αλλο πραγμα εψαχνα στην αναζητηση αλλα εδω βρεθηκα.. κ καλως βρεθηκα εντελει..
Φωτεινουλα, Νταννουλα
Vasoula έγραψε: ↑14 Φεβ 2008 2:35 pm
Σκεφτείτε λίγο τον ΄"βιασμό" που έχουμε υποστεί στην θηλυκότητά μας, από το πρότυπο της θρησκείας μας, που μας κατατάσσει σε κατώτερα όντα...
Διαλογιστείτε πάνω στο "η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα..."!!!
Σκεφτείτε...και καθαρίστε το!!! Στείλτε φως σε ότι σας βάζει στην διαδικασία να αισθάνεστε διαφορετικότητα...
Σκεφτείτε ότι η ουσία μας δεν είναι διαφορετική...
Μην αγριέψετε...γιατί αυτό θα είναι αντίδραση! ΄Ετσι βγήκε το αισχρό πρότυπο του φεμινισμού...
Δράστε όχι προς τα έξω...αλλά προς τον εαυτό σας...Δώστε του την πραγματική του φύση!!!!
χτες με απασχολουσε αυτο..
Vasoula έγραψε: ↑15 Φεβ 2008 7:53 am
Από την στιγμή που ξεκινά η εργασία με τον εαυτό σου, ουσιαστικά (για μένα) ακολουθείς έναν πνευματικο στόχο, που τον υλοποιείς στην ζωή σου εδώ. Αναγνωρίζεις την συμμετοχή του πνευματικου σου μέρους και
δρας προς την κατεύθυνση της εκδήλωσης και της αυτοπραγμάτωσης...
Το ρέικι, φέρνει εξισορροπιστική ενέργεια στην ολοτητά μας, αλλά η υλική πραγματικοτητα χρειάζεται την ενεργό συμμετοχή μας στο "καθάρισμα" της συμπεριφοράς μας.
Και εκεί βρίσκεσαι εσύ με εσένα...μόνο!!!
Κάνοντας ρέικι καθημερινά, έως ότου αντιληφθείς ότι με την ενίσχυση της έχεις την ισορροπία και την δυναμη να ανακαλύψεις τον αληθινό εαυτό σου, αρχίζεις και αναγνωρίζεις τις βαθύτερες αιτίες της "ασθένειάς" σου.
Και τις αιτίες που σε απομάκρυναν από την πνευματική σου φύση...
που ειναι και το ξεκαθάρισμα του ρόλου της κάθε ενσάρκωσής μας!
Γι' αυτό είπα ότι η εκδήλωση της πνευματικής μας φύσης στην υλική μας πραγματικότητα, χρειάζεται οριοθέτηση πνευματικου στόχου, γιατί η ζωή μας δεν είναι "καταναγκαστικά έργα". Και αν αυτό δεν το αποκωδικοποιήσεις πνευματικά, δεν θα μπορέσεις ποτέ να το δεχτείς σαν αλήθεια...
Vasoula έγραψε: ↑15 Φεβ 2008 12:04 pm
η κριτική είναι ένα βαθύτερο "αισχρό" αίτιο διαχωρισμού και αμφισβητούμενης ηθικής...
Η αρχή του υλικού νόμου!!!!!
καλα αυτο με απασχολει γενικα τις τελευταιες μερες σε σχεση με τον διαχωρισμο κ την μη αποδοχη των αλλων

..που και αυτη κατεληξα απο μενα ξεκιναει κ εκει καταληγει..
Vasoula έγραψε: ↑16 Φεβ 2008 10:19 am
Ο φόβος της ανυπαρξίας είναι το σημαντικότερο "οχυρό"!!!
Από την στιγμή που αυτό θα το νιώσεις, τίποτα δεν θα γίνεται αυτοσκοπός, ούτε καν η ηδονή! Γιατί μέσα σου δεν υπάρχει ο φόβος που σε οχυρώνει μέσα από τα πρότυπα του καλού και του κακού...Δεν έχεις πρότυπα και εργάζεσαι με το αρχέτυπο της ανθρώπινης φύσης που είναι αγνό καθαρό φως σε οποια διάσταση (ή πεδίο βρίσκεσαι)...
μεγαλη αντισταση εδω..το παω απο δω το φερνω απο κει.. με απασχολει εντονα απο χτες και καποιο συναισθημα κλωτσαει.. αυτη η αποδοχη του Σκοπου που εχεις νιωσει σαν νοητικη ψυχικη κ πνευματικη αληθεια μεσα σου που εχει ταυτοχρονα μια αισθηση πληροτητας, σιγουριας, ασφαλειας σταθεροτητας κ γλυκας ανευ προηγουμενου κ που οδηγει στην αφομοιωση με τον κοσμο του Θεου ακριβως αυτο το αγνο κ καθαρο φως σημερα με τρομαζει

ισως γιατι τωρα ανακαλυπτω ποια Ειμαι και δεν εχει εδραιωθει ακομα μεσα μου..
Vasoula έγραψε: ↑16 Φεβ 2008 11:54 am
και σαν αλληλεπιδρούμενα όντα που είμαστε, αναπτυσσόμαστε μέσα από την συνύπαρξη...
Γιατί η εξέλιξη δεν είναι ατομική, αλλά ομαδική...
Ο ανώτερος εαυτός μας βρίσκεται εδώ και εκεί και παραπέρα!
Αρκεί να του επιτρέπουμε και στο εδώ και στο εκεί και στο παραπέρα, να είναι μαζί μας!
Εδώ αυτοπραγματώνεται μέσα από τον έρωτα!
Εκεί, μέσα από την αγάπη
Και παραπέρα, μέσα από την θεϊκότητα!!!
οντως στην θλιψη μου τον θυμο κ την ντροπη μου τον αφηνα απεξω θεωρωντας οτι ειναι πολυ ποταπα συναισθηματα για να ειναι εκει.. τωρα του επιτρεπω να ειναι μαζι μου σε οτι νιωθω ολο κ περισσοτερο..
Vasoula έγραψε: ↑16 Φεβ 2008 12:38 pm
Η πνευματική καθημερινότητα είναι να βιώνεις χωρίς το άγχος του άγνωστου, απλά να αφήνεσαι στην εμπειρία της κάθε ημέρας και να την ζεις με χαρά...με ότι κι αν περιέχει...
Ξέρεις τι κάνουμε οι άνθρωποι?
Ξημερώνει η μέρα, ξεκινάμε μηχανικά τις δουλειές μας και το μυαλό μας ήδη βρίσκεται στο Σαββατοκύριακο!!!!!!
Ξεκινάμε ένα σεμινάριο, και το μυαλό μας είναι ήδη στο τέλος του!!!
Ξεκινάμε έναν διαλογισμό και προσδοκάμε το αποτέλεσμα...
Ξεκινάμε μια σχέση και την χαλάμε από τις σκέψεις και τις μάχες για να κάνουμε τον άλλον να μας αποδεχτεί...
Ξεκινάμε...χωρίς να βιώνουμε την πράξη...
Ξεκινάμε το σεξ και αγωνιούμε για τον οργασμό μας!
΄Εχουμε φτάσει ήδη στο τέλος της διαδρομής, χωρίς να χαιρόμαστε την διαδρομή...
Πνευματική καθημερινότητα είναι για μένα τουλάχιστον, να μένω στο εδώ και τώρα. Αυτό εκπαίδευσα τον νου μου να κάνει...
Να μην τρέχει στο επόμενο βήμα...
Να χαίρεται και να απολαμβάνει ακόμα και την θλίψη μου
Ακόμα και την μοναξιά μου
Ακόμα και τον θυμό μου...
αυτα τα οχυρα..

πιο πολυ με βλαπτουν κ με πληγωνουν αυτες οι αντιστασεις κ οι μηχανισμοι αμυνας παρα τα ιδια μου τα συναισθηματα.. κ εννοειται οτι θυμωνω μαζι τους.. γιατι καποτε ειχαν λογο υπαρξης αλλα τωρα δεν τα θελω..
Vasoula έγραψε: ↑17 Φεβ 2008 9:24 pm
Η σιωπή δεν είναι απαραίτητα "υπόγειο"...
Η σιωπή είναι η δυναμική που ρίχνει τα οχυρά μας!
Προσπαθήσατε ποτέ να δείτε έξω στο περιβάλλον, χωρίς να κοιτάτε κάτι συγκεκριμένο?
Για κάντε το...Και μετά από λίγο καιρό να μου πείτε τι αντιληφθήκατε...
θα το κανω μ αρεσε..
Βασουλα μου..
παιδακια
