Νομίζω πως εδώ ανήκει...Στην Ζωή ολόκληρη...
Κι αν δεν μπορείς να φτιάξεις τον κόσμο όπως θέλεις
φτιάξε πρώτα τον κόσμο σου, λέει ο Ποιητής...
΄Εναν κόσμο, να μην πληγώνει την καρδιά σου...ξαναλέει!
Τίποτα δεν είναι πιο πνευματικό από την απόφαση να Ζεις σαν ΄Ανθρωπος...
Σήμερα είμαι ο πλέον άσχετος των ασχέτων άνθρωπος, επί πολιτικών συμβάντων, ονομάτων και κομμάτων...Εγώ!
Πάνε πολλά χρόνια που έβγαλα το αδιαμφισβήτητο συμπέρασμα, ότι αν δεν "φτιάξει" ο άνθρωπος από μέσα, αποκλείεται να φτιάξει τον κόσμο του και έξω...Θα είναι πάντα πουλημένος και φοβισμένος...χωρίς ιδανικά, πέρα από τις λέξεις των συνθημάτων που επινοεί, για να δικαιολογεί την βαρεμάρα του στην ζωή...
Κανείς δεν με έχει εντυπωσιάσει από τους πολιτικούς ανθρώπους...Κανείς δεν μου έχει φέρει έκπληξη...Εχω ακούσει φιλοσοφίες και φιλοσοφίες, ιδανικά και ιδανικά, αλλά δυστυχώς όλα αλλάζουν μόλις κάποιος βρεθεί σε θέση ισχύος!
Μα το ίδιο συμβαίνει όταν βρεθεί και σε ανίσχυρη θέση…
Το Σθένος ενός Ανθρώπου, δεν έχει να κάνει με την θέση που θα βρεθεί, αλλά με την Ηθική του να είναι ΄Ανθρωπος!
Το έχω δει στην ζωή…δεν το βγάζω από το μυαλό μου…
Εγώ τον θεό ήθελα ανέκαθεν και βρέθηκα στο πολυτεχνείο και γενικά στον κόσμο του «μάλμπορο», μέχρι που είπα δεν είναι αυτά για εμένα…
Αποσύρθηκα από την πολιτική ζωή του τόπου μας, γιατί για να πω την αλήθεια, φοβήθηκα και τον εαυτό μου ακόμα…Οι μαζικές εξαρτήσεις είναι τραγικές, όταν δεν ξέρεις καλά τι Είσαι…Νομίζεις ότι μπορείς να διαφοροποιηθείς, αλλά τελικά το μόνο που σε διαφοροποιεί είναι η άποψη που έχεις για την «ιδέα» σου…Οι πράξεις τελικά αποβαίνουν ίδιες!
Και εδώ και κάποια χρόνια προσπαθώ να δώσω επιχειρήματα στους ανθρώπους να φτιάξουν τον κόσμο μέσα τους…Μόνο έτσι θα έρθει η μεγάλη έκπληξη…
Για χρόνια δεν άσκησα το εκλογικό μου δικαίωμα…όταν το κράτος με απάλλαξε από την υποχρέωσή του! Με απάλλαξε μεν…δεν απαλλάχτηκα όμως δε…Το λευκό δεν είναι απαλλαγή…ούτε η αποχή είναι…Διαμορφώνει την πολιτική σκηνή του τόπου, είτε μας αρέσει, είτε όχι! Κοινώς, την πάτησα...
Ο άνθρωπος για να φτιάξει τον μέσα του κόσμο, ίσως δεν φτάνει και μια ζωή…Πολλούς φόβους έχει να παλέψει, πολλούς θεούς…
Σήμερα όμως τα γεγονότα τρέχουν και εμείς θα βρεθούμε χωρίς τόπο να σταθούμε…
Δεν μπορώ πια να μένω στα προσωπικά συμπεράσματα, ακόμα κι αν είναι αληθινά και κανείς δεν μπορεί να τα ανατρέψει με επιχειρήματα που ευσταθούν.
Ξέρω ότι έχω δίκιο, από την ίδια την ζωή των ανθρώπων, με τους οποίους έρχομαι σε επαφή καθημερινά…Ο κόσμος δεν θα βιώσει την ειρήνη έτσι απλά, αν δεν την βιώσει πρώτα σε προσωπικό και μετά σε συλλογικό επίπεδο…Σε μαζικό αποκλείεται!
Βγαίνω λοιπόν από την προσωπική αντίληψη περί πολιτικών δικαιωμάτων και υποχρεώσεων…Δέχομαι βοήθεια από όσους ξέρουν, γιατί εμένα προσωπικά δεν με πείθει κανένας!
Θα ακούσω με σεβασμό αυτόν που γνωρίζει παραπάνω από εμένα, και θα πάρω όλη την ευθύνη μου! Δεν μπορώ να βγάλω συμπεράσματα για το ποιος είναι καλός πολιτικός για τον λαό, γιατί με αυτήν την άποψη που είχα, συνέβαλα στην διαμόρφωση της πολιτικής σκηνής του τόπου…Κανείς δεν είναι καλος! Το ξέρω και το ξέρουν όλοι…
Κανείς! Και το εννοώ…
΄Όμως αυτήν την στιγμή δεν πρέπει να ολιγωρήσω…Πρέπει να τολμήσω να παραβώ την προσωπική μου άποψη, αυτήν του «κανείς» και να κάνω το καλύτερο δυνατόν για το σύνολο…
Και επειδή είμαι άσχετη, θα ακούσω αυτόν που ξέρει λίγο ή πολύ, παραπάνω από εμένα και του έχω εμπιστοσύνη, γιατί ξέρω πως φροντίζει τον μέσα του κόσμο, ισάξια με τον έξω, χωρίς ιδιοτέλεια…
Αποκλείοντας τα τρία μεγάλα κόμματα, που είναι εξακριβωμένη αποτυχία, αποκλείοντας και εκείνους που έχουν κάνει συμφέρουσες μεταγραφές, σαν να είναι σε ποδοσφαιρική ομάδα, αποκλείοντας και αυτούς που εργάζονται για την συνταξούλα του βουλευτή, θα πάω σε εκείνα που έχουν το λιγότερο κόστος, σε συλλογική ευθύνη, γνωρίζοντας, βασικά, ότι δεν περιμένω τον «σωτήρα»…Γνωρίζοντας ότι θα κάνω προσωπικές «μάχες» και θα αντέξω ότι πρέπει…
Είμαι «αντιμνημονιακή» ότι κι αν σημαίνει αυτό…Και ξέρω, μπορώ να νιώσω, τι σημαίνει αυτό σε κόστος επιβίωσης…΄Ισως όλη η εσωτερική εργασία με έχει φέρει στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα, που ο Δάσκαλός μου μού είχε εμπνεύσει από την Αρχή Μου…Να ζεις στον φυσικό κόσμο, αλλά να μην εξαρτάσαι από αυτόν…
Δεν είναι μια ιδέα αυτό, είναι μια Ζωή…
΄Όταν η Ζωή ολοκληρώνεται πνευματικά, νοητικά, συναισθηματικά και φυσικά, τότε υπηρετείς τον Σκοπό σου…Και αυτός δεν είναι σίγουρα μια εξάρτηση, αλλά μια πληρότητα…Η συλλογική Δικαιοσύνη δεν επιδρά στα αποτελέσματα, αλλά στις αιτίες μιας ανεπάρκειας!
Μ’ αυτόν τον τρόπο θα ψηφίσω αυτήν την φορά…Εκείνον που υπόσχεται τα λιγότερα, ζητώντας συλλογική συνδρομή για τα περισσότερα…
Και που εκ των προτέρων δεν του έχω εμπιστοσύνη για το αν θα το καταφέρει, από τις μαζικές αντιδράσεις και μόνο, τις οποίες παρεμβάλει το προσωπικό συμφέρον, μεταξύ μιας ηθικής συμπεριφοράς και μιας ακεραιότητας…
…και αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες των συνεπειών τού «αν το καταφέρει»… λίγους τους ενδιαφέρει η Ελλάδα και το σύνολο, περισσότερο από τον εαυτό τους…Οι περισσότεροι καταλαβαίνουν την δεινή θέση που βρισκόμαστε σαν χώρα, μόνο όταν αδειάζει το ψυγείο...
Κάποια στιγμή όλοι θα αναλάβουμε την ευθύνη του συνόλου…΄Ένα κόμμα δεν είναι το σύνολο, όταν η μάζα ψάχνει τον κύριο τέλειο, που τελικά καθρεφτίζει μόνο τον εαυτό της…
Ας ψηφίσουμε σαν σύνολο αυτήν την φορά…
Ξέρω ότι δεν υπάρχει καλό και κακό! Ξέρω επίσης ότι ο καθένας θα κάνει το καλύτερο που μπορεί, την δεδομένη στιγμή της ωριμότητας του…
΄Όμως γνωρίζοντας τι σημαίνει κακό για έναν λαό, θα πάρω και τις πιο σημαντικές αποφάσεις…
να μην έχει την υποδομή να ζήσει ανθρώπινα...Χωρίς νοσοκομεία, σχολεία και βασικά αγαθά...
Να διακυβεύονται συνεχώς τα ανθρώπινα δικαιώματά του, ναι αυτό είναι κακό...
Να μην προστατεύεται επί ηθικών κανόνων και σωματικής ακεραιότητας, ναι αυτό είναι κακό...
Κυρίως κακό είναι να απογοητεύεται και να μην επιλέγει νέους δρόμους και οπτικές για την φυσική του ζωή..
Ο κόσμος είναι εδώ και αιώνες ίδιος…Αυτή είναι μια κατηγορία…
Την ακούω και σπάει η καρδιά μου…
Γιατί σ’ αυτήν την κατηγορία, δεν έχουμε σταθεί να ακούσουμε την «ετυμηγορία» μέσα μας!
Ελπίζω να «συναντηθούμε» αυτήν την φορά…σε συλλογικό επίπεδο!
με γνώμωνα ούτε την χώρα μας, ούτε την θρησκεία μας, ούτε καν την οικογένειά μας...Ελπίζω αυτήν την φορά σημαντικό ρόλο να παίξει ο άνθρωπος!
Επιλογές και συνέπειες...ας μην το ξεχνάμε! Για να μπορούμε να δούμε τον σπόρο να ανθίζει, χρειάζεται πρώτα να τον φυτέψουμε...
Ξέρουμε πολύ καλά τον τρόπο να τσακωνόμαστε μεταξύ μας...Νομίζω ότι είναι καιρός να αφήσουμε την Αγάπη να μας δείξει τρόπους που μπορούμε να Ζήσουμε ουσιαστικά!
