"Τυχαία γεγονότα" ή "Θεϊκή συγχρονικότητα&quo

[Επισκέπτης]

Καλά ε? Φαντάζομαι την φατσούλα σου Βασούλα όταν διάβαζες το ποστ μου... Δεν θα μπορούσες να καταλάβεις τι εννοεί ο ποιητής... Ε που να ξέρω τις ημερομηνίες της συνάντησής σας... Είδα και εγώ Τρίτη και βούρρρρρρρρρρρρρρ

[Vasoula]

πνίγηκα ωρέ!

έπινα αμέριμνη το νεράκι μου, ως συνήθως!

[Επισκέπτης]

Πιες το και εσύ πριν διαβάσεις...

[Vasoula]

μα που να φανταστώ ότι θα πνιγώ στο ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ-ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ...συνήθως πνίγομαι στο σεμινάριο του 2ου κέντρου!

εκεί όντως είμαι προσεχτική πια... ;)

[Annoula]

Έλεναααααααααα καλά λέω εγώ ότι έχει ανοίξει το μαλλί σου....

[Επισκέπτης]

Κορίτσια, ο ανώτερος εαυτός θέλει χαρα, γέλιο , παιχνίδι.....

Και πάλι η συγχρονικότητα δούλεψε για να μας φέρει στην κατάσταση της χαράς...

Η άλλη εξήγηση είναι "άλλα λέει η θειά μου , άλλα ακούν τ΄αυτιά μου"

[Vasoula]

στην προκειμένη περίπτωση και για όποιον δεν κατάλαβε η θεία είμαι εγώ...

[Επισκέπτης]

Θεία Βάσω καλε θεία Βάσω

[Δωρουλα]

ααααααα δίνουμε ρέστα η μια μετά την άλλη!!!

[margaritarenia]

Θεία Βάσω καλε θεία Βάσω

Θεαααααααα η θεια ;)

[Επισκέπτης]

Εχμμμ τι λεγαμε εδω περα για θεικη συγχρονικοτητα

Θα πω κανα δυο περιπτωσεις που εχω ακουσει και κανα δυο δικα μου.

Περι σχεσεων θεικη συγχρονικοτητα.
Μια φορα και εναν καιρο ηταν ενας γνωστος που ειχε παει διακοπες στο χωριο του καλοκαιρακι και μια μερα που κατεβηκε στην παραλια του χωριου(ερημη σχετικα)
Βλεπει μια παλια του συμαθητρια..
Ωπ τι δουλεια εχεις εσυ λεει εδω?
-Λεει η κοπελα εσυ τι δουλεια εχεις εδω?
-το χωριο μου λεει ειναι το παιδι.
Αγαπηθηκανε και παντρευτικαν και απο οτι μαθαινω εχουν εναν πετυχημενο γαμο.

Περι επαγγελματικης θεικης συγχρονικοτητας.
Ειχα φυγει απο την δουλεια που ειμαι και τωρα(ξενοδοχειο)
Για να ανοιξω κατι δικο μου(videoclub)
Τυχαν καποιες αναποδιες και ειδα οτι πρεπει να βρω και κατι αλλο να κανω παραληλα.
Μεσα σε μια εβδομαδα ηρθε ενας φιλος στο μαγαζι που καναμε παρεα και του ειπα οτι ετσι και ετσι και δεν ξερω τι θα κανω.
Μου αναφερε οτι ειχε περασει απο το ξενοδοχειο και οτι φευγει καποιος και θα παρουν καποιο ατομο.
Τηλεφωνησα στον προισταμενο μου αν ηθελε και δεν ειχε καποιον υποψιν δικο του οτι ειμαι διαθεσιμος.
Και να μαστε ακομα εδω.

Οσο αφορα για το ρεικι το πως εφτασα εδω στην παρεα σας.
Το ειχα ψαξει και ποιο παλια αλλα το ειχα παρατησει,οχι πως ηξερα τι ακριβως οτι ειναι το ρεικι.
Μια μερα που ειχα κουβεντα με μια κοπελα και λεγαμε για ζωδια,μου λεει οτι ειχε μια φιλη αστρολογο.
Εεε τις λεω δεν μου βγαζει και μενα ενα αστρολογικο χαρτη.
Οταν κατσαμε και μου εξηγουσε τον αστρολογικο χαρτη,μου ερμηνευε καποια πραγματα στην ζωη μου ασχετα οτι τα εβγαζε και δεν ξερω πως...μου εξηγησε οτι εχει και καποια διαισθηση και τις ερχονται εικονες.
Μου πεταει σε μια στιγμη οτι το συμπαν τοσα χρονια λεει ειναι σαν να σου χρωσταει και τωρα θα αρχισει να στα δινει..μου λεει δεν ξερω αλλα θα εισαι με ατομα και θα δινεις και θα παιρνεις,κατι με ρεικι μου λεει.(χωρις να τις εχω αναφερει ποτε τιποτα)
Και ουτε φυσικα ξερει απο ρεικι εκτος απο γενικες γνωσεις.
Ετσι λοιπον μπηκα στην διαδικασια να το ψαξω στο ιντερνετ και να μαστε παλι

Και αλλα παραδειγματα θεικης συγχρονικοτητας που δεν μου ερχονται τωρα,αλλα με συναρπαζει αυτη η αλυσιδα απο γεγονοτα που σε οδηγουν σε καποιες εμπειριες.

[ALEXOULA]

Τασούλη ,πιστεύω πως όταν βαθιά μέσα σου έχεις αποφασίσει
να κάνεις τις αλλαγές σου , έρχεται και ο κατάλληλος άνθρωπος - κατάσταση- γεγονός για να σου δείξει το δρόμο και να σου δώσει την αφορμή να ξεκινήσεις . ;)
Και γω μπήκα στο δικό μου δρόμο , όταν πάνω στην αναζήτησή μου
"τυχαία" έπεσε στα χέρια μου ένα περιοδικό για το ρέικι και από
εκεί άρχισε η ουσιαστικότερη και καλλίτερη περίοδος της ΖΩΗΣ μου!!!!

[meinall]

Πολλές φορές στη ζωή μου, χωρίς να το έχω ακούσει κάπου, πίστεψα ότι "αυτό που έγινε τώρα, έγινε για να καταλήξει εκεί". Απλά πραγματάκια, για παράδειγμα φεύγω απ' το σπίτι κι ενώ έχω αργήσει κάτι μου λέει να κοιταχτώ στον καθρεύτη και μόλις γυρίζω να φύγω βλέπω ότι ξέχασα το θερμοσίφωνα αναμμένο ή το ρολόι μου... είναι σαν κάποιος να σε κατευθύνει για να δεις κάτι που πρέπει να δεις...

Αυτό σαν εισαγωγή. Γράφω όμως για άλλο λόγο.
Θα σας πω μια από τις ωραιότερες ιστορίες που θα έχετε ακούσει, εμένα είναι η ομορφότερη και πιο αποκαλυπτική της ζωής μου.

Πριν τρία χρόνια διένυα τον 3ο χρόνο δουλείας (ο τόνος δεν μπήκε λάθος) σε μια δουλειά τόσο απαίσια. Για την ακρίβεια, η θέση μου εκεί μέσα ήταν απαίσια. Το αφεντικό με κορόιδευε που εκείνος (15 χρόνια στο κουρμπέτι αυτός) τα καταφέρνει καλύτερα από μένα, με έστελνε στον καύσωνα για εξωτερικές δουλειές ενώ είχε άτομα με μηχανάκια, με έβαζε καταχείμωνο στο μπαλκόνι να κάνω την πλύστρα, οι υπάλληλοι είχαν το ελεύθερο να μου δίνουν εντολές και έφτασα στο σημείο να ακούω το όνομά μου από 5 διαφορετικά άτομα ταυτόχρονα. Μέχρι και όνομα μου βγάλανε! Το ωράριό μου όλα αυτά τα 3 χρόνια ήταν 9ωρο τουλάχιστον (όπως και όλων) και είχα χτυπήσει 11μιση ή 13μιση ώρες ρεκόρ (απλήρωτα πάντα τα έξτρα). Ακόμα και στα γενέθλιά μου έφυγα 10 το βράδυ. Όταν του έλεγα ότι είναι ώρα να σχολάσω μου έκανε "δε νομίζεις ότι ειναι λίγο νωρίς;". Ήμουν τόσο δυστυχισμένη. Καθόλου χρόνος όχι για να ξεκουραστώ, ούτε για να θυμηθώ ποιά είμαι. Από το άγχος μου είχα φάει τα μπράτσα μου πειράζοντάς τα και ο κόσμος με κοιτούσε λες και είχα κάτι κολλητικό -δεν τους αδικώ! Είχε τύχει να γρατζουνίσω το πρόσωπό μου στην τουαλέτα και άλλη φορά να δαγκώσω τα χέρια μου για να μην ουρλιάξω. Κρατούσα με το ζόρι το σώμα μου όρθιο. Το σώμα μου ζοριζόταν και δε με ακολουθούσε. Χρειαζόταν να πιέσω το μυαλό μου να λειτουργήσει. Είχα αρχίσει να ξεχνάω (αιτία καινούργιου χλευασμού από το αφεντικό) που όμως μετά έμαθα ότι είναι ψυχολογικό και πολλές μα πάρα πολλές φορές ζαλιζόμουν στην καρέκλα μου. Μα η κούρασή μου ήταν πιο πολύ ψυχολογική παρά σωματική. Αυτό που μου στοίχησε ακόμα πιο πολύ είναι που λόγω έλλειψης χρόνου αναγκάστικα να εγκαταλείψω το πιάνο γιατί το πλήρωνα άδικα. Φυσικά καθόλου χρόνος να ψάξω για άλλη δουλειά καθώς με το ζόρι με άφηναν να λείψω ακόμα κι αν χρειαζόμουν γιατρό.
Εκεί στα 3 χρόνια παθαίνω κάτι με το έντερο που ήταν λόγω άγχους και κακής διατροφής (φυσικά) το οποίο με οδηγεί στην ανακάλυψη θυροειδή. Η γιατρός μου μου είπε ότι ο θυροειδής έχει άμεση σχέση με όλα τα παραπάνω (αν και δεν τα ξέρει με λεπτομέρεια).
Όλον αυτό τον καιρό η υποστήριξη των γονιών μου ήταν: "Ε ντάξει, πες του ότι θες να φύγεις νωρίτερα, πως κάνεις έτσι;" και "Δίκιο έχεις αλλά ντάξει μωρέ, που θα βρεις τόσο καλή δουλειά" και έθαβαν τα παράπονα γρήγορα γρήγορα. Πήγα μέχρι και σε ψυχολόγο, όχι ότι βοήθησε. Ευτυχώς κάπου εκεί γνώρισα έναν άγγελο, την αδελφή ψυχή μου, την καλύτερή μου φίλη, όλως τυχαίως από το ίντερνετ. Παρόλες τις αναποδιές με τα ίντερνετ που χαλούσαν, κάτι μας έλεγε να συνεχίσουμε να ψάχνουμε η μία την άλλη, μέχρι που έπεσε το πρώτο τηλεφώνημα και αυτό ήταν. Δεν σταματήσαμε να μιλάμε ούτε ένα βράδυ. Ήταν το στήριγμά μου, η εξομολόγος μου. Και μετά από τόσα χρόνια αποδείχτηκε ο άνθρωπος που σκαλί σκαλί με έμαθε να τολμάω και να φτάνω στα άκρα. Εκείνη μου άλλαξε τη ζωή. Την αγαπώ και της το χω πει τόσες φορές!

Φυσικά ακόμα κι αυτό δε θα έφτιαχνε τα πράγματα στη δουλειά, αν δεν έκανα κάτι. Το σώμα μου ήταν μονίμως σε υπερένταση, απορώ πώς δεν κάπνιζε. Το αισθανόμουν σαν ηφαίστειο που σκάει από κάθε κύτταρο με ορμή. Είχα αυτοκαταστροφικές τάσεις.
Ακόμα και στο νησί μου που πήγα για διακοπές, δεν μπορούσα να χαλαρώσω.

Εκεί όμως, σε μια βόλτα με μια φίλη μου, άρχισε το θαύμα!
Πέσαμε πάνω σε μια γνωστή της και η φίλη μου μας σύστησε λέγοντας ότι και οι δύο έχουμε κάτι κοινό, έχουμε σπουδάσει μουσική. "Αλήθεια, τί ακριβώς?" της είπα. Και μου είπε ότι από τη χρονιά που έρχεται θα κάνει σύστημα Ορφ. Λαμπάκια άναψαν! Ήξερα ότι θέλω να φύγω από κει με κάθε μέσο. Ήξερα ότι το ιδανικό μέσο είναι η μουσική. Παλιότερα ήθελα να ειδικευτώ στο Ορφ χωρίς να ξέρω ότι δεν είναι απλά κάποια σεμινάρια, ωστόσο τώρα ήμουν τόσο εξαρτημένη από το τί θα πουν οι γονείς μου που επιπλέον χρειαζόμουν μια καλή δικαιολογία. Και να την! Δεν θα παρατήσω τη δουλειά μου για μια κατώτερη απλά. Θα σπουδάσω Ορφ!
Το μόνο που έλειπε τώρα ήταν να βρω και μια δουλειά που να μου επιτρέπει να παρακολουθώ, να ζω και να φύγω απ' την παλιά.
Γυρνώντας σπίτι, έψαξα για το Ορφ. Η μοναδική σχολή για δασκάλους ήταν ευτυχώς στην Αθήνα. Πήρα την υπεύθυνη καθηγήτρια και δήλωσα συμμετοχή. Πήρα και το πρόγραμμα εξετάσεων και ξεκίνησα να ετοιμάζομαι χωρίς να ξέρω αν θα βρω δουλειά.
Προς τα μέσα του καλοκαιριού, ήρθε στο γραφείο μια κοπέλα που ήθελε να κάνει την πρακτική της. Αυτή δούλευε και αλλού και κάποια στιγμή μου είπε ότι στην άλλη της δουλειά που είναι τετράωρη και λειτουργεί με φοιτητές, ψάχνουν υπαλλήλους λόγω καλοκαιριού κι αν ξέρω κανένα που να ψάχνει να του δώσω το φαξ. Εδώ πρόκειται απλά για θαύμα. Όχι μόνο μου ήρθε τετράωρη δουλειά από το πουθενά, αλλά ήταν και σε γειτονική περιοχή από τη σχολή!
Τον Οκτώβρη έρχεται το αποκορύφωμα. Τυχαίνει οι εξετάσεις -οι οποίες γίνονται κάθε 2 χρόνια (και έτυχα και στη χρονιά που άνοιγε τάξη) θα γινόντουσαν Σαββατοκύριακο που δε δούλευα. Το Σάββατο και την Κυριακή δίνω εξετάσεις. Την Τρίτη μαθαίνω ότι πέρασα. Την Τετάρτη πρωί στέλνω το βιογραφικό μου σε φαξ, και το μεσημέρι απαντώ στο τηλέφωνο-απάντηση στη ζούλα από το μπαλκόνι της δουλειάς. Κανονίζω ραντεβού συνέντευξης για την Πέμπτη. Εκεί πάω μιλημένη. Το αφεντικό τρελαίνεται για μουσικούς και για γραφίστες κι εγώ ήμουν και τα δύο. Παίρνω τη δουλειά και την Παρασκευή λέω στο παλιό μου αφεντικό ότι επειδή πέρασα σε μια σχολή και οι ώρες που με θέλει αυτός δε μου επιτρέπουν να την παρακολουθήσω, από Δευτέρα δε θα δουλεύω πια σ' αυτούς. Το Σαββατοκύριακο κάνω την εκπαίδευσή μου στη δουλειά έπειτα από παράκληση να μου μειώσουν το χρόνο εκπαίδευσης. Επίσης ζήτησα να δουλεύω μόνο πρωινά για να παρακολουθώ τη σχολή το απόγευμα και λες και θα μου έκανε όλα τα χατήρια ζήτησα να ξεκινήσω από Τρίτη καθώς τη Δευτέρα σαν πρώτη μέρα στη σχολή θα έπρεπε να πάω νωρίτερα. Το Σάββατο φεύγοντας από την εκπαίδευση βρίσκω σχεδόν από μνήμης το πρώτο σπίτι που θυμάμαι να ζω....ήμουν προνήπιο τότε και βρισκόταν στην περιοχή της νέας μου δουλειάς. Φοβερά συναισθήματα! Όλως τυχαίως πάλι βγαίνω βόλτα με μια φίλη το ίδιο ή το επόμενο βράδυ και παίρνει το μάτι της μια αφίσα σχετικά με μια έκθεση για εμπόρους υλικών κοσμημάτων. Τότε έφτιαχνα κοσμήματα και προσπαθούσα να τα πουλήσω. Η έκθεση έδειχνε όμως να έχει τελειώσει.. Γυρίζοντας με το μετρό, στη διπλανή μου θέση ήταν 2 κυρίες που γύριζαν απ' την έκθεση με φυλλάδια. Τις ρώτησα και η έκθεση τελείωνε Δευτέρα πρωί! Όχι μόνο αυτό αλλά μου έδωσαν και την πρόσκλησή τους για να μπορέσω να μπω!!!!
Τη Δευτέρα πήγα στην έκθεση, ξεκίνησα στη σχολή, την Τρίτη ξεκίνησα κανονικά μαθήματα στη σχολή και παράλληλα δουλειά. Η δουλειά ήταν ξεκούραστη και εύκολη. Αισθανόμουν διάνοια εκει μέσα Η σχολή όμως ήταν το κάτι άλλο. Ξαφνικά βρέθηκα σε ένα περιβάλλον παραμυθένιο. Ντουλάπες γεμάτες με μουσικά όργανα (το παιδικό μου όνειρο), και μια φιλοσοφία περί μουσικής και διδασκαλίας που ενώ δεν το είχα εκφράσει και πραραδεχτεί ποτέ (το υπάρχον σύστημα δεν αφήνει περιθώρια για αμφισβήτηση), ήταν και δική μου, ολόδική μου φιλοσοφία από τότε που ζω. Μια φιλοσοφία που άκουγα τότε για πρώτη φορά από εξωτερικό παράγοντα. Κι όμως, ήταν αυτό βαθιά πιστεύω, είμαι εγώ! Έτσι πέρασαν 2 χρόνια με τις χαρές και τις δυσκολίες τους, με την κούρασή τους, όμως στο τέλος της ημέρας ήμουν επιτέλους γεμάτη!

Πέρσι πάλι, τελειώνοντας τη σχολή, απολύθηκα και μπήκα στην ανεργία, αφού κατάφερα πρώτα να πάρω άδεια και να κάνω ένα ταξίδι όνειρο στο εξωτερικό για εκπαιδευτικούς σκοπούς. Έκανα 2 καλοκαίρια και ένα χειμώνα διακοπές διαρκείας και μάλιστα πληρωνόμουν καλύτερα απ' όταν δούλευα. Κουράστηκα πολύ όλα αυτά τα χρόνια και τα προηγούμενα που πάλι σπούδαζα όλη μέρα-το σπίτι μου δε με έβλεπε. Αν και οι δικοί μου με κατηγορούν για τεμπέλα, αισθάνομαι ότι άξιζα να ξεκουραστώ και να ηρεμήσω, κι ότι όλο αυτό το αισθάνομαι σαν την αποζημίωσή μου για όλα αυτά που πέρασα.

Να αναφέρω ότι πέρσι γνώρισα και το αγοράκι μου που είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσα να ζητήσω από το σύμπαν; Κι αυτό στον άγγελο τη φίλη μου το χρωστάω, αφού το μόνο που μου είπε είναι ότι βρήκε εμένα σε αρσενικό! Και πόσο δίκιο είχε! Όταν τον γνώρισα ήταν τόσο αστείο να λέμε τις ίδιες λέξεις και να κάνουμε τις ίδιες κινήσεις την ίδια στιγμή! Η πρώτη μου καλή και σοβαρή σχέση και μια ψυχούλα που θέλει προστασία αλλά και να προστατεύει και μένα. Ένας άνθρωπος που καταλαβαίνει και στηρίζει ό,τι κάνω, αλλά αν θέλει να μου πει ότι κάτι δεν κάνω καλά, θα μου το πει με τον πιο όμορφο τρόπο χωρίς να με πιέσει!

Μετά απ' όλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να με πείσει ότι όλα αυτά που μου ερχόντουσαν μόνα τους και σα μια δύναμη ενωμένη μου άλλαξαν τη ζωή, έγιναν τυχαία. Μα κανείς. Γι' αυτό είχα πει σε ένα παλιότερο ποστ "ελπίζω η τύχη μου να μη με εγκαταλείψει τώρα που αρχίζει νέος κύκλος στη ζωή μου και ψάχνω δουλειά".

Βέβαια η τύχη μου με απομάκρυνε από την οικογένειά μου, αλλά να σας πω.... γμ την ηρεμία ζω επιτέλους!!!

Μεγάλο ποστ, αλλά και μεγάλη κατάθεση, οπότε ελπίζω να κατανοήσετε...

[Vasoula]

όμορφα Μαράκι!
σ' ευχαριστούμε!!

Δεν πιστεύω στην τύχη...ούτε στην μοίρα!

Πιστεύω μόνο στην καλοσύνη, την υπομονή, την πίστη και την αφοσίωση...που φέρνει ευλογημένες συγχρονικότητες στην ζωή μας...

κάποιοι αυτά τα λένε τύχη

η προδιάθεση ορισμένων ανθρώπων να γκρινιάζουν και να μην ευχαριστούνται με τίποτα, δίνει σήματα στο σύμπαν...

κάποιοι αυτά τα λένε ατυχία

[Επισκέπτης]

Μαρακι

όμορφα Μαράκι!
σ' ευχαριστούμε!!

Δεν πιστεύω στην τύχη...ούτε στην μοίρα!

Πιστεύω μόνο στην καλοσύνη, την υπομονή, την πίστη και την αφοσίωση...που φέρνει ευλογημένες συγχρονικότητες στην ζωή μας...

κάποιοι αυτά τα λένε τύχη

η προδιάθεση ορισμένων ανθρώπων να γκρινιάζουν και να μην ευχαριστούνται με τίποτα, δίνει σήματα στο σύμπαν...

κάποιοι αυτά τα λένε ατυχία

>
Τυχη ουτε εγω πιστευω.
Αλλα Νομιζω οτι σχεδον το ιδιο ακουγονται ολα αυτα,καποιοι το ονομαζουν μοιρα και καποιοι συγχρονικοτητα.
Καποιος που δεν εχει ιδεα απο θεικη συγχρονικοτητα,ρεικι και ολα αυτα τα ομορφα θα το ονομασει μοιρα,πεπρωμενο.
Δεν ειναι το ιδιο βασουλιτσα μου?