από τον καιρό που ανακάλυψα τον Εαυτό μου, σαν Εαυτό και όχι σαν μια σωματική συνείδηση, η ευλογία του φαγητού μου υπήρξε για μένα μια αναγκαία προϋπόθεση...
΄Οτι έτρωγα και ότι έπινα, ήταν για μένα μια ευλογία, μια ευχαριστία και όχι απλά μια ευχαρίστηση...
Πριν κάποια χρόνια έτρωγα κρέας...Πάντα ήμουν της άποψης ότι το ζωικό και φυτικό βασίλειο είναι μέρος της αλυσίδας της φυσικής ζωής, ολοζώντανο μέρος και γεμάτο από τον θεό. Για μένα Οντα είναι ακόμα και οι πέτρες στον φυσικό κόσμο, δεν διαφοροποιείται αυτή η αντίληψη, ανάλογα με την άποψη που έχουν οι άνθρωποι για το «ζωντανό», επειδή κινείται…
Ανακάλυψα την Ζωή και τον θεό ακόμα και σε έναν κόκκο άμμου, γνωρίζοντας ποιόν Σκοπό υπηρετεί το κάθε Ον….δεν το έκρινα σύμφωνα με την λίγη ή πολύ συνείδηση που είχε, ούτε με την κίνηση του…Δεν διαφοροποιούσα τα ζωικό Βασίλειο, από το φυτικό και το ορυκτό, για μένα το θέμα του «πόνου» είχε αποκτήσει άλλη σημασία…
Πονάει ακόμα και το λουλούδι που στολίζει τα βάζα μας, η ντομάτα όταν τεμαχίζεται για να γίνει σαλάτα…Ο πόνος δεν αφορά μόνο εκείνους που μπορούν να τον εκφράσουν με «ωχ», αλλά με τον σεβασμό σ’ αυτό που έχουν κλιθεί να υπηρετήσουν…
Τα ζώα, επειδή κινούνται, καθρεφτίζουν τα συναισθήματα των ανθρώπων και είναι εύκολο να προκαλέσουν συμπόνια. Ο βασανισμός τους αποκτά ιδιαίτερη σημασία στην αντίληψη των ανθρώπων, όμως δεν είναι τραγικό ότι αυτή η συμπεριφορά μεταφέρεται ακριβώς ίδια και στο Ανθρώπινο Βασίλειο?
Φυσικά, επηρεασμένοι οι άνθρωποι από την συνηθισμένη τους ζωή, δεν μπορούν εύκολα να αντιληφθούν ότι αφήνονται να τους συμπεριφερθούν, όπως στα ζώα…
Επηρεασμένοι από την συνείδηση τους και από το φαινομενικό δικαίωμα ότι μπορούν να επιλέξουν την ζωή τους, δεν παίρνουν εύκολα είδηση, ότι ουσιαστικά αφήνονται στους δυνατούς να τους συμπεριφερθούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο…
Ο πόνος δεν αφορά μόνο το σώμα…Περισσότερο θα έλεγα αφορά την Ψυχή, αλλά οι άνθρωποι δεν το παίρνουν εύκολα είδηση, γιατί έχουν συνηθίσει να είναι μόνο το σώμα τους και να αντιλαμβάνονται την ζωή σύμφωνα με αυτό που επιδρά στο σώμα τους.
Σήμερα δεν τρώω κρέας, όχι γιατί συμπονώ τα ζώα, αλλά γιατί η τροφή απόκτησε για μένα άλλη σημασία…
Λυπάμαι το ίδιο τα ζώα, όπως και τους ανθρώπους…Δεν διαφοροποιείται μέσα μου η κατάσταση της συμπονετικής δράσης για τα όντα…΄Ισως στους ανθρώπους είναι μεγαλύτερη, γιατί είναι το μόνο ον που θα μπορούσε να ευεργετηθεί από την Βούλησή του, στον φυσικό κόσμο…
Παρ’ όλα αυτά, βλέποντας το παρακάτω βίντεο έκανα κάποιες συγκρίσεις με την ζωή των ανθρώπων γενικά…Αν τα ζώα δεν μπορούν να ξεφύγουν από αυτήν την ζωή, οι άνθρωποι λέτε μπορούν?
Σήμερα στον Πλανήτη Γη, τα αποτελέσματα είναι εμφανή σε όλους τους λαούς, στο πως επιτρέπουμε την «κοπαδοποίηση» μας, μέσα στα γκέτο των κοινωνιών, θεωρώντας ότι μπορούμε να επιλέξουμε την ζωή μας…
Μην δείτε το βίντεο, σαν να αφορά απλά στα ζώα…
Δέστε το και συγκρίνετέ το με την ζωή των ανθρώπων…Με το πώς και που ζει, με το πώς συμπεριφέρεται, με το πώς διαιωνίζει την ζωή, με το πώς πονάει, με το πώς επιτρέπει να του δογματίσουν τον θεό οι εκάστοτε θρησκείες, με το πώς έχει προγραμματιστεί για να ζήσει…
Ο φυσικός κόσμος και ότι περιλαμβάνει έγινε από μια Διάνοια και από μια Αγάπη, για να ζήσει σ’ αυτόν ο ΄Ανθρωπος…σαν ένα ακόμα πεδίο εξέλιξής του…
Το πώς κατάντησε να είναι δημιουργημένος από μια ανοησία και από έναν φόβο, ας το σκεφτεί ο καθένας μας μόνος του…
http://youtu.be/mnXs7_2_ErE" onclick="window.open(this.href);return false;
