Η ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΧΩΡΑ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 -ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ

[CHRYSSOULA]

Η ΠΑΡΑΔΕΙΣΕΝΙΑ ΧΩΡΑ

Η ΣΦΡΑΓΙΔΑ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ (4ο ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ)


Ο Λορέντζο θυμόταν τον δρόμο για την Ανατολική Χαραγκωνία και τρέχοντας με τα πατίνια έφθασε αργά το μεσημέρι εκεί. Αμέσως τράβηξε να βρει τον Χειρώνιο.
Όταν έφθασε στην σπηλιά που έμενε αυτός φώναξε δυνατά και ο κένταυρος βγήκε απορημένος έξω.
«Λορέντζο πως από εδώ; Τι τρέχει;» ρώτησε ο κένταυρος.
Τότε ο Λορέντζο του εξήγησε, ότι ο Λευκός χρειαζόταν στρατιώτες για να υπερασπισθεί την πόλη σε περίπτωση επίθεσης από τον Ντίλαχ. Αν στρατολογούσε πολεμιστές από τις γύρω περιοχές ίσως μάθαινε ο Ντίλαχ, ότι η πόλη ήταν ανοχύρωτη και επιτάχυνε την επίθεση του. Του πρότεινα συνέχισα ο Λορέντζο να ταξιδέψουμε μαζί μέχρι την πατρίδα μου και αν υπάρχουν επιζώντες να τους φέρουμε στην Παραδεισένια Χώρα. Θα τους εκπαιδεύσετε εσείς οι κένταυροι και ο Ντίλαχ δεν θα πάρει είδηση. Ο πατέρας μου ήταν πολύ καλός σιδεράς. Έφτιαχνε διάφορα μεταλλικά αντικείμενα και ίσως αν έχει επιζήσει θα μπορούσε να μας εφοδιάσει με κάθε είδους όπλο που θα μας ήταν χρήσιμο για την άμυνα μας.

«Οι φίλοι μας οι κένταυροι που έμεναν στα γειτονικά βουνά της χώρας σας, απάντησε ο Χειρώνιος, μας πληροφόρησαν, ότι η καταστροφή από την λάβα ήταν τεράστια και δεν νομίζω να ανέφεραν για επιζώντες»

«Ίσως κάποιοι κατέφυγαν σε υψηλότερα σημεία και μπόρεσαν να ξεφύγουν από αυτήν» επέμενε ο Λορέντζο

«Το ταξίδι θα είναι μακρύ και κουραστικό αποκρίθηκε ο Χειρώνιος και προπαντός το θέαμα από μια πόλη κατεστραμμένη από την λάβα και με την στάχτη να έχει καλύψει κάθε σημείο της θα είναι εφιαλτικό Καλύτερα να σκεφθούμε κάποια άλλη λύση, γιατί αυτή δεν μου φαίνεται καλή. Θα χάσουμε χρόνο άδικα!!!

Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου Χειρώνιε απάντησε ο Λορέντζο. Όλοι εμείς που μέναμε σε αυτήν την περιοχή γνωρίζαμε, ότι ίσως κάποτε το ηφαίστειο να ξύπναγε ξαφνικά και είμαστε προετοιμασμένοι. Κάποιοι είχαν φτιάξει καταφύγια στις απέναντι ορεινές περιοχές και τα είχαν γεμίσει με τα απαραίτητα εφόδια για ώρα ανάγκης. Πιστεύω λοιπόν, ότι μόλις μας πληροφορήσατε για την επικείμενη έκρηξη κάποιοι ίσως τράβηξαν για εκεί. Ίσως βρίσκονται εκεί και οι γονείς μου.
Όσο για μας τα παιδιά προτίμησαν οι γονείς μας να μας φυγαδεύσουν προκειμένου να ξεφύγουμε οριστικά όχι μόνο από την λάβα αλλά και από την πείνα και άλλες κακουχίες που εκείνοι σίγουρα θα αντιμετώπιζαν
Αν λοιπόν κάποιοι έχουν επιζήσει μέχρι τώρα, νομίζω, ότι αξίζει κάθε προσπάθεια από την μεριά μας για να τους βοηθήσουμε άσχετα αν έχει περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα από τότε.!!!
Ο Χειρώνιος γνώριζε, ότι, όταν ο Λορέντζο επέμενε για κάτι, είχε δίκιο!!!
Έτσι κουνώντας καταφατικά το κεφάλι του, συμφώνησε να ταξιδέψουν το άλλο πρωί για την πατρίδα του!!!
Θα έπρεπε να ταξιδέψουν αρκετές ημέρες μέσα από βουνά, μέχρι να φθάσουν στα σύνορα της Παραδεισένιας Χώρας με την Μπελάδοβα και από εκεί να προχωρήσουν στην πόλη Πεταλονία που είχε γεννηθεί ο Λορέντζο, και που είχε καταστραφεί από την λάβα του ηφαιστείου.

Όμως ο Χειρώνιος ήξερε πολύ καλά τις βουνοκορυφές και με τον Λορέντζο στην πλάτη του κατάφερε να διανύσει μεγάλες αποστάσεις. Ο Λορέντζο δεν παραπονέθηκε ποτέ για κούραση, γιατί η μοναδική του σκέψη ήταν αν θα κατάφερναν τελικά να βρουν κάποιους κατοίκους, που να είχαν ξεφύγει από αυτή την μεγάλη καταστροφή.

Έτσι μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα περνούσαν τα σύνορα της Παραδεισένιας Χώρας με την Μπελάδοβα και τραβούσαν για την Πεταλονία .

Όταν έφθασαν στην πόλη ο Λορέντζο ένοιωσε ένα σφίξιμο στο στήθος. Η πόλη ήταν αγνώριστη. Η λάβα είχε καταστρέψει τα πάντα. Δεν υπήρχαν δρόμοι, τα σπίτια ήταν καλυμμένα από στάχτη και. παντού υπήρχε μια άσχημη μυρωδιά καμένου.
Φθάνοντας εκεί που κάποτε ήταν το σπίτι του, ένοιωσε δάκρυα να κυλούν από τα μάτια του, γιατί ήταν τελείως χωμένο μέσα στην στάχτη.
Ο Χειρώνιος γνώριζε για την καταστροφή αλλά δεν μπορούσε να πιστέψει, ότι θα παρουσίαζε τέτοιο θέαμα.
Ο Λορέντζο περιεργάστηκε με το βλέμμα του τους γειτονικούς λόφους, για να δει αν υπήρχε κάποιος εκεί, αλλά όλα έμοιαζαν ερημικά.
Τότε ο κένταυρος άρχισε να φυσά μέσα σε ένα ξύλο που είχε κρεμασμένο στο λαιμό του και σε λίγη ώρα ακούστηκαν ποδοβολητά. Μπροστά τους φάνηκαν κάποιοι κένταυροι που έμεναν στα γειτονικά βουνά και σπάνια κατέβαιναν στην πόλη.
Ο αρχηγός τους λεγόταν Μινωρέας και ήταν αυτός που είχε πληροφορήσει τον Χειρώνιο, ότι το ηφαίστειο σύντομα θα ξέσπαγε και θα προκαλούσε αληθινή τραγωδία.
Ο Χειρώνιος αφού χαιρετήθηκε με τον Μινωρέα τον πληροφόρησε, ότι είχαν έλθει με τον Λορέντζο, για να ψάξουν για επιζώντες. Εκείνος κούνησε λυπημένα το κεφάλι του. Ήταν τόσο γρήγορη η εξάπλωση της λάβας, που πολλοί λίγοι τα κατάφεραν και αυτοί το πέτυχαν χάρη σε ένα πολύ επινοητικό και γενναίο άνδρα. Αυτός είχε φτιάξει, ίσως από καιρό, ένα παράξενο καλάθι από σχοινιά και δέρματα και είχε στερεώσει επάνω του ένα τεράστιο μπαλόνι από ειδικό ύφασμα που το φούσκωνε με κάποια εργαλεία .Μόλις έγινε η έκρηξη και σεις φύγατε με τα παιδιά, ο άνδρας έβαλε την γυναίκα του μέσα στο καλάθι και πετώντας επάνω από την φωτιά την μετέφερε στα γειτονικά βουνά. Όμως ο ίδιος επέστρεψε πίσω στην πόλη αρκετές φορές για να γλιτώσει όσους πιο πολλούς μπορούσε. Στην τελευταία του αποστολή η φωτιά είχε εξαπλωθεί πολύ και η ατμόσφαιρα ήταν τόσο αποπνικτική, που έφθασε σχεδόν λιπόθυμος στο βουνό. Εμείς ήμασταν ήδη εκεί και του προσφέραμε βοήθεια
«Ξέρεις πως λεγόταν αυτός ο άνδρας;» ρώτησε τρέμοντας ο Λορέντζο.
«Ναι, λεγόταν Ντομ και η γυναίκα του Λόρνα»
Το όνομα του πατέρα μου είπε σιγανά ο Λορέντζο είναι Δομίνικος και όλοι τον φώναζαν χαϊδευτικά Ντομ και την μητέρα μου την έλεγαν Λόρνα.
«Που βρίσκονται τώρα;;» ρώτησε ο Λορέντζο τον Μινωρέα.
«Δεν μένουν πια στα βουνά. Έχουν φύγει από εδώ» απάντησε εκείνος

Ο πατέρας σου συζήτησε με τους άλλους επιζώντες και αποφάσισαν να φύγουν μακριά από αυτό το μέρος, γιατί δεν μπορούσαν να αντικρίζουν το θλιβερό θέαμα της κατεστραμμένης πόλης απάντησε ο κένταυρος. Μου ζήτησε να του φέρω κάποια υλικά και εργαλεία και έφτιαξε με αυτά ένα πολύ ευρύχωρο καλάθι που θα χώραγε τα 10 άτομα που είχαν γλιτώσει. Επάνω του στερέωσε ένα τεράστιο μπαλόνι που φούσκωνε και ξεφούσκωνε με την πίεση ενός εργαλείου. Μετά με ρώτησε που είχαν πάει τα παιδιά οι κένταυροι που τα είχαν πάρει.
Όταν εγώ του ανέφερα για την Παραδεισένια Χώρα που συνόρευε με την δική μας μου ζήτησε να του φτιάξω ένα πρόχειρο χάρτη, γιατί σκόπευε να πετάξει προς τα εκεί με το παράξενο αερόπλοιο που χρησιμοποιούσε, για να σας βρει.
Αφού μελέτησε τον χάρτη μου είπε, ότι θα ήταν πιο εύκολο να πλησιάσουν στο Νότιο μέρος της Παραδεισένιας Χώρας και μετά να προχωρήσουν ανατολικά αν τους βοηθούσε ο άνεμος, για να βρουν τους κενταύρους.
«Δεν έχω μάθει όμως τίποτα άλλο για αυτούς» είπε ο Μινωρέας.
«Ίσως έχουν μείνει στο νότιο τμήμα της χώρας, αν έχουν επιζήσει, πρόσθεσε ο Χειρώνιος, γιατί ούτε στο Βόρειο ούτε στο Ανατολικό ούτε στο Δυτικό υπάρχουν ίχνη τους.»
Το βράδυ ο Χειρώνιος με τον Λορέντζο ανέβηκαν στις σπηλιές που έμενε ο Μινωρέας και οι άλλοι κένταυροι και αποφάσισαν να μείνουν εκεί για να ξεκουραστούν, προτού πάρουν το δρόμο της επιστροφής.

Το επόμενο πρωί ο κένταυρος με τον Λορέντζο ξεκίνησαν το ταξίδι τους αμίλητοι και οι δύο. Ο Λορέντζο σκεφτόταν, ότι οι γονείς του γλίτωσαν από την λάβα αλλά ίσως να χάθηκαν μετά κάπου στο νότιο μέρος, γιατί ο άνεμος μπορεί να παράσυρε το παράξενο αερόπλοιο σε κάποιο γκρεμό. Θυμόταν, ότι το βόρειο μέρος της Χώρας ήταν και αυτό δύσβατο και αν κατάφεραν να το περάσουν, αυτό έγινε χάρη στην Αερόγατα και τον Φτερόδιο Αν πήγαιναν νότια χωρίς κάποια ενίσχυση μπορεί να ήταν επικίνδυνο και για αυτούς.!!!!
Όμως υπήρχε και το θέμα της στρατολόγησης για την οχύρωση της πόλης. Τώρα που δεν βρήκαν επιζώντες θα έπρεπε να βρουν άλλη λύση το συντομότερο πριν είναι τελικά αργά.!! Έπρεπε να οχυρωθεί τόσο καλά η Ερντούπολη, ώστε να εμποδίσει τους στρατιώτες του Ντίλαχ να περάσουν στην Παραδεισένια Χώρα.

Μετά από ένα αδιάκοπο ταξίδι αρκετών ημερών έφθασαν στην Ανατολική Χαραγκωνία . Ο Λορέντζο όλο αυτό το διάστημα ήταν αμίλητος. Προσπαθούσε με κάθε τρόπο να βρει μια λύση. Τότε ρώτησε τον Χειρώνιο αν είχε ακόμα το «Χρυσό Μάτι» Ο κένταυρος το είχε φυλάξει κάπου μέσα στην σπηλιά που έμενε και πήγε και το έφερε. Ο Λορέντζο κοίταξε μέσα σε αυτό και εκείνο άνοιξε και του έδειξε ένα ψηλό άνδρα που φορούσε μια σιδερένια μάσκα και στο δεξί του χέρι ήταν περασμένο ένα σιδερένιο γάντι που έμοιαζε με γροθιά. Στο λαιμό του κρεμόταν κάτι σαν φυλακτό αλλά δεν διακρινόταν καθαρά. Το μάτι ανοιγόκλεισε και έδειξε ολόκληρη στρατιά να ακολουθεί τον άνδρα.
Ο Λορέντζο πετάχτηκε επάνω και φώναξε στον Χειρώνιο, ότι έπρεπε να ειδοποιήσουν γρήγορα τον Λευκό, ότι ο Ντίλαχ βάδιζε εναντίον τους και έπρεπε να φροντίσουν για την άμυνα τους αμέσως.
Έτσι ο Χειρώνιος πήρε στην πλάτη τον Λορέντζο και τρέχοντας σαν άνεμος έφτασε στην Δυτική Χαραγκωνία.


Εκεί ο Λορέντζο ανέφερε στον Λευκό και στην Λουρένια, ότι δυστυχώς δεν βρήκαν επιζώντες στην πατρίδα του και ότι είχε πληροφορηθεί από το «Χρυσό Μάτι» που τους είχε καθοδηγήσει να βρουν τον Λευκό στην Βόρεια Χαραγκωνία, ότι ο Ντίλαχ βάδιζε ήδη εναντίον τους.

Ο Λευκός σηκώθηκε και είπε, ότι θα έφευγε αμέσως να συναντήσει τον Κοσάντιο στην Ερντούπολη, για να πάρουν δραστικά μέτρα. Ο Χειρώνιος τους ανέφερε, ότι όσο θα έλειπε εκείνος, αυτός και οι κένταυροι του θα βοηθούσαν την Λουρένια σε ό,τι χρειαζόταν, για να προετοιμαστούν να αποκρούσουν κάθε εισβολή σε περίπτωση επίθεσης στην Παραδεισένια Χώρα.

Έτσι τα νέα εξαπλώθηκαν πολύ γρήγορα και στις δύο πόλεις, που άρχισαν να ενισχύουν τα τείχη τους με κάθε δυνατό τρόπο. Προσπαθούσαν να είναι όλοι αισιόδοξοι, γιατί πίστευαν, ότι η δύναμη του Λευκού Βασιλιά θα τους βοηθούσε να νικήσουν κάθε κακό, όπως γινόταν και στο παρελθόν.

Όμως μια ημέρα έφθασαν κακά μαντάτα στην Δ. Χαραγκωνία. Ο Ντίλαχ, που βάδιζε εναντίον της Ερντούπολης, το αργότερο σε δύο ημέρες θα ήταν μπροστά στα τείχη της. Τα νέα είχαν διαδοθεί πολύ γρήγορα από κάποιους κατοίκους των γειτονικών περιοχών από όπου περνούσε, αλλά κατά ένα περίεργο τρόπο ο Ντίλαχ δεν έκαιε ούτε λεηλατούσε κάποιο χωριό ούτε είχε πειράξει τους κατοίκους του, μόνο βάδιζε με τους στρατιώτες έχοντας σκοπό να φτάσει το γρηγορότερο στην Ερντούπολη.

Ο Χειρώνιος είχε ειδοποιήσει τους κενταύρους και είχαν κατέβει αρκετοί στην Δυτική πλευρά για να βοηθήσουν στην άμυνα της πόλης. Ο Φαραντόμους είχε μείνει, για να προστατεύει τα παιδιά που έμεναν στην ανατολική.
Οι κένταυροι εκπαίδευαν εντατικά τα μεγαλύτερα παιδιά αγόρια και κορίτσια να μάθουν να αμύνονται αλλά καταλάβαιναν, ότι όσο καλά και να τα εκπαίδευαν δεν θα μπορούσαν να αντισταθούν για πολύ στους σκληροτράχηλους στρατιώτες του Ντίλαχ, που για αυτούς η μάχη ήταν τρόπος ζωής..
Ο Λορέντζο είχε ζητήσει να μπει και αυτός, παρόλο που δεν ήταν μεγάλος, στην εντατική εκπαίδευση για την άμυνα της πόλης.
Το βράδυ καθώς ξεκουραζόταν στο δωμάτιο μαζί με τα αδέλφια του έβγαλε το «Χρυσό Μάτι» που το είχε μαζί του και άρχισε να το κοιτάει προσπαθώντας να βρει κάποια λύση. Το μάτι του έδειξε και πάλι την φιγούρα του Ντίλαχ.
Τα αδέλφια του κοίταξαν και αυτά την παράξενη φιγούρα που καθρεφτιζόταν μέσα από την χρυσή πλακέτα.
«Α ! αυτός ο άνδρας φοράει στο λαιμό του το ίδιο φυλακτό που μου έδωσε η μαμά και στο χάρισα Λορέντζο, για να σε προστατεύει» είπε με απορία η Πολυξένη. Ο Λορέντζο κοίταξε προσεκτικά το δικό του φυλακτό και μετά αυτό που κρεμόταν από τον λαιμό του Ντίλαχ και ένοιωσε, ότι η Πολυξένη είχε δίκιο!! Τότε μια ανατριχίλα τον διαπέρασε. Ίσως ο Ντίλαχ είχε βρει νεκρούς τους γονείς του και πήρε το φυλακτό ή ίσως τους σκότωσε ο ίδιος.!!
Κύματα πίκρας και θυμού κατέλαβαν τότε τον Λορέντζο. Προτιμώ να πεθάνουμε όλοι είπε παρά να γίνουμε σκλάβοι αυτού του άκαρδου. Τα αδέλφια του κούνησαν καταφατικά το κεφάλι τους. Είχαν καταλάβει, παρόλο που δεν τους είπε τίποτα ο Λορέντζο, ότι ίσως αυτός ο άνδρας ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο των γονιών τους μετά την τραγωδία που υπέστηκαν από την λάβα.

Όμως τα γεγονότα δεν έγιναν όπως περίμεναν στην Δ. Χαραγκωνία. Ο Λευκός ήλθε βιαστικά από την Ερντούπολη και τους ανέφερε, ότι ο Ντίλαχ είχε περάσει τα σύνορα της πόλης χωρίς να επιτεθεί και τραβούσε κατευθείαν για την Παραδεισένια Χώρα. Σίγουρα ο πρώτος σταθμός του θα ήταν η Δυτική πλευρά, που ήταν και η πιο κοντινή στο πέρασμα του. Έτσι έπρεπε να είναι όλοι έτοιμοι, για πιθανή επίθεση.
Το βράδυ όταν όλοι είχαν αποσυρθεί, για να ξεκουραστούν από τις εντατικές προετοιμασίες, ο Λευκός άνοιξε ένα ντουλάπι που βρισκόταν σε μια γωνιά του δωματίου του και έβγαλε από μέσα ένα μαχαίρι που ήταν από ατσάλι και είχε μια πολύ πλατιά λαβή.
Καθώς το άγγιξε θυμήθηκε την ιερή συμφωνία που είχε κάνει με τον Ντίλαχ!!!

Αρκετά χρόνια, πριν από την επίθεση του Σκοτεινού Βασιλιά στην Παραδεισένια Χώρα, ο Λευκός είχε βρεθεί αντιμέτωπος με τον Ντίλαχ προκειμένου να υπερασπιστεί την Χώρα του. Ο Ντίλαχ ήταν πολύ δυνατός πολεμιστής και προκάλεσε τον Λευκό να πολεμήσουν μεταξύ τους και όποιος νικήσει να πάρει σαν λάφυρο την πόλη.
Ο Λευκός δέχθηκε και καθώς οι δύο άνδρες ετοιμαζόντουσαν να αναμετρηθούν παρουσιάστηκε μπροστά τους ένας παράξενος άνδρας που ήταν τυφλός και τους είπε, ότι ήταν μάντης, λεγόταν Ρομπάϊ και είχε έλθει από μακριά, για να τους αναφέρει τα σημάδια που είχε δει σχετικά με αυτή την αναμέτρηση!!
Η Χώρα θα ανήκε σε αυτόν που θα έβγαζε το μαχαίρι από το καβούκι χελώνας που είχε μαζί του. Αν έκαναν διαφορετικά θα τους έβρισκαν μεγάλες συμφορές. Άνοιξε ένα σακίδιο και πέταξε κάτω ένα μεγάλο καύκαλο χελώνας που επάνω του ήταν καρφωμένο ένα μαχαίρι.
Ο Ντίλαχ περιεργάστηκε το καβούκι και μετά γελώντας ειρωνικά δέχθηκε να δοκιμάσει.
Τότε ο τυφλός είπε και στους δύο να ορκιστούν επάνω στο μαχαίρι, ότι θα τηρούσαν την συμφωνία, η οποία θα ήταν ιερή και δεν θα μπορούσε να παραβιαστεί ποτέ.
Οι δύο άνδρες υποσχέθηκαν, ότι όποιος έβγαζε πρώτος το μαχαίρι εκείνος θα έπαιρνε την πόλη.
Τράβηξαν κλήρο μεταξύ τους και αυτός έπεσε στον Ντίλαχ. Εκείνος θα δοκίμαζε πρώτος να βγάλει το μαχαίρι από το καύκαλο της χελώνας.
Ο Ντίλαχ έπιασε το μαχαίρι και το τράβηξε δυνατά. Όμως το μαχαίρι δεν έβγαινε. Ο Ντίλαχ προσπάθησε αρκετές φορές με το ίδιο αποτέλεσμα. Γεμάτος θυμός προσπάθησε να σπάσει στα δύο το καύκαλο και να βγάλει το μαχαίρι από μέσα αλλά αυτό δεν έσπαγε με τίποτα. Άρπαξε μια πέτρα από κάτω και με την σιδερένια γροθιά του την κοπάνησε με δύναμη επάνω του, για να το διαλύσει, όμως αυτό έμενε ανέπαφο.
Τότε κοίταξε τον Λευκό και του είπε, ότι εκείνος παραιτείται και να προσπαθήσει αυτός με την σειρά του να το βγάλει.
Ο Λευκός όλο αυτό το διάστημα παρατηρούσε το παράξενο καβούκι που δεν έσπαγε με κανένα τρόπο και που το μαχαίρι ήταν σφηνωμένο επάνω του.
Πλησίασε κοντά και το σήκωσε στα χέρια του. Παρατήρησε, ότι το καβούκι έμοιαζε με ένα κύκλο και στο κέντρο του ήταν μπηγμένο το μαχαίρι.
Στο επάνω και κάτω σημείο του κύκλου υπήρχαν χαραγμένοι δύο μικρότεροι που στο κέντρο τους υπήρχε μια μικροσκοπική σχεδόν αόρατη πετρούλα σαν κουμπί
Ο Λευκός πάτησε μαζί τις δύο πετρούλες και αμέσως άκουσε ένα «κλικ» σαν κάτι να ξεκλείδωνε. Έπιασε το μαχαίρι από την λαβή και με δύναμη το τράβηξε έξω.
Μπροστά στα μάτια όλων ο Λευκός σήκωσε ψηλά το μαχαίρι που κρατούσε.
Ο Ντίλαχ κατέβασε το κεφάλι του ντροπιασμένος και κάνοντας νόημα στους στρατιώτες του έφυγε οριστικά από την χώρα και δεν ξαναπάτησε ποτέ.
Ο Λευκός γύρισε να ευχαριστήσει τον μάντη αλλά αυτός είχε εξαφανιστεί!!!
Καθώς κοιτούσε το μαχαίρι ο Λευκός σκεφτόταν, ότι από τότε ο κύκλος με τον σταυρό στην μέση έγινε η σφραγίδα του και υπήρχε παντού σε όλη την Παραδεισένια Χώρα. Σίγουρα ο μάντης ήταν κάποιος θειικός αγγελιαφόρος που τους γλίτωσε από τα χέρια του Ντίλαχ.

Τώρα αυτός είχε ξεχάσει την υπόσχεση που έδωσε κάποτε και βάδιζε ξανά εναντίον τους. Εάν έβλεπε όμως το μαχαίρι, αναλογιζόταν ο Λευκός, ίσως θυμόταν τα γεγονότα πάλι και σταματούσε την επίθεση,

Την επόμενη ημέρα οι στρατιώτες που ήταν στα τείχη ανέφεραν στον Λευκό, ότι έβλεπαν σύννεφα σκόνης από μακριά. Πραγματικά σε λίγες ώρες μια στρατιά οπλισμένων ανδρών σταμάτησε μπροστά από τα τείχη της Δυτικής Χαραγκωνίας
Μπροστά τους βρισκόταν ένας άνδρας που φορούσε κράνος και είχε στο δεξί του χέρι μια σιδερένια γροθιά.

«Ντίιιλαχ» φώναξε δυνατά ο Λευκός το βλέπεις αυτό το μαχαίρι;; Πάνω σε αυτό ορκίστηκες κάποτε, ότι δεν θα επιτίθεσο ποτέ στην Παραδεισένια Χώρα!! Τι γυρεύεις λοιπόν εδώ;;

Ο άνδρας δεν απάντησε αμέσως. Μετά κοιτώντας μέσα από το κράνος ρώτησε ποιος ήταν ο κένταυρος που βρισκόταν δίπλα του.
«Ο Χειρώνιος» απάντησε έκπληκτος ο Λευκός.
Εάν αυτός ο κένταυρος θελήσει να αναμετρηθεί μαζί μου και με νικήσει οι άνδρες θα φύγουν και η πόλη σας θα γλιτώσει.

Ο Βασιλιάς είμαι εγώ αποκρίθηκε ο Λευκός. Αν θέλεις αναμέτρηση θα την έχεις μαζί μου!!

«Όχι» αποκρίθηκε ο άνδρας. «Θέλω να μονομαχήσω με τον κένταυρο».

Τότε ο Χειρώνιος ένευσε ότι θα αντιμετώπιζε τον Ντίλαχ.

«Ντίλαααχ ακούστηκε μια φωνή πάνω από τα τείχη. Ο Χειρώνιος είναι ο πατέρας μου και πηγαίνουμε παντού μαζί. Θα έλθω και εγώ μαζί του». Η φωνή ήταν του Λορέντζου και τα μάτια του έβγαζαν φλόγες από το μίσος του για αυτόν τον άνδρα.

«Ωραία, αποκρίθηκε ο άνδρας. Θα ξεμπερδέψω μια και καλή με πατέρα και γιό.»

Ο Χειρώνιος προσπάθησε να αποτρέψει τον Λορέντζο, όμως ο νεαρός δεν άκουγε τίποτα. Θα έλθω μαζί σου είπε αποφασιστικά. Δεν με νοιάζει αν πεθάνω αρκεί να πληρώσει αυτός ο άνδρας για όλα όσα έχει κάνει.

Η Λουρένια έτρεξε και αγκάλιασε τον Λορέντζο
Αν είχα τον κρύσταλλο Λουρένια θα ευχόμουν τον θάνατο αυτού του άνδρα είπε με πάθος ο Λορέντζο.
«Πρόσεξε τι λες Λορέντζο απάντησε ο Λευκός!!. Κάποτε το έκανα και εγώ και το πλήρωσα πολύ ακριβά». Ας ευχηθούμε, ότι αύριο θα νικήσετε αυτόν τον αδίστακτο άνδρα και τίποτα περισσότερο.


Έτσι με το ξημέρωμα της άλλης ημέρας ο Χειρώνιος έχοντας στη πλάτη του τον Λορέντζο και κρατώντας το μαχαίρι που του έδωσε ο Λευκός βγήκαν από τα τείχη της πόλης ,για να συναντήσουν τον Ντίλαχ.!!!

Ο Ντίλαχ τους είδε από μακριά και πλησίασε επάνω σε ένα κατάμαυρο άλογο!!
Φορούσε το κράνος και την σιδερένια γροθιά!!

Μόλις πλησίασαν αρκετά κοντά, ο Ντίλαχ ετοιμάστηκε να επιτεθεί, όταν ξαφνικά σταμάτησε απότομα. Βλέποντας τον Λορέντζο που τον κοιτούσε με μάτια γεμάτα μίσος τον ρώτησε πως λεγόταν, από πού ήταν και τι γύρευε στην πλάτη του κενταύρου….

«Λέγομαι Λορέντζο και είμαι από την Πεταλονία. Ο πατέρας μου ήταν ο Ντομ ο Σιδεράς, αυτός που σίγουρα σκότωσες για να του πάρεις αυτό που φοράς στο λαιμό σου. Βλέπεις έχω και εγώ ένα ίδιο και ορκίζομαι, ότι όσο περνάει από το χέρι μου θα κάνω τα πάντα για να σε δω νεκρό. Αυτός ο κένταυρος που κάθομαι στην πλάτη του με έσωσε εμένα και τα αδέλφια μου από αληθινή καταστροφή. Είναι τώρα πια ο πατέρας μου!!! »

Τότε ο Ντίλαχ κατέβηκε από το άλογο του και προχώρησε προς τον Λορέντζο κάνοντας νόημα, ότι ήθελε να δει το φυλακτό. Ο Χειρώνιος ετοιμάστηκε να επιτεθεί, όταν ο Ντίλαχ άφησε κάτω την σιδερένια γροθιά και τα όπλα του και βάδιζε άοπλος κοντά τους. Ο Λορέντζο έβγαλε την σφεντόνα και ετοιμάστηκε να τον κτυπήσει στον λαιμό, όταν ο Χειρώνιος τον σταμάτησε.
«Είναι άοπλος Λορέντζο άφησε τον να δούμε τι θέλει !!!»

Όταν ήταν πολύ κοντά τους και τα μάτια του μέσα από το κράνος αντίκρισαν τον Λορέντζο, έβγαλε μια κραυγή πόνου, χαράς δεν μπορούσε κανείς να καταλάβει και με μια κίνηση έβγαλε το κράνος και το πέταξε κάτω.
Μπροστά τους φάνηκε το πρόσωπο ενός πολύ ταλαιπωρημένου άνδρα με πυκνά γένια και κατάμαυρα μάτια..
Κοιτάζοντας τον Λορέντζο του είπε:
« Λοιπόν γιέ μου δεν με αναγνωρίζεις;; Εγώ είμαι ο Ντομ και όχι ο Ντίλαχ. Αυτός πέθανε πριν από πολύ καιρό από δάγκωμα σκορπιού και πήρα εγώ την θέση του, για να εκδικηθώ τον κένταυρο που πήρε τα παιδιά μας και τα σκότωσε, όπως μου είπαν. Δεν με ενδιέφερε να επιτεθώ σε κάποια πόλη παρά μόνο να εκδικηθώ για το χαμό σας. Αυτοί οι άνδρες με ακολούθησαν, γιατί τους υποσχέθηκα, ότι αφού εξολοθρεύαμε τους κενταύρους θα μπορούσαν να πάρουν σαν λάφυρα, ότι ήθελαν. Έφτιαξα το κράνος και την σιδερένια γροθιά μόνος μου και άφησα να πιστέψουν όλοι από όπου περνούσαμε, ότι είμαι ο Ντίλαχ. Οι στρατιώτες που με ακολουθούν είναι από διάφορα μέρη και έτυχε να περάσουν από το νότιο τμήμα που βρισκόμουν. Εκεί έμαθα, ότι οι κένταυροι της βόρειας πλευράς ήταν εχθρικοί προς κάθε ξένο στην περιοχή τους και τα παιδιά τα είχαν πάρει, για να τα θυσιάσουν πιθανότατα σε κάποιο θεό. Με αυτή την σκέψη δεν μπορούσα να ησυχάσω. Μόλις θα τέλειωνα μαζί τους, σκόπευα να επιστρέψω στη νότια πλευρά κοντά στην Λόρνα, η οποία μένει εκεί με κάποια φυλή. Πιστεύουν, ότι ήλθαμε από τον ουρανό και μας φέρθηκαν με σεβασμό Βλέπεις η μητέρα σου τραυματίστηκε πολύ σοβαρά, όταν αναγκάστηκα να προσγειώσω βιαστικά το αερόπλοιο έπειτα από σφοδρή ανεμοθύελλα. Δυστυχώς μόνο εμείς επιζήσαμε, ενώ όσοι .μας ακολούθησαν δεν άντεξαν τις δυσκολίες του ταξιδιού..

Η μητέρα σου δεν ήθελε να με αφήσει να φύγω αλλά εγώ επέμενα, ότι έπρεπε να τιμωρηθούν αυτοί που μας εξαπάτησαν και πήραν τα παιδιά μας, τάχα για να τα γλιτώσουν από την λάβα, ενώ είχαν άλλους σκοπούς Τώρα βλέπω, ότι όλα όσα μου είπαν ήταν ένα φρικτό ψέμα»

Ο Λορέντζο, αφού συνήλθε από την κατάπληξη, κατέβηκε από την πλάτη του Χειρώνιου και απλώνοντας τα χέρια του έπεσε στην αγκαλιά του Ντομ.
«Θα σε σκότωνα πατέρα, γιατί και εγώ ήθελα να εκδικηθώ για τον θάνατο σου και με σταμάτησε ο Χειρώνιος»

Έτσι πιασμένοι χέρι χέρι πατέρας και γιός προχώρησαν στα τείχη της πόλης ακολουθούμενοι από τον Χειρώνιο.
Επάνω στα τείχη τόσο ο Λευκός όσο και η Λουρένια δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι είχε συμβεί και δεν έγινε η μονομαχία μεταξύ του κενταύρου και του Ντίλαχ, όταν ξαφνικά ακούστηκε μια κραυγή από τον Μαξ και την Πολυξένη: «Μπαμπάααααα»
Κατάπληκτοι όλοι αντιλήφθηκαν, ότι ο άνδρας που ετοιμαζόταν να τους επιτεθεί πριν λίγη ώρα δεν ήταν ο Ντίλαχ αλλά ο πατέρας των τριών παιδιών.

Ο Λευκός έκανε νόημα να ανοίξει η κεντρική πύλη και να περάσουν μέσα. Ο Ντομ έκανε νόημα στους άνδρες του να πλησιάσουν, να αφήσουν τα όπλα έξω από τα τείχη και να μπουν μέσα, γιατί τα σχέδια άλλαξαν και δεν υπήρχε πια κανένας λόγος για επίθεση στην πόλη. Αν δεν συμφωνούσαν μπορούσαν να συνεχίσουν μόνοι τους χωρίς αυτόν, γιατί εκείνος είχε βρει πια τα παιδιά του.

Οι άνδρες του άφησαν τα όπλα έξω και μπήκαν άοπλοι μέσα λέγοντας, ότι δεν ήθελαν να συνεχίσουν τον δρόμο τους με σκοτωμούς και λεηλασίες και θα ήθελαν να αράξουν κάπου και να ζήσουν ειρηνικά.

Έτσι έγινε ένα μεγάλο γλέντι στην πόλη, που γλίτωσε οριστικά από τον Ντίλαχ.

Την επόμενη ημέρα ο Ντομ ξεκίνησε για να επιστρέψει στο νότιο τμήμα, για να πάρει την γυναίκα του. Ο Λορέντζο του είπε, ότι θα πήγαινε μαζί του και ο Χειρώνιος προσφέρθηκε να βοηθήσει. Έτσι ύστερα από ένα αρκετά μακρινό ταξίδι έφθασαν στην περιοχή που είχε αφήσει ο Ντομ την Λόρνα
Τότε ο Λορέντζο αντίκρισε την μητέρα του για πρώτη φορά ύστερα από πάρα πολύ καιρό. Εκείνη βλέποντας τον άνδρα της με τον γιό της και τον κένταυρο πλησίασε κοντά τους με δάκρια στα μάτια.. Ο Λορέντζο έτρεξε να την αγκαλιάσει και παρατήρησε, ότι κούτσαινε από το ένα πόδι. Με την πτώση του αερόπλοιου το είχε σπάσει.
Ο Ντομ της είπε, ότι είχαν έλθει να την πάρουν, για να πάνε όλοι μαζί στην Δ. Χαραγκωνία όπου έμεναν και τα άλλα παιδιά τους.
Έτσι η Λόρνα χαιρέτησε τους ευγενικούς ανθρώπους που την είχαν φιλοξενήσει και περιποιηθεί και πήραν όλοι τον δρόμο της επιστροφής.

Όταν έφθασαν στην Δ. Χαραγκωνία ο Λευκός παραχώρησε κάποιο δωμάτιο στους γονείς του Λορέντζο και πρότεινε στον Ντομ να αναλάβει διάφορα κατασκευαστικά έργα που είχε ανάγκη η πόλη.

Ο Χειρώνιος την επόμενη ημέρα τους αποχαιρέτησε όλους και ετοιμάστηκε να φύγει για τα δικά του λημέρια.

Τότε τον πλησίασε ο Λορέντζο και του είπε:

«Χειρώνιε, θα είσαι για μένα πάντα ο πατέρας μου μέσα στην καρδιά μου»

«Αν είχα γιό, απάντησε εκείνος, θα ήμουν περήφανος να ήσουν εσύ Λον-Τζόϊ»

Με αυτά τα λόγια απομακρύνθηκε βιαστικά μη θέλοντας να δει ο Λορέντζο την συγκίνηση του. Κατάλαβε τότε, ότι είχε δίκιο όταν ένοιωσε, ότι αυτό το αγόρι θα έφερνε μια ΑΝΑΤΡΟΠΗ, γιατί. χάρη στο θάρρος και στην γενναιότητα του η Χώρα τους θα γινόταν πραγματικά Παραδεισένια.

Έτσι έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!!!



ΤΕΛΟΣ

[CHRYSSOULA]

Φίλοι μου,

Με αυτό το ανεπάντεχο τέλος του παραμυθιού μας ολοκληρώθηκε ο Κύκλος των Παραμυθιών με απόφαση της Φαντασίας.

Τα παραμύθια πέρασαν από την παιδική ηλικία με παραμύθια σαν το παραπάνω την Λευκή Παπαρούνα, τον Μαύρο Λύκο και την Νεράιδα Πολυθέα και πολλά άλλα στην εφηβεία με την Towerhill και την Ηλιαδύσια και τελικά στην ενηλικίωση με το Μυστικό της Ανδρομέδας και τον Αυλό από τα τελευταία.

Έτσι όπως σε όλα τα πράγματα ένας κύκλος τελειώνει για να αρχίσει ένας άλλος.

Η Φαντασία με έχει βάλει σε έναν άλλο κύκλο που έχει να κάνει με το Κέντρο του Γαλαξία και το ΔΩΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ή Υα Νι Sah (Για -Νι -Σαχ)
Οι συμβολισμοί εκεί είναι πολύ σύνθετοι και θέλει πραγματικά χρήση της Πνευματικής Φαντασίας που είναι απεριόριστη για να κάνεις τον αποσυμβολισμό.

Φυσικά ο,τιδήποτε καταγραφεί δεν μπορεί όπως καταλαβαίνετε να βγει προς τα έξω όπως τα παραμύθια αλλά μόνο στα ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ με κάποιο ΝΕΟ ΘΕΜΑ!!!!

Σας ευχαριστούμε η Φαντασία & εγώ που αγκαλιάσατε αυτή την ενότητα των παραμυθιών μέσα από την οποία ζήσαμε όλοι μοναδικές περιπέτειες και εμπειρίες.

[CHRYSSOULA]

Διευκρινίζω ότι η Ενότητα Παραμύθια θα είναι ανοιχτή για όποιον έχει διάθεση να δημοσιεύσει κάποια ιστορία.
Το κλείσιμο του κύκλου αφορά μόνο εμένα και την Φαντασία!!

[Vasoula]

Χρυσουλάκι μου, σεβαστή η επιθυμία σου και ναι θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια ενότητα σε κλειστή ομάδα...
Όμως....
αναρωτιέμαι γιατί?
Δεν ύποχρεώνουμε κανέναν να διαβάσει και κυρίως δεν έχουμε προσδοκίες να αρέσουν όσα γράφουμε σε όλους

Αν υπάρχουν κλειστές ομάδες σε τούτο το φόρουμ, αυτό αφορά την εσωτερική μας εργασία και μοιράσματα που δεν χρειάζονται έκθεση

Ένα παραμύθι, ένα έργο, μια φαντασία δεν είναι απαγορευμένη ζώνη... Δεν πρόκειται να εκτεθεί κανείς από μια ιστορία, όσο περίεργη και να είναι...
Από την άλλη, στο φόρουμ δεν διαβάζουν μόνο μέλη, αλλά και άγνωστοι φίλοι που βρίσκουν ενδιαφέρον σε κάποια ενότητα, αλλά δεν θέλουν να κάνουν εγγραφή, για τους δικούς τους λόγους...
Γιατί να τους αποκλείσουμε?
Και γιατί να απευθυνόμαστε μόνο σε ορισμένα άτομα και όχι σε όλους? όσοι μπορούν βέβαια να κατανοήσουν...

Προσπαθώ να καταλάβω την ανάγκη σου αυτή, αλλά δεν...

Ίσως να με βοηθούσες να καταλάβω?

Το μόνο που καταλαβαίνω, σχετικά με την ενηλικίωση που λες, είναι ότι είναι μια εντελώς φυσιολογική εξέλιξη ενός ανθρώπου...
Όσο περνάει από μια εμπειρία ωρίμανσης, αλλάζει και ο τρόπος που εκφράζει την φαντασία του...
Αλίμονο αν έμενες στην Λευκή παπαρούνα...

[CHRYSSOULA]

Βασούλα, εάν ανέφερα για Θέμα στα ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΑ ήταν γιατί κάποιες προσεγγίσεις, αν κάποιος δεν έχει λίγο εμβαθύνει στα εσωτερικά επίπεδα του εαυτού, θα μοιάζουν επιστημονική φαντασία!!!
Φυσικά μπορεί να ακολουθήσουν απορίες και είναι εύλογο να εξηγείς σε κάποιον που αντιλαμβάνεται τι θέλεις να πεις και έχει ερωτήσεις και άλλο σε κάποιον απέξω που με δυσκολία μπορεί να αντιληφθεί την ερμηνεία κάποιων συχνοτήτων του Γαλαξιακού κέντρου και πως αυτές επηρεάζουν τις κυτταρικές δομές!!!
Προσωπικά δεν θα ήθελα να μπω σε τέτοια διαδικασία!!!
Γιαυτό πρότεινα ένα ΝΕΟ ΘΕΜΑ όχι πια στα Παραμύθια αλλά στην ειδική σελίδα που λέμε διάφορα.!!!!!
Δεν εννοούσα με κανένα τρόπο κλειστή ομάδα σαν αυτές που κάνετε εργασία. !!! Εδώ θα είναι μια νέα
Οπτική σε κάποια θέματα και ιδιαίτερα θεραπευτικά από ένα Μεγάλο Θεραπευτικό Κέντρο χωρίς πρόσβαση όμως σε ευρύτερο μη σχετικό κοινό!!

[Vasoula]

Κοίτα, με αυτό το σκεπτικό και εγώ δεν έπρεπε να γράφω καν στην ενότητα ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ και ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΕΣ, γιατί ίσως είναι σουαχίλι (που έλεγε και ο Μανούλης) για τους περισσότερους αναγνώστες...

Δεν νομίζω ότι κανείς από όσους διαβάζουν το φόρουμ χωρίς εγγραφή θα ήταν διατεθειμένος να ανοίξει διάλογο και να κάνει ερωτήσεις για ένα θέμα που είναι άκρως φανταστικό...

Θα το συζητήσουμε εκτενέστερα γιατί ίσως έχεις κάποιες παρανοήσεις, σχετικά με το αναγνωστικό κοινό του φόρουμ

[Vasoula]

σε κάποιον απέξω που με δυσκολία μπορεί να αντιληφθεί την ερμηνεία κάποιων συχνοτήτων του Γαλαξιακού κέντρου και πως αυτές επηρεάζουν τις κυτταρικές δομές!!!

Ενώ τα μέλη εδώ έχουν και άποψή γι' αυτό ε?

[CHRYSSOULA]

Ξέρεις Βασούλα όταν η λεπτή γραμμή μεταξύ αυτού που λέμε πραγματικότητα ή 3η διάσταση και άλλων διαστάσεων ή επιπέδων Εαυτού γίνεται ελάχιστη τότε τα όρια ενός οραματισμού μέσω της πνευματικής διέγερσης ή πνευματικής φαντασίας φαίνονται να εφάπτονται!!
Αυτό δύσκολα μπορείς να το εξηγήσεις γιατί δεν έχει καμία σχέση με το " Μία φορά και ένα καιρό " που είναι γόνιμη φαντασία απλά!!
Όμως αυτό νοιώθω εγώ γιαυτό και δεν θέλησα να συνεχίσω στην ίδια Ενότητα!!
Φαντασία μπορεί να λέγεται αλλά είναι μια Θεική Ιδιότητα όπως και η Θεραπεία που και αυτή προάγεται μέσα από την εσωτερική αντίληψη και καθοδήγηση!!
Γιαυτό ανέφερα για ένα ΝΕΟ ΘΕΜΑ αλλού όχι Έξω!!
Ναι, δεν μου αρέσει προσωπικά η έκθεση τέτοιων θεμάτων μαζικά!!
Όμως φυσικά αν γίνεται!!
Εδώ η απάντηση είναι: ΝΑΙ γίνεται η ΟΧΙ δεν γίνεται για όποιους λόγους που είναι σεβαστοί!!
Εξάλλου δεν θα γίνει αύριο γιατί το εγχείρημα είναι δύσκολο!!!

[Vasoula]

Τι όμορφο τέλος

Ευχαριστούμε Χρυσουλίτσα μου και εύχομαι να μην μας στερήσεις αυτήν την μικρή ευχαρίστηση να διαβάζουμε την φαντασία σου

[Ταρούλα]

Πολύ Ομορφο Χρυσουλάκι μου

Σ ευχαριστούμε πολύ!!! και εύχομαι κι εγώ να συνεχίσουμε να γνωρίζουμε την Φαντασία μέσα από εσένα

[Ellaki]

Ευχαριστούμε Χρυσουλίτσα. Και εγώ θα ήθελα να μην σταματήσεις να μοιράζεσαι την Φαντασία σου

[ALEXOULA]

Πολύ όμορφο είναι και αυτό Χρυσουλίτσα μου και με πολύ ωραίο και αναπάντεχο τέλος .
Σε ευχαριστούμε πολύ και θα ήθελα να συνεχίσεις να μοιράζεσαι μαζί μας
κι άλλα από τα υπέροχα παραμύθια σου

[Δεκατριούλης]

Το τελευταίο παραμυθι ηταν και το πιο όμορφο για εμένα
Ευχαριστούμε εσένα και την Φαντασία Χρυσούλα μου