Την αυθεντικότητά του την παραχωρεί στις αναμνήσεις του, γιατί τα συναισθήματά του κυριαρχούν...
Ο νους, λένε, έχει την δύναμη!
΄Ομως αν παρατηρήσουμε προσεχτικά, οι σκέψεις του ορίζονται μόνο από τα συναισθήματα!
Σκέψεις φόβου...
σενάρια ζωής...
Οι συναισθηματικές αναμνήσεις είναι ευχάριστες και δυσάρεστες...
πραγματικές!
μα αληθινές Μνήμες δεν είναι...
Γιατί κανείς δεν μπορεί να «περπατήσει» εύκολα πάνω στην θάλασσα...Βουλιάζει μέσα στα συναισθήματα...
Συνειδητά, ασυνείδήτα...τα συναισθήματα κυριαρχούν στην ζωή του κάθε ανθρώπου σαν ανάμνηση, αν τα συνδέσει με την ζωή του, πριν η Ζωή αποκτήσει Μνήμη του Θεού...
Το να χάσει κάποιος άνθρωπος την μνήμη του, στον φυσικό κόσμο θεωρείται ασθένεια...
Το να χάσει όμως ο ΄Ανθρωπος την Μνήμη του Θεού, θεωρείται απώλεια...
και τότε ανθίζουν οι θρησκείες...
Ο Σοφός μας είπε...
"Ο παράδεισος της δικής σου θρησκείας, μπορεί να είναι η κόλαση μιάς άλλης"...
και τότε χτίζεται ο Πύργος της Βαβέλ...
Γιατί το "Υψος" κάθε ανθρώπου, τον κάνει να φοβάται το βάθος του...τις Μνήμες του...την Ζωή του...
O μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου είναι η «απώλεια του Θεού»…
Γι' αυτό και κάνει τα πάντα, για να τον ξεχάσει!
Ξεχνώντας και τον Εαυτό του…
Πόσους «σωτήρες» μπορεί να γεννήσουν οι αναμνήσεις μας?
Τόσους, όσους χρειάζονται για να συνεχίζουμε να ελπίζουμε ότι θα μας σώσουν…
Οι Νόμοι του Θεού είναι μέσα σε κάθε ΄Ανθρωπο αυθεντικοί…Και αυτό «οι σωτήρες» μας το γνωρίζουν…Γι’ αυτό κάνουν τα πάντα για να τους ξεχάσουμε…Αλλιώς ποιόν θα σώσουν κι αυτοί?
Βασίζονται σε όποιον δεν θυμάται ποιος Είναι…
Και η αναλογία των ανθρώπων χωρίς Μνήμη, τους ενθαρρύνει…
Αν δεν θυμάσαι την Αγάπη, σαν πρωταρχική σου Αιτία, το αποτέλεσμα θα είναι να αφήνεσαι να στην μάθουν!
Κάπου ξεχαστήκαμε λοιπόν…
Και λυπόμαστε γι’ αυτό που χάνουμε, για να παρηγορηθούμε για την πιο μεγάλη μας απώλεια…
Αυτήν, της Συνειδητής Αγάπης!
Ως πότε όμως?
η μουσική είναι από άλμπουμ του Φερνάντο Λίμα και της Νάνας Μούσχουρη
