Εχω κάποιες ιδεες αλλά θέλω να μπορέσω να την βοηθήσω και αυτη και να μην εμπλέκομαι εγω επειδή έτσι χάνουμε ενέργεια και οι δύο..
Αετέ, η φίλη σου πέρασε ένα στάδιο ψυχικής επίθεσης, από σκεπτομορφές που η ίδια είχε δημιουργήσει. Αυτό την αποδυνάμωσε, ώστε να είναι επηρρεπής και στις σκεπτομορφές του άλλου ατόμου, που από ότι καταλαβαίνω είχε και την δύναμη να τις κατευθύνει στον στόχο του...
Το έχω ξαναζήσει πολλές φορές, "δάσκαλοι" να το δημιουργούν σε "μαθητές" τους και να τους χειρίζονται με μεγάλη ευκολία.
Δύστυχώς, η γνώση δεν είναι μόνο για τους αγνούς και αυτούς που εργάζονται με το φως... Μπορεί να λέω ότι τα πνευματικά πεδία δεν περιέχουν κακό και το εννοώ, αλλά όταν η γνώση φτάνει στα υψηλά επίπεδα, τότε κάποιος άνθρωπος μπορεί μέσω της δύναμης να κάνει και κακό, εδώ στον φυσικό κόσμο, εντάσσοντας μέσα στην εργασία του με τους ανθρώπους και την επιρροή, όχι σαν έμπνευση για να τους βοηθήσει, αλλά για να τους κατευθύνει σε όχι θεϊκές αξίες.
Υπάρχει ένα ιδιαίτερο κέντρο στους ανθρώπους, που δεν το γνωρίζουν και δεν είναι ανεπτυγμένο, που από εκεί πηγάζει η ενσυναίσθηση...
Είναι μια ιδιότητα (περισσότερο θεϊκή θα έλεγα) που σε βάζει στην κατάσταση να βιώνεις τα συναισθήματα του άλλου σαν δικά σου, αλλά να μην γίνονται δικά σου.
Είναι μια εσωτερική αφυπνιστική διαδικασία, με την οποία μπορείς να βοηθήσεις τον άλλον να βγει από μία κατάσταση, γιατί ενώ ξέρεις ακριβώς πως νιώθει (συμπεριλαμβανομένου και του κρυφού συναισθήματος που υπάρχει σε μία κατάσταση), επειδή δεν εγκλωβίζεσαι εσύ σ' αυτό, μπορεις να τον οδηγήσεις με επιτυχία στο να βγει από εκεί.
Η ενσυναίσθηση σε κανει να μπορείς να μην δίνεις ανούσιες συμβουλές, που εκείνη την στιγμη που ο άλλος υποφέρει, θα τον αποπροσανατόλιζαν. ΄Εχω παρατηρήσει ότι συνήθως οι άνθρωποι που συμμετέχουν σε τέτοιες καταστάσεις με αγαπημένους ανθρώπους, και επειδή ακριβώς ταυτίζονται με το συναίσθημά τους, δίνουν τις συμβουλές τους με την λογική...Μπαίνουν στην κατάσταση του άλλου, σαν να είναι δικιά τους και φορτίζονται από αυτήν, και μετά δυστυχώς δεν μπορούν να βγουν άμεσα, με αποτέλεσμα να αισθάνται και οι ίδιοι χάλια...
Δηλαδή, αν κάποιος εμπλέκεται σε συναισθηματική φόρτιση με κάποιον σύντροφο και είναι δυστυχισμένος, εμείς, αναγνωρίζοντας τα λάθη αυτού του συντρόφου, και θέλοντας να βοηθήσουμε τον άλλον να βγει, του επαναλαμβάνουμε την αναξιότητά του, τα λάθη του κλπ. κλπ., που πίστεψέ με, καθόλου δεν βοηθάνε...
Το ζητούμενο είναι, να ψάξει ο ίδιος την συναισθηματική του ανασφάλεια και την μοναξιά που του προκαλεί φόβο στην συγκεκριμένη κατάσταση. Και το να είσαι εκεί, για κάποιον, να του κρατάς το χέρι, είναι η μεγαλύτερη βοήθεια που μπορείς να του προσφέρεις, αντί να του εξηγείς με την λογική, τι έκανε λάθος!
Αετέ, η ενσυναίσθηση, άνήκει στις εσωτερικές αισθήσεις και αναπτύσσεται τελευταία. Είναι όμως και η πιο σημαντική, όταν εργάζεσαι με ανθρώπους και χρειάζονται βοήθεια, στήριξη, κλπ.
Γιατί είσαι σε θέση να τους δώσεις με μια λέξη, αυτό ακριβώς που χρειάζονται για να προχωρήσουν. Το οποίο δεν είναι απαραίτήτα συμβουλή, με αξίες δυαδισμού...
Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να βοηθήσεις την φίλη σου, μπες στο φωτεινότερο κουκούλι που θα μπορέσεις να φτιάξεις.
Γιατί αλλιώς κι εσύ ακόμα θα πάρεις από την δική της "εκφόρτιση"...
Μια οντότητα που για σένα λειτουργεί προστατευτικά, βοηθά πολύ σε τέτοιες περιπτώσεις! ΄Οποια κι αν είναι...
μια και συνέβη το εξής παράδοξο που θα ήθελα να αναφέρω ....
:colors: 
