οτι εγω η ιδια προκαλεσα σε αυτην μου την ζωη αυτην την αντιμετωπιση των ανθρωπων που με εφεραν.
Αγαπημένη μου Satya, σαφώς δεν προκάλεσες εσύ αυτήν την συμπεριφορά! Εσύ επέλεξες τους γονείς σου, απλά!
Γιατί?
Κάτι θα βρεις, αν φύγεις από το τραύμα!
Αν βρεις την πρόκληση που κρύβεται πίσω από την δυσκολία.
Τίποτα δεν είναι εύκολο...μέχρι να βρεις.
Μετά είναι όλα πιο ξεκάθαρα.
Αν ξεκίνήσεις από το παιδί που έχεις "κρατήσει" αιχμάλωτο σε μια συμπεριφορά που το "τραυμάτισε".
Αγκάλιασε το, εσύ! Μην περιμένεις να το κάνουν οι άλλοι, έστω και αν "οι άλλοι" είναι οι γονείς σου.
Η ζωή είναι δική σου, μην χαρίζεις κανένα κομμάτι της σε οποιονδήποτε...έστω και αν αυτός ο οποιοσδήποτε είναι ο γονιός σου.
Μια μεγαλειώδης ψυχή, βρίσκει την αγάπη της θεότητας ακόμα και στο "λάθος". Και αυτό το "λάθος" το μετασχηματίζει σε συγχώρεση. Μόνο έτσι μπορεί να αγαπά χωρίς δεσμεύσεις και να νιώθει παντού την θεϊκότητά της.
Αν δεν την νιώσει, αν δεν μπορέσει να ενώσει μέσα της το "καλό με το κακό", αν δεν βρει την διαδρομή της επιστροφής "στον παράδεισο", θα ζει πάντα συνεχώς στην "κόλαση", διαχωρίζοντας.
Κάθε καλή πράξη θα την απογοητεύει, γιατί δεν θα έχει σύνδεση με την Πηγή, αλλά θα προέρχεται από τον νου, που ξέρει καλά τον νόμο της δυαδικότητας.
Η ζωή μας εδώ είναι γεμάτη με πόνό, θλίψη, δυστυχία, πολέμους. μα αυτά όλα εμείς τα δημιουργήσαμε με το να διαχωριζόμαστε σε καλούς και κακούς.
Βλέπεις υπάρχει η ελεύθερη βούληση, που την σεβόμαστε! Σεβόμαστε τις ψυχές που αποφασίζουν για την ζωή τους. Όποια επιλογή...Δεν μπορούμε να πάρουμε την ευθύνη για κανέναν, εκτός από τον εαυτό μας. Και γι' αυτόν, αναρωτιέμαι, την έχουμε??? όπως οφείλαμε?
Αν ο καθένας μας ένιωθε την θεϊκότητά του, αν ο καθένας μας συγχωρούσε, αν ο καθένας μας αγαπούσε, τότε η 3η διάσταση δεν θα είχε πια τον ρόλο της!
Η δράση στην ζωή μας έχει σημασία. Συνήθως οι άνθρωποι αντιδρούν, αντί να δρουν...και από εκεί αρχίζει η παρανόηση.
Μια γλυκειά αγκαλιά από σένα για σένα!
Γιατί η δικιά μου δεν θα έχει τόσο σημασία, αν δεν νιώσες εσύ την δικιά σου!!!!
