Μία βροχερή καλημέρα...

[Θοδωράκος]

Ξαφνικά σήμερα άλλαξε ο καιρός. Ξεκίνησε βροχή, σκοτείνιασε ο ουρανός από σύννεφα, κρύωσε ο καιρός...

Ξύπνησα σήμερα και μου λείπατε όλοι... η παρεούλα μας, οι ρεϊκο-συζητήσεις, η ενέργεια της ομάδας...

Μου ήρθανε μνήμες από τους βαθμούς που πήρα παλιά... Ταξίδεψα 6 χρόνια πίσω, στον 1ο μου βαθμό... ξαφνικά μου ήρθαν μυρωδιές, αισθήσεις, συναισθήματα από τότε... Ήτανε η πρώτη μου επαφή με όλο αυτό, μία πρώτη "αποκάληψη", και έχει χαραχθεί στην καρδιά μου για πάντα ως το πιο γλυκό συναίσθημα... Αλλά και πιο μετά, στον 3ο βαθμό, παρ'όλους τους "καθαρισμούς" που βίωνα, ήταν και πάλι πολύ όμορφα εκεί στην εξωχή που ήμασταν, σε εκείνη την υπέροχη αίθουσα... Και ο 2ος βαθμός, με τα σύμβολα και τις αμέτρητες δυνατότητες που μου δώσανε... Όλα αυτά τα θυμήθικα, όχι σαν σκέψεις, αλλά σαν συναίσθημα... αυτό την "οικογένειας", της ζεστασιάς, την ενέργειας, της Ομορφιάς... της Απλότητας... της Αγάπης...

Θεωρώ πως από τότε άλλαξε η ζωή μου... Πήρα μία μικρή γεύση του πόσο όμορφα θα μπορούσαν να είναι τα πράγματα... και αυτό ξύπνησε μέσα μου Μνήμες... και αυτό το συναίσθημα είναι που επιδιώκω να φέρω κάθε μέρα στην ζωή μου... άλλες φορές τα καταφέρνω και αισθάνομαι πλήρης... άλλες φορές δεν τα καταφέρνω και αισθάνομαι μόνος και άδειος... και μερικές φορές, όπως σήμερα, το αναπολώ με νοσταλγία...

Μου έχει λείψει αυτή η παρεούλα (ουσιαστικά, όλοι μας έχουμε χαθεί)... αλλά θα την κουβαλάω πάντα μέσα στην καρδιά μου...

Μετά ήρθε το Καρούνα, και πέσαμε στα βαριά... μπερδεμένα συναισθήματα και πολλή δουλειά με τον Εαυτό και το υποσυνείδητο... άλλος ένας σταθμός στην ζωή μου... Ακόμα θυμάμαι πόσο σαστισμένος ήμουνα στο σεμινάριο...

Και βέβαια οι συναντήσεις στον Μπάκα μαζί σας... κάθε φορά να μου δίνουν δύναμη και να με εμπνέουνε, για να συνεχίσω τα βήματά μου στο Ταξίδι της Επιστροφής... Ακόμα και αν δεν μιλάω, ακόμα και εάν κάθομαι σιωπηλός σε μια γωνία και σας ακούω, είμαι ευτυχής... αισθάνομαι όλη αυτήν την ενέργεια της Αγάπης...

Ήταν κάποια συναισθήματα που ήθελα να μοιραστώ μαζί σας σήμερα... γιατί το να γράψω "καλημέρα" στο άλλο topic, μου φαινόταν πολύ λίγο για αυτό που αισθάνομαι τώρα...

[Μπεττουλα]

Θοδωράκο..

περίεργη μέρα η σημερινή... εγώ ξύπνησα γιατί έκλαιγα στον ύπνο μου αν και δεν θυμάμαι τι έβλεπα... πιο μετά που με ξαναπήρε ο ύπνος έβλεπα εικόνες μιας μελλοντικής καταστροφής που αν και έτρεχα διαρκώς δεν ένιωσα φοβισμένη αλλά ένιωθα μια θλίψη για αυτό που περνούσαμε και τους ανθρώπους που άφηνα πίσω... είχα μόνιμο άγχος πάντως να πάω να βρω το σκυλάκι μου...

[Δωρουλα]

Αχ!!Θοδωρη!!

τη εχω νιωσει αυτη την αισθηση που περιγραφεις!

[Valia]

Θοδωράκο, πόσο σε νιώθω!

[Ελενα Κ.]

Θοδωρη σα να σ' εχω μπροστα μου τωρα

[Danielli]

Μου θύμησες εκεινο το τραγούδι της Ολυμπίου Θοδωρή.... που λέει μια μεγάλη Αλήθεια...

"Ζησε όπως ζεις, γιατι καρδιά μου ο Νικητής είναι οποιος έζησε στην Αγάπη έστω μια μέρα!!"
Ισως βρεθηκε στην Αγάπη ....γιατι εκεινη τη μέρα ακολούθησε την καρδιά του....



Αυτη τη μέρα τη κραταμε με ευλάβεια, και έτσι ταπεινά την φερνουμε στο Σημερα για να θυμόμαστε πως.... "Μονο για Σημερα ακολουθώ την καρδιά μου"...

Καλημέραααααα

[Ellaki]

Θοδωράκο τι γλυκιά αίσθηση που φέρνουν εκείνες οι αναμνήσεις

Αναμνήσεις που ξύπνησαν Μνήμες οι οποίες δεν γνώριζα ότι υπήρχαν.
Στην αρχή αντιστάθηκα γιατί μου φάνηκαν ξένες προς εμένα .........
βλέπεις δεν υποψιαζόμουν ότι δεν είμαι αυτό που νόμιζα .......
και μετά άρχισαν να ξυπνάνε μια μια ........
κάθε αγκαλιά και ένα βήμα.

Την ημέρα που πήρα την απόφαση να ακολουθήσω τον δρόμο του ρέικι, χωρίς να το συνειδητοποιώ,άλλαξα την ζωή μου.
Από μικρούλα και ανούσια, την μετέτρεψα σε δημιουργική και ουσιώδη.

Από όταν που γνωριστήκαμε στο παλιό κέντρο μέχρι σήμερα, έφαγα πολλά τηγάνια και πέρασα δύσκολες στιγμές,
για να καταλάβω ένα και μόνο πράγμα ότι ........... η Αγάπη υπήρχε πάντα μέσα μου.
Παρότι την είχα καλύψει με αμέτρητες στρώσεις και την είχα αλλοιώσει τόσο ώστε να μην αναγνωρίζεται.

Εαν δε δεις την Αγάπη μέσα σου, δεν μπορείς να αναγνωρίσεις την ύπαρξή της στους άλλους ανθρώπους.
Γιατί όλοι Την έχουμε καλύψει με στρώσεις του ασυνείδητου που τελικά διαφεντεύει την ζωή μας και την κάνει μικρούλα και ασήμαντη.



καλημέρα

[Ταρούλα]

Θοδωρή Γλυκά μου φιλαράκια

[ALEXOULA]

Αχ Θοδωράκο μου γλυκέ
Ετσι είναι όπως το λες , η ζωή μας άλλαξε από εκείνη την πρώτη μέρα
που θελήσαμε να κάνουμε το πρώτο βήμα στην Ζωή.

Ολα τα θυμάμαι , από την πρώτη συζήτηση στον πρώτο βαθμό ,
που σε συνάντησα και σένα , μέχρι και χθες ,
όλους όσους συνάντησα ,
τα όμορφα , τα δύσκολα , τα δυνατά ,όλα όσα πέρασα στα χρόνια αυτά σαυτόν εδώ το χώρο ,
μαζί με σας κι ας είμαι μακριά ,
γιατί είναι μέσα μου ,ζωντανά και ενεργά , είναι αυτά που με βοηθούν και με στηρίζουν,
που συνδράμουν την απόφαση της ψυχής μου ,
όταν για πρώτη φορά την άκουσα και αποφάσισα
να ακολουθήσω , τον δρόμο που αυτή διάλεξε να πορευτεί , τον δρόμο που τότε δεν γνώριζα ,
ούτε φανταζόμουν , αυτόν που οδηγεί βήμα -βήμα προς την Αγάπη .

[AMALIA]

Θοδωρη..

[Ελενίτσα]

Θοδωρή ξέρεις τί θα πω ε?

Σκύψε

[Vasoula]

Οι Φίλοι της Ψυχής, είναι αυτή η Μνήμη της Αγάπης!

Βαθιά και ουσιαστική, που σε πάει πέρα από τα κοινωνικά φαινόμενα...

Να μπορείς να την νιώθεις έτσι αυθόρμητα και αυθεντικά...χωρίς να υπολογίζεις, να υποψιάζεσαι, να περιμένεις, να ζυγίζεις!

Δύσκολο να εγκαταλείψεις συνήθειες ζωής...΄Ομως, όσο δύσκολο και να είναι, δεν θα αλλάζα ούτε ένα "στιγμιότυπο"...


Πολλοί άνθρωποι ήρθαν, είδαν και απήλθαν από την Ζωή μου...Με έκριναν, με ζύγισαν, υπολόγισαν, υποψιάστηκαν, περίμεναν να είμαι όπως θα ήθελαν!

Η Αγάπη είναι η πιο παρεξηγημένη κατάσταση, όπως ακριβώς και ο θεός και η πίστη μας σ' Αυτόν!
Παρεξηγημένη κι αυτή!

΄Ομως υπάρχουν Φιλίες που δεν ζυγίζουν και δεν περιμένουν...Δεν κρίνουν και δεν υποψιάζονται...
Αυτές τις Φιλιες ευγνωμονώ στην Ζωή μου...Αυτές που σε κάνουν να νιώθεις ότι το βάθος σου είναι μόνο Αγάπη!

Η αποσταση που μας χωρίζει μεταξύ μας είναι μόνο το επίπεδο της άγνοιας μας!

Και όσο οι αποστάσεις απο την Σοφία μας εξομαλύνονται, τόσο η Αγάπη μάς βρίσκει...


Το ρέικι δεν είναι παρά μια τεχνική, που εξομαλύνει την ενέργεια...Αυτό είναι για πάρα πολλούς ανθρώπους που έρχονται να το μάθουν...

Μια τεχνική όμως, δεν είναι παρά η Αρχή για να βρούμε τις εσωτερικές μας Μνήμες...Αυτές που μεταλλάσσουν μια τεχνική σε Τέχνη Ζωής...

Για κάτι τέτοιες στιγμές "μετάλλαξης" δεν έχω μετανοιώσει ούτε μία στιγμή για το ρέικι!

Ακόμα και αν κρίθηκα για ότι έδωσα, ακόμα και τότε, για μένα η Τέχνη της Ζωής είναι ΄Εμπνευση, Αγάπη και Φιλία...

και θα είμαι Φίλος στην αιωνιότητα!!!


Κάποιοι άνθρωποι θα μείνουν στην Ψυχή μου για Πάντα! Αιώνια Έμπνευση, αιώνια Ζωή...

Σ' ευχαριστώ Θοδωράκο μου για το ποστ! ΄Ηταν μια εμπνευσμένη καλημέρα!

[elenaki]

Θοδωρη...
Με ταξιδεψες κι εμενα 6 χρονια πισω..
Θυμαμαι οταν πρωτοξεκινησα με τα φιλαρακια μου,γνωριζα για το φορουμοσπιτακι μας αλλα εγω απο χιλιομετρα μακρια το κοιταζα..
οσα καλα λογια και να ακουγα για τους ανθρωπους εδω οσο και να εβλεπα την εξελιξη των φιλων μου,δεν μπορουσα να πιστεψω τιποτα..
Βεβαια,οπως λεω εγω τωρα σε καποιους ανθρωπους,και ιδιαιτερα σε εναν κοντινο μου,αν δεν μπεις μεσα να τους γνωρισεις,να τους αφησεις να αγγιξουν τη ψυχη σου οπως δεν το εχεις κανει εσυ ποτε για τον εαυτο σου,αν δεν τους αγκαλιασεις και εσυ με τη σειρα σου οντως δεν μπορεις να πιστεψεις οτι υπαρχουν Ανθρωποι Φιλοι απο Καρδιας...
Στις πρωτες μου μυησεις στο ρεικι δεν ηξερα καν πως να συστησω τον εαυτο μου..δεν ηξερα ποια ημουν και τι εκανα εκει που ημουν..εκεινη τη στιγμη το ανακαλυπτα..
Καθε φορα και ενα βημα πιο κοντα σε μενα και ταυτοχρονα σε ολους εσας..και ναι μπορει να ειμαι αναμεσα σας και να μην μιλαω πολυ αλλα σας νιωθω μεσα σε καθε μου κυτταρο.απολαμβανω τη συντροφια σας μεσα στην απλοτητα της υπαρξης μας..ετσι απλα και χωρις σεναρια..
Μεσα στην καθημερινοτητα μου ειστε μαζι μου ολοι..και οι κοντινοι και οι μακρινοι..ολοι εδω μεσα στη ψυχη μου!
Ευχαριστω τον εαυτο μου που βρισκεται εδω μαζι σας φιλαρακια μου..
Μια γλυκια καλημερα ολη μερα..μονο για σημερα,μεσα στο Φως της ημερας αλλα και της νυχτας.. ;)

[margaritarenia]

κάθε φορά να μου δίνουν δύναμη και να με εμπνέουνε, για να συνεχίσω τα βήματά μου στο Ταξίδι της Επιστροφής... Ακόμα και αν δεν μιλάω, ακόμα και εάν κάθομαι σιωπηλός σε μια γωνία και σας ακούω, είμαι ευτυχής... αισθάνομαι όλη αυτήν την ενέργεια της Αγάπης...

Θοδωράκο .....

[Fotinoula]

Νομίζω ότι εδω ταιριάζει το τραγουδάκι με το οποίο ξύπνησα σήμερα



αφιερωμένο στους Φίλους

Θοδωρή πολύ συγχρονικό το ποστ