Επικοινωνία με το "ορατό" αόρατο!

[Vasoula]

όταν νιώθεις τον άλλον...συγχρόνως τον αγαπάς!!!

μην το ξεχάσεις ποτέ Κατερινάκι!

μάκια...(μ' αρέσει αυτή σου η έκφραση, νιώθω αγνότητα...)

[Katrin]

Λες δηλαδή...αν καταδεχτεί το δυνατό μου κομμάτι να πλησιάσει το αδύναμο, αν καταδεχτεί να νιώσει το ένα το άλλο...τότε λες, θα έχουν αγαπηθεί?(Ναι, το μάκια είναι πολύ πολύ αγνό!)

[Vasoula]

μμμ...θα έλεγα το αδύναμο μέρος σου να αφήσει τον εγωισμό (γιατί πάντα το αδύναμο κομμάτι μας εκδηλώνει τον εγωισμό) και να πλησιάσει το δυνατό και να χωθεί στην αγκαλιά του...

Το δυνατό είναι εκεί και περιμένει...Ξέρει ότι αν κάνει κίνηση προς το αδύναμο, θα φάει τα μούτρα του...

Αντίθετα να γίνει....για να έχει αποτέλεσμα...

[Katrin]

Έχεις δίκιο!!!Το δυνατό έχει προσπαθήσει! Θυμάμαι μια φορά πολύ πολύ έντονα, που το δυνατό πλησίασε το αδύναμο και το 'νιωσε και το κατάλαβε. Τότε, το αδύναμο έφυγε τρέχοντας και κρύφτηκε!
Έχεις δίκιο! Σ' ευχαριστώ!!!

[Vasoula]

αγκαλίτσες!

[Katrin]

Katrin οι νεραιδούλες που έβαλες και ειδικά η δεύτερη είναι σχεδόν ίδια στην φατσούλα με αυτήν που έχεις στο αβατάρ σου..
Δηλαδή σουφρωμένα χειλάκια και ματάκια όλο νάζι...
Μου βγαίνει πως είσαι άτομο ναζιάρικο,παιχνιδιάρικο...
Σου αρέσει να πειράζεις τον κόσμο και να χαίρεσαι με το κάθετί αν και πολλές φορές σε πέρνει απο κάτω βρίσκεις απο την δύναμη που έχεις μέσα σου και να σηκώνεσαι πάλι στα πόδια σου...
Προσπαθείς να είσαι καλά με όλους και στεναχωριέσαι όταμ μαλώνεις με κάποιους.
Δεν σου αρέσουν γενικά τα μαλώματα...

Στα σουφρωμένα χειλάκια έπεσες πολύ πολύ μέσα Ανδρομέδα μου! Και ναι, τις φορές που είμαι στα χάι μου είμαι ναζιάρα και παιχνιδιάρα και χαίρομαι με πολύ απλά πράγματα. Πέφτω, σηκώνομαι, ξαναπέφτω κτλ, αυτό είναι αλήθεια! Σε δουλειά να βρισκόμαστε, που λένε!
Και δεν μου αρέσουν καθόλου μα καθόλου τα μαλώματα, τα φοβάμαι. Αλλά νομίζω έχει έρθει ο καιρός να τα χωρέσω κι αυτά στη ζωή μου!

[Vasoula]

Αλλά νομίζω έχει έρθει ο καιρός να τα χωρέσω κι αυτά στη ζωή μου

θα χωρέσουν από μόνα τους κάποια στιγμή που θα ξεχαστείς Κατερινάκι...

Αυτό περιμένουν τα συναισθήματα...να ξεχαστούμε και αυτά να χωρέσουν στην ζωή μας σαν αισθήματα...
Να φύγουν από το σκοτάδι και να έρθουν στο φως να αναπνεύσουν...χιχιχι!!!

[Danielli]

Το δυνατό είναι εκεί και περιμένει...Ξέρει ότι αν κάνει κίνηση προς το αδύναμο, θα φάει τα μούτρα του...

Εχεις πολύ δίκιο!!! :lol:

[Katrin]

Κάτι ξέρεις εσύ απ' αυτά ε? Εξου και το πονηρό γελάκι στο τέλος!!! :lol: :lol:

[Danielli]

(από στατιστικής άποψης:)
Οπως βλέπεις μιά τάρτα, και κόβεις ένα κομμάτι:
εε το κομμάτι είναι το δυνατό μου και το αδύνατο η υπόλοιπη!!:pirate:

Ωραία έμεινε τάρτα να σας κεράσω κιολας!!!

[Madraoulas]

Μονο για τη Βασω θα πω προς το παρον
αυτο που μου εβγαλε η νεραιδουλα σου μολισ την ειδα ειναι το εξης με δυο λογια..."δινεις πνοη και φως στους ανθρωπους μεχρι ν απαγκιστρωθεις απο κατι 'γηινο' και να γινεις μονο φως"

[Madraoulas]

να η δικια μου νεραιδα που επελεξα..revelation=αποκαλυψη(οπως εμαθα εκ των υστερων)

ακουω σχολια.....

[Annoula]

Πιστεύω ότι στις περιγραφές σας πέσατε πολύ μέσα. Σας ευχαριστώ πολύ για αυτό... είναι πολύ όμορφο να σου καθρεφτίζουν οι άλλοι κομμάτια σου... έτσι μπορείς να τα δεις καλύτερα και πιο αποστασιοποιημένα.

Ας πω και εγώ λοιπόν την άποψή μου.
Αρχίζω απο τη Βασούλα...
Αμέσως σκέφτηκα τον εξής τίτλο: "το ταξίδι της επιστροφής στο σπίτι μου". Τίποτα πια δε σε κρατάει απο τον προορισμό σου. Το φως είναι η ψυχή σου είσαι μέσα αυτό. Ξέρεις που πας και απολαμβάνεις τη διαδρομή.

Madry μου, μου έβγαλε την αίσθηση ότι ανακάλυψες καινούργιους κόσμους και αφήνεσαι σε αυτούς να σε οδηγήσουν χωρίς φόβο.

Katrin πολύ μαύρο κοριτσάκι. Πολύ μοναξιά είδα και έντονο ερωτισμό που φοβάσαι να τον εκδηλώσεις ενώ το επιθυμείς. Θέλεις να βγεις έξω να παίξεις αλλά κάτι σε κρατάει μέσα.

[Vasoula]

Μάδρυ, Αννούλα, σας ευχαριστώ...

Τίποτα γήινο δεν με κρατάει εδώ, εκτός από την αγάπη μου για εσάς! Αλλά τελικά, ούτε αυτό με εμποδίζει να "φύγω"...
Οπότε, άντε βγάλε συμπέρασμα...


Μάδρυ μου γλυκιέ, ξανά μανά...
Μπρεδεψοδουλειές...αλλά ουπς! Κάτι αρχίζει να φωτίζει όμορφα μέσα σ' αυτό που ακόμα δεν μπορεις να ξεδιαλύνεις...
Η επιλογή σου ακολουθεί την ζωγραφιά που έκανες στο σεμινάριο...Η διαφορά τους είναι ότι η ομορφιά αρχίζει ολοένα και περισσότερο να εισχωρεί σ' αυτό που δεν αντέχεις να εισχωρήσεις εσύ...
Είναι απλή η ζωή Μάδρυ, ακριβώς όπως το λες...Αλλά για να το πιστέψεις κιόλας, πρέπει να έχεις το θάρρος να την αντικρύσεις στα μάτια! Και τα μάτια της είναι στο βάθος! Εκεί είναι και η ομορφιά!
Ακριβώς όπως και το ρέικι!

Απλά, τα πράγματα...αρκει να βρούμε την πολυπλοκότητα πρώτα!

Μην αποστρέφεις το βλέμμα σου από εμέ! Εγώ ειμί η αλήθεια, Μάδρυ! Αυτό είσαι, είμαι, είμαστε...τίποτα λιγότερο!!!

[Επισκέπτης]

Το δυνατό είναι εκεί και περιμένει...Ξέρει ότι αν κάνει κίνηση προς το αδύναμο, θα φάει τα μούτρα του...

Μπορείς να γράψεις τον μηχανισμό ?
Το βλέπω οτι ετσι γίνεται αλλά θα ήθελα να ξέρω το πως..