Σήμερα, που ο κλοιός της «ασθένειας» τον σφίγγει από παντού, έχει μεγαλύτερη ανάγκη από ποτέ, να θεραπεύσει την Καρδιά του.
Η μεγαλύτερη «θεραπεία» συμβαίνει στις Καρδιές των ανθρώπων…γιατί εκεί συντελείται και η μεγαλύτερη «απώλεια»…
Μπορεί σε κάποιους ανθρώπους να ακούγεται εξωπραγματικό, να ζουν με την Καρδιά τους…
Να θεωρούν ότι η Καρδιά είναι ένα απλό λειτουργικό όργανο του σώματος…
Να μην γνωρίζουν ότι η Καρδιά δεν είναι ένα απλό λειτουργικό όργανο του σώματος, και ότι οι ίδιοι δεν είναι μόνο το σώμα τους.
Μπορεί να μην γνωρίζουν ότι η βασική τους απώλεια, δεν είναι παρά η ξεχασμένη σύνδεση τους με την Καρδιά τους…η ξεχασμένη σύνδεση με την Αγάπη, η ξεχασμένη σύνδεση με τον Θεό…
Μπορεί να μην γνωρίζουν ότι όλα συνδέονται με έναν Εαυτό.
Μπορεί να Θεωρούν ότι είναι απλά όντα, ενώ είναι πολυδιάστατα και παράλληλα πιστεύουν ότι η ζωή είναι πολύπλοκη, ενώ είναι εντελώς απλή...
Και σήμερα που ζωή γίνεται δυσβάσταχτη, που φαίνεται ότι κλείνει όλες τις διεξόδους διαφυγής για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην Καρδιά τους, σαν μοναδική έξοδο, σήμερα είναι μεγαλύτερη ανάγκη να ανοίξει ο άνθρωπος τα μάτια του και να την δει…
Εδώ και πολλά χρόνια που ο άνθρωπος ζει στην Γη, αυτούς που όρισε σαν μύστες στην ζωή του, ήταν πάντα οι πιο ακατάλληλοι να τον μυήσουν στην Ζωή…
Και συνεχίζει και τους επιλέγει…
Τα λάθη του παρελθόντος συνεχίζουν ένα επισφαλές μέλλον, αν ο χρόνος γίνεται ο αδυσώπητος φρουρός της Ζωής στο παρόν.
Πάντα κάποιος φταίει…
Υπάρχει σήμερα ένας αδιαμφισβήτητος διαχωρισμός…Στους καλούς και τους κακούς ανθρώπους…Πάντα υπήρχε, αλλά σήμερα είναι πιο έντονα εστιασμένος στις πράξεις των ανθρώπων… Σήμερα που η ανθρωπότητα βιώνει την πιο έντονη πόλωση…Βιώνει το σημείο Ο του Θεού…
Κάποιοι άνθρωποι που ζουν με την ελπίδα, δεν μπορούν να πιστέψουν ότι τόσοι πολλοί άνθρωποι είναι συνειδητά κακοί, ότι συνειδητά αδιαφορούν για τον πλησίον τους…
Το λάθος τους είναι ότι υπολογίζουν μόνο αυτό το «συνειδητά»…ξεχνώντας ότι υπάρχει και ένα 90% της ύπαρξής τους, που ζει ασυνείδητα…
Θεωρούν ότι ο συνειδητός άνθρωπος είναι ο εαυτός που γνωρίζουν…
Αυτός ο εαυτός, που κάνει το καθήκον του, που ζει μια ήσυχη ζωή, που κάνει οικογένεια, που κρίνει τα συμβάντα της κοινής ζωής των ανθρώπων, των λαών, των εχθρών και των φίλων, σύμφωνα με όσα έχει μάθει ότι πρέπει να κάνει…
΄Οσα πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος δεν αφορούν παρά όσα του έμαθαν ότι πρέπει να κάνει για να είναι ένας ηθικός άνθρωπος.
Μέσα σε όλα όσα του έμαθαν ότι πρέπει να κάνει είναι και η περιορισμένη του αντίληψη για όσα είναι…
Δεν ξέρει αν και που βλάπτει ή αν και που ωφελεί το σύνολο των ανθρώπων…Δεν έχει ιδέα!
Περιορισμένος σε μία ηθική αντίληψη της συνείδησής του, κάνει όλα όσα έμαθε ότι πρέπει να κάνει και είναι ήσυχος ότι δεν έχει βλάψει κανέναν!
Γιατί δεν μπορεί να πάρει είδηση ότι τον πρώτο που έχει βλάψει με την περιορισμένη του αντίληψη, είναι ο ίδιος του ο Εαυτός!
Και εκεί τον βρίσκει η «ασθένεια»…
Ο Δάσκαλός μου μού είχε πει, θεράπευσε τον Εαυτό σου και ένα μέρος της Ανθρωπότητας θα θεραπευτεί…
Και τι είναι Θεραπεία?
Να άρω τον περιορισμό της Καρδιάς μου…
Η Καρδιά δεν είναι γεμάτη μόνο με συναισθήματα…Είναι γεμάτη από Θεό…
Καμία εσωτερική γνώση αυτογνωσίας δεν αναπτύσσεται χωρίς διεργασία των ψυχολογικών μας περιεχομένων, αλλά ούτε μπορεί να αναπτυχθεί μόνο μέσα σ’ αυτήν…
Χρειάζεται μια Ηθική ακεραιότητα για να μπορείς να απομυθοποιείς, να μεταλλάσσεις και να εκπληρώνεις…
Η προσωπική Αλχημεία δεν συντελείται παρά από συνθέσεις ολόκληρου του Εαυτού μας…Και σ’ αυτό το σημείο σε βρίσκει ο «Δάσκαλος»…
Αν αντέξεις την επίκριση επί της Ηθικής σου Ακεραιότητας, αν δεν επιτρέψεις να σε συνθλίψει η γνώμη των άλλων, αν δεν αλλάζεις σύμφωνα με αυτό που περιμένουν οι άλλοι από εσένα, τότε θα μπορείς να μιλάς για μια εσωτερική Θεραπεία…
Και σ’ αυτό το σημείο είμαι κοντά στον Αλέξη Τσίπρα…
Ενας άνθρωπος που προσπαθεί να μείνει ακέραιος σ’ αυτό που εκφράζει, χρειάζεται και την ανθρώπινη συμπαράσταση, όσων κατανοούν ότι το να συμβιβάζεσαι με όρνεα για το καλό του τόπου, δεν σου δίνει καμία Αρετή… ΄Ισως απλά σου εξασφαλίζει την μαζική αποδοχή…
Ας το προσέξουν αυτό όσοι έδειξαν εμπιστοσύνη σε κάποιον που μίλησε για ίδια ιδανικά…και όλοι γνωρίζαμε ότι θα ήταν ο πρώτος που θα συμβιβαζόταν…
΄Όταν ο άνθρωπος δεν έχει όραμα, αλλά φιλοδοξίες μόνο, συμβιβάζεται τελικά…Αναπόφευκτο!
Μα δεν είναι αυτό το ζητούμενο, όταν έχεις αποφασίσει να μην διεκπεραιώνεις μαζική εντολή, αλλά να έχεις όραμα για το Σύνολο…
Και είναι ίσως η πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, που απευθύνομαι σε έναν άνθρωπο με ονοματεπώνυμο! Χωρίς καμία πολιτική τοποθέτηση, δεν έχω αυτήν την ανάγκη πια…
Απλά από ΄Ανθρωπο σε ΄Ανθρωπο…
Απλά γιατί δεν αντέχω να ακούω για το «λάθος» του να μην συμβιβαστεί…
Και ένας Ανθρωπος, πριν πολλά χρόνια, αγνοώντας την μαζική εντολή να σωθεί, σταυρώθηκε… Θα ήταν πολύ εύκολο για Εκείνον, να την είχε «κοπανήσει» για να διατηρήσει την μαζική αντίληψη του θαυμασμού…
Και είναι Τιμή μου που γνώρισα στην Ζωή μου αυτόν τον ΄Ανθρωπο της Αιωνιότητάς μου…
Εκεί μέσα στην Καρδιά μου…Εκεί που ενώνεται ο ΄Ανθρωπος με τον Θεό…
