σε πρόσφατα γεγονότα στην καθημερινότητα κλήθηκα να ξεκινήσω απο τον Νόμο της Συμπόνοιας, της Συμπόνοιας στον Εαυτό μου, με ακεραιότητα
με το που στάθηκα σε αυτό το σημείο,
στο επόμενο σημείο συνάντησα την Ενσυναίσθηση, προφανώς περνώντας απο την ενσυναίσθηση της ψυχής μου και της προστασίας της, ήταν και πιο έυκολο να ενσυναισθανθείς και τον βαθύτερο φόβο του άλλου που τον οδηγεί να εκφράσει την συναισθηματική του ανωριμότητα,
στάθηκα σε αυτό το σημείο
έπειτα βρέθηκα στον Νόμο της Αβλάβειας, που προέκυψε απο το ότι νοιώθωντας τον φόβο σου δεν στον τραβάω έξω για ιδιοτελής σκοπούς αλλά στεκομαι με Σεβασμό σε αυτόν
και στο επόμενο σημείο ήρθε και ο Νόμος της Ενότητας, αυτό που έχεις μέσα σου φοβικό δεν σε κατατάσσει σε κατώτερη κλίμακα απο εμένα, Είσαι μέρος του Θεού (στην Ενότητα δυσκολεύτηκα αλλά είμαι σε καλό δρόμο)
Αχ βρε Φωτεινούλα...
Και εγώ προσπαθώ να φέρω στην ζωή μου τους Νόμους... Και βιώνω πιο έντονα από ποτέ την αλήθεια του ότι "το μόνο που δεν μπορείς να αγαπήσεις, είναι αυτό που φοβάσαι".
Απ'ότι φαίνεται, οι άνθρωποι έχουμε μπερδέψει τις Αρχές με τις αρχές και τους Δεσμούς με τα δεσμά...