Έχει φτάσει η στιγμή του απόλυτου χάους, της απόλυτης ντροπής, του απόλυτου θυμού, του απόλυτου φόβου...
Όλα στο αποκορύφωμα, απλά γιατί ήρθε ο καιρός που το Σύμπαν αφαίρεσε τούτο το εγχειρίδιο, σαν πράξη υπέρτατης Αγάπης και Σοφίας προς τον Άνθρωπο...
Ακόμα και αυτοί που το διατηρούν σαν ευαγγέλιο, λίγο ακόμα θέλει να καταλάβουν ότι όλα όσα επιλέγουν, είτε καλά, είτε κακά, εντείνουν το χάος τους, την ντροπή, τον θυμό και τον φόβο τους και τους κάνουν να ξεχνούν ολοένα και πιο πολύ το ανθρώπινο και το πνευματικό στοιχείο τους και να βιώνουν το απάνθρωπο...
Και αν δεν το καταλάβουν, θα αναγκαστούν, εκ των συνθηκών πια, να επιλέξουν μια άλλη οπτική, παραμερίζοντας το προσωπικό όφελος προς όφελος του Ανθρώπου.
Γιατί μπορεί η εποχή να προβλέπει τον ερχομό του αντίχριστου, υπάρχουν όμως εκείνα τα φωτεινά όντα που εργάζονται για το τέλος του φόβου...
Η Ανθρώπινη Ύπαρξη έχει Αγάπη και Σοφία, σαν ουσιαστική δομή της Πνευματικότητάς της.
Η επιλογή της να έρθει εδώ, δεν είναι παράπτωμα αλλά απόφαση να εφαρμόσει την Αγάπη και την Σοφία και στον Φυσικό Κόσμο…Να δοξάσει την Θεότητα σε όλα τα επείπεδα…
Τούτη η απόφαση έχει ευθύνη μπροστά στις δυσκολίες που υψώνει ο δυισμός του Κόσμου τούτου, έχει αγωνία μπροστά στην πληθώρα των επιλογών που ανοίγει σε τούτον τον Κόσμο, το καλό και το κακό…
Και τούτο είναι η πρόκληση μα και η ομορφιά της εφαρμογής της Αγάπης και της Σοφίας, μέσω της εμπειρίας, που ο μόνος που την καθοδηγεί είναι ο Άνθρωπος, όταν καταφέρει να Ζήσει παρέα με το Πνεύμα του…
Μέχρι τότε ο άνθρωπος θα σκορπάει τις ευγνωμοσύνες, σε λόγια που πληγώνουν και σε πράξεις που κάνουν τον Κόσμο του να ντρέπεται…
Όλα όμως ευλογημένα, μέσα σε μια βαθύτερη Αθωότητα που κάνει το κακό να ξεψυχάει, όταν δεν το βάζεις να παλέψει με το Καλό, σαν να μην έχεις ανάγκη πια να σου αποδειξει τι Είναι και τι Είσαι…
Οι Νόμοι του Θεού δεν έχουν καταγραφεί πουθενά, γιατί υπάρχουν σαν διαθήκη μέσα μας, ώστε το Αγαθό να μην χρειάζεται επιλογές και αποδείξεις, αλλά να σκορπιέται απλόχερα από την Καρδιά μας, σφραγίζοντας την πύλη του κακού στον Κόσμο μας...
και τότε να δω τι θα κάνουν εκείνοι που νομίζουν ότι μπορούν να ταπεινώσουν την Ανθρώπινη Ύπαρξη, αψηφώντας κάθε Νόμο της...
Όταν η πύλη έχει πια σφραγίσει, η μόνη επιλογή που θα έχει το απάνθρωπο είναι να μείνει μόνο του με την μοίρα του.
