ΠΟΛΕΜΟΣ...

[Vasoula]

Η Ζωή μας ένας συνεχής πόλεμος...
Ποιός όμως μπορεί να πει ότι ζει την Ζωή που έχει επιλέξει?
Να πολεμήσεις για τις δικές σου επιλογές μέχρι τέλους, αλλά σκέψου να ξυπνήσεις ένα πρωί και να καταλάβεις ότι αυτά που πολεμούσες, είναι όσα δεν μπόρεσες να αποδεχτείς ότι σε όριζαν, όταν χρειάστηκε να κάνεις επιλογές, για εσένα, χωρίς Εσένα…

Δεν φτάνει μόνο να βρεις τους υπαίτιους των επιλογών σου, αυτό που χρειάζεται κύρια είναι να αποδεχτείς ότι μέχρι τώρα δεν ήταν οι δικές σου επιλογές, αυτές που σε οδήγησαν σε μία συμβατικότητα….Ο πόλεμος είναι κι αυτός μια συμβατικότητα…

Να γνωρίζεις ότι η συμβατική ζωή, η έννομη και ηθική, σηματοδοτεί την ανιαρή ζωή των "νεκρών" μας συνειδήσεων, όταν την επιλέγουμε από φόβο και όχι από Αγάπη...Αυτό είναι συμβατικότητα…
Η συμφιλίωση με τον θεό είναι όσα του καταλογίζεις σε αδικίες…
Αλλιώς θα ήταν Ενότητα…
Η μεγαλύτερη απώλεια της Ζωής είναι η ανιαρή συμβατικότητα, που σου προκαλεί αυτή η (όχι εντελώς συνειδητή) συμφιλίωση με τον θεό…

Τόσο ανιαρή, που στο τέλος την συνηθίζουμε σαν την μόνη αληθινή δυνατότητα μας...

Ε όχι!!
Όλοι μας, σαν ενήλικες, αναλαμβάνουμε την ευθύνη των πράξεων μας, αλλά τελικά ο πόλεμος δεν τελειώνει...
Πάντα παραμένει μέσα μας ένα κομμάτι που δεν έχει δικαιωθεί, γιατί αυτό ακριβώς το κομμάτι γνωρίζει καλά, ότι δεν το άφησαν να επιλέξει...Το υποχρέωσαν να συμφιλιωθεί…

Η Ειρήνη όμως προκύπτει μόνο από Ελευθερία, όχι από συμφιλίωση...



Έχουμε σκεφτεί ποτέ να ρωτήσουμε τον Εαυτό μας…

Τι σου χρειάζεται άραγε o πόλεμος?
Τι σου χρειάζεται ακόμα?
Γιατί σου χρειάζεται ακόμα?

Ίσως όχι, γιατί δεν είμαστε έτοιμοι να πάρουμε τις απαντήσεις που δεν μας αρέσουν…


Σε μια μάχη δεν υπάρχει μόνο ο θάνατος του εχθρού, για να νιώσεις νίκη...
Δεν πολεμάς μέχρι να τον σκοτώσεις...
Πολεμάς όσο χρειάζεσαι εσύ για να Ζήσεις με Ειρήνη μέσα σου...Αυτή είναι η μεγαλύτερη Νίκη!

υπάρχει ένα λεπτό όριο σε κάθε πόλεμο...

Πολεμάς για την Ειρήνη, ή πολεμάς για να σκοτώσεις τον άλλον, επειδή δεν τον αντέχεις σαν εχθρό, μέσα σου...

Επέλεξε ποιά κατάσταση σε αφορά και συνέχισε με αυτό που σε αφορά...μέχρι τέλος!

Πάντα έλεγα, ότι σε έναν πόλεμο, δεν πρέπει να μετράς τα θύματα έξω σου, αλλά κυρίως μέσα σου...Αν η Αγάπη είναι το θύμα αυτού του πολέμου, τότε όσους και να σκοτώσεις, Νικητής δεν θα είσαι ποτέ...

Εσύ όμως κάνε όπως νιώθεις...Κανείς δεν μπορεί να ηγηθεί του δικού σου πολέμου και του σκοπού που τον κάνεις…
Το που θέλουμε να φτάσουμε, μέσα στον πόλεμο, μόνο η Καρδιά μπορεί να το ορίσει...
Αν τον ορίσει ο νους μας, τότε ας γνωρίζουμε ότι πίσω του βρίσκονται τα συναισθήματα εκείνα, που μας καθρεφτίζει ο εχθρός μας...Και έτσι όση πίκρα και να του ρίξουμε, πάλι αυτή η πίκρα μέσα μας παραμένει...

Πόσο αντέχουμε αυτήν την απάντηση από τον Εαυτό μας, έχει σημασία γιατί μέχρι τώρα δεν του έχουμε κάνει την ερώτηση…

Πάντα υπάρχει όμως η στιγμή να την κάνουμε...Όταν ο πόλεμος σταματήσει μέσα μας να είναι ευκαιρία για να δικαιωθούμε και γίνει διαδικασία Ειρήνης...

Κάθε στιγμή, είναι εκείνη η στιγμή μας που η Ενότητα στο Είναι μας, δεν αποτελεί παρά την Αλήθεια μας και τον μόνο Δρόμο της Ζωής μας...

Όταν απλώνουμε την «απόχη» μας, ας είναι για να μαζέψουμε αστέρια και όχι εχθρούς…Κι αυτό μόνο τα Παιδιά μπορούν να το κάνουν...
Την κάθε στιγμή μας, ολοένα και πιο συνειδητοί στις επιλογές μας, ώστε πολλές τέτοιες στιγμές να δημιουργούν αλλεπάλληλες Μυήσεις στην χαμένη μας Αγνότητα...

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Danielli]

[Λιζούλα]

[Annoula]

Όταν απλώνουμε την «απόχη» μας, ας είναι για να μαζέψουμε αστέρια και όχι εχθρούς…Κι αυτό μόνο τα Παιδιά μπορούν να το κάνουν...
Την κάθε στιγμή μας, ολοένα και πιο συνειδητοί στις επιλογές μας, ώστε πολλές τέτοιες στιγμές να δημιουργούν αλλεπάλληλες Μυήσεις στην χαμένη μας Αγνότητα...

[elenaki]

Κάθε στιγμή, είναι εκείνη η στιγμή μας που η Ενότητα στο Είναι μας, δεν αποτελεί παρά την Αλήθεια μας και τον μόνο Δρόμο της Ζωής μας...

Όταν απλώνουμε την «απόχη» μας, ας είναι για να μαζέψουμε αστέρια και όχι εχθρούς…Κι αυτό μόνο τα Παιδιά μπορούν να το κάνουν...
Την κάθε στιγμή μας, ολοένα και πιο συνειδητοί στις επιλογές μας, ώστε πολλές τέτοιες στιγμές να δημιουργούν αλλεπάλληλες Μυήσεις στην χαμένη μας Αγνότητα...

[Ταρούλα]

Πολεμάς όσο χρειάζεσαι εσύ για να Ζήσεις με Ειρήνη μέσα σου...Αυτή είναι η μεγαλύτερη Νίκη!

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Όταν απλώνουμε την «απόχη» μας, ας είναι για να μαζέψουμε αστέρια και όχι εχθρούς…Κι αυτό μόνο τα Παιδιά μπορούν να το κάνουν...
Την κάθε στιγμή μας, ολοένα και πιο συνειδητοί στις επιλογές μας, ώστε πολλές τέτοιες στιγμές να δημιουργούν αλλεπάλληλες Μυήσεις στην χαμένη μας Αγνότητα...

[AMALIA]

Κάθε στιγμή, είναι εκείνη η στιγμή μας που η Ενότητα στο Είναι μας, δεν αποτελεί παρά την Αλήθεια μας και τον μόνο Δρόμο της Ζωής μας...

Όταν απλώνουμε την «απόχη» μας, ας είναι για να μαζέψουμε αστέρια και όχι εχθρούς…Κι αυτό μόνο τα Παιδιά μπορούν να το κάνουν...
Την κάθε στιγμή μας, ολοένα και πιο συνειδητοί στις επιλογές μας, ώστε πολλές τέτοιες στιγμές να δημιουργούν αλλεπάλληλες Μυήσεις στην χαμένη μας Αγνότητα...

[Βικούλα]

Σε μια μάχη δεν υπάρχει μόνο ο θάνατος του εχθρού, για να νιώσεις νίκη...
Δεν πολεμάς μέχρι να τον σκοτώσεις...
Πολεμάς όσο χρειάζεσαι εσύ για να Ζήσεις με Ειρήνη μέσα σου...Αυτή είναι η μεγαλύτερη Νίκη!

υπάρχει ένα λεπτό όριο σε κάθε πόλεμο...

Πολεμάς για την Ειρήνη, ή πολεμάς για να σκοτώσεις τον άλλον, επειδή δεν τον αντέχεις σαν εχθρό, μέσα σου...

Επέλεξε ποιά κατάσταση σε αφορά και συνέχισε με αυτό που σε αφορά...μέχρι τέλος!

Όταν απλώνουμε την «απόχη» μας, ας είναι για να μαζέψουμε αστέρια και όχι εχθρούς…Κι αυτό μόνο τα Παιδιά μπορούν να το κάνουν...
Την κάθε στιγμή μας, ολοένα και πιο συνειδητοί στις επιλογές μας, ώστε πολλές τέτοιες στιγμές να δημιουργούν αλλεπάλληλες Μυήσεις στην χαμένη μας Αγνότητα...

[Danielli]

Πολεμάς όσο χρειάζεσαι εσύ για να Ζήσεις με Ειρήνη μέσα σου...Αυτή είναι η μεγαλύτερη Νίκη!

Όταν απλώνουμε την «απόχη» μας, ας είναι για να μαζέψουμε αστέρια και όχι εχθρούς…Κι αυτό μόνο τα Παιδιά μπορούν να το κάνουν...
Την κάθε στιγμή μας, ολοένα και πιο συνειδητοί στις επιλογές μας, ώστε πολλές τέτοιες στιγμές να δημιουργούν αλλεπάλληλες Μυήσεις στην χαμένη μας Αγνότητα...

[JOANNA]

Πολεμάς όσο χρειάζεσαι εσύ για να Ζήσεις με Ειρήνη μέσα σου...Αυτή είναι η μεγαλύτερη Νίκη!

Το που θέλουμε να φτάσουμε, μέσα στον πόλεμο, μόνο η Καρδιά μπορεί να το ορίσει...
Αν τον ορίσει ο νους μας, τότε ας γνωρίζουμε ότι πίσω του βρίσκονται τα συναισθήματα εκείνα, που μας καθρεφτίζει ο εχθρός μας...Και έτσι όση πίκρα και να του ρίξουμε, πάλι αυτή η πίκρα μέσα μας παραμένει...

Κάθε στιγμή, είναι εκείνη η στιγμή μας που η Ενότητα στο Είναι μας, δεν αποτελεί παρά την Αλήθεια μας και τον μόνο Δρόμο της Ζωής μας...

Όταν απλώνουμε την «απόχη» μας, ας είναι για να μαζέψουμε αστέρια και όχι εχθρούς…Κι αυτό μόνο τα Παιδιά μπορούν να το κάνουν...
Την κάθε στιγμή μας, ολοένα και πιο συνειδητοί στις επιλογές μας, ώστε πολλές τέτοιες στιγμές να δημιουργούν αλλεπάλληλες Μυήσεις στην χαμένη μας Αγνότητα...

[nondas]

[konstantinos s.]

[Ελενίτσα]

Πολεμάς όσο χρειάζεσαι εσύ για να Ζήσεις με Ειρήνη μέσα σου...Αυτή είναι η μεγαλύτερη Νίκη!

υπάρχει ένα λεπτό όριο σε κάθε πόλεμο...

Πολεμάς για την Ειρήνη, ή πολεμάς για να σκοτώσεις τον άλλον, επειδή δεν τον αντέχεις σαν εχθρό, μέσα σου...