Όμορφα, άσχημα…
Υπάρχουν άνθρωποι που σε κάνουν να νιώθεις καλά και άλλοι, πάλι, που σε κάνουν να νιώθεις χάλια…
Κάποιος σου δίνει ένα θετικό μήνυμα και χαίρεσαι, κάποιος σου δίνει απλά ένα μήνυμα και τότε δεν ξέρεις πώς να νιώσεις…΄Όταν κάτι είναι ουδέτερο, όταν δεν είναι πολωμένο, μας κάνει και σαστίζουμε…Αυτό, καταγράφεται μέσα μας σαν μη-θετικό μήνυμα…
΄Όλα ακολουθούν μια πολικότητα, που μόνο η εσωτερική πόλωση της δίνει μορφή και έκφραση στον κόσμο μας.
Γι’ αυτό και είναι τόσο εμφανώς μεγάλη η διαφορετικότητα μας…
Αν σκεφτούμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι, δεν θα μπορέσουμε εύκολα να φτάσουμε στην αξιολόγηση της διαφορετικότητας μας, παρά μόνο μέσα από μια συγκριτική διαδικασία, αυτού που φαίνεται σαν εκφρασμένο…
Τα συναισθήματα και οι σκέψεις μας παράγουν την πόλωση…Το Πνεύμα μας όμως είναι ουδέτερο.
Αν ανοίξουμε στην ενόραση για να νιώσουμε την πνευματική μας καθοδήγηση, το πόσο εκείνη θα ακουστεί, έχει να κάνει με την πρόθεσή μας και το τι περιμένουμε από αυτήν…
Θα την χρωματίζουμε ανάλογα με τα δικά μας συναισθήματα και τις σκέψεις μας, περιμένοντας μόνο θετικά μηνύματα, εκείνα που θα μας κάνουν να νιώσουμε ασφαλείς και καλά.
Μα αυτή είναι όμως η Αλήθεια μας?
Ο εσωτερικός καθοδηγητής δεν είναι εκείνος που σου μιλάει για το Φως, αλλά εκείνος που σε οδηγεί και στο σκοτάδι σου…
Είναι σημαντικό να παίρνουμε θετικά μηνύματα για την Ζωή μας…αλλά ποιος είπε ότι η Αλήθεια είναι μόνο ότι θεωρούμε θετικό, ως μήνυμα?
Ένα θετικό μήνυμα, είναι ότι ο ΄Ανθρωπος είναι δημιουργημένος από Αγάπη και Σοφία. Το εσωτερικό του Φως είναι η αδιαμφισβήτητη Πηγή Ενέργειας μέσα του, ΄Ένα με τον Θεό…είτε το γνωρίζει, είτε όχι!
Ας πούμε όμως ότι το γνωρίζει…
Φτάνει για να το νιώσει?
Ένα ουδέτερο μήνυμα είναι ότι ο άνθρωπος δεν γνωρίζει πώς να ενωθεί με τον Θεό μέσα του, γιατί υπάρχουν συναισθήματα που έχουν πολώσει τις ανάγκες του…
Αυτό τώρα γιατί να καταγραφεί σαν ένα μη-θετικό μήνυμα?
Πολλοι στέκονται γύρω από το πηγάδιΔεν υπάρχει κανείς όμως για να κατέβει
Ο Ωριγένης παραθέτει τα λόγια αυτά του Ιησού. Υπάρχουν πράγματι πολλοί άνθρωποι γύρω από το πηγάδι, οι οποίοι μιλούν για την Πηγή του ή την ονειρεύονται. Ωστόσο δεν ξεδιψάμε με λέξεις…
Χρειάζεται να κατέβουμε στο βάθος της ΄Υπαρξής μας…Να σκάβουμε, ανάλογα με το πόσο μεγάλη είναι η δίψα μας…
(κατά Θωμάν Ευαγγέλιον)
Σκέφτομαι πόσοι πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι είναι Φως και Αγάπη, αλλά πόσο λίγοι είναι έτοιμοι να μπουν στο βάθος της ΄Υπαρξής τους για να το νιώσουν, πέρα από κάθε αμφισβήτηση…Η διαδρομή μέχρι την Πηγή είναι το σκοτάδι…
Αλλιώς όλα θα ήταν πολύ εύκολα...
Μέσα στο απλό όμως είναι η δυσκολία και αυτό δεν ξέρω αν είναι θετικό μήνυμα ή απλά ένα μήνυμα…
Αν έχουμε σαν Στόχο την Πηγή μας, όταν γυρίζουμε τα μάτια να δούμε πίσω, θα βλέπουμε μόνο την Προέλευσή μας. Από πού ξεκινήσαμε και προς τα πού πάμε…
Για να αντιληφθούμε ότι είναι το ίδιο ακριβώς Σημείο…΄Ενας Κύκλος Εξέλιξης που περιλαμβάνει πολικότητες που χρειάζεται να βιωθούν…
Αν το «πίσω» σηματοδοτεί τους γονείς μας και τα παιδικά μας βιώματα, τότε το εμπρός θα σηματοδοτεί την φθορά μας. Ο Κύκλος εξέλιξης δεν μένει όμως ποτέ στην μέση, παρά μόνο για να αλλάξουμε «μύτη» στον «διαβήτη», με τον οποίο ορίζουμε το σταθερό μας Σημείο…
Το μήνυμα για σήμερα είναι να βρούμε μέσα μας τον Αρχιτέκτονα…
Να ενωθούμε με την Πρόθεσή Του να ολοκληρώσει τον Κύκλο Του, μέσα μας!
