Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Rainmaker · 25 Οκτ 2007 10:11 pm

Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να προχωρήσουμε παρακάτω...η υπόθεση αυτή πήρε 15 σελίδες απο το θέμα.. αν και αν το πάρουμε συλλογικά δεν ήταν εκτος θέματος αφου έκανε πολλούς απο εμάς.. και εμένα μαζί να στραφούμε πάλι προς τον Εαυτό μας και να δούμε βαθύτερα να βιώσουμε άλλες πτυχές του και να κάνουμε κι άλλο ένα βημα στην Εσωτερική μας διαδρομή...
Σε αυτή τη διαδρομή πολλές φορές είναι δύσκολο να κάνουμε βήματα μπροστα.. αλλα γίνεται να κάνουμε και βήματα προς τα πίσω αν αφήσουμε καταστάσεις να μας επηρεάσουν... αλλα όσο κι αν πισωπατήσουμε στεκόμαστε στα πόδια μας και προχωράμε πάλι μπροστά...
Αυτό το post ας ανοίξει ένα καινούριο κεφάλαιο στο θέμα
"Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ"

Skapaneas · 25 Οκτ 2007 11:12 pm

Ilias έγραψε:Αυτό το post ας ανοίξει ένα καινούριο κεφάλαιο στο θέμα
"Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ"

Αν εννοεις τελος η συζητηση εδω, τοτε κλειδωστε το topic.

Rainmaker · 26 Οκτ 2007 1:04 am

Όχι σκαπανέα.. δεν ενοω αυτό παρεξηγησες... ακριβως το αντίθετο.. θέλω να συνεχιστεί αυτό το θέμα γιατί είναι πολύ ενδιαφέρον...

Skapaneas · 26 Οκτ 2007 7:18 am

Ilias έγραψε:Όχι σκαπανέα.. δεν ενοω αυτό παρεξηγησες... ακριβως το αντίθετο.. θέλω να συνεχιστεί αυτό το θέμα γιατί είναι πολύ ενδιαφέρον...

Θα προτεινα λοιπον, αν ειναι δυνατο, να γινει μια μικρη ανακεφαλαιωση για τα μεχρι τωρα, αν ειναι πραγματι να συνεχιστει η συζητηση...

Επισκέπτης · 26 Οκτ 2007 12:53 pm

Σας το αφιερώνω

Σώπα.
Και να θυμάσαι
με πόση δοκιμασία απόχτησες
την αρετή ν'αγαπάς.

Rainmaker · 26 Οκτ 2007 1:14 pm

Ευχαριστούμε λίλλιαν..
Σκαπανέα κάνε αν θες την ανακεφαλαίωση αν την θεωρείς σημαντικη..

Επισκέπτης · 26 Οκτ 2007 1:18 pm

Δεν ήθελα να επέμβω στην κουβέντα σας, απλά με συγκλόνησε αυτή η ποιητική αλήθεια του Κ. Αθανασούλη

Rainmaker · 26 Οκτ 2007 1:20 pm

γιατί να μην επέμβεις.. όλα το θέματα του φόρουμ είναι για όλους... και η επέμβαση σου ήταν πολύ αξιολογη..!

Επισκέπτης · 26 Οκτ 2007 1:21 pm

σ'ευχαριστώ!

Rainmaker · 26 Οκτ 2007 1:24 pm

margaritarenia · 26 Οκτ 2007 7:40 pm

Μετα απο τρεις μερες διαβασματος ωστε να κατανοησω τι ακριβως εχει <παιχτει>,θελω να πω αυτα που νοιωθω.

!!!Επειδή ούτως ή άλλως δεν έχετε την θέληση να ακούσετε περισσότερα σταματώ εδώ!!!!
Η θέληση μου να ακούγεται η Αλήθεια είναι τόσο ισχυρή που βρίσκω έστω και λίγη δύναμη για να την διαδώσω.!!!!

Η θεληση ΜΟΥ, ειναι δικη ΜΟΥ ,κατα το ελευθερη βουληση ,να διαβασω η οχι αυτο που εχεις να πεις .Αλλα να μην σε κουραζω τωρα να μου πεις και σε αποδυναμωνω.
Η ΘΕΛΗΣΗ ΜΟΥ για την ΑΛΗΘΕΙΑ και την ΑΓΑΠΗ ΜΕ ΔΥΝΑΜΩΣΑΝ
ΤΟΣΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΕΔΩ ΜΕΛΟΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΦΟΡΟΥΜ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

Τωρα οσον αφορα την ισοτητα

Η μαμα μου μου ειπε

(και το ακουσα και σε μια ελληνικη ταινια)
Οτι ο ανδρας ειναι η Κεφαλη :!: :!: :!:
αλλα η γυναικα ο λαιμος...
Και δυστυχως κεφαλη χωρις λαιμο ειναι ΑΝΑΠΗΡΟ :roll: :roll: :roll: :roll: :roll:
:lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol: :lol:

27 Οκτ 2007 4:33 am

"...Αυτό που επιδιώκει η ψυχή είναι το ύψιστο συναίσθημα αγάπης που μπορεις να φανταστείς. Αυτή είναι η επιθυμία της ψυχής. Η ψυχή επιδιώκει αύτό το συναίσθημα. ΄Οχι τη γνώση, αλλά το συναίσθημα. ΄Εχει ήδη τη γνώση, αλλά η γνώση είναι διανοητική. Το συναισθημα είναι βιωματικό. Η ψυχή θέλει να νιώσει τον εαυτό της κι έτσι να γνωρίσει τον εαυτό της με δική της εμπειρία.

Το ύψιστο συναίσθημα είναι η εμπειρία της ενότητας με το παν. Αυτός είναι ο μεγάλος νόστος στην αλήθεια που λαχταρά η ψυχή. Αυτό είναι το συναίσθημα της τέλειας αγάπης. Ο μοναδικός σκοπός της ψυχής-μονάδας. Η ενοποίηση με το ΄Ολο.

Η τέλεια αγάπη είναι για το συναίσθημα, ό,τι είναι το τέλειο λευκό για το χρώμα. Πολλοί νομίζουν πως το λευκό είναι η απουσία χρώματος. Δεν είναι! Είναι συμπερίληψη όλων των χρωμάτων. Το λευκό είναι κάθε άλλο χρώμα που υπάρχει σε ένωση.

Ετσι λοιπόν η αγάπη δεν είναι η απουσία ενός συναισθήματος (μίσους, φόβου, λαγνείας, ζήλιας, απληστίας), αλλά το σύνολο όλων των συναισθημάτων. Το άθροισμα.

Ετσι για να βιώσει η ψυχή την τέλεια αγάπη, πρέπει να βιώσει κάθε ανθρώπινο συναίσθημα.

Πως μπορεις να νοιώσεις συμπόνια για κάτι που δεν το καταλαβαίνεις? Πως μπορείς να συγχωρήσεις σε έναν άλλο, εκεινο που δεν έχεις βιώσει ποτέ στον εαυτό σου?

Βλέπουμε λοιπόν τόσο την απλότητα, όσο και το εκπληκτικό μέγεθος του ταξιδιού της ψυχής. Καταλαβαίνουμε τελικά τι επιδιώκει?
Ο σκοπός της ανθρώπινης ψυχής ειναι να βιώσει τα πάντα, έτσι που να μπορει να είναι τα πάντα...
Πως μπορει να είναι πάνω, αν δεν έχει βρεθεί ποτέ κάτω?
Αριστερά, αν δεν έχει βρεθεί ποτέ δεξιά? Πως μπορει να είναι ζεστή, αν δεν γνωρίσει το κρύο?
Καλή, αν αρνιέται το κακό?
Για να βιώσει η ψυχή το μεγαλείο της, πρέπει να γνωρίζει τι είναι μεγαλείο..."

Από το βιβλίο "Συζήτηση με τον θεό, No 1" , του Neale Donald Walsh, Eκδόσεις Δυναμική της επιτυχίας

gexrag · 27 Οκτ 2007 5:48 pm

Vaso έγραψε:"
Η τέλεια αγάπη είναι για το συναίσθημα, ό,τι είναι το τέλειο λευκό για το χρώμα. Πολλοί νομίζουν πως το λευκό είναι η απουσία χρώματος. Δεν είναι! Είναι συμπερίληψη όλων των χρωμάτων. Το λευκό είναι κάθε άλλο χρώμα που υπάρχει σε ένωση.

Ετσι λοιπόν η αγάπη δεν είναι η απουσία ενός συναισθήματος (Μίσος, φόβο, ενοχή, θυμό, κακία), αλλά το σύνολο όλων των συναισθημάτων. Το άθροισμα.

Ετσι για να βιώσει η ψυχή την τέλεια αγάπη, πρέπει να βιώσει κάθε ανθρώπινο συναίσθημα.

Το μαύρο χρώμα είναι απουσία χρώματος και όχι το λευκό.

Η αγάπη για να ολοκληρωθεί πρέπει να βιωθούν τα συναισθήματα που ωθούν στο κακό όπως Μίσος, φόβος, ενοχή, θυμός, κακία και άλλα. Όταν γίνει αυτό και το άτομο επιλέξει να μην τα αισθάνεται τότε φτάνει στην τέλεια αγάπη.

Κάπου καλή μου Vaso ανάφερες τον ’γιο Ερμή τον Τρισμέγιστο. Σε κάποιο σημείο της συνομιλίας του με τον Ποιμάνδρη (Θεο), αναφέρονται τα Επτά Επίπεδα που δεν είναι άλλα από τις επτά αισθήσεις του ανθρώπου. Αυτές είναι οι πέντε γνωστές και οι δύο αισθήσεις της ψυχής, η αγάπη και το μίσος.

27 Οκτ 2007 6:04 pm

"...Η φύση δεν έχει σχεδιαστεί με χάρακα και διαβήτη. Ο τρόπος που δρα δεν είναι μηχανιστικός μα λειτουργικός.
Γι' αυτό και ο μηχανιστής λαθεύει πάντα όταν εφαρμόζει στην φύση τις μηχανιστικές αρχές. Υπάρχει ένας νόμος της αρμονίας των φυσικών λειτουργιών, ένας νόμος που διαποτίζει και κυριαρχεί πάνω σ' ότιδήποτε υπάρχει. Μα αυτή η αρμονία και αυτοι οι νόμοι δεν έχουν καμία σχέση με την ακαμψία της μηχανιστικής τέχνης που επιβάλλει ο άνθρωπος στον χαρακτήρα του και τον πολιτισμό του...
Ο μηχανιστικός πολιτισμός είναι μια παρέκλιση από τον φυσικό νόμο. Κι ακόμη χειρότερα, είναι μια φυσική εκτροπή, μια θανάσιμη παραλλαγή, όπως ένας λυσσασμένος σκύλος αποτελεί αρρωστημένη ποικιλία της οικογένειας των σκύλων..."

Βίλχελμ Ράιχ