Ο λόγος που το άνοιξα αυτό το τοπικ είναι για να είμαστε συνειδητοί και πολύ περισσότερο "παρατηρητές" της ζωής μας ώστε να αισθανόμαστε πιο εύκολα τα σημάδια που μας δίνονται καθημερινά και που αν τα παρατηρήσουμε θα ανεβάσουμε την δόνησή μας και θα αισθανόμαστε πιο όμορφα στην καθημερινότητά μας...
Θυμηθείτε μαζί μου όλα τα όμορφα σημάδια που σας δόθηκαν και μοιραστείτε τα... Θα δείτε οτι όσο μοιράζεστε θα θυμηθείτε και άλλα, και άλλα...
Θα μοιραστώ μαζί σας πρώτα από όλα πως βρέθηκα "τυχαία" στο φόρουμ της Βάσως και τι προέκυψε μέσα από αυτό.
Τον Ιούνιο που μας πέρασε έχασα ένα πολύ καλό μου φίλο από καρκίνο.
Τότε ήταν που είχα αποφασίσει να εργαστώ με το ρέικι αλλά πίστευα οτι θα βρεθεί στον δρόμο μου ο κατάλληλος άνθρωπος που θα μου δώσει την μύηση.
Ενα βράδυ λοιπόν, έπεσα να κοιμηθώ. Ξύπνησα μέσα στην νύχτα από ένα σκυλάκι που γάβγιζε τρελλά. Στην φάση που ήμουν μεταξύ ύπνου και ξύπνιου, εμφανίστηκε ο πεθαμένος φίλος μου στην πόρτα του μπαλκονιού και άρχισε να μου μιλάει. Ομως με το γάβγισμα του σκυλιού δεν μπορούσα να ακούσω τι μου έλεγε. Του είπα λοιπόν να κάνει το σκυλάκι να σταματήσει να γαβγίζει για να ακούω. Στην στιγμή το σκυλί σταμάτησε και άκουσα να μου λέει να φορέσω αμέθυστο κρύσταλο στον λαιμό μου. Το πρωϊ που ξύπνησα ο άντρας μου με ρώτησε αν ξύπνησα από το γάβγισμα το βράδυ.
Του είπα πως ναι και έπειτα με ρώτησε αν αντιλήφθηκα πόσο ξαφνικά σταμάτησε να γαβγίζει!
Πήγα στο γραφείο, μπήκα στο google και έβαλα την λέξη "κρύσταλλοι". Και βρέθηκα σ'αυτό το φόρουμ...
Τον Οκτώβριο πήρα τον 1ο βαθμό ρέικι από την Βάσω και ήταν θεϊκή η μύηση....
Σύμπτωση?
