Σήμερα το πρωί, καθώς έκανα ρέικι στον εαυτό μου, όταν έφτασαν τα χέρια μου στο πρώτο κέντρο, μία συνειδητοποίηση ήρθε από το πουθενά: αγαπούσα όλο μου το σώμα, όλα τα όργανα που το απαρτίζουν, ένοιωθα την λειτουργία τους με χαρά και ευγνωμοσύνη, τους έδινα ενέργεια και τα καθάριζα με το φως - όλα τα όργανα εκτός από κάποια: τα γεννητικά.
Συνειδητοποίησα ότι αυτά ήταν πάντα απ'έξω από το σχέδιο, σαν να μην ήταν μέρος της διαδικασίας της θεραπείας. Συνειδητοποίησα ότι σε ένα υποσυνείδητο επίπεδο, τα θεωρούσα σχεδόν ξένο σώμα επάνω μου. Ήταν κάτι άλλο, κάτι ξεχωριστό.
Ήταν ίσως ο πιο καθαρός τρόπος για να συνειδητοποιήσω πως τα πρότυπα της κοινωνίας και της θρησκείας υπάρχουν ακόμα καλά ριζωμένα μέσα μου. Αυτή η περιοχή, μας λένε, είναι βρώμικη, είναι αμαρτωλή, μόνο λαγνεία και αμαρτία μπορούν να βγουν από εκεί. Και φυσικά, όσο εγώ καθάριζα το σώμα μου και τον εαυτό μου, τόσο αυτά τα άφηνα εκτός, γιατί "είναι βρώμικα" και δεν ήθελα να έχω καμία σχέση μαζί τους.
Γιατί τι θέση να έχουν τα... βρωμερά, αμαρτωλά γεννητικά όργανα, μέσα στο καθαρό και φωτεινό σώμα του Ανθρώπου; Αφού εγώ προσπαθώ να γειώσω στο σώμα μου ενέργειες Αγάπης και πνεύματος, και αυτά το βρομίζουν με αμαρτία και βρωμιά.
Είναι τρομερό πόσο διαστρεβλωμένη εικόνα έχουμε για αυτά. Ακόμα και η συζήτηση για αυτά, και για ό,τι έχει να κάνει σχέση με την λειτουργία τους, μας προκαλεί αμηχανία - γιατί άραγε δεν έχουμε την ίδια αμηχανία όταν συζητάμε για το... συκώτι μας λ.χ.; Μα γιατί το σεξ είναι αμαρτία.
Προσπάθησα λοιπόν τους δώσω ρέικι, όχι "τυπικά" όπως έκανα μέχρι τώρα, που απλά περνούσα και από εκεί γιατί έπρεπε, ή περίτεχνα τα προσπερνούσα, εστιαζόμενος στο ενεργειακό πρώτο κέντρο. Προσπάθησα να δώσω αγάπη στα καθεαυτά όργανα του φυσικού μου σώματος.
Και τότε έγινε το έλα να δεις: ξεπρόβαλαν ένα κάρο μπλοκαρίσματα στο υπόλοιπο σώμα - στην καρδιά, στο ηλιακό, ακόμα και στον λαιμό.
Λέω ωραία, έχουμε δουλειά να κάνουμε εδώ...
για κάμποση ώρα σε ότι μιλούσε στον χώρο μου, σε κάποια φάση ξαπλώνω στο πλάι και "μου" λέω:
