αντιστάθηκα λυσσαλέα
Δεν το έλεγα τότε Φόβο αλλά λογική....και επινοητικότητα στην καλοπέραση...
Τολμάς του έλεγα να μου λες να αντιδράσω...να σπάσω τους φραγμούς....να αγνοήσω τους γονείς...έστω και αν αντιλαμβάνομαι ότι συνεχώς μου βάζουν όρους;;;;
Όροι μα πως αλλιώς αφού και εγώ η ίδια βάζω όρους σε κάθε βήμα που κάνω....
Π.χ για να πετύχω αυτό θα χρειατεί να θυσιάσω εκείνο....για να έχω υλικά αγαθά θα υποχωρήσω σε εκείνο.... Αφού και εγώ έμαθα να βάζω όρους σε όλα πως θα αγνοήσω τους όρους που μου βάζουν οι άλλοι;;;;
Ήθελα υλικά αγαθά σπίτι,αυτοκίνητο ακριβά ρούχα....Οι πλαστές ανάγκες που σε κάνουν να νομίζεις, ότι καλύπτουν το κενό σου... Αυτά όμως σε κάνουν να υποχωρείς σε κάθε Αρχή που δεν είναι Εαυτός...υποχωρείς στην ματαιοδοξία του εγώ, ταυτίζεσαι με τις πλαστές ανάγκες και θέλεις να παρασύρεις όσους πιο πολλούς μπορείς στην ίδια αντίληψη μήπως και αυτό κοπάσει την εσωτερική σου θύελλα.
Αφού όλοι ακολουθούν την ίδια γραμμή άρα είναι η σωστή.....Βολικός στρουθοκαμηλισμός .....
Όμως τότε αρχίζει το μαρτύριο του Σίσυφου.....Μόλις φθάσεις αγκομαχώντας σε κάποια κορυφή που νόμιζες σημαντική κουβαλώντας την υποτιθέμενη πέτρα της επιτυχίας στην στιγμή αυτή η πέτρα κατρακυλά στην αφετηρία απ΄όπου ξεκίνησες.
Και αυτό το μαρτύριο είναι αέναο.....Τότε κάποια στιγμή αναρωτιέσαι:
Αν παραδοθώ στο Πνεύμα μου, αν αφεθώ με εμπιστοσύνη στην καθοδήγηση του τι μπορεί να πάθω;;;
Αν σπάω τα στερεότυπα μου και τις πεποιθήσεις μου τι μπορεί να πάθω;;;
Αν αναγνωρίσω, ότι δεν θέλω να ζω με όρους τι μπορεί να πάθω;;;;
Αν αφεθώ στην αγάπη, αυτή την αγάπη που δεν δεσμεύει αλλά ούτε δεσμεύεται που δεν εξαρτά αλλά ούτε εξαρτάται τι μπορεί να πάθω;;;;
Τότε άκουσα την εσωτερική μου φωνή να λέει : « Αυτό που θα πάθεις είναι να αναστήσεις την Ζωή μέσα σου!!! Ο Ύπνος και ο Θάνατος θα δώσουν την σκυτάλη στην Ύπαρξη που κινείται εντός..!!!»
Όμως αυτό δεν γίνεται μαγικά..Θέλει αυτοπαρατήρηση, πειθαρχία,θέληση,πίστη !!!!
Δρόμος δύσκολος αλλά οι αυταπάτες που κουβαλάμε είναι χειρότερες, γιατί αυτές οδηγούν σε πόνο. Όταν διαλύονται τα πέπλα της ψευδαίσθησης νοιώθεις τόσο γυμνός όσο και ο αυτοκράτορας που νόμιζε, ότι φορούσε ρούχα....Είναι η στιγμή που επιστρέφεις στην αθωότητα που τόσο βάναυσα απομάκρυνες από κοντά σου, για να ικανοποιήσεις αυτά που ήθελαν όλοι οι άλλοι γύρω σου εκτός από σένα !!!!!!

[Βικούλα]

Κοιτώντας πάντα πίσω του, δεν καταφέρνει κανείς να δει το προφανές!

Η διαφοροποίησή μου λοιπόν δεν ήταν στην επαφή μου με το αόρατο, αλλά στην παράδοσή μου στο αόρατο...
Αν το Πνεύμα που είναι άυλο είναι υπεύθυνο για την Ύλη, εγώ του παραδόθηκα...