Πότε η λύπη είναι εγωιστική;

[Θοδωράκος]

Όταν λυπούμαστε για κάτι, που δεν μπορούμε να έχουμε.

Όταν λυπούμαστε για έναν άνθρωπο, που δεν μπορούμε πια να έχουμε κοντά μας.

Όταν λυπούμαστε που χωρίζουμε με έναν άνθρωπο, που δεν μπορούσαμε πια να συμπλεύσουμε μαζί στην ζωή.

Όταν λυπούμαστε για μία ευχή, που δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να γίνει πραγματικότητα.

Όταν λυπούμαστε για μία προσδοκία, που δεν την βλέπουμε να πραγματοποιείται.

Όταν λυπούμαστε για μία κατάσταση, που δεν βαίνει έτσι όπως θα θέλαμε εμείς.

Όταν λυπούμαστε για κάτι που κάναμε, που δεν το κάναμε έτσι όπως θέλαμε να το κάνουμε.

Όταν λυπούμαστε για κάτι που έγινε, που δεν έγινε έτσι όπως το θέλαμε να γίνει.



Ας αφεθούμε στην εμπιστοσύνη και την μεγαλοσύνη του σύμπαντος!

Ας δούμε την πληρότητα που υπάρχει γύρω μας και μέσα μας και ας μην δημιουργούμε στερήσεις και επιθυμίες!

Ας κοιτάξουμε πώς μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι και να φέρουμε την αγάπη στο εδώ και τώρα και ας ξεχάσουμε το παρελθόν και ας διώξουμε τις ενοχές!

Ας δηλώσουμε την επιθυμία μας και ας μην εγκλωβιστούμε μέσα σε αυτήν, αλλά να έχουμε την εμπιστοσύνη στο σύμπαν ότι ό,τι είναι καλό για μας θα πραγματοποιηθεί!

Ας μην θέλουμε να έχουμε τον πλήρη έλεγχο στα πάντα και ας εμπιστευτούμε το σύμπαν, γιατί μόνο το σύμπαν μπορεί να γνωρίζει πώς πρέπει να γίνουν τα πράγματα!

Ας αφήσουμε την χαρά, την αγάπη και την ευτυχία να μας κατακλύσουν και ας αφήσουμε κάθε λύπη να χαθεί!

[galazia_sfaira]

Πολυ πολυ ωραιο και ζουμερο θέμα Θοδωρή.
Να εισαι καλα!

[Vasoula]

Ναι είναι ωραίο θέμα...

Είναι οι ευχές μας και τα όνειρά μας...

Ας...ας...ας...

Μήπως να τελειώναμε με τις ευχές?

΄Οχι ας...

αλλά τώρα βρίσκω τον αληθινό εαυτό μου!!! Με όποιο κόστος!

Να σκάψουμε...αλλιώς δεν γίνεται!

Να γκρεμίσουμε...αλλιώς δεν γίνεται!

DELETE...ξέρετε τι σημαίνει?

Ακυρώνω το "υποσυνείδητο" που συνεχώς θέλει, λυπάται, αρρωσταίνει, πιέζει, αγαπά με όρους αδιάλυτους και ριζωμένους...

Θοδωράκο μου δεν γίνεται να αφαιθούμε με εμπιστοσύνη, αν φοβόμαστε να είμαστε ελεύθεροι...

Και η πληρότητα, δυστυχώς, δεν υπάρχει γύρω μας, αλλά μέσα μας!

Η φύση μας δίνει μηνύματα πληρότητας και ομορφιάς...μα εμείς έχουμε διαχωριστεί από αυτήν...
Ξέρεις γιατί?
Λόγω της επιστημονικής απόδειξης...που μόνο μέσω της λογικής μας επιτυγχάνεται...

Ας αποδείξει, λοιπόν, η λογική μας, ότι αγάπη σημαίνει ζω ελεύθερος!!!! Ας αποδειξει η επιστήμη ότι ελεύθερος σημαίνει δεν φοβάμαι...Και ας αποδείξουμε εμείς στον εαυτό μας ότι η υλική πραγματικότητα δημιουργήθηκε από εμάς...και μόνο εμείς μπορούμε να την διαχειριστούμε...Ούτε η θρησκεία, ούτε η οικογένεια, ούτε η κοινωνία...

[Emmaki]

΄Οχι ας...

αλλά τώρα βρίσκω τον αληθινό εαυτό μου!!! Με όποιο κόστος!

Αυτό ακριβώς Βασούλα....

Οχι ας κερδίσω το λόττο.....

Αλλά..

Εχω κερδίσει το λόττο.....!!!!

[Δωρουλα]

:!: :idea:

[Emmaki]

Αρκεί εννοείται να παίξεις.............!

[galazia_sfaira]

Ρε Βασω θα σε πω κατι με εναν αλλο τροπο και ας με συμπαθαει ο Θοδωρής για το θεμα του κιοσοι με διαβασουν.
Σημερα ακριβως κατι εγραψα γαι την ΕΛευθερια στο προφιλ μου.
σε βλεπω να λες

Ας αποδείξει, λοιπόν, η λογική μας, ότι αγάπη σημαίνει ζω ελεύθερος!!!! Ας αποδειξει η επιστήμη ότι ελεύθερος σημαίνει δεν φοβάμαι...Και ας αποδείξουμε εμείς στον εαυτό μας ότι η υλική πραγματικότητα δημιουργήθηκε από εμάς...και μόνο εμείς μπορούμε να την διαχειριστούμε...Ούτε η θρησκεία, ούτε η οικογένεια, ούτε η κοινωνία...

και αρχιζω και κλαιω γιατι το μονο ευκολο ειναι να εγκλωβιστεις,το μονο ευκολο ειναι να γιεμισεις ενοχες οπως αναφερει ο Θοδωρής,το μονο ευκολο ειναι να βαλεις τον εαυτο σου απέναντι και νατον πυροβολησεις γιατι απλά απλά πολυ απλά εισαι ελευθερος στο να νοιωσεις να εκφρασεις να τολμησεις ,χωρις ανταλαγμα ,χωρις αντιβαρο, ........γινεται υπογεια η διαδρομη του ευνουχισματος,της αποδυναμωσης και καθολου συνειδητά.

[Vasoula]

Αχ Καλλιόπη μου "υπόγεια" είναι η σκλαβιά μας δυστυχώς...

Αν γινόταν συνειδητά, όλοι μας θα είμαστε αλλιώς...

Συνειδητά μου λένε πολλοί "δεν φοβάμαι" και η ματιά τους είναι γεμάτη τρόμο, για το "άγνωστο" μέρος τους που το έχουν ονομάσει "θάνατο", γιατί ακριβώς δεν ξέρουν...

Το συνειδητό μας μέρος έχει μερίδιο πολύ από την λογική!!!!
Δεν είναι απλό το "υπόγειο" και δυστυχώς εκεί είναι όλο το πνεύμα μας!!! ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ!!! Μόνο έτσι βρισκόμαστε με τον εαυτό μας αγνά

[galazia_sfaira]

Βασω χαιρομαι γαιτι εχω επιγνωση και των φοβων μου,και των ελλειμματων μου καιτων αναγκών μου.Δεν γινομαι ουτε δουλος τους ουτε εχθρος τους ,Εινα δικα μου,τα βιωνω και ααντελω μεσα κι απο αυτα.

[Qisan]

Αχ Καλλιόπη μου "υπόγεια" είναι η σκλαβιά μας δυστυχώς...

Αν γινόταν συνειδητά, όλοι μας θα είμαστε αλλιώς...

Συνειδητά μου λένε πολλοί "δεν φοβάμαι" και η ματιά τους είναι γεμάτη τρόμο, για το "άγνωστο" μέρος τους που το έχουν ονομάσει "θάνατο", γιατί ακριβώς δεν ξέρουν...

Το συνειδητό μας μέρος έχει μερίδιο πολύ από την λογική!!!!
Δεν είναι απλό το "υπόγειο" και δυστυχώς εκεί είναι όλο το πνεύμα μας!!! ΕΝΟΠΟΙΗΣΗ!!! Μόνο έτσι βρισκόμαστε με τον εαυτό μας αγνά

Αδυνατω να το κατανοησω με αυτην την ταξινομηση .....

Βασω χαιρομαι γαιτι εχω επιγνωση και των φοβων μου,και των ελλειμματων μου και των αναγκών μου. Δεν γινομαι ουτε δουλος τους ουτε εχθρος τους . Ειναι δικα μου, τα βιωνω και αντλω μεσα κι απο αυτα.

Γαλαζιο_Σφαιριδιο >> ! αυτο δεν ειναι το μεσαιο σημειο ισορροπιας μας ; το σημειο αναφορας μας ;;

ΝαμασΤε

[galazia_sfaira]

Κάνε εσυ την δική σου Qisan.

[Vasoula]

Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις Qisan μου?

Δεν φοβάμαι, λένε οι άνθρωποι, γιατί θεωρούν τον φόβο κάτι κακό και αισθάνονται δειλοί, αν παραδεχθούν ότι ο φόβος τους προέρχεται από έλλειψη αγάπης...
Κάνουν λοιπόν γενναίες πράξεις...Δείχνουν την δύναμή τους όπως μπορούν.
Κάνουν ριψοκίνδυνα σπορ
Κάθε ημέρα υμνούν το θάρρος τους, δημιουργώντας γύρω τους ένα γκέτο "αφοβίας"...

΄Οταν όμως σκάσει μύτη ένας "ιός", είναι οι πρώτοι που κυκλοφορούν με "μάσκες", για να μην τον κολλήσουν...

΄Οταν έρθουν αντιμέτωποι με την αγάπη, είναι οι πρώτοι που το βάζουν στα πόδια...

Αυτό μόνο εννοώ, συνειδητός και ασυνείδητος φόβος!

Δεν θεωρώ τολμηρό (εγώ βέβαια) κάποιον που δεν φοβάται στην υλική του πραγματικότητα, αλλά θεωρώ τολμηρό όποιον έχει την ελευθερία να αγαπά...

Λίγο πιο κατανοητό ίσως?

[galazia_sfaira]

σμουατς!!!!!

[dino]

Ηταν που λέτε ένα πουλάκι πάνω σε ένα κλαδάκι μέσ' το καταχείμωνο.
Το χιόνι είχε φτάσει ένα μέτρο, δέν υπήρχε τίποτα να φάει και πεινούσε φοβερά.
Το κρύο ήταν τόσο φοβερό που το πουλάκι έγειρε και εξουθενωμένο όπως ήταν απ'την πείνα, έπεσε πεθαμένο απ'το κλαδάκι, χωρίς όμως ούτε μία στγμή να αιστανθεί λυπημένο για τον εαυτό του.
Το διάβασα κάπου και μου άρεσε, αυτό θυμάμαι ... αυτό γράφω.

[Qisan]

Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις Qisan μου?

Δεν φοβάμαι, λένε οι άνθρωποι, γιατί θεωρούν τον φόβο κάτι κακό και αισθάνονται δειλοί, αν παραδεχθούν ότι ο φόβος τους προέρχεται από έλλειψη αγάπης...
Κάνουν λοιπόν γενναίες πράξεις...Δείχνουν την δύναμή τους όπως μπορούν.
Κάνουν ριψοκίνδυνα σπορ
Κάθε ημέρα υμνούν το θάρρος τους, δημιουργώντας γύρω τους ένα γκέτο "αφοβίας"...
- Οταν όμως σκάσει μύτη ένας "ιός", είναι οι πρώτοι που κυκλοφορούν με "μάσκες", για να μην τον κολλήσουν...
- Οταν έρθουν αντιμέτωποι με την αγάπη, είναι οι πρώτοι που το βάζουν στα πόδια...
- Αυτό μόνο εννοώ, συνειδητός και ασυνείδητος φόβος!
-Δεν θεωρώ τολμηρό (εγώ βέβαια) κάποιον που δεν φοβάται στην υλική του πραγματικότητα, αλλά θεωρώ τολμηρό όποιον έχει την ελευθερία να αγαπά...

Λίγο πιο κατανοητό ίσως?

Ξεκαθαρο Βασω μου .... και αυμφωνω απολυτα ...
Το σημειο που δεν μου ταιριαζει ειναι το οτι θεωρω τον "φοβο " σαν ενα φυσιολογικο συστατικο μερος της ανθρωπινης ψυχης ... Αν αναγνωριζουμε-αποδεχομαστε τον εαυτο μας τοτε αναγνωριζουμε και την υπαρξη φοβων ... ποσο ομως τους αξιολογουμε ? ειναι υποκειμενικο ...
-Συχνα υπερεκτιμαμαι τους φοβους μας , ή αφηνομαστε στους φοβους μας και φυσικα μας παραλυουν , νας πινουν το μεδουλι .... Το χειροτερο δε , παντα κατα την αποψη μου , ειναι να φοβομαστε οτι θα φοβηθουμε . Αυτο πολλαπλασιαζει το φοβο ... Το ποστ του Dino ταιριαζει πολυ εδω ..
Dino εγραψε >>

Ηταν που λέτε ένα πουλάκι πάνω σε ένα κλαδάκι μέσ' το καταχείμωνο.
Το χιόνι είχε φτάσει ένα μέτρο, δέν υπήρχε τίποτα να φάει και πεινούσε φοβερά.
Το κρύο ήταν τόσο φοβερό που το πουλάκι έγειρε και εξουθενωμένο όπως ήταν απ'την πείνα, έπεσε πεθαμένο απ'το κλαδάκι, χωρίς όμως ούτε μία στγμή να αιστανθεί λυπημένο για τον εαυτό του.

Ναι συμφωνο το πουλακι ηταν ΤΟΛΜΗΡΟ αγαπησε την ζωη του και δεν εκανε αρνητικες "σκεψεις "
Ενα σημειο που παιρνει συνζητηση ειναι για μας ισως ειναι το :

Τολμηρος οποιος εχει την ελευθερια να αγαπα ή Τολμηρος οποιος αγαπα την ελευθερια ..... μα ισως δεν εχει και μεγαλη διαφορα τελικα ή μηπως εχει ;