ΗΛΙΟΦΕΝΕΙΑ 2 ΚΕΦΑΛΑΙΟ -Η ΠΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗΣ ΚΑΙ ΜΑΓΕΙΑΣ

[CHRYSSOULA]

ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ

ΗΛΙΟΦΕΝΕΙΑ


ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο – Η ΠΑΛΗ ΘΕΛΗΣΗΣ & ΜΑΓΕΙΑΣ


Ο χρόνος κυλούσε στην Ηλιοφένεια και οι Ζορκάλιοι είχαν τώρα περισσότερες ανέσεις. Είχαν αρχίσει να προσαρμόζονται αρκετά στον νέο τρόπο ζωής και είχε αρχίσει να τους αρέσει ο αέρας, ο ήλιος, η βλάστηση!!
Έμαθαν να πιάνουν τα άγρια άλογα που κατέβαιναν στις πλαγιές της οροσειράς καθώς και αγριοπούλια και αγριοκάτσικα
Σκάβοντας στην περιοχή είχαν βρει ολόκληρα κομμάτια χρυσού και πολλούς πολύτιμους λίθους και η Εβάνσα είχε ορίσει να τα συγκεντρώνουν σε ειδικούς χώρους, γιατί ίσως κάποτε να να τους ήταν χρήσιμα!!!
Θεωρούσε ακόμα, ότι δεν έπρεπε να μείνουν απομονωμένοι όπως ήταν παλιά, αλλά να προσπαθήσουν να ανοιχτούν και να γνωρίσουν άλλες φυλές, προσεκτικά πάντα, γιατί φυσικά κάθε φυλή θα είχε τον δικό της τρόπο επιβίωσης και εκείνοι δεν είχαν ακόμα την απαραίτητητη τεχνογνωσία για να προστατευθούν από επιθέσεις Με την επικοινωνία θα γινόντουσαν πιο εξωστρεφείς και θα μάθαιναν καινούργια πράγματα.
Σε κάποια από τις συναντήσεις που έκανε κατά καιρούς με όλες τις ειδικότητες των Ζορκαλίων, οι μελετητές ήταν εκείνοι που είχα δείξει προθυμία να ταξιδέψουν πέρα από την Κλειστή Κοιλάδα, να μάθουν καινούργια πράγματα και να τα μεταφέρουν στην Ηλιοφένεια!!!
Ήταν τότε που αποφάσισε να στείλει κάποιους εκτός των τειχών για να φέρουν νέα γνώση!!
Έτσι κάποια στιγμή τρεις από τους νεότερους μελετητές συμφώνησαν να φύγουν και να ταξιδέψουν σε νέους τόπους. Είχαν μελετήσει τα αστέρια και τον Ήλιο όπως ανέτειλε και έδυε στον ουρανό και θα ήταν αυτά ο προσανατολισμός τους για την επιστροφή.
Την ημέρα της αναχώρησης η Εβάνσα τους έβαλε στο Ιερό Βωμό, εκεί που λάτρευαν το Αιώνιο Πνεύμα, και τους ευλόγησε με την Ράβδο της Δύναμης και της Θέλησης.
Μετά τους έδωσε από ένα πουγκί με κομμάτια χρυσού και τους συμβούλεψε να τα χρησιμοποιήσουν με σύνεση, γιατί διαφορετικά θα μπορούσαν να τους βρουν μεγάλες συμφορές.
Οι νέοι πήραν κάποιες προμήθειες για το ταξίδι, καβάλησαν τα άλογά τους και αποχαιρετώντας τους συμπολίτες τους υποσχέθηκαν, ότι θα επέστρεφαν με νέες γνώσεις.
Ο Πήγασος που ήταν τότε 12 χρόνων κοίταζε όσους έφευγαν και το προσωπάκι του είχε μια λαχτάρα και ένα ενθουσιασμό. Ίσως και εγώ φύγω κάποια στιγμή σκεφτόταν παρόλο που ήταν σίγουρος, ότι η μητέρα του θα είχε αντιρρήσεις μετά τον χαμό του πατέρα του.

Ο Πήγασος αγαπούσε πολύ την φύση, τα ζώα, τις καλλιέργειες και στην Ηλιοφένεια η κύρια ασχολία του ήταν να μελετά την πανίδα και την χλωρίδα της νέας πόλης.


Πολλές φορές γλίστραγε έξω από τα τείχη της Ηλιοφένειας και σκαρφαλώνοντας στα βράχια που περιέκλειαν την Κλειστή Κοιλάδα περνούσε έξω από την σχισμή που χώριζε τον κόσμο τους από τον έξω. Δεν είχε αναφέρει τίποτα στην μητέρα του για αυτές τους τις πράξεις, γιατί δεν ήθελε να την φέρει σε δύσκολη θέση.

Ένα πρωινό πέρασε πάλι εκτός τειχών προσπαθώντας να βρεί καινούργιους σπόρους ή φυτά για επέκταση των καλλιεργειών. Είχε μαζί του ένα μαχαίρι και ένα σακκούλι για να βάζει μέσα, ότι καινούργιο εύρισκε.
Τότε λίγα μέτρα παρακάτω άκουσε μια πνιχτή φωνή. Πλησίασε προσεκτικά και είδε πεσμένο στο έδαφος ένα νεαρό κορίτσι στην δική του ηλικία περίπου να προσπαθεί να βγάλει το πόδι της μέσα από κάποιους αγκαθωτούς θάμνους που είχε μπερδευτεί.
Η κοπέλα πάλευε να ξεμπλέξει το πόδι της και είχε γυρισμένη την πλάτη της.
Παρατήρησε, ότι είχε και αυτή ξανθά μαλλιά όπως αυτός, αλλά δεν μπορούσε όμως να διακρίνει το πρόσωπο της.
Κρύφτηκε πίσω από ένα δένδρο, γιατί ποτέ μέχρι τώρα δεν είχε αντικρύσει άλλο πρόσωπο εκτός από αυτά της δικής του φυλής. Μάλιστα ένοιωθε κάπως διαφορετικά από όλους, γιατί ενώ όλοι οι Ζορκάλιοι είχαν ένα σκουρόχρωμο δέρμα και μαύρα μαλλιά και μάτια αυτός και η μητέρα του είχαν πολύ ανοιχτή επιδερμίδα και τα μάτια τους είχαν άλλο χρώμα.
Τώρα έβλεπε ένα καινούργιο πρόσωπο που είχε τα ίδια χρώματα όπως αυτός.
Το κορίτσι έβγαζε κραυγές πόνου, γιατί τα αγκάθια της τρυπούσαν το δέρμα καθώς προσπαθούσε να τα απομακρύνει από το πόδι της.
Τότε ο Πήγασος σκέφθηκε, ότι δεν μπορούσε να μένει άλλο κρυμμένος. Εδώ δεν φοβήθηκα το τέρας στην λίμνη αναλογίστηκε, θα φοβηθώ ένα κοριτσάκι;;
Πλησιάσε την κοπέλα που μόλις τον είδε έβγαλε μια κραυγή φόβου!!!
«Ποιός είσαι» τον ρώτησε «τι γυρεύεις εδώ» συνέχισε η κοπέλα.
Ο Πήγασος δεν κατάλαβε την γλώσσα που μίλησε το κορίτσι αλλά ένοιωσε τι τον ρώτησε. Της έκανε νόημα να μη φοβάται και βγάζοντας το μαχαίρι του, έσκαψε την ρίζα του θάμνου και κόβοντας το σημείο που είχε σκαλώσει το πόδι, το ελευθέρωσε.
Μετά έβγαλε κάτι φύλλα που είχε μαζέψει και τα τεμάχισε μέχρι που έβγαλαν ένα πηχτό υγρό. Με αυτό άλειψε το πληγωμένο από τα αγκάθια πόδι και σε λίγο το κορίτσι ένοιωθε πολύ καλύτερα.
Κάνοντας χειρονομίες την ρώτησε πως την λένε και πως βρέθηκε μόνη σε αυτή την περιοχή!!
Η κοπέλα είπε, ότι την έλεγαν Σορένα και ότι είχε έλθει από πολύ μακριά!!
Του έδειξε ένα ζευγάρι τεράστια φτερά που ήταν πεσμένα στο έδαφος και είχαν επάνω τους χοντρά σχοινιά και κάποιες λαβές. Του έδειξε, ότι με αυτό το παράξενο αεροθούμενο διέσχισε τον ουρανό, όταν κάποια στιγμή ένας δυνατός αέρας την έριξε σε αυτό το μέρος και σκάλωσε το πόδι της στον θάμνο !!!
Ο Πήγασος κοιτούσε μαγεμένος το παράξενο όχημα που έμοιαζε με αετό και δεν μπορούσε να διανοηθεί, πως κάποιος μπορούσε να πετάξει με αυτό σαν πουλί!!!!!
Η Σορένα του έκανε νόημα, ότι έπρεπε να φύγει !!
Ο Πήγασος την ρώτησε με νοήματα που έμενε και αν θα ξαναρχόταν.
Εκείνη σήκωσε τους ώμους της χωρίς να απαντήσει και παίρνοντας ένα ξυλαράκι από κάτω σκάλισε ένα όνομα «Κυ Αν Ια»
Εκεί μένεις την ρώτησε;; Η κοπέλα κούνησε καταφατικά το κεφάλι της.
Αμέσως μετά η Σορένα σήκωσε τα φτερά από κάτω, προχώρησε στο κοντινότερο ύψωμα έδεσε μια ζώνη στην μέση της και κρατώντας τις λαβές πήρε φόρα και βρέθηκε στον αέρα με το παράξενο αεροθούμενο.
Ο Πήγασος είχε μείνει αποσβολωμένος!!!!
Όταν επέστρεψε πίσω στην Κλειστή Κοιλάδα ήταν πολύ συλλογισμένος.!!!!!!
Ένοιωθε, ότι έξω από τα κλειστά τείχη υπήρχε ένας καινούργιος κόσμος και λαχταρούσε να τον ανακαλύψει.!!!!!!!
Σταμάτησε να πηγαίνει στις καλλιέργειες, όπως συνήθιζε, και στράφηκε στα εργαστήρια των κατασκευαστών. Ήθελε να μάθει αν μπορούσαν να κατασκευάσουν ένα τέτοιο ιπτάμενο όχημα. Αφού τους περιέγραψε το όχημα, σαν ιδέα που του ήλθε, ρώτησε αν υπήρχαν δυνατότητες κατασκευής του από τα μέσα που είχαν. Οι κατασκευαστές του υποσχέθηκαν, ότι θα το συζητούσαν με τους μελετητές και θα έβλεπαν αν μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο.
Ο Πήγασος τους παρακάλεσε να μείνει και να μαθητεύσει κοντά τους, γιατί με τις καλλιέργειες είχε μάθει πάρα πολλά και τώρα επιθυμούσε να στραφεί σε κάτι άλλο.
Ο πρωτομάστορας τον κοίταξε παραξενεμένος, γιατί ο Πήγασος ήταν πάντα τόσο αφοσιωμένος με την βλάστηση και τα φυτά που δεν έδειχνε το παραμικρό ενδιαφέρον για άλλους κλάδους της φυλής τους παρόλο που του είχαν προτείνε κατά καιρούς να ασχοληθεί και με άλλα πράγματα.
Η Εβάνσα έμαθε για το νέα ενδιαφέροντα του γιού της και χάρηκε. Είχε παρατηρήσει ότι είχε γίνει το τελευταίο διάστημα απόμακρος και λιγομίλητος. Το είχε αποδώσει στην αρχή της ενηλικίωσης. Σαν θεραπεύτρια χρόνια πριν, έβλεπε την διαφορά στην συμπεριφορά των κοριτσιών και των αγοριών όταν μεγάλωναν. Εκείνη είχε καταργήσει τους προηγούμενους νόμους περί απομάκρυνσης των παιδιών από τους γονείς τους από την τρυφερή τους ηλικία και είχε επιτρέψει να μένουν με τους γονείς τους μέχρι 15 ετών εφόσον το ήθελαν, γιατί πολλά παιδιά είχαν χάσει τους γονείς τους από αρρώστιες λόγω μη προσαρμογής στο νέο περιβάλλον και έμεναν σε ειδικά διαμερίσματα υπό την επίβλεψη των θεραπευτών. Όμως όλα ήταν μια μεγάλη παρέα και βρισκόντουσαν συχνά κουβεντιάζοντας για τα μελλοντικά τους όνειρα στην Ηλιοφένεια. Η Εβάνσα πίστευε πολύ στους νέους ανθρώπους που είχαν όνειρα και στόχους. Κάποια κορίτσια είχαν ιδαίτερα διαισθητικά χαρίσματα και η Εβάνσα τα προετοίμαζε, ώστε κάποια από αυτές να την διαδεχθεί στο μέλλον.
Ανάμεσα σε αυτά ήταν και η Λόριντ δύο χρόνια πιο μικρή από το Πήγασο. Είχε χάσει τους γονείς της και έμενε μαζί με τα άλλα παιδιά. Όμως συχνά ερχόνταν στο σπίτι της Εβάνσα και έκανε παρέα με τον Πήγασο. Εκείνος την θεωρούσε σαν την μικρή του αδελφή.!!!
Όμως τελευταία ο Πήγασος απέφευγε την παρέα της Λόριντ και προτιμούσε να μένει μόνος και να σκέφτεται !!!!!
Σκεφτόταν την Σορένα και την μακρινή πολιτεία το όνομα της οποίας είχε χαράξει στο χώμα : Κυ Αν Ια
Αλήθεια αναρωτιόταν πως να ήταν αυτή η πολιτεία;; Οι κάτοικοι της σίγουρα θα είχαν πολλές γνώσεις, για να φτιάχνουν τέτοια ιπτάμενα οχήματα και να διασχίζουν τον ουρανό από το ένα άκρο στο άλλο.
Το αίμα του Πήγασου έβραζε για δράση και ήθελε πολύ να ταξιδέψει σε εκείνο το μέρος αλλά ένοιωθε, ότι δεν μπορούσε να φύγει ακόμα από την Ηλιοφένεια.
Συνέχισε λοιπόν να πηγαίνει στα εργαστήρια των κατασκευαστών και μάθαινε νέες δεξιότητες. Εκεί του έδειξαν πως να φτιάξει ένα παράξενο όπλο που το έλεγαν ΚΡΑΣΤ !!!!
Το ΚΡΑΣΤ ήταν φτιαγμένο από ατσάλι, ήταν κυρτό και όταν το πετούσες μακριά αυτό έβρισκε τον στόχο του και μετά γυρνούσε στον κάτοχο του. Οι μελετητές γνώριζαν από παλιά, ότι ήταν γνώριμο όπλο σε πολλούς αυτόχθονες του πλανήτη αλλά με διαφορετικές ονομασίες ανάλογα με την φυλή!!!

Ο Πήγασος είχε μάθει να το χειρίζεται με επιδεξιότητα. Πολλές φορές όταν γλίστραγε εκτός των τειχών έκανε εξάσκηση κόβοντας φύλλα και κλαδιά που ήταν αρκετά μακριά του. Το ΚΡΑΣΤ ήταν γρήγορο και αποτελεσματικό και με αυτό ο Πήγασος μάθαινε να δυναμώνει τα πόδια του σε γρηγοράδα και τα μπράτσα του σε δύναμη. Μέρα με την μέρα το μικρό αγόρι γινόταν ένας δυνατός και γρήγορος έφηβος.!!!
Μετά από ένα αρκετά μακρύ χρονικό διάστημα εκεί που έκανε εξάσκηση είδε από μακριά σύννεφα σκόνης από δύο άλογα που κάλπαζαν με ταχύτητα.
Κρύφτηκε πίσω από ένα βράχο για να δει που θα πήγαιναν αλλά εκείνοι τράβαγαν κατευθείαν για την οροσειρά.
Παρατήρησε, ότι φορούσαν παράξενα ρούχα και παπούτσια και ήταν οπλισμένοι.
Αμέσως έτρεξε στην πόλη και ανέφερε στην μητέρα του αυτά που είδε!!!
Σήμανε συναγερμός στην Ηλιοφένεια και οι κατασκευαστές έδωσαν τα πρόχειρα όπλα που είχαν φτιάξει σε όλους τους ενήλικες.
Ίσως δεν γνωρίζουν το πέρασμα σκέφθηκε η Εβάνσα αλλά αν το βρουν ας μάθουμε πρώτα τι γυρεύουν. Πιθανόν να γυρεύουν τον χρυσό που υπάρχει εδώ συλλογίστηκε και αυτό σήμαινε, ότι ίσως είχαν φασαρίες πρώτα με αυτούς τους δύο και μετά με άλλους που μπορεί να ακολουθούσαν.
Οι ξένοι πέρασαν εύκολα μέσα από την σχισμή του βράχου και κατευθύνθηκαν προς την πόλη. Μόλις έφθασαν έξω από τα τείχη η Εβάνσα διέταξε να σφραγισθεί η τεράστια πόρτα εισόδου και ρώτησε τους καβαλλάρηδες «τι γύρευαν εκεί» προσευχόμενη να καταλάβουν τι τους ρώτησε.
Τότε ο ένας ανεμίζοντας το καπέλλο του φώναξε στην γλώσσα των Ζορκάλιων:
« Γειά σας σύντροφοι! Δεν μας γνωρίσατε;; Είμαι ο Ντάγκ και δίπλα μου ο Σαντ !!! Γυρίσαμε πίσω όπως είχαμε υποσχεθεί!!!!»
Έμειναν όλοι με το στόμα ανοικτό!! Τα πρόσωπα που στέκονταν μπροστά από τα τείχη της πόλης δεν έμοιαζαν καθόλου με αυτά που είχαν φύγει πριν 2 χρόνια περίπου εκτός από το σκούρο χρώμα δέρματος. Είχαν κοντά μαλλιά, γένεια και φορούσαν αλλόκοτα ρούχα. Τότε η Εβάνσα τους ρώτησε:
Πέστε μας σύντροφοι ποιό είναι το όνομα αυτής της πόλης και από που ήλθαμε εδώ.
Αυτή η πόλη είναι η Ηλιοφένεια είπε ο Νταγκ και ήλθαμε εδώ μετά τον σεισμό στην Ηλιοαδύσια. Εσύ είσαι η αρχηγός μας η Εβάνσα, που σε έχρισε Ιέρεια το Πνεύμα του Πλανήτη.
Τότε έδωσε διαταγή η Εβάνσα να ανοίξει αμέσως η πύλη και κατεβαίνοντας από τα τείχη έτρεξε να καλωσορίσει τους δύο συμπατριώτες τους.
Τι συνέβηκε στον Άρνετ τους ρώτησε.
Έμεινε πίσω και δεν θέλησε να έλθει μαζί μας απάντησε ο Σαντ.
Έχουμε πολλά να πούμε αλλά πρώτα πρέπει να ξεκουραστείτε τους είπε η Εβάνσα.
Έτσι την επομένη όλη η φυλή συγκεντρώθηκε σε ένα μεγάλο ανοικτό χώρο όπου εκεί έκαναν τις γιορτές τους και γύρω από ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι με διάφορα φαγητά οι δύο Ζορκάλιοι που επέστρεψαν από τον έξω κόσμο, άρχισαν να διηγούνται τι είχαν ανακαλύψει εκεί

Όταν φύγαμε από εδώ άρχισε ο Νταγκ ταξιδέψαμε αρκετά μακριά μέχρι να βρούμε την πλησιέστερη πόλη. Ακολουθήσαμε τον γαλάζιο ποταμό και κάποια στιγμή είδαμε φώτα από μακριά.
Αφήσαμε να πέσει ο ήλιος και μπήκαμε στην πόλη απαρατήρητα
 
Τότε είδαμε ανθρώπους ντυμένους διαφορετικά,να μιλάνε μια άλλη γλώσσα.
Είδαμε, ότι είχαν μικρές συντεχνίες όπως εμείς, όπου έφτιαχαν σιδερένια είδη
Είχαν πάγκους όπου αντάλλασαν τρόφιμα και ρούχα με μεταλλικά και χρυσά αντικείμενα. Έπαιρναν σπόρους τους άλεθαν και έφτιαχαν πίτες.
Πλησιάσαμε σε ένα πάγκο και αφού δώσαμε ένα κομμάτι χρυσού μας έδωσαν ρούχα, παπούτσια, φαγητό. Έπειδή μας κοίταζαν περίεργα εξηγήσαμε με νοήματα, ότι ερχόμαστε από μια μακρινή πολιτεία, που καταστράφηκε από σεισμό.
Όταν είδαν τον χρυσό που δώσαμε τα μάτια τους έλαμψαν από λαχτάρα και αμέσως θυμηθήκαμε τα λόγια σου, είπε ο Νταγκ στην Εβάνσα. Κρατήσαμε λίγα κομμάτια επάνω μας και τα άλλα τα θάψαμε σε ασφαλές μέρος. Την πρώτη ημέρα κοιμήθηκαμε χάμω στη γη μακριά από την πόλη.
Την επομένη ντυμένοι με τα ρούχα που είχαμε πάρει γυρίσαμε στην πόλη και αποφασίσαμε να χωριστούμε. Εγώ τράβηξα για τον σιδερά, ο Σαντ για τον έμπορο και ο Άρνετ για τον αρτοποιό.
Τους είπαμε, ότι το μόνο που θέλαμε ήταν ένα μέρος για να κοιμόμαστε και φαγητό.!!!
Εκείνοι έδειξαν κατανόηση και έτσι άρχισε η νέα μας εκπαίδευση. Σύντομα μάθαμε και την γλώσσα τους και σε λίγο δεν διαφέραμε από τους κατοίκους εκείνης της πόλης. Όμως τόσο σε μένα όσο και στον Σαντ έλειπε η πόλη μας. Περάσαμε τόσα πολλά που δεν ήταν εύκολο να ξεχαστούν. Ο Άρνετ όμως ερωτεύτηκε την κόρη του αρτοποιού και δεν ήθελε να γυρίσει. Ένοιωθε, ότι ο νέος τρόπος ζωής ήταν για αυτόν πολύ καλύτερος. Έτσι αφού έμαθε καλά την δουλειά αγόρασε δικό του εργαστήριο και παντρεύτηκε. Όταν του ανακοινώσαμε, ότι θα επιστρέφαμε η γυναίκα του ήταν ήδη έγκυος.
Την επόμενη ημέρα ο Νταγκ και ο Σαντ άρχισαν να μαθαίνουν στους συμπολίτες τους όλα όσα είχαν μάθει και οι ίδιοι. Νέα γνώση είχε αρχίσει να μπαίνει στην Ηλιοφένεια και όλοι έδειχναν ενθουσιασμό.
Ο Σαντ είχε φέρει από το εμπορικό διάφορα μικροαντικείμενα όπως λεπτές μεμβράνες που τις χρησιμοποιούσαν για γράψιμο,ειδικά χρώματα που έβαφαν διάφορα αντικείμενα και κάποια παλιά βιβλία και χάρτες με τις γύρω περιοχές.
Ο Νταγκ είχε φέρει κομμάτια σίδερου και με αυτό που υπήρχε στην Ηλιοφένεια άρχισαν να φτιάχνουν αμυντικό εξοπλισμό.

Ένα πρωινό ο Πήγασος κοίταζε τα βιβλία με την παράξενη γραφή και τους χάρτες.
Τότε σε ένα χάρτη είδε κάποια ψιλά γράμματα που του κίνησαν την προσοχή.
Κοιτώντας προσεκτικά πιο κοντά είδε, ότι τα γράμματα σχημάτιζαν την λέξη :
ΚυΑνΙα
Ρώτησε τον Σαντ αν γνώριζε κάτι για την ΚυΑνΙα και εκείνος του ανέφερε για τους μύθους που είχε ακούσει για μια μακρινή πολιτεία με αμύθητα πλούτη, και μεγάλη εξέλιξη !!!!
Είχε κατά νου, αν έφευγε πάλι από την Ηλιοφένεια, να πήγαινε προς τα εκεί, για αυτό έφερε βιβλία και χάρτες μήπως εύρισκε κάτι, γιατί δεν μπόρεσε να μάθει από κανένα πως να ταξιδέψει προς τα εκεί.
Ο Πήγασος ζήτησε από τον Σαντ να του μάθει την νέα γλώσσα αποφεύγοντας να αναφέρει για την Σορένα και την συνάντηση τους. Ο Σαντ δέχθηκε και άρχισαν τα μαθήματα.




Σε σύντομο χρονικό διάστημα ο Πήγασος είχε μάθει αρκετά καλά την νέα γλώσσα.

Ένα πρωινό που είχε βγεί εκτός των τειχών και έκανε την συνηθισμένη του εξάσκηση με το ΚΡΑΣΤ είδε μια χρυσή λάμψη από ένα κοντινό ύψωμα. Πλησίασε προσεκτικά και όταν έφθασε κοντά αντίκρυσε ένα πανέμορφο κατάλευκο άλογο με χρυσαφιές ανταύγειες στο τρίχωμα του να χλιμιντρίζει παραπονεμένα.
Ο Πήγασος προσπάθησε να έλθει πιο κοντά, για να δει αν είχε κάπου κτυπήσει όμως ένας λεπτός σχεδόν αόρατος τοίχος τον εμπόδιζε.
Μάταια προσπάθησε να βρεί κάποιο άνοιγμα ή πέρασμα!!! Η πρόσβαση στο κατάλευκο άλογο ήταν αδύνατη.
Τότε προς μεγάλη έκπληξη του Πήγασου το άλογο του μίλησε.:
«Άδικα προσπαθείς του είπε. Είμαι αιχμάλωτη σε αυτό το μέρος και δεν ξέρω πότε και αν θα ξεφύγω ποτέ από εδώ.»
«Ποιά είσαι;;» ρώτησε αμήχανα ο Πήγασος.
«Είμαι η Ναιάδα Σάρι!!!!. Είμαι πνεύμα των δένδρων και των πηγών. Είχα ξαπλώσει κοντά σε μια μικρή πηγή όταν αποκοιμήθηκα. Τότε το πονηρό τελώνιο ο Ζόφερος μου έκλεψε το χρυσό βελανίδι το σύμβολο της δύναμης μου. Μεταμορφώθηκα σε άλογο για να ξεφύγω αλλά εκείνος σήκωσε αμέσως ένα αόρατο τοίχο που εμπόδιζε την διαφυγή μου. Τώρα πήρε το δικό μου σύμβολο ίσως μετά πάρει το σύμβολο από κάποια αλλη Ναιάδα αποστερώντας μας με αυτό τον τρόπο από κάθε δύναμη προστασίας. Για να με ελευθερώσει μου ζήτησε να γίνω πιστή του ακόλουθος. Εγώ αρνήθηκα και αυτός με φυλάκισε εδώ!!!!!»
Λοιπόν Σάρι είπε ήρεμα ο Πήγασος είμαι σίγουρος, ότι θα βρούμε κάποιο τρόπο να βγεις από εδώ.
Πλησίασε κοντύτερα και ένοιωσε να κτυπά σε κάτι συμπαγές που δεν φαινόταν.
Άρχισε να ψηλαφεί αργά αργά όλη την επιφάνεια που φαινόταν αδιαπέραστη και αόρατη για να δει αν υπήρχε κάποιο κενό. Τότε παρατήρησε, ότι κάθε τέσσερα βήματα που έκανε στο τέλος του τέταρτου βήματος η επιφάνεια σαν να βούλιαζε προς τα μέσα στο άγγιγμα του. Είχε αντιληφθεί 4 βουλιάγματα στον αόρατο τοίχο μετά από 16 βήματα τα οποία είχε σημαδέψει ακουμπώντας εκεί κάποια φύλλα και πέτρες.
Εδώ είναι μαγεία σκέφθηκε ο Πήγασος και για να λυθεί πρέπει να την αντιμετωπίσεις με τον ίδιο τρόπο......μαγικά!!!!!!
Φώναξε στην Σάρι να τραβηχτεί όσο πιο πίσω μπορούσε και να μη αντιδράσει σε ό,τι έβλεπε..
Τότε τραβώντας το ΚΡΑΣΤ το πέταξε στο πρώτο κενό όπως το είχε σημαδέψει φωνάζοντας το πρώτο γράμμα του ονόματος της : « Σ»
Μετά στο 2ο κενό φωνάζοντας : «Α»
Μετά στο 3ο κενό φωνάζοντας : «Ρ»
Μετά στο 4ο κενό φωνάζοντας : «Ι»

Με το που φώναξε και το τελευταίο γράμμα όλος ο αόρατος τοίχος εξαφανίστηκε με μιας και η Σάρι ελευθερώθηκε.!!
Πως το ήξερες ρώτησε τον Πήγασο με απορία.;;



Εσύ μου είπες, ότι το βελανίδι είναι το σύμβολο προστασίας σου απάντησε εκείνος. Ο Ζόφερος χρησιμοποίησε την δύναμη του βελανιδιού για να σε αιχμαλωτίσει αλλά ήταν το βελανίδι που ύψωσε το τοίχο για να σε προστατέψει από τις διαθέσεις του και όχι ο Ζόφερος. Μόνο με την χρήση του δικού σου ονόματος θα άνοιγε ο τοίχος για να διαφύγεις και αυτό θα γινόταν όταν δεν θα κινδύνευες πια.!!!!
«Σε ευχαριστώ πολύ είπε τότε η Σάρι, θαυμάζοντας την εξυπνάδα του νεαρού αγοριού, αλλά αναρωτιέμαι πως θα πάρω πίσω το σύμβολο μου;;»
Θα πάμε μαζί στην Ηλιοφένεια και θα ρωτήσουμε την μητέρα μου. Ίσως εκείνη μας δώσει κάποια ιδέα απάντησε σκεφτικά ο Πήγασος.
Καθώς βάδιζαν προς το πέρασμα μια τραγοπόδαρη φιγούρα φάνηκε σε ένα βράχο.
Για που το βάλες μικρέ με το δικό μου άλογο;;; βρυχήθηκε το τελώνιο!!!!!
Α καλά που ήλθες απάντησε ατάραχα ο Πήγασος...Σε παρακαλώ να επιστρέψεις το βελανίδι στην Σάρι!!! Είναι δικό της και της το πήρες ύπουλα!!!!
Χα,Χα,Χα!! ακούστηκε ένα βροντερό γέλιο. Αν νομίσεις, ότι είσαι σε θέση να μου δίνεις εντολές είσαι γελασμένος μικρέ.... Με ένα νεύμα του χεριού του ένας τεράστιος βράχος ξέφυγε από την κορυφή του βουνού και κατρακύλησε με ταχύτητα προς την μεριά του Πήγασου.
Το αγόρι κοίταξε σταθερά τον βράχο που κατρακυλούσε και με ένα νεύμα του ο βράχος σταμάτησε λίγο πάνω από το κεφάλι του. Με ένα δεύτερο νεύμα κύλησε απαλά πλάϊ του!!!!
Η Σάρι για άλλη μια φορά θαύμασε τον Πήγασο και την σταθερότητα της θέλησης του!!!
Όμως ο Ζόφερος δεν μπορούσε να χωνέψει με τίποτα, ότι το νεαρό αγόρι είχε τέτοια ισχυρή δύναμη θέλησης.
«Θέλω το βελανίδι τώρα!!!!» είπε ατάραχα ο Πήγασος
Η αποφασιστικότητα του αγοριού έκανε τον Ζόφερο να σιωπήσει για ...λίγο!!!!
Ωραία για να το πάρεις πρέπει να με νικήσεις είπε ο Ζόφερος.
Βλέπεις εκείνο το λουλούδι στην κορυφή του βράχου;;; Θα τρέξουμε και όποιος φτάσει πρώτος και το κόψει, αυτός θα πάρει την Σάρι και το βελανίδι της.
Συμφωνώ είπε ο Πήγασος. Όμως έντιμα ε, χωρίς μαγεία!!!!
Ο Ζόφερος συμφώνησε και ζήτησε από την Σάρι να βγάλει ένα χλιμίντρισμα σαν αρχή ξεκινήματος για το τρέξιμο.
Με το που δόθηκε το σύνθημα ο Ζόφερος μεταμορφώθηκε σε πουλί και πέταξε κατευθείαν στο βουνό.
Τότε έβγαλε ο Πήγασος χωρίς δισταγμό το ΚΡΑΣΤ και το εκσφενδόνησε με δύναμη επάνω στο πουλί. Εκείνο έβγαλε μια κραυγή πόνου και έπεσε κάτω.
Ο Πήγασος έτρεξε σαν αστραπή και σκαρφαλώνοντας με απίστευτη ταχύτητα στην κορυφή του βράχου έκοψε το λουλούδι. Κατεβαίνοντας είδε τον Ζόφερο να κρατάει το πόδι του.
Τελικά είσαι πολύ γρήγορος είπε ο Ζόφερος κοιτώντας τον με μίσος. Μετά βγάζοντας το βελανίδι από το ρούχο του άπλωσε το χέρι του προσφέροντας το στον Πήγασο
Καθώς έσκυψε ο Πήγασος να το πάρει ο Ζόφερος του τράβηξε το χέρι απότομα και τον έριξε κάτω προτού προλάβει εκείνος να αντιδράσει. Αμέσως άπλωσε τα χέρια του γύρω από τον λαιμό του έτοιμος να τον στραγγαλίσει. !!!!!
Κανένας δεν είναι ανώτερος από τον Ζόφερο ούρλιαξε και έσφιξε τον λαιμό του αγοριού. Εκείνη την στιγμή ο Ζόφερος δέχθηκε ένα δυνατό κτύπημα από πίσω, που τον έκανε να ξεσφίξει τα χέρια του από τον λαιμό του Πήγασου. Ήταν η Σάρι που είχε πάρει φόρα και του έδωσε μια πολύ δυνατή κλωτσιά.
Στην στιγμή πετάχτηκε επάνω ο Πήγασος και τραβώντας αστραπιαία το ΚΡΑΣΤ έχωσε το κυρτό μέρος στο κεφάλι του Ζόφερου έτοιμος να τον αποκεφαλίσει.
Μη το κάνεις του είπε ήρεμα η Σάρι, που είχε πάρει την κανονική της μορφή.
Είσαι Ανώτερο Πνεύμα και αυτό το γνωρίζει καλά τώρα!!!
Ο Πήγασος αποτραβήχτηκε και ο Ζόφερος σηκώθηκε!!!!
Τότε το τελώνιο γύρισε και είπε ήσυχα στον Πήγασο. :
Αναγνωρίζω την δύναμη σου και για να σε ευχαριστήσω θα σου πω κάτι που ανέφερα και στην μητέρα σου. Ο πατέρας σου ζει και μένει σε μια άλλη πολιτεία πολύ μακριά από εδώ στην ΚυΑνΙα.
Στο άκουσμα αυτών των λόγων ο Πήγασος πετάχτηκε επάνω και τα μάτια του άστραψαν. Λες ψέμματα μοχθηρό τελώνιο φώναξε, ο πατέρας μου πέθανε πολλά χρόνια πριν, όταν ήμουν αγέννητος ακόμα!!!

Ο Ζόφερος σήκωσε σαρκαστικά τους ώμους τους και παίρνοντας την μορφή ενός αετού χάθηκε στον ουρανό.!!!

Η Σάρι ένοιωσε την λύπη που δημιούργησαν αυτά τα λόγια στον φίλο και σωτήρα της, και του ανέφερε, ότι υπήρχε τρόπος να διαπιστώσουν αν ήταν αλήθεια.
Όμως θα έπρεπε να ταξιδέψουν στην «Πολιτεία των Σκιών» και να συμβουλευθούν την Μάντισσα Φαντόρα που γνώριζε το παρελθόν και το μέλλον μέσα από τις άγραφες πλάκες του Χρονοπεράσματος.

Είμαι 15 χρονών πια Σάρι και είχα σκοπό να ψάξω για την ΚιΑνΙα για άλλους λόγους. Τώρα βλέπω, ότι οι καταστάσεις εξελίσσσονται κατά τέτοιο τρόπο, για να με οδηγήσουν προς τα εκεί.!!! Θα μιλήσω σήμερα με την μητέρα μου και θα ξεκινήσω το μακρινό μου ταξίδι άμεσα.!!!!
Όταν είσαι έτοιμος φώναξε το όνομα μου και θα έλθω να σε βρω αμέσως του απάντησε εκείνη
Έτσι η Σάρι τράβηξε για τις πηγές ψηλά στα υψώματα και ο Πήγασος για την Ηλιοφένεια.
Χιλιάδες σκέψεις όμως στριφογύριζαν στο νου του νεαρού αγοριού καθώς ετοιμαζόταν για το μεγάλο ταξίδι στο άγνωστο. Ένα ταξίδι με προκλήσεις και αποκαλύψεις που θα τον έκανε να αντιληφθεί την αληθινή του δύναμη πέρα από κάθε έννοια καλού κακού!!!!

ΤΕΛΟΣ 2ου ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

[Ταρούλα]

Χρυσουλάκι μου Υπέροχο

[Θοδωράκος]

Τι ωραίο...

[Βικούλα]

[Λιζούλα]

[ΙΩΑΝΝΑ]

αχ Χρισουλίτσα

[Έφη]

Tι ωραία Χρυσουλίτσα ...

[nondas]

Υπέροχο

[Annoula]

Σε ταξιδεύει κάθε φορά

[Giotoula]

Χρυσουλίτσα

[Ellaki]

[Vasoula]

ελπίζω να ξεκίνησες ήδη το γράψιμο του επόμενου κεφάλαιου Χρυσουλίτσα μας...

ξέρεις...πάντα με δημοκρατικές διαδικασίες ε?

[ARTYADIS]

η γιαγιά πάντως με το όπλο ήταν άπαιχτη!!

[Vasoula]

ε δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι, Δημητρούλα μου...

υπάρχουν κι άλλοι δημοκρατικοί τρόποι, να πείσεις κάποιον...

[Ταρούλα]