είναι σαν να έχεις ένα πιάτο φακές και μια μπριζόλα και αντί να αποφασίσεις ποιό θέλεις να φας, να ρωτάς συνεχώς το πως θα φάς, αντί να γνωρίζεις πρώτα ότι θέλεις να φας και επ' αυτού να αποφασίσεις μετά το τι...




σφυράμε ε??? έτσι ακριβώς όπως το περιέγραψες... αν και το "οτι θέλω να φάω" το νιώθω μέσα μου πιο σταθερό από ότι στην αρχή... και μου αρέσει πολύ...Vaso έγραψε:![]()
![]()
![]()
Αυτό είναι εύκολο.Vaso έγραψε: είναι σαν να έχεις ένα πιάτο φακές και μια μπριζόλα και αντί να αποφασίσεις πιό θέλεις να φας, να ρωτάς συνεχώς το πως θα φάς, αντί να γνωρίζεις πρώτα ότι θέλεις να φας και επ' αυτού να αποφασίσεις μετά το τι...
![]()
![]()
![]()
εγώ μάλλον!!! όχι απλώς θα το ακούσω θα το νιώσω κιόλας!!!Vaso έγραψε:και το "μπαμ" ποιός θα το ακούσει, Δημητράκη μου μετά?![]()
![]()
Βασσούλα,αυτό εννοώ,πως η δεύτερη κατηγορία έχει πιο πολλές πιθανότητες,Vaso έγραψε:τι εννοείς Δημητράκη μου? ΄Οτι είναι το αυτονόητο ότι ανήκεις στην δεύτερη κατηγορία ή ότι αυτή η κατηγορία έχει πιο πολλές πιθανότητες να εκπληρώσει μια Απόφαση να ζήσει?
Βασσούλα μου,λές να πέσει βαρύς ο σίδηρος,έ??Vaso έγραψε:και το "μπαμ" ποιός θα το ακούσει, Δημητράκη μου μετά?![]()
![]()
Βασσούλα,αλλάζουμε τις φακές με μια σαλατίτσα και το κρέας με ψάρι.Vaso έγραψε:καλά...![]()
αν έλεγα κοτόπουλο σαν πρώτο πιάτο και φακές σαν δεύτερο, θα ήθελες γιουβαρλάκια...
και εμένα αυτό μου λείπει την δεδομένη στιγμή ,η σταθερότητα στην απόφασηVaso έγραψε:ναι το ξέρω ότι σε κούρασε καρδούλα μου, φαίνεται αυτό, σου λείπει όμως η σταθερότητα στην αποφαση, γι' αυτό και ρωτάς συνεχώς "πως"...
είναι σαν να έχεις ένα πιάτο φακές και μια μπριζόλα και αντί να αποφασίσεις ποιό θέλεις να φας, να ρωτάς συνεχώς το πως θα φάς, αντί να γνωρίζεις πρώτα ότι θέλεις να φας και επ' αυτού να αποφασίσεις μετά το τι...
![]()
![]()
![]()
ΕΣΥ..ΕΣΥ!!!! κάπως έτσι είμαι...