Όλα συντελούνται εδώ και τώρα...

[Vasoula]

΄Ηθελα να αναγνωρίσω αυτή την αρχέγονη δύναμη, αγαπημένη μου ψυχή...Να δω τα όρια μου. Να δω που φτάνει η αγάπη και τι χώρο καταλαμβάνει...
΄Ετσι αποφάσισα να απομακρυνθώ από σένα...

΄Αρχισα τα ταξίδια στην "πατρίδα" μόνη μου...Μόνη μου ήμουν πάντα τελικά. Μόνη μου στο σκοτάδι, μόνη μου και στο φως. Δεν ακουω, δεν βλέπω, δεν αισθάνομαι...Είναι κι αυτός ένας δρόμος. "Τον αντέχεις?" με ρώτησες...Δεν ήξερα να σου απαντήσω..."εσύ ξέρεις καλύτερα..." μου είπες και έφυγες...

Και ξεκίνησα τον μοναχικό μου δρόμο...Η ψυχή μου όμως πάντα κοιτούσε τον ήλιο, γιατί εκεί σ' έβρισκα...Σε καλούσα, μα η ανόητη εγώ σε "έδιωξα"...Και εσύ γιατί έφυγες?
Αφού ξέρεις πως είναι όταν αναζητάς...όταν ξεχνάς!

Στην "πατρίδα" που έφτανα, έβλεπα δίπλα μου την "θέση" σου άδεια και μου έλλειπες ολοένα και πιο πολύ.
"Εδώ είναι ο χώρος της αγάπης", είπα στον μεγάλο Ιερέα..."Και εγώ θα μείνω για πάντα μέσα σ' αυτόν..."
"Θα χωρέσεις μέσα σ' αυτόν?" με ρώτησε και εγώ δεν ήξερα να απαντήσω...
΄Εψαξα να βρω τις απαντήσεις...
Μια ακτίνα από τον ήλιο μας γέμισε την ψυχή μου με φως...
"Ναι τον αντέχω" σου απάντησα..."αλλά όχι χωρίς εσένα"

΄Ενα βότσαλο, μια σταγόνα, ένα φύσημα, μία φλόγα, γέμισαν τον χώρο της αγάπης
"Ναι θα χωρέσω μέσα σ' αυτόν", σου απάντησα, "αλλά όχι χωρίς εσένα"...
΄Ετσι γέμισε ο χώρος της αγάπης από εσένα και από εμένα...Και μαζί με εμάς με όλο το Σύμπαν!!!

Μάλλον αυτό είναι έρωτας ε?
"Οχι, αυτό είναι ζωή..." μου είπες

[Ellaki]

Δεν έλειψα στιγμή από κοντά σου, σου ψιθύρισα στ' αυτί, γιατί πάντα ήξερα ότι δεν επρόκειτο να με ξεχάσεις.
Μόνο σούστελνα τον ήλιο να σου κρατά το χέρι.

Είχες ανάγκη από χρόνο ..... να ολοκληρώσεις την αναζήτηση που θα σε έφερνε πάλι κοντά μου.

Γνώριζες ότι η πατρίδα είναι ο χώρος της αγάπης και έβλεπες τις άδειες θέσεις δίπλα σου.
Μα πως να χωρέσεις μόνη σου χωρίς εμένα κι όλο το Σύμπαν ......
Όλοι μαζί φτιάχνουμε τον χώρο της αγάπης και η πατρίδα μας δεν έχει όρια όπως κι η αγάπη.

Χτίζουμε την γέφυρα με το φως της ψυχής μας και προχωράμε ο καθένας μόνος ως την στιγμή που οι ψυχές θα ενωθούν ....... θα ενωθεί και το φως για να περπατήσουν πάνω του οι ζωές μας και να εξατμιστούν στο μεγαλείο της αγάπης.

Θάμαστε για πάντα μαζί .... εμείς κι όλο το Σύμπαν ..... με την αγάπη να μεγαλώνει, να ομορφαίνει αυτούς που περιμένουν, να τους κρατά το χέρι..........ζωή μου.

[Vasoula]

Τι ανακούφιση να μπορώ να μοιράζομαι αυτόν τον χώρο, με ακόμα έναν ΑΝΘΡΩΠΟ...αγαπημένη μου ψυχή!

Δεν είμαι μόνη μου και ας είσαι μακρυά...

Με κάθε μου βλέμμα ο ήλιος μεγαλώνει...με κάθε βλέμμα σου ο ήλιος γίνεται πιο λαμπερός! Και αυτό έχει σημασία τελικά...

Ποιός λογαριάζει την απόσταση...Δεν έχεις βγει ποτέ από την καρδιά μου...Κι ας λέω ότι ο δρόμος είναι μοναχικός...

Το χέρι σου κρατά σφιχτά το δικό μου, όπως πάντα...
Τίποτα δεν έχει αλλάξει, παρά μόνο η υλική μας πραγματικότητα...

΄Ολα αυτά τα αστέρια, εσύ τα έφερες για μένα?

[Vasoula]

Αγαπημένη μου ψυχή, κοίταξα την θάλασσα και έκανα όνειρα, άγγιξα τον αέρα και σου τα έστειλα.
Πήρα την φωτιά στα χέρια μου και την ακούμπησα στην καρδιά μου. Αρχισε η καρδιά να πυροδοτεί όλη μου την ύπαρξη, καίγοντας ότι μικρό και ασήμαντο είχε μπει εμπόδιο στην θέλησή μου. Ακούμπησα το χώμα και είδα το όνειρό μου να τρέφεται από την γη και να μεγαλώνει. ΄Εγινε ένα τεράστιο δέντρο που κάθε κλαδί του είχε και ένα μήνυμα για την ζωή μου…την ζωή μας. Κάθε μήνυμα για την ζωή μου είχε την λέξη «σ’ αγαπώ»…Κάθε μήνυμα για την ζωή μας είχε την λέξη «ζω»…Μου πήρε χρόνο για να καταλάβω…
Μάζεψα όλα τα μηνύματα και τα πήρα μαζί μου στην «πατρίδα» μας. Τα πήγα στον μεγάλο ιερέα. «Βοήθησέ με» του είπα… «δεν μπορώ να τα καταλάβω»
«Που είναι το δέντρο, αγαπημένη μου?» με ρώτησε…
«Στην γη»…
«Και τι δεν καταλαβαίνεις?»
«Δεν καταλαβαίνω την αγάπη, δεν καταλαβαίνω την ζωή, ίσως…»
«Σκαρφάλωσε σε κάθε κλαδί…και άρχισε να κατεβαίνεις, μόλις φτάσεις στο τέλος του κορμού του δέντρου θα τα έχεις καταλάβει όλα…Μην προσπαθήσεις να ανέβεις, ίσως γι’ αυτό δεν καταλαβαίνεις…»
Πήρα τα μηνύματα και ανέβηκα στο πιο ψηλό κλαδί…
΄Ενιωσα τον ήλιο…μπήκα στον πυρήνα του και σε βρήκα
Κατεβαίνοντας από κλαδί σε κλαδί, είδα τις κορυφές των βουνών, τα σύννεφα, τα ποτάμια, το χώμα, ένιωσα τις μυρωδιές, άκουσα τους ήχους τους. «Σ’ αγαπώ», είπα και με μιας όλα έγιναν φως! "Και τώρα ζω" φώναξα και με μιας όλα έγιναν «άνθρωποι»…Τότε είδα τα μάτια σου και κατάλαβα…
΄Οποιον αγαπάς, αγαπημένη μου ψυχή, τον έχεις για πάντα μαζί σου! Σε κάθε κλαδί, σε κάθε μήνυμα μου υπήρχε η αγάπη μου για σένα…Σε κάθε κλαδί σε κάθε μήνυμα μας υπήρχε η ζωή μου…η ζωή μας!
Πόσο δίκιο είχε ο μεγάλος Ιερέας…Προσπαθούσα να ανέβω και σε έχανα…Γιατί εδώ η αγάπη γίνεται έρωτας! Και αυτόν ήθελα να βιώσω μέσα σε όλη την ζωή…
Κοίταξα το δέντρο και είδα να γίνεται το πιο φωτεινό λουλούδι…Στο χαρίζω, για να μπορέσεις κι εσύ να ζήσεις...

http://www.youtube.com/watch?v=2UEVSyzk ... re=related

[Επισκέπτης]

ΒΑΣΩ, ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ....

[Vasoula]

κι εγώ σ' ευχαριστώ!

[Δωρουλα]

Δεν είμαι μόνη μου και ας είσαι μακρυά...

Με κάθε μου βλέμμα ο ήλιος μεγαλώνει...με κάθε βλέμμα σου ο ήλιος γίνεται πιο λαμπερός! Και αυτό έχει σημασία τελικά...

Ποιός λογαριάζει την απόσταση...Δεν έχεις βγει ποτέ από την καρδιά μου...Κι ας λέω ότι ο δρόμος είναι μοναχικός...

Το χέρι σου κρατά σφιχτά το δικό μου, όπως πάντα...
Τίποτα δεν έχει αλλάξει, παρά μόνο η υλική μας πραγματικότητα...

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλους εσας που ακόμα και αν είστε μακριά μου σας νιώθω κοντά!Βασουλίνα σε αγαπώ πολύ!!

[Vasoula]

κι εγώ!!!

[Δωρουλα]

Γλυκιά μου αν θες για το στομαχάκι πριν τις 10 που θα σε αναλάβει η ομάδα σου πεσ μου να σου στίλω!!!Θα σε έχω στο νου μου!!!

[Vasoula]

Ευχαριστώ Δωρούλα μου!
Ενεργειακό σοκ έφαγα εχτές!
Ο Γιάννης από εχτές "αγωνίζεται"...που θα πάει!

[Δωρουλα]

Τί πάθατε????

[Vasoula]

Είχαμε στην ομάδα μία κυρία με πολύ "επιβαρυμένη" ενέργεια...Δεν το φαντάστηκα και αφέθηκα...
Εφαγα εγώ τα "σκάγια", γλύτωσαν οι υπόλοιποι...

[Δωρουλα]

Πες μου ότι χρειαστείς θα σε έχω στο νου μου!!!

[Επισκέπτης]

ΕΝΝΟΙΑ ΣΟΥ ΔΩΡΟΥΛΑ ΘΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΛΑΒΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ.
ΟΛΑ ΚΑΛΑ!!!!

[Vasoula]