Κι όμως...
Ο πρωταγωνιστής αναζητώντας μια απάντηση έφτιαξε μια μηχανή χρόνου και βρέθηκε στο μέλλον. 800.000 χρόνια μετά...
Ο κόσμος δεν ήταν σαν αυτόν που ξέρουμε ή που φανταζόμαστε. Η ανθρωπότητα είχε χωριστεί σε δύο φυλές. Αυτούς που ζούσαν στην επιφάνεια και αυτούς που ζούσαν κάτω από την επιφάνεια...Και οι μεν και οι δε ήταν πρωτόγονοι, οι πάνω ήταν ειρηνικοί αλλά ανίσχυροι και φοβισμένοι και οι κάτω ήταν οι πολεμοχαρείς αλλά ισχυροί και ζωώδεις. Οι κάτω έκαναν κατά καιρούς επιδρομές και μάζευαν σαν τροφή κάποιους από τους πάνω...Οι πάνω δεν πολεμούσαν, δεν έκαναν τίποτα όταν γινόντουσαν αυτές οι επιδρομές...Τις θεωρούσαν μοίρα τους.
Αυτή η εικόνα για το μέλλον της ανθρωπότητας, μου έφερε θλίψη...Γιατί και σήμερα ο άνθρωπος ζει με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα αν έχει δημιουργήσει πολιτισμό...Αν χάσει την τεχνολογία, που σήμερα θεωρείται εξέλιξη, ο άνθρωπος θα μείνει σαν αυτό που είναι "ζωώδης, φοβισμένος" και θα τρώει ο ένας τον άλλον...όπως ακριβώς γίνεται σήμερα "υπό την αιγίδα του πολιτισμού" με διακριτικό τρόπο (ή και αδιάκριτο)...
Κάποια πράγματα χρειάζεται να τα υπομείνεις, κάποια όμως μπορείς να τα αλλάξεις...Και για να τα αλλάξεις χρειάζεται να πολεμήσεις μέσα στον Εαυτό σου, να μην τα θεωρείς μοίρα σου...Ο ειρηνικός δεν είναι ο φοβισμένος, σε καμία περίπτωση, ο ζωώδης δεν είναι ο ισχυρός σε καμία περίπτωση...
Αυτοί που παραιτούνται από τα δικαιώματά τους είναι αυτοί που νομίζουν ότι δεν μπορούν να αλλάξουν την μοίρα τους...Αυτοί που δεν πολεμούν, αλλά περιμένουν στωικά τους κάτω για να τους φάνε...
'Εκανα συνειρμούς σε σχέση με την επιφάνεια και το ασυνείδητο...Η επιφάνεια ενός ανθρώπου (αυτό που νομίζει σαν εαυτό) είναι ο ειρηνικός φοβισμένος και το ασυνείδητο είναι ο ζωώδης και ισχυρός...Και έρχεται ο κάτω και τρώει τον πάνω...γιατί ο πάνω θεωρεί ότι είναι αδύναμος να αντιταχθεί στον υπόγειο και ύπουλο εχθρό-εαυτό του...
Περιμένει λοιπόν στωικά να φαγωθεί...παραδίνεται χωρίς να πολεμήσει, ούτε καν του περνάει από το μυαλό ότι μπορεί να το κάνει, γιατί δεν ξέρει ότι έχει νόηση-λογική και πνεύμα, ενώ ο κάτω είναι εντελώς άνοος και ζωώδης και το μόνο που θέλει είναι να διατηρηθεί στην ζωή...
Να σκέφτεσαι πάντα ποιόν ταϊζεις, σε εκείνες τις δύσκολες στιγμές που βγαίνει ο κάτω...Μην κάθεσαι να σε φάει, τρέξε, πολέμησε, φύγε...Έχεις ευκαιρίες πολύ περισσότερες από τον κάτω, γιατί έχεις την δυνατότητα να Αγαπήσεις, ενώ εκείνος όχι...
Σε κάποια στιγμή λέει κάποιος από τους πάνω, στην ταινία..."έτσι τα βρήκαμε από τους προγόνους μας..."
Αμέσως σκέφτηκα τον Άνθρωπο και πόσο ανόητα ερμηνεύτηκε ο Λόγος του...
Εἴ τις ἔρχεται πρός με καὶ οὐ μισεῖ τὸν πατέρα ἑαυτοῦ καὶ τὴν μητέρα καὶ τὴν γυναῖκα καὶ τὰ τέκνα καὶ τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τὰς ἀδελφάς, ἔτι δὲ καὶ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν, οὐ δύναταί μου μαθητής εἶναι.
αντί να κουβαλάμε στο ασυνείδητο τους προγόνους μας, ας βγούμε να πάρουμε καθαρό αέρα στο Πνεύμα μας...
Είναι η μόνη δυνατότητα που έχουμε να αναπνεύσουμε βαθιά και ελεύθερα μέσα στον Εαυτό μας, σαν Άνθρωπος!
