ΜΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΣΑΣ..

[Μπεττουλα]

και εγώ το ελπίζω... αντιλαμβάνομαι πάντως οτι θα πρέπει να αρχίσω να μαθαίνω τις έννοιες απ'ο την αρχή.. σαν να τις ακούω τώρα για πρώτη φορά...

[Δωρουλα]

Μπετυ!

[AMALIA]

Κοριτσακι!!!!

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Δημητράκη η δική σου διαδρομή?? θες να τη μοιραστείς μαζί μας? και για πες και του Τασούλη να έρθει κατά δω....

Με φωναξε κανεις?
Αυτο τωρα πως μου ξεφυγε

Λοιπον την διαδρομη μας θες να μαθεις μικρη μπεττουλιτσα?
Αντε να ξεκινησω απο την αρχη....



Στην αρχη που λες......







































Υπηρχαν οι δεινοσαυροι....
Ποια αρχη και ποιο τελος που ακομα στην αρχη ειμαι..
Λοιπον ας σοβαρευτω...

Μπεττουλα παντα εψαχνα κατι παραπερα απο το υλικο επιπεδο,περα απο αυτα που ηθελε η μαζα ξερεις μωρε το πως θα βγουμε να ξενυχτισουμε,να το ριξουμε εξω και ολα αυτα τα παρελκομενα.
Δεν ηξερα ομως καν τι ηταν αυτο που εψαχνα και ετσι λοιπον απο ηλικια αρκετα μικρη 14-15...
Απλα εψαχνα μη ξεροντας και εγω τι θελω να βρω.
Μονο που εψαχνα κατι εξω απο εμενα και ολο αυτο με την περιεργεια να δω γενικος καποια πραγματα.
Βεβαια καπου εκει το πηρα απο λαθος πλευρα και εψαχνα σε σκοτεινους δρομους..φοβηθηκα...τα παρατησα και απλα συνεχισα αυτο που κανουν ολοι οι ανθρωποι.
Μετα απο χρονια πολλα..μου το φερε παλι μπροστα μου το συμπαν να αρχισω να αναζητω μια αληθεια.
Φυσικα οσο ψαχνεις το συμπαν θα σου δωσει τις απαντησεις που θες με τον δικο του τροπο που αν εισαι σε εγρηγορση θα δεις τα σημαδια.
Μπεττουλα με πολυ λιγα λογια στα ειπα..σε καμια συναντηση του φορουμ θα τα αναλυσουμε καλυτερα οταν τυχει.
Αυτα για την ωρα

[Danielli]

Μοναχικός ο Δρόμος προς την πνευματική μας ανάπτυξη, ναι είναι...Προς της εκπλήρωσή της όμως περνάει μέσα από όλους τους ανθρώπους...΄

[Μπεττουλα]

κορίτσια...

α ρε τασούλη με τους δεινόσαυρους!!! και δεν σου φαίνεται οτι είσαι τόσο μεγάλος!!! αστειάκι ε?

αυτή η αίσθηση του ανικανοποίητου μου είναι πολύ οικεία.. μήπως τελικά κάπως έτσι ξεκινήσαμε όλοι?? εγώ πάντως ακόμα και τα χρόνια που ακολουθούσα πολύ τη μάζα παρόλο που πέρασα πολύ καλά και με ξενύχτια και με κρεπάλες ένιωθα οτι δεν μπορεί να είναι μόνο αυτό.. δηλαδή όσο καλά και αν περνούσα δεν με γέμιζε μόνο αυτό.. η αίσθηση του κενού επανερχόταν..

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Mμμ γελασαμε

[Έφη]

Οι άλλοι, στην περίοδο αυτογνωσίας, εκπροσωπούν το σημείο που χάνουμε την ακεραιότητά μας και την αυτάρκειά μας.

Ax βρε Βασούλα , σ'ευχαριστώ ... μου απάντησες σε κάτι που με βασανίζει μέρες τώρα ...

[Μπεττουλα]

Mμμ γελασαμε

εντάξει μη μαλώνεις.... :crying-yellow:

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Αχ, Δημητράκη...όχι μόνο θα μείνουν πίσω, αλλά θα προσπαθήσουν να μας επηρεάσουν προς το πίσω τους και εκεί χρειάζεται απόφαση και θέληση για να προχωρήσουμε...Αυτό ίσως είναι το πιο δύσκολο μέρος της απόφασης, γιατί η "αγάπη" τους είναι δελεαστική...ενόσω κρύβεται πίσω από κάποια ανάγκη μας!

Βασσούλα μου,από εμάς εξαρτάται,αν θα μας επηρρεάσουν.
Καί στην τελική,ας ψάξουμε εμείς να βρούμε ποιά ανάγκη μας
κρύβεται,έτσι ώστε να μη δεχόμαστε ''αγάπη''δανεική υπό όρους.

κορίτσια...
α ρε τασούλη με τους δεινόσαυρους!!! και δεν σου φαίνεται οτι είσαι τόσο μεγάλος!!! αστειάκι ε?

Μπεττούλα,είναι που κάνει καλή ζωή.
Έχει κόψει καί τα ξενύχτια καί τις καταχρήσεις..

Τασσούλη πήγαινες γυρεύοντας.
Καί είπαμε το κουμπί για τον τόνο είναι δίπλα στο L

Πέρα από την πλάκα τώρα,όντως αυτή η αίσθηση του
ανικανοποιήτου είναι πάρα πολύ οικεία.
Μπεττούλα,εγώ ποτέ δεν ήμουν με τη μάζα.
Καί τα ξενύχτια και οι κρεπάλες ήταν μια προσωρινή διέξοδος
από προβλήματα διαφόρων ειδών,αλλά κυρίως αισθηματικά.
Έτσι τουλάχιστον νόμιζα στην αρχή.
Καί ήταν ένα σπόρ,που το έκανα αρκετό καιρό.
Χωρίς να βρίσκω κάποιο νόημα.
Μπεττούλα μου,δεν έχω κάνει καμμία διαδρομή.
Ακόμα στην αφετηρία είμαι.
Αυτό,ήταν κάτι που ήξερα πως υπάρχει,αλλά δεν ήξερα που ή πως να το βρώ.
Με βρήκε αυτό όμως.
Καί αυτό το χρωστάω πρώτα στον Τάσο καί μετά στην Βασσούλα.

Φωτεινούλα

[ARTYADIS]

Μπεττούλα,εγώ ποτέ δεν ήμουν με τη μάζα.

Mεγάλη κουβέντα Δημητράκη μου... :lol:

[Vasoula]

τεράστια!!!!!!!!!!

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Λέτε,έ???

Δεν ξέρω,αλλά ποτέ δεν ένοιωθα καλά.
Δεν ξέρω,αν υπάρχει κάτι άλλο,ή καμμιά φοβία,
αλλά δεν μπορώ με πολύ κόσμο.
Ούτε τις οικογενειακές συναντήσεις δεν μπορούσα.

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Δημητρη

[Μπεττουλα]

αλλά δεν μπορώ με πολύ κόσμο.
Ούτε τις οικογενειακές συναντήσεις δεν μπορούσα.

εγώ αυτό το έχω πάθει τα τελευταία κανά 2 χρόνια!! και να σκεφτείς ότι κάποτε (τότε που ήμουν νέα ) επέλεγα να βγω ανάλογα με το που θα έχει κόσμο.. τώρα κάνω το αντίθετο...!! όσο για τις οικογενειακές συναντήσεις... αυτό δεν έχει αλλάξει και πολύ... λίγες φορές με ικανοποιούν..

όσο για τη μάζα νομίζω δεν φτάνει Δημητράκη να πούμε οτι επειδή αποφεύγουμε τον κόσμο γλυτώσαμε από αυτή.. νομίζω οτι την κουβαλάμε μέσα μας σε βαθμό που ούτε καν έχουμε φανταστεί... και ίσως για αυτό να την αποφεύγουμε στο έξω μας.. γιατί καταλαμβάνει πολύ μα πολύ χώρο μέσα μας...