ΑΚΟΛΟΥΘΩΝΤΑΣ ΤΟ ΤΑΟ

[ELLI]

Συμφωνώ στο ότι μπορείς να εμπλακείς σε συμπεριφορές άθελα σου,αλλά στην αξιολόγηση του εαυτού σου δεν τις αντιλαμβάνεσαι? Όταν το κάνεις δεν τις αποποιείσαι?

Η απόλυτη ''υπακοή'' σε κάποιον δάσκαλο δεν αντιστοιχεί στο ότι τον χρησιμοποιώ ως δεκανίκι

[Vasoula]

΄Ελλη μου αν είσαι 100% συνειδητός άνθρωπος, αν ο νους σου είναι χαλιναγωγημένος και η πρόθεσή σου για τον εαυτό σου ειλικρινής, ναι το καταλαβαίνεις...

Αλλά πόσοι άνθρωποι μπορούν να είναι συνειδητοί?

Το να ξέρεις τον στόχο σου δεν σημαίνει ότι τον έχεις κατακτήσει κιόλας...Η προσωπική επιθυμία και ένας νους που δεν σταματάει ποτέ, είναι πολύ σημαντικά εμποδια, τουλάχιστον στην αρχή του δρόμου σου.

Το να γνωρίζεις τον εαυτό σου σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να τον αξιολογείς...Αν δεν τον γνωρίζεις, τότε τον αξιολογείς σύμφωνα με αυτά που γνωρίζεις κάθε φορά. Μέσα στο "κάθε φορά" είναι και τα μαθήματά μας όταν τα αναγνωρίσουμε βέβαια σαν μαθήματα και δεν τα εκλάβουμε σαν "ατυχία"...

Ποιός μίλησε για απόλυτη υπακοή στον δάσκαλο? ΄Ισα ίσα το αντίθετο σου είπα...
΄Οτι στην αρχή δεν μπορείς να τον παρατηρήσεις και έτσι μόνο τον ακούς...Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορείς να κρινεις αν αυτά που σου λέει είναι σωστά και τα υιοθετείς χωρίς ένσταση...

Και για να μην φύγουμε από την ερώτησή σου, το να συναναστρέφεσαι ανθρώπους που έχουν συνήθειες που θέλεις να αποβάλλεις, είναι σαν να θέλεις να κοψεις το ποτό και κάνεις καθημερινή παρέα με αλκοολικούς...

Το να μεινεις ακέραιη στον εαυτό σου προϋποθέτει ότι γνωρίζεις και τις πιο βαθιές αιτίες που τον κάνουν επιρρεπή...

Αν τις γνωριζεις δεν κινδυνεύεις, αν όμως δεν τις γνωρίζεις και είσαι στην αναζήτηση τους, τότε θα εμπλακείς στο συναισθημα των άλλων ασυνειδητα...

[ELLI]

[Γλαύκη]

ευχαριστούμε βάσω.

[zefira]

θα καταλάβεις πόσο "άβουλη" είσαι, όταν επί καθημερινής βάσης κάνεις παρέα με άτομα που έχουν μέσα τους θυμό!
Ασυνείδητα θα αναδυθούν τα συναισθήματα και δεν θα ξέρεις από που σου ήρθε, ΄Ελλη μου.

Επίσης αν κάνεις παρέα με ανθρώπους που η κριτική είναι η δεύτερη φύση τους, θα εμπλακείς σε αυτό χωρίς καν να το θέλεις!

Θα συμφωνήσω κι εγώ σε αυτό

[Danielli]

Και για να μην φύγουμε από την ερώτησή σου, το να συναναστρέφεσαι ανθρώπους που έχουν συνήθειες που θέλεις να αποβάλλεις, είναι σαν να θέλεις να κοψεις το ποτό και κάνεις καθημερινή παρέα με αλκοολικούς...

[Danielli]

Τι γίνεται όταν , εργαζεσαι με έναν πολύ αρνητικό και θυμωμένο άνθρωπο, και συμβιώνεις στον ίδιο χώρο μαζί του(στο 1μέτρο ) 10-12 ωρες την ημέρα, και από το πρωί που ξυπνάς η μέρα ΣΟΥ είναι απόλυτα προβλέψιμη, διότι ζεις μέσα στο θυμό, τις εμπάθειες ,τις ίντριγκες , την ατελειώτη γκρίνια του άλλου???

Τι κάνει ο "Μαθητής" σε αυτή τη περίπτωση, όταν καταλαβει ότι επί σειρα ετών κάνει υποχωρησεις από τον Εαυτο του για να μην μπει στην ενέργεια του άλλου, αλλά τώρα δεν έχει άλλη δύναμη , ούτε να βάλει όρια, ούτε να κάνει πίσω??

[Vasoula]

Ντάννυ μου ο "μαθητής" ΄που έχει ασκηθεί στην υπομονή, έχει ασκηθεί και στον αυτο-σεβασμό...Αυτά τα δύο πάνε μαζί!

΄Οταν "ανέχεσαι τα "μίζερα" συναισθήματα των άλλων, τρέφεις και τα δικά σου, κατά κάποιον τρόπο. Οι προσπάθειες, όταν είναι εστιασμένες στον Δρόμο μας, δεν μπλέκονται με τις κοσμικές αδυναμίες, αλλά με τις ανώτερες αρετές!
Μόνο έτσι μενεις "αλώβητη" στον Δρόμο σου!

[Vasoula]

ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΚΑΙ ΑΝΕΜΟΣ

Ο κεραυνός είναι αποτομος, έντονος και δυνατός. Ο άνεμος είναι βαθμιαίος, απαλός και φτάνει μακριά. ΄Οταν ο άνεμος και ο κεραυνός συνδυάζονται, τοτε υπάρχει απαλή ευγένεια στο μέσον της σκληρής έντασης και σκληρή ένταση, στο μέσον της απαλής ευγένειας. Σκληρότητα και απαλότητα αλληλοσυμπληρώνονται.

Είναι το Ταό της ισορροπημένης εναρμόνισης σκληρότητας και απαλότητας.
΄Οταν οι άνθρωποι ασκούν το Ταό για να αναπτύξουν χαρακτήρα στην ασχολία τους με τα συμβάντα και την κοινωνία, αν είναι πάντα σκληροί, θα είναι παρορμητικοί και επιθετικοί, υπερβολικά ανυπόμονοι, έτσι ώστε οι πράξεις τους θα στερούνται διάρκειας και η οξύνοιά τους θα μειώνεται.

Αλλά πάλι, αν οι άνθρωποι ειναι πάντα μαλακοί, θα διστάζουν, θα φοβούνται, δεν θα είναι αποτελεσματικοί και θα είναι υπερβολικά αδύναμοι για να πετύχουν στα έργα τους. Μια τέτοια μαλθακότητα ειναι άχρηστη.

Αν οι άνθρωποι μπορούσαν να είναι σταθεροι στις αποφάσεις τους και εύκαμπτοι στην βαθμιαία εφαρμογή τους, χωρις να βιάζονται ούτε και να βραδυπορούν, χωρις να είναι επιθετικοί ούτε και αδύναμοι, με την σκληρότητα και την απαλότητα σε ισορροπία μεταξύ τους, επιτυγχάνοντας ισορροπία και αρμονία, τότε θα μπορούσαν να ευεργετηθούν όπου κι αν πηγαίνουν.

Γι' αυτό ένας σοφός έγραψε "Η ισορροπία είναι ο στυλοβάτης του κόσμου, η αρμονία είναι ο δρόμος μέσω του οποίου ο κόσμος φτάνει στο Ταό. Επιτυγχάνοντας ισορροπία και αρμονία. ο ουρανός και η γη βρίσκονται στην θέση τους και μυριάδες όντα αναπτύσσονται.

Λου Ι Μινγκ

[Δωρουλα]

[ARTYADIS]

΄Οταν "ανέχεσαι τα "μίζερα" συναισθήματα των άλλων, τρέφεις και τα δικά σου, κατά κάποιον τρόπο.

Eννοείς Βάσω μου ότι όταν ανεχόμαστε τα αρνητικά ή μίζερα συναιθήματα των άλλων τότε τρέφουμε ενδεχομένως τα δικά μας μίζερα ή αρνητικά συναισθήματα?

Στην πράξη, στην καθημερινότητα πως μπορούμε να προφυλαχτούμε από κάτι τέτοιο? Εννοώ ότι όταν αυτό αναγκάζεσαι να το ζεις καθημερινά και δεν μπορείς για διάφορους λόγους να το αποφύγεις, τότε γίνεται δυσβάσταχτο ή το λιγότερο αναγκάζεσαι να γίνεσαι αδιάφορος!

[Vasoula]

ή το λιγότερο αναγκάζεσαι να γίνεσαι αδιάφορος!

αδιάφορος ως προς ποιόν? προς τον εαυτό σου ή τον άλλον?

τα συναισθήματα που αναδύονται είναι δικά μας Δημητρούλα. Αυτά επεξεργαζόμαστε και όχι των άλλων. Οι άλλοι μπορούν να κάνουν το ίδιο, ή να μην το κάνουν. Εμάς μας αφορά?
Γιατί θέλουμε να είναι οι άλλοι "καλά", χωρίς καν να ξέρουμε αν εμείς είμαστε καλά?

Αν είμαστε σε ισορροπία, κανείς "άλλος" δεν μπορεί να μας επηρεάσει...

Ο θυμός πχ. που μου προκαλεί ο σύντροφός μου, έχει αιτίες μέσα μου. Αν είναι αδιάφορος προς τις υποχρεώσεις του και με θυμώνει, θα χρειαστεί να εξετάσω τον αυτο-σεβασμό μου, πχ.
Αν νιώθω απόρριψη από αυτόν, θα χρειαστεί να εξετάσω την αυτο-αγάπη μου.
Αν με κατηγορεί για αδιαφόρία, θα πρέπει να εξετάσω την αυτο-αποδοχή μου...

Θα χρειαστεί να εξετάσω επίσης την δικαιοσύνη, όχι από την δική μου οπτική, αλλά και από του άλλου.
Το ψέμα και την αλήθεια που εγώ έχω σαν ηθική, κλείνοντας την πόρτα στην ηθική του άλλου...

Κυρίως χρειάζεται να βρω από που χάνω ενεργεια, σε ποιόν την έχω "παραχωρήσει" και νιώθω αδύναμη...

Η αδιαφορία καμιά φορά είναι και η εύκολη λύση. Είναι όμως επιφανειακή, γιατί η εσωτερική οργή δυναμώνει και κάποια στιγμή θα σκάσει μέσα μας σαν ωρολογιακή βόμβα.
Τα συναισθήματα βλέπεις δεν αποφεύγονται, απλά θάβονται και θεωρητικά ξεχνιούνται...Στην ουσία όμως δρουν από άλλο βαθύτερο επίπεδο.

Το να μην εμπλεκόμαστε στα μίζερα συναισθήματα των άλλων και εννοώ φυσικά του κοντινου μας περιβάλλοντος, σημαίνει κυρίως ότι έχουμε αναγνωρίσει την δική τους ανάγκη να τα εκφράζουν, χωρίς να μας φέρνουν σε ένταση, αφού δεν μας αφορά αυτή η ανάγκη.

Συνήθως εμπλεκόμαστε μαζι τους γιατί θέλουμε να αποδείξουμε ότι έχουμε δίκιο, και έτσι το χάνουμε, αφού ούτε καν εμείς δεν είμαστε σίγουροι γι' αυτό.

΄Οταν κατέχεις κάτι σιγουρα, δεν χρειάζεται να το διεκδικείς, ούτε να θυμώνεις αν στο αμφισβητούν, γιατί έτσι, ο "εσωτερικος νόμος" λέει, ότι ούτε εσύ είσαι σίγουρη ότι το κατέχεις.

[galazia_sfaira]

Το να μην εμπλεκόμαστε στα μίζερα συναισθήματα των άλλων και εννοώ φυσικά του κοντινου μας περιβάλλοντος, σημαίνει κυρίως ότι έχουμε αναγνωρίσει την δική τους ανάγκη να τα εκφράζουν, χωρίς να μας φέρνουν σε ένταση, αφού δεν μας αφορά αυτή η ανάγκη.

Ξέρεις πιο είναι το θλιβερό...ότι μιλάμε για τις ανάγκες και την μιζέρια των άλλων γιατί δεν εχουμε ακόμα φτάσει στο πρώτο σκαλοπάτι του να "εσωστραφείς" και να δείς ότι τιποτα δεν αφορα τους άλλους αλλά μόνο εμας,απο την στιγμή που μας ακουμπάει συναισθηματικά και μας δημιουργεί δυσαρμονία!

[Vasoula]

΄Ετσι ακριβώς!!!

αυτή είναι και η "εμπλοκή" μας, σφαιρουλίνι!

[galazia_sfaira]