ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

[Vasoula]

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε… «ποιες είναι άραγε οι αποφάσεις της Ψυχής μας?»

Κρύβονται πολύ θεαματικά πράγματα σε τούτην την ερώτηση…μα και κάποιες δικαιολογίες…
Αν η ασθένεια είναι μέρος της εξέλιξής μου, τότε να την υπομείνω στωικά…

Μόνο να σκεφτούμε τι σημαίνει «Θεραπεύομαι» και τι σημαίνει «παραιτούμαι», είναι αρκετό για να μας δώσει απαντήσεις, σχετικά με τις επιλογές της Ψυχής μας, ενόσω φαίνεται ότι το «εγώ» μας αποφασίζει κάτι άλλο…

Μπορεί ένας άνθρωπος να έχει ακριβώς την ίδια ασθένεια με έναν άλλον άνθρωπο…
Ας πούμε ότι και στους δύο η Ψυχή τους έχει αποφασίσει την ασθένεια, σαν μέρος της εξέλιξής τους…

Κάποιοι όμως μπορεί να στέκονται με Θάρρος μέσα στην Ζωή, κάποιοι να την κυνηγάμε…
Το θέμα λοιπόν δεν είναι τι αποφάσισε η Ψυχή μας, αλλά το πώς εμείς στεκόμαστε μέσα στην Ζωή μας, μαζί της…

[Ελενίτσα]

Πόσο σημαντικό....

[Ellaki]

Αν η ασθένεια είναι μέρος της εξέλιξής μου, τότε να την υπομείνω στωικά…

Αυτό το στωικά πόση αλαζονεία μπορεί να κρύβει!!!
Η θρησκεία πρώτη μας διδάσκει ότι γεννιόμαστε αμαρτωλοί και πρέπει να αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες στωικά γιατί έτσι θα σώσουμε την ψυχή μας............μπούρδες λέω εγώ.
Μας κλείνουν στο καβούκι για να μην τολμήσουμε να δούμε παραπέρα..............και το παραπέρα είναι πολύ πιο κοντά από ότι φανταζόμαστε...........μέσα μας.
Αυτό όμως μας το κρύβουν, μας κρύβουν την Αληθινή διδασκαλία Του για να μην χάσουν τον έλεγχο.
Κι εμείς στην συνέχεια ελέγχουμε για να μην χάσουμε την σωτηρία μας..........και πάει λέγοντας.

Ας πούμε ότι και στους δύο η Ψυχή τους έχει αποφασίσει την ασθένεια, σαν μέρος της εξέλιξής τους…

Σύμφωνα με την εκπαίδευσή μας περιμένουμε τον θεό να μας σώσει και παραπονιόμαστε ότι έχει πολλές δουλειές και δεν ασχολείται μαζί μας.
Σύμφωνα με τον Λόγο Του, αναλαμβάνουμε την ευθύνη της Ζωής μας και μέσα από την αποιαδήποτε εμπειρία εξελισσόμαστε.
Συνήθως χαρακτηρίζουμε τις εμπειρίες μας καλές και κακές έτσι ώστε να έχουμε την δυνατότητα να το παίξουμε σε διπλό ταμπλό ανάλογα με το πως μας βολεύει, θύμα ή θύτης.
Τι διαλέγουμε λοιπόν, την αγιοσύνη μέσα από τον πόνο, ή την ζωή μέσα από την ευλογία της ύπαρξης......

Η αλαζονεία μας εμποδίζει να πούμε <ήρθα για να ζήσω> αγαπημένη μου..................γιατί αυτό σημαίνει ότι αναλαμβάνω την ευθύνη της Ζωής μου και συνδέομαι με εκείνο το αόρατο τμήμα που είναι η αιωνιότητά μου.

Το θέμα λοιπόν δεν είναι τι αποφάσισε η Ψυχή μας, αλλά το πώς εμείς στεκόμαστε μέσα στην Ζωή μας, μαζί της…

[Vasoula]

Αυτό που μας λείπει, σε εμάς τους ενήλικες, Ελλάκι μου, είναι αυτή η παιδικότητα με την οποία μπορούμε να μπούμε στην Ζωή μας...

Γίναμε ή πολύ έξυπνοι, ή πολύ ανόητοι, για να παραμείνουμε στον παιδικό ενθουσιασμό που έχει ωριμάσει σε Έμπνευση...

εγώ αυτό ξέρω...

ότι όλα ΄θέλουμε να τα ελέγχουμε...όλα ακόμα και την Ζωή μας...
Και ξέρεις γιατί? γιατί χάσαμε αυτήν την ικανότητα να θυμόμαστε την παιδικότητα μας...

[Ellaki]

Αυτό που μας λείπει, σε εμάς τους ενήλικες, Ελλάκι μου, είναι αυτή η παιδικότητα με την οποία μπορούμε να μπούμε στην Ζωή μας...

τι λες καλέ εγώ είμαι σοβαρός άνθρωπος........κι αν χαλάσω την εικόνα μου........τόσος κόπος.......τόσα έξοδα.........

αχ αυτή η εικόνα

[Ταρούλα]

Το θέμα λοιπόν δεν είναι τι αποφάσισε η Ψυχή μας, αλλά το πώς εμείς στεκόμαστε μέσα στην Ζωή μας, μαζί της…

[ΙΩΑΝΝΑ]

Κάποιοι όμως μπορεί να στέκονται με Θάρρος μέσα στην Ζωή, κάποιοι να την κυνηγάμε…
Το θέμα λοιπόν δεν είναι τι αποφάσισε η Ψυχή μας, αλλά το πώς εμείς στεκόμαστε μέσα στην Ζωή μας, μαζί της…

[eirini]

Κάποιοι όμως μπορεί να στέκονται με Θάρρος μέσα στην Ζωή, κάποιοι να την κυνηγάμε…
Το θέμα λοιπόν δεν είναι τι αποφάσισε η Ψυχή μας, αλλά το πώς εμείς στεκόμαστε μέσα στην Ζωή μας, μαζί της…

ότι όλα ΄θέλουμε να τα ελέγχουμε...όλα ακόμα και την Ζωή μας...
Και ξέρεις γιατί? γιατί χάσαμε αυτήν την ικανότητα να θυμόμαστε την παιδικότητα μας...

[panos]

Αυτό που μας λείπει, σε εμάς τους ενήλικες, Ελλάκι μου, είναι αυτή η παιδικότητα με την οποία μπορούμε να μπούμε στην Ζωή μας...

Γίναμε ή πολύ έξυπνοι, ή πολύ ανόητοι, για να παραμείνουμε στον παιδικό ενθουσιασμό που έχει ωριμάσει σε Έμπνευση...

εγώ αυτό ξέρω...

ότι όλα ΄θέλουμε να τα ελέγχουμε...όλα ακόμα και την Ζωή μας...
Και ξέρεις γιατί? γιατί χάσαμε αυτήν την ικανότητα να θυμόμαστε την παιδικότητα μας...

[Μάνος]

Μόνο να σκεφτούμε τι σημαίνει «Θεραπεύομαι» και τι σημαίνει «παραιτούμαι», είναι αρκετό για να μας δώσει απαντήσεις, σχετικά με τις επιλογές της Ψυχής μας, ενόσω φαίνεται ότι το «εγώ» μας αποφασίζει κάτι άλλο

Το θέμα λοιπόν δεν είναι τι αποφάσισε η Ψυχή μας, αλλά το πώς εμείς στεκόμαστε μέσα στην Ζωή μας, μαζί της…

Τι διαλέγουμε λοιπόν, την αγιοσύνη μέσα από τον πόνο, ή την ζωή μέσα από την ευλογία της ύπαρξης......

εγώ αυτό ξέρω...
ότι όλα ΄θέλουμε να τα ελέγχουμε...όλα ακόμα και την Ζωή μας...
Και ξέρεις γιατί? γιατί χάσαμε αυτήν την ικανότητα να θυμόμαστε την παιδικότητα μας...

Στο 2014 παιδικότητα;;; Ανίκουστο!!!
...Ενώ ταυτόχρονα η παιδική ηλικία των παιδιών ολοένα και μικραίνει...

τι λες καλέ εγώ είμαι σοβαρός άνθρωπος........κι αν χαλάσω την εικόνα μου........τόσος κόπος.......τόσα έξοδα.........
αχ αυτή η εικόνα

Αυτό Ελλάκι μου ξαναπές το!!!! Έχεις τόσο δίκιο...... Δυστυχώς!

[Βικούλα]

Το θέμα λοιπόν δεν είναι τι αποφάσισε η Ψυχή μας, αλλά το πώς εμείς στεκόμαστε μέσα στην Ζωή μας, μαζί της…

Αυτό που μας λείπει, σε εμάς τους ενήλικες, Ελλάκι μου, είναι αυτή η παιδικότητα με την οποία μπορούμε να μπούμε στην Ζωή μας...

Γίναμε ή πολύ έξυπνοι, ή πολύ ανόητοι, για να παραμείνουμε στον παιδικό ενθουσιασμό που έχει ωριμάσει σε Έμπνευση...

εγώ αυτό ξέρω...

ότι όλα ΄θέλουμε να τα ελέγχουμε...όλα ακόμα και την Ζωή μας...
Και ξέρεις γιατί? γιατί χάσαμε αυτήν την ικανότητα να θυμόμαστε την παιδικότητα μας...

[Fotinoula]

ότι όλα ΄θέλουμε να τα ελέγχουμε...όλα ακόμα και την Ζωή μας...
Και ξέρεις γιατί? γιατί χάσαμε αυτήν την ικανότητα να θυμόμαστε την παιδικότητα μας...

[ALEXOULA]

ότι όλα ΄θέλουμε να τα ελέγχουμε...όλα ακόμα και την Ζωή μας...
Και ξέρεις γιατί? γιατί χάσαμε αυτήν την ικανότητα να θυμόμαστε την παιδικότητα μας...

Την ξεχάσαμε την παιδικότητατά μας , ελάχιστα την θυμόμαστε και έτσι χάνεται
γιατί μας μάθανε να πιστεύουμε πως είναι μειονέκτημα ,ελλάτωμα
και μεις , αν ακόμα υπάρχουν κομμάτια μέσα μας , προσπαθούμε να τα εξαλείψουμε

[Agela]

Vaso έγραψε:

ότι όλα ΄θέλουμε να τα ελέγχουμε...όλα ακόμα και την Ζωή μας...
Και ξέρεις γιατί? γιατί χάσαμε αυτήν την ικανότητα να θυμόμαστε την παιδικότητα μας...

Τι σημαινει ομως ''παιδικοτητα'' Να χαιρασαι με πραγματα απλα?
Να αντιμετωπιζεις την καθε στιγμη χωρις φοβο?
Να μπορεις να γελας αβιαστα ακομα και στις ποιο δυσκολες στιγμες?
Να εμπιστευεσαι αυτους που αγαπας?
Αν σημαινει αυτο τοτε πιστευετε ,οτι αν χαθει αυτη η ικανοτητα χανεται για παντα?

[Vasoula]

παιδικότητα σημαίνει να ζεις χωρίς έλεγχο, Αγγέλα μου...
Η παιδικότητα έχει πολύ μεγάλο σεβασμό για το τώρα της...του είναι πολυ αφοσιωμένη

Παιδικότητα επίσης σημαίνει να μην μπορείς να είσαι κακοπροαίρετος, όχι καθ' υπόδειξη του καλού, αλλά κατά Φυση...
Ακόμα και ο θυμός της παιδικότήτας, έχει μια βαθιά αθωότητα...

Η παιδικότητα δεν σε κάνει να εμπιστεύεσαι μόνο αυτούς που αγαπάς, αυτό είναι διαστρέβλωση της παιδικότητας...Η παιδικότητα σε κάνει να εμπιστεύεσαι το Σύμπαν ολόκληρο

Δεν νομίζω ότι η παιδικότητα έχει χαρά (με την έννοια που την ξέρουμε)...Νομίζω ότι έχει ενθουσιασμό και δημιουργικότήτα μέσα της...Σ' αυτήν την κατάστασή εμπνέεσαι και από τα σκουπίδια...

Ρωτάς αν χάνεται...Ναι από τα παιδικά χρόνια ήδη...
Ρωτάς αν ξαναβρίσκεται...Ναι είναι ο Δρόμος της επιστροφής μας, δεν υπάρχει άλλος