Και ξέρεις γιατί?
Γιατί τα περισσότερα σενάρια αυτού του νου είναι αρνητικά, ενώ η αληθινή μας Φύση έχει την τάση να πηγαίνει προς την θετικότητα
Ο μηχανισμός αυτός του προγραμματισμένου νου, μπλοκάρει όμως την θετικότητα...Μπορεί τα σενάρια να μην πραγματοποιούνται, αλλά μένει σαν αίσθηση το μπλοκάρισμα και ο φόβος και έτσι ο άνθρωπος ακινητοποιείται και αυτό είναι το αρνητικό της υπόθεσης και όχι ότι πραγματοποιούνται τα σενάρια...
Ο προγραμματισμένος νους (σε όλους τους ανθρώπους) δημιουργεί σκέψεις με βάση τα συναισθηματικά μπλοκαρίσματα και τους δίνει έναυσμα να μην νιώθουν αρκετά καλοί, αποτελεσματικοί, θαρραλέοι...Μπλοκάρει γενικά την αποφασιστικότητα, την Πίστη, την Εμπιστοσύνη, το Θάρρος...και έτσι η Θέληση ακινητοποιείται από τον φόβο...
Λένε ότι αν φοβάσαι κάτι το έλκεις...
Δεν είναι ακριβώς έτσι όμως...Αν ήταν έτσι, τότε κανένας άνθρωπος δεν θα μπορούσε να νιώσει την θετικότητα και να προχωρήσει στην Ζωή του, γιατί οι περισσότεροι ζουν μέσα στην κατάσταση του αστρικού τους φόβου. Αλλά αν μπλοκάρεις την θετικότητα από τα σενάρια, το αποτέλεσμα δεν θα είναι ποτέ αυτό που ήθελες, μα δεν θα είναι ούτε αυτό που σου δημιούργησαν τα σενάρια...Θα είναι ένα αποτέλεσμα ουδέτερο, που σε συντηρεί ακίνητο και φοβισμένο...άτολμο! Η στασιμότητα στην φυσική μας Ζωή είναι ισοδύναμη με την αποτυχία...Αλλά αυτή η αποτυχία καμία σχέση δεν έχει με τα σενάρια, έχει σχέση με την αίσθηση της ματαιότητας, γιατί το νόημα όλο είναι στην Χαρά, όταν παίρνεις αποφάσεις και τις εφαρμόζεις...
Και εκείνη την στιγμή που παίρνεις αποφάσεις υπερβαίνοντας τούτον τον αστρικό φόβο, και λες στον προγραμματισμένο νου να σιωπήσει, του μπλοκάρεις τον μηχανισμό του και αυτόματα αναδύονται ποιότητες της αληθινής σου Φύσης...Πίστη στον Θεό και Εμπιστοσύνη στον Εαυτό σου...Είναι θέμα χρόνου μετά να σταματήσει τούτη η δραστηριότητα του νου και να μείνεις δεκτικός και ανοιχτός στην καρδιά για να βιώσεις την Ζωή, έτσι όπως είναι...
Όταν είσαι στην ροή της Ζωής, δεν εξαφανίζονται οι δυσκολίες, απλά εσύ έχεις έναν μαγικό τρόπο να τις υπερβαίνεις, χωρίς να μπαίνεις σε διαδικασίες κατάθλιψης, απόρριψης, απογοήτευσης, στασιμότητας ή φόβου...
Όταν δεν προδικάζεις το αποτέλεσμα, τότε οι Νόμοι έρχονται και σε ολοκληρώνουν...
Θα μπορούσα να το περιγράψω άραγε?
Θα προσπαθήσω...
Υπάρχει μία δύσκολη κατάσταση που έχεις να αντιμετωπίσεις...Αν ο προγραμματισμός σου έχει ακυρωθεί από την εσωτερική σου εργασία, δεν ψάχνεις να βρεις το αποτέλεσμα...Μένεις αφοσιωμένος σ' αυτό που είναι να κάνεις εσύ, και αφήνεις το υπόλοιπο στον Θεό...Είναι πολύ σημαντικό όμως να είσαι αφοσιωμένος σ' αυτό που είναι να κάνεις εσύ...Όπως και να γίνει μετά, το αποτέλεσμα θα είναι μόνο θετικό, ακόμα και αν δεν είναι σύμφωνο με κάποιες προσδοκίες σου...
Αυτή η αδημονία που έχουμε οι άνθρωποι για το αποτέλεσμα όμως, μας ακινητοποιεί και έτσι δεν μπορούμε να αφοσιωθούν σ' αυτό που είναι να κάνουμε εμείς...
Και τότε έρχονται τα εμπόδια...
Δίνουμε μεγάλη σημασία στο αποτέλεσμα και χάνουμε όλη μας την αφοσίωση και μετά πάει και η Πίστη, πάει και η Εμπιστοσύνη...
Οι άνθρωποι είμαστε έρμαια, δηλαδή, των αποτελεσμάτων και χάνουμε την ακεραιότητά μας και την Πίστη μας, πως όπως και να γίνει το αποτέλεσμα, εμείς έχουν κάνει το καλύτερο που μπορούσαμε...
Όμως ο προγραμματισμός λέει (με βάση τις εντολές που δουλεύουν μέσα στον άνθρωπο)
- Δεν είσαι αρκετά καλός
- Είσαι ανίκανος
- Οι άλλοι θα σε προδώσουν
- Δεν είσαι αρκετά υπεύθυνος
- Είσαι χειρότερος από τους άλλους
-Είσαι καλύτερος από τους άλλους
- Είσαι φοβιτσιάρης
(εδώ μπορούμε να συμπληρώσουμε την λίστα με όσα επίθετα θέλετε, που στηρίζονται στα παιδικά βιώματα)
κάπου εκεί όμως χάνονται και οι αληθινές ποιότητες και έτσι η ζωή γίνεται μικρή, ασήμαντη, μάταια, όχι γιατί είναι έτσι, αλλά γιατί εσύ είσαι (νομίζεις πως είσαι) έτσι...Πάει η Χαρά λοιπόν...
Αν καταφέρει κανείς να σταματήσει τον προγραμματισμένο νου, τότε έχουν τελειώσει όλα...Το πρόβλημα του ανθρώπου είναι μόνο αυτό...Και είναι αυτό που κάνει και τις προθέσεις του αμφίβολες και διφορούμενες, γιατί δεν τολμά να πει "εγώ δημιουργώ τον Κόσμο μου"...
"Εγώ δημιουργώ τον Κόσμο μου" και όσοι Πιστοί προσέλθετε...
οι άλλοι να μας γράφετε… Όπου μέσα στους άλλους δεν είναι μόνο τούτοι έξω από εμάς, αλλά κυρίως τούτοι μέσα μας...
