Διαρκώς του διαφεύγει η ικανοποίηση όμως…Πάντα κάτι άλλο υπάρχει που τον κάνει συνεχώς να προσπαθεί, μέχρι που εξαντλείται από την έλλειψη διάρκειας στην χαρά για το κάθε τι!
Πολλοί άνθρωποι λένε ότι δεν είναι ευχαριστημένοι από την ζωή τους, χωρίς να ξέρουν γιατί, χωρίς να μπορούν να ερμηνεύσουν τα «σημάδια» κινδύνου που τους ορίζουν τις ελλείψεις τους και τους κάνουν να αγνοούν την πληρότητά τους…
Σκέφτομαι ότι όλα είναι θέμα απόφασης…
Αυτό το μεσοβέζικο συναίσθημα «θέλω και δεν θέλω» φέρνει μια βαθύτερη εξουδετέρωση στην προσπάθεια του κάθε ανθρώπου, απλά γιατί δεν έχει αποφασίσει, ξεκάθαρα και χωρίς καμία αμφιβολία, αν θέλει την ζωή του ή δεν την θέλει…
Οι περισσότεροι άνθρωποι σ’ αυτήν την ερώτηση, θα βιαζόντουσαν να απαντήσουν «μα, φυσικά, θέλω την ζωή μου»…Ο τρόπος που ζουν αποδεικνύει περίτρανα ότι την θέλουν, αγωνίζονται για να ζήσουν, ενώ η Ζωή είναι κάτι απλό, φυσιολογικό και δεδομένο…Που βρίσκεται λοιπόν το «λάθος»?
Που βρίσκεται άραγε η επιλογή κρυμμένη και δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά?
Η δική μου έρευνα επί της Θέλησης, έφερε τα εξής αποτελέσματα…
Υπάρχουν αυτοί που ξεκάθαρα θεωρούν ότι δεν την θέλουν την ζωή τους. Κάποιος τους πέταξε στην Γη και τώρα αυτό πρέπει να το ανεχτούν…Τους βαραίνει η κατάσταση του εξαναγκασμού, των περιορισμών και της αναιτιότητας. Δεν νιώθουν ότι ήταν συνεργοί στο «έγκλημα» της απόφασης να ζήσουν και έτσι ψάχνουν να βρουν τις αιτίες της αθώωσής τους…
Υπάρχουν αυτοί που ξεκάθαρα θεωρούν ότι θέλουν την ζωή τους και αγωνίζονται για να το αποδείξουν με κάθε τρόπο.
Και υπάρχει και μια τρίτη κατηγορία ανθρώπων που δεν ξέρουν αν θέλουν ή δεν θέλουν να ζήσουν, γιατί δεν έχουν μπει καν στην διαδικασία να αντιληφθούν την «μηχανοποίηση» της βιομηχανίας της ζωής.
Ποιός από τις τρεις αυτές κατηγορίες, θεωρείτε, ότι μπορεί να εκπληρώσει μια Απόφαση να Ζήσει?
άντε καλημέρα γλυκούλια
