ναι αλλά πώς βλέπεις τον εαυτό σου τώρα σε σχέση με την αρχή?εγώ πάλι νιώθω ότι για να μπορέσω να προχωρήσω μπροστά πρέπει να κάνω ξεσκαρτάρισμα στο παρελθόν..να το δω με άλλη οπτική..Θοδωρής έγραψε: Συνήθιζα κι εγώ να χωρίζω την ζωή μου σε περιόδους και να την τακτοποιώ. Μέχρι που συνειδητοποίησα ότι έτσι εγκλοβιζόμουν όλο και περισσότερο στο παρελθόν.
το καλλιέργησες όμως ή το "ξέχασες" και το προσπέρασες έστω και προσωρινά?Από πολύ μικρός ήμουν ευαίσθητος στο μη-υλικό και στις ενέργειες. Το ότι βρέθηκα εδώ νομίζω ότι ήταν μία φυσική και λογική εξέληξη των πραγμάτων. :lol:
τι ήταν αυτό που σε δυσκόλεψε?Με δυσκολία. Βλέπεις, άργησα πολύ να καταλάβω ότι ό,τι και να λες, ό,τι και να σκεφτείς, άμα δεν βιώνει η καρδιά τίποτα, απλά κάνεις μια τρύπα στο νερό...
Δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς να το απαντήσει αυτό με σιγουριά. Εγώ πιστεύω ότι βρήσκομαι στην αρχή.
Δεν με... άφησε και πολύ να το ξεχάσω! Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πάντα ασχολούμουν μαζί του. Είτε μέσω της θρησκείας, είτε μέσω του διαλογισμού, είτε μέσω της φιλοσοφίας, είτε μέσω του ρέικι... ακόμα και μέσω της τέχνης... (πάντως ναι, υπήρξε μία περίοδος 5-6 μηνών που δεν ασχολούμουν και τόσο)το καλλιέργησες όμως ή το "ξέχασες" και το προσπέρασες έστω και προσωρινά?
Αυτό ακριβώς που σου είπα: δεν βίωνα με την καρδιά. Τα περνούσα όλα από το μυαλό, από τις σκέψεις. Σκεφτόμουν την ζωή, δεν την ζούσα. Το γιατί ακριβώς γινότα αυτό, δεν το έχω καταλάβει ακόμα. Άργησα αρκετά να αρχίσω να ξεκλειδώνω την καρδιά...τι ήταν αυτό που σε δυσκόλεψε?
Δεν έχω κάτσει καν να κάνω αυτήν την σύγκριση! Χμμ..ναι αλλά πώς βλέπεις τον εαυτό σου τώρα σε σχέση με την αρχή?
Θά'λεγα ότι τώρα αισθάνομαι πιο ελεύθερος... 
Εγώ πιστεύω ότι όταν αλλάζεις σαν άνθρωπος, αμέσως αλλάζεις και τους ανθρώπους που συναναστρέφεσαι. Πλέον δηλαδί δεν "σου πάει" να κάνεις παρέα με κάποια άτομα... Βέβαια, εύκολα παρασέρνεσαι. Αλλά ας μην πάμε και στο άλλο άκρο: να μην κάνεις παρέα κάποιον παρά μόνο όταν τους περάσεις από χίλια μίρια τεστ!πρόσεξε με ποιούς συναναστρέφεσαι.
α, μεγάλη κουβέντα είπα..."εχεμύθεια"....αλλά αυτό σε άλλο τόπικ, αύριο με το καφεδάκι μας!
Συμφωνώ 100% με αυτά τα λόγια, πρέπει να αποφασίσουμε τι είναι ωφέλιμο για τον Δρόμο μας και να πάρουμε αποφάσεις. Μερικές φορές χρειάζεται να "θυσιάσουμε" κάποιες από τις συνήθειες μας που αποδεδειγμένα δεν μας ωφελούν. Και αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο.. αλλά απαραίτητο.Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο Δάσκαλός μου μού έλεγε συνέχεια στην αρχή, πρόσεξε με ποιούς συναναστρέφεσαι...Δυστυχώς η επίδραση των άλλων μερικές φορές είναι καταλυτική στην προσπάθειά μας να βούμε τον θεό...Πολλοί έχουν τον τρόπο να σε αποτρέπουν απο την δυναμική σου και να σε σπρώχνουν στον συνηθισμένο τρόπο ζωής, χωρίς καν να το καταλάβεις...
θα συμφωνήσω με το "δυστυχώς" αλλά η ίδια ακριβώς πρόταση δεν μπορεί να μπεί και με "ευτυχώς" μπροστά? δεν είναι ότι αφηνόμαστε στους άλλους για να αποφασίσουμε αν τελικά θα συνεχίσουμε στον δρόμο μας αλλά νομίζω ότι βοηθάει να γνωρίζεις και να νιώθεις σε ώρες δύσκολες που νιώθεις ότι χάνεις το στόχο ότι και άλλοι πέρασαν από αυτό το στάδιο αλλά τελικά κατάφεραν να το ξεπεράσουν.. και ίσως ο τρόπος που το ξεπέρασαν σε εμπνεύσει και σε βοηθήσει ίσως και όχι αλλά και μόνο που ξέρεις ότι υπάρχουν και άλλοι που βιώνουν την ίδια κατάσταση είναι ενθαρρυντικό.. με αυτό το σκεπτικό άνοιξα το ποστ γιατί υπήρξαν στιγμές που ένιωσα αντιδράσεις λες και ήμουν από άλλο πλανήτη.. και μόνο οταν είμαι εδώ μαζί σας δεν το νιώθω..παρόλο που ακόμα δεν με έχει δυσκολέψει ιδιαίτερα ο περίγυρος αλλά φαντάζομαι ότι όσο περνάει ο καιρός οι αντιδράσεις θα μεγαλώνουν..αυτό κάποια στιγμή το ένιωσα να με περιτριγυρίζει αλλά ευτυχώς δεν με αποπροσανατόλισε....Vaso έγραψε:Υπάρχουν πολλοί "πυρήνες" γύρω από τον καθένα μας, που προσπαθούν να τον αποτρέψουν από το να τα καταφέρει...΄Ενας από αυτούς είναι η εξασθένηση της θέλησης, από πολύ δελεαστικούς λόγους.
συμφωνώ απόλυτα αλλά νομίζω ότι και η ενθάρρυνση σε ώρες δύσκολες μπορεί να σε βοηθήσει να μείνεις στο στόχο σου..Η δυναμική υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο...΄Ομως υπάρχει και η αδυναμία γύρω από κάθε άνθρωπο...
Τι θα επιλέξει στο τέλος είναι δική του απόφαση και δεν αφορά καθόλου την ενθάρρυνση από τους άλλους...
Η αλήθεια πάντως είναι ότι ο Δάσκαλός μου μού έλεγε συνέχεια στην αρχή, πρόσεξε με ποιούς συναναστρέφεσαι...Δυστυχώς η επίδραση των άλλων μερικές φορές είναι καταλυτική στην προσπάθειά μας να βούμε τον θεό...Πολλοί έχουν τον τρόπο να σε αποτρέπουν απο την δυναμική σου και να σε σπρώχνουν στον συνηθισμένο τρόπο ζωής, χωρίς καν να το καταλάβεις...
Vaso έγραψε: ακόμα και ο σύντροφός μας μπορεί να είναι...η μητέρα μας, ο πατέρας μας, ο αδερφός μας, οι φίλοι μας...ο οποιοσδήπότε...
Η επίδραση στις αποφάσεις μας δεν είναι από΄την ευρύτερη μάζα, όπου εκεί ΄θα ήταν ίσως λίγο πιο εύκολο να παραμείνουμε σε σταθερότητα, αλλά από τους δικούς μας ανθρώπους, που ανεπαίσθητα μας επηρεάζουν προς τα κάτω μας κέντρα...αυτών των αισθήσεων, των απολαύσεων, των φαινομένων και της προσδοκίας...
και ξέρω τι κάνεις!!!! 
