Ο Μεγαλύτερος Φόβος μας

[Vasoula]

Ιωάννα μου αυτό το θέμα δεν αναπτύσσεται σε λίγες γραμμές, όμως θα προσπαθήσω...

Ελευθερώνεις καταπιεσμένα συναισθήματα, αναγνωρίζοντας τις ανάγκες σου, που δεν εναρμονίζονται με τις αιτίες που τα δημιούργησαν.

Συνήθως καταπιέζουμε το εσωτερικό παιδί, γιατί η "συμπεριφορά" του δεν αρέσει στους γονείς μας και κατ' επέκταση σε εμάς τους ίδιους. Αυτό λέγεται αυτο-αποδοχή! Προχωράς σιγά σιγά να αναγνωρίσεις τις αξίες σου, αποδεσμεύοντας τις φορτίσεις από το παρελθόν και τα πρότυπα που σε ωθούν να υιοθετήσεις συμπεριφορές που δεν εγκρινεις...
Αντικαθιστάς τον φόβο του παρελθόντος, με την ατομική σου ευθύνη στο εδώ και τώρα, επιλέγοντας τον δικό σου δρόμο!

Κοινώς, ωριμάζεις Ιωάννα μου!

[ΙΩΑΝΝΑ]

σε ευχαριστω πολυ βασω!!! νωμιζω καταλαβα τι εννωεισ.

[ksan8oula]

Ιωαννα τα διαβασα αυτα που εγραψες αλλα ισως εγω δεν εκανα σωστα την ερωτηση μου..

Την στιγμη που μενεις μονη ,τι σε πιανει????

Ας πουμε οτι δεν εχεις καποια σχεση,οι φιλοι σου μενουν μακρια και εσυ απο τη δουλεια στο σπιτι και απο το σπιτι στη δουλεια..


Σε τρομαζει αυτο και γιατι???

[ΙΩΑΝΝΑ]

ξανθουλα μου τωρα το εθεσεσ σωστα...με χαλαει οταν γυριζω στο σπιτι (μενω πολλα χρονια μονη)που δεν εχω εναν ανθρωπο να μοιραζωμαι καποια απλα καθημερινα πραγματα οπωσ ολοσ ο υπολοιποσ κοσμοσ.η δικη μου αποψη μεχρι τωρα ειναι πωσ δεν υπαρχει απολυτη ευτυχια,υπαρχουν μονο ευτυχισμενεσ στηγμεσ.για μενα ευτυχια ειναι επισησ καποιεσ στηγμεσ που ζω με αγαπημενα μου προσωπα,αν και η αγαπημενη μου δασκαλα λεει πωσ ειμαστε ευτυχισμενοι οταν βρουμε το αλλο μασ μισο,το αλλο μασ κομματι του ευτου μασ,τουλαχιστον αυτο καταλαβα οτι εννωουσε.με ενδιαφερουν οι αποψεισ σασ και ευχαριστω.

[Vasoula]

αχ βρε Ιωάννα μου! Ό υπόλοιπος κοσμος που μοιράζεται καθημερινά πράγματα, χωρίς να μπορεί να μοιραστεί αγάπη με τον εαυτό του κυρίως, ζει μέσα σε μια μίζερη καθημερινότητα, πιο μόνος από τους μόνους!!!

Η συντροφικότητα δεν επιβεβαιώνεται από το τι μοιράζεσαι, αλλά με το πόσο αντέχεις τον εαυτό σου!

[ksan8oula]

προλαβε και απαντησε η βασω Ιωαννα μου ..

Αν ηξερες, ποσοι απο εμας μοιραζομαστε καθημερινες στιγμες με ανθρωπους διπλα μας, αλλα παρολα αυτα ζουμε στην μιζερια μας γιατι δε καταφεραμε να δειξουμε ευγνωμοσυνη για ολα οσα μας χαριστηκαν

και ξερεις γιατι συμβαινει αυτο??? ..γιατι δεν μπορεσαμε να αγαπησουμε τον ευατο μας,να αγαπησουμε να περναμε καλα μαζι του οπου κι αν ειμαστε ..με οποιον κι αν ειμαστε..με αποτελεσμα να φευγουν οι στιγμες και να μη ξαναγυριζουν


Οταν καταφερουμε να αλλαξουμε συχνοτητα και να συναντηθουμε ,με τον ανωτερο εαυτο μας,τοτε οι ωρες της μοναξιας ,δε θα ειναι τρομαχτικες αλλα δημιουργικες

[Vasoula]

σε περιμένει Μαράκι, υπομονετικά! Δεν υπάρχει κριτική στην καρδιά του, παρά μόνο απέραντη αγάπη...και σοφία!

[ksan8oula]

[ELLI]

Η συντροφικότητα δεν επιβεβαιώνεται από το τι μοιράζεσαι, αλλά με το πόσο αντέχεις τον εαυτό σου!

[ΙΩΑΝΝΑ]

βασω..ξανθουλα....σασ ευχαριστω για τισ απαντησεισ σασ,ειναι πολυτιμεσ για μενα.το ξερω καλα πια τωρα οτι δεν μπωρο να με αγαπησω εγω δεν μπωρο να το ζηταω απο τουσ αλλουσ.σε αυτο το σταδιο ειμαι τωρα,πρωσπαθω να με αγαπησω οπωσ ειμαι.και παλι ευχαριστω!!! νιωθω τυχερη που μπικα σε αυτο το φορουμ και βρηκα ολυοσ εσασ!!! ;) ;) ;) ;) ;)

[Fotinoula]

καρδουλα

[Δωρουλα]

[ARTYADIS]

Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙ ΜΟΙΡΑΣΕΣΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!!!

Με κεφαλαία, για να μη ξεχνιόμαστε!!

[ksan8oula]

Η ΣΥΝΤΡΟΦΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙ ΜΟΙΡΑΣΕΣΑΙ ΑΛΛΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΣΟ ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ!!!


και μεγαλυτερα

[Μάνος]

Ιωάννα μου φοβάσαι τη μοναξιά (όπως οι περισσότεροι άνθρωποι) γιατί ακόμα δεν έχεις μάθει ν' αγαπάς τον εαυτό σου και να τον νιώθεις σαν τον καλύτερο σου φίλο! Δεν έχεις μάθει ν' απολαμβάνεις την παρέα του, θεωρώντας ότι οι άλλοι είναι αυτοί που θα σου δώσουν αυτά που χρειάζεσαι!

Όταν σιγά-σιγά συμφιλιωθείς μαζί του, αναγνωρίσεις την αξία του, τον αποδεχθείς και τον αγαπήσεις , όπου και να'σαι, στην άκρη του κόσμου χωρίς ψυχή άλλη δίπλα σου, δεν θα νιώθεις μόνη! Διότι θα είσαι γεμάτη! Διότι ότι χρειάζεσαι θα το έχεις βρει πια μέσα σου!

Σταδιακά, μεγαλώνοντας, ο άνθρωπος αποκόπτεται από το πνεύμα του όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα να βιώνει θλίψη για τον εαυτό που δεν μπορεί να πλησιάσει.
Μάταια προσπαθεί να γεμίσει το κενό με υλικές απολαύσεις και διάφορους συντρόφους γιατί το κενό της ψυχής μας γεμίζει μόνο από την ίδια μας την ύπαρξη κι από κανέναν άλλο.
Πλάθουμε μια εικόνα για τον εαυτό μας και μένουμε εγωιστικά αγκιστρωμένοι σ' αυτήν αρνούμενοι να αντιμετωπίσουμε με ειλικρίνεια και αλήθεια τον εαυτό μας.
Κρίνουμε μονομερώς τα θέματα, τα ονομάζουμε και πορευόμαστε στον κόσμο που πλάθουμε.

Όμορφος ή άσχημος δεν έχει σημασία γιατί μέσα στο άσχημο υπάρχει το όμορφο και μέσα στο όμορφο το άσχημο.
Οι ταμπέλες όμως που έχουμε πλάσει δεν μας επιτρέπουν να συνειδητοποιήσουμε τη δυσιπόστατη φύση μας με αποτέλεσμα την προσκόλληση στα πλασματικά σκευάσματα.
Είμαι καλή.........είναι κακός.........με αδικούν.........πρέπει να αγαπώ.........πρέπει να συμπονώ...........
Πόσες φορές τολμήσαμε να παραδεχτούμε ότι είμαστε <σκάρτοι> και να το αποδεχτούμε χωρίς <αλλά> και <ποιός φταίει> και <θ' αλλάξω> και........?????
Πόσο συχνά λέμε ευχαριστώ στον εαυτό μας που είναι αυτός που είναι ?

Φοβόμαστε τη μοναξιά.......φοβόμαστε την αλήθεια του εαυτού μας, φοβόμαστε τον εαυτό μας, ότι αυτό που θα αντικρύσουμε δε θα μας αρέσει και τότε θα γκρεμιστούν οι εικόνες που έχουμε πλάσει για μας και δεν θα ξέρουμε τι να βάλουμε στη θέση τους.

Ήρθαμε για να υλοποιήσουμε το σχέδιο της ψυχής μας το οποίο στην πορεία ξεχάσαμε, όπως ξεχάσαμε και να την εμπιστευόμαστε.
Όταν δεν μπορείς να εμπιστευθείς την ίδια σου τη ψυχή τότε πως μπορείς να εμπιστευθείς έναν άλλο άνθρωπο.

Η θλίψη της μοναξιάς μας θυμίζει ότι ξεχάσαμε τη ψυχή μας.

Μαράκι η μοναξιά είναι το σύμπτωμα που προκαλείται από διάφορες αιτίες οι οποίες μας οδηγούν στην απόγνωση πολλές φορές.
Την αποδίδουμε συνήθως στην έλλειψη συντρόφου αδυνατώντας να συνειδητοποιήσουμε ότι ο σύντροφος δεν μπορεί να καλύψει τα δικά μας κενά.

Παίρνει χρόνο και χρειάζεται σοβαρή εργασία για να αποκωδικοποιήσουμε τα θαμμένα συναισθήματα, να τα φέρουμε στην επιφάνεια και να τα θεραπεύσουμε.
Κάθε θαμμένο συναίσθημα δημιουργεί και μια φοβία η οποία έιναι απλά το σύμπτωμα που μας βοηθά να πάμε παραμέσα για να ανακαλύψουμε ποιό είναι το κομμάτι που υποφέρει.
Δεν είναι εύκολο να αγαπήσουμε έναν εαυτό που δεν έχει γίνει αποδεκτός από τους γονείς.