Anonymous

[Evoula]

Τελικά, αναγκάζομαι να φτιάξω τόπικ για τους Ανώνυμους, γιατί όπως φαίνεται θα μας απασχολήσουν για πολύ καιρό.

Μετά τα τρία βιντεάκια που αναρτήθηκαν στο youtube και το χτύπημα στο Υπουργείο Δικαιοσύνης, φαίνεται πως υπάρχει συνέχεια.

Γερμανοί anonymous δίνουν στην δημοσιότητα, επιταγές μεγαλοεπιχειρηματιών σε κορυφαίους έλληνες πολιτικούς.

Βγαίνουν οι σκελετοί από τις ντουλάπες της μεταπολίτευσης.

40 χρόνια διαπλοκής επιχειρηματιών και πολιτικής εξουσίας οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Κι αυτή τη στιγμή βγαίνουν στην επιφάνεια τα πειστήρια του εγκλήματος, που δεν είναι άλλα από επιταγές και αριθμούς λογαριασμών στους οποίοι οι επιχειρηματίες κατέθεταν τεράστια ποσά στα ονόματα κορυφαίων πολιτικών αλλά και συγγενικών τους προσώπων.

Γερμανοί Anonymous υποστηρίζουν πως εξασφάλισαν από τραπεζικά στελέχη, αλλά και νομικά γραφεία, πλούσιο υλικό με συγκλονιστικά στοιχεία που αποκαλύπτουν το μέγεθος της νοσηρής διαπλοκής στη χώρα μας.

[Evoula]

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ANONYMOUS;

http://www.youtube.com/watch?v=1XnbXB42 ... re=related" onclick="window.open(this.href);return false;

[Ελενίτσα]

[Vasoula]

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΚΑΚΟ!!!
Η απόλυτη ειρηνική δράση...



εδώ σε θέλω κάβουρα! Πόσο υποκειμενικό είναι το κακό, μας το αποδεικνύει καθημερινά ένας διάλογος στο fb, αρκετά αντιπροσωπευτικός για το καλό ορισμένου συνόλου...

Και πεστε μου πόσοι από εσάς που είστε στο fb δεν συναντήσατε διαλόγους τύπου "να ψηφιστεί το μνημόνιο γιατί εγώ δεν θέλω να πτωχεύσουμε"... Και είναι πολλοι γμτ που έτρεξαν να πληρώσουν το χαράτσι...Αυτό θεωρείται καλό!


Αυτό το "μαζί"...!!! Αυτό θα το καταλάβουμε επιτέλους???????

[Evoula]

Αυτό θεωρείται καλό!

Καλό δεν θεωρείται ούτε από αυτούς που το πλήρωσαν.

[Vasoula]

΄Εμεινα λίγο παραπίσω να νιώσω τα συναισθήματά μου, όσα ένιωσα μέσα μου, ακούγοντας προσεχτικά τα μηνύματα των ανωνύμων-ημών!

Είμαστε εμείς όλοι, άραγε, αυτοί που μεταφέρουν αυτά τα μηνύματα? Κάποιοι από εμάς? λίγοι - πολλοί, τι σημασία έχει?

Αυτήν την στιγμή όλοι οι λαοί, ο ένας πίσω από τον άλλον βρίσκονται, ή θα αρχίσουν να βρίσκονται, σε δυσάρεστη θέση.
Είναι όμορφο να ξέρεις ότι κάποιοι, που έχουν την ικανότητα και την γνώση, είναι μαζί με τους λαούς...Με όλους τους λαούς, χωρις διακρίσεις.

Η καταπίεση έχει φτάσει νομίζω στα όρια της ανθρώπινης αντοχής...ή όχι?

Μυστικά, συνομωσίες, ψέματα, εξουσίες, όλα μαζί μπερδεύονται στο μυαλό μου, ένα απλό μυαλό, ούτε διάνοια είμαι, ούτε ιδιαίτερη γνώση έχω στα πολιτικά θέματα...την άφησα πίσω μου εδώ και χρόνια, όταν κατάλαβα ότι δεν μπορεί να με βοηθήσει μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων, αυτή η γνώση...΄Οταν είδα την αλήθεια πια, νομίζω τότε, επέλεξα να είμαι ΄Ανθρωπος και όχι πολίτης!

Θα μου πείτε...αναιρεί το ένα το άλλο? Εγώ είμαι σίγουρη πως ναι...για τον εαυτό μου μιλάω!

Περισσότερο με απασχόλησε η απορία του "γιατί", από τα γεγονότα του "διότι"...

Θυμάμαι το περιβόητο "ή τον Καραμανλή ή τα τανκς", τότε που είχα όνειρα και έπεσαν, όχι πίσω από την καγκελόπορτα του πολυτεχνείου, αλλά μέσα στην κάλπη του τότε...

Και σήμερα βλέπω, ότι κάτι επαναλαμβάνεται...Κάτι ίδιο ξεπηδάει από την κοινωνία που μοιάζει διαφορετικό, αλλά τελικά τότε είχαμε την 17 Νοέμβρη να τιμωρεί, τώρα έχουμε τους ανώνυμους...

Δεν συγκρίνω, δεν συνδυάζω...απλά μοιράζομαι τα συναισθήματά μου, μέσα από το απλό μου νου...΄Ετσι απλά, και άγαρμπα ίσως, όπως μου έρχονται...

Δεν χάρηκα, δεν ένιωσα υπερήφανη γι' αυτό το κίνημα...Και απόρησα, η αλήθεια είναι, γι' αυτά τα συναισθήματά μου.

Γιατί εμένα, η κυριότερη έννοια μου, δεν ήταν να χαρώ πια με τους τιμωρούς και τους΄σωτήρες, αλλά να νιώσω τον Εαυτό μου και που τον ξεπούλησα, απο το να περιμένω κάποιον να εκδικηθεί για εμένα...

Ξέρω ότι έχω άδικο...Με τον νου μου το γνωρίζω! ΄Ομως η εμπειρία μου με την ασθένεια των ανθρώπων, δεν ησυχάζει τα συναισθήματά μου.

΄Οταν υπάρχει τιμωρός της εξουσίας, πάντα κάτι συμβαίνει στους ανθρώπους που δεν μπορούν να νιώσουν δικαιωμένοι, ότι και να γίνει...Και επιστρέφουν στα ίδια, γιατί πάντα υπάρχουν οι μεν και οι δε...΄Ολοι μαζί μέσα σε ένα σύστημα, που καταπιέζει από μόνο του, δεν χρειάζεται καποιον να το κάνει...

Αν η ζωή μας βασίζεται σε ένα σύστημα, είναι μάλλον γιατί εμείς το επιλέξαμε...Δεν δημιουργήθηκε ο Παπαντρέου από΄μόνός του, ούτε ο Καραμανλής, ούτε κανείς...

Ούτε ο Λάκης Γαβαλάς έγινε απατεώνας από μόνός του, ούτε ο Μπους...

Με ποιόν να τα βάλω? ΄Οταν υπάρχει ανάγκη για κυβερνήτη, θα υπάρχει και η ανάγκη του πολίτη...Ο ένας δεν γίνεται χωρίς τον άλλον..΄Οπως όταν υπάρχει η ανάγκη για ειρήνη, σημαίνει ότι υπάρχει και η ανάγκη για πόλεμο. Αλλιώς δεν θα υπήρχε ανάγκη για ειρήνη, θα ήταν η ειρήνη και τέλος!

Μα εγώ, επέλεξα να είμαι Ανθρωπος...

Αυτό το έχει επιλέξει άραγε κανείς? ή να το αφήσουμε στην άκρη?

Δεν νομίζω ότι θα υπάρξουν ποτέ ενωμένοι πολίτες, αν πρώτα δεν γίνουν ενωμένοι ΄Ανθρωποι...

Μια παλιά αγαπημένη ταινία...

http://youtu.be/ee5atYrAI_M" onclick="window.open(this.href);return false;

λέει...


όλοι επιθυμούμε αλληλεγγύη, ζώντας με την ευτυχία των άλλων και όχι με την δυστυχία τους
Η Γη είναι πλούσια και μπορεί να θρέψει όλον τον κόσμο
Η ζωή μπορεί να είναι ελεύθερη και ωραία, αλλά χάσαμε αυτό το μονοπάτι
Η πλεονεξία δηλητριάζει τις ψυχές μας
μας καταδίκασε στην δυστυχία και τον σκοτωμό
Η επιστήμη μας έκανε κυνικούς και άξεστους
σκεφτόμαστε πολύ, αισθανόμαστε λίγο
Πιο πολύ κι από τις μηχανές, μας λείπει η ανθρωπια
πιο πολύ από την επιδεξιότητα, μας λείπει η καλοσύνη
χωρίς αυτές τις αρετές η βία θα κυριαρχήσει στην ζωή μας...
Θύματα ενός συστήματος που ξέρει μόνο να βασανίζει και να φυλακίζει αθώους...



αυτά τα λόγια ειπώθηκαν το 1940!!!


άρα κανείς δεν μπορεί να μιλησει για άγνοια...Οι άνθρωποι το ήξεραν από τότε...

δεν ήξεραν όμως πόσο ασθενείς ήταν...

αυτό τους διέφευγε πάντα και όχι το πως θα θεραπευόντουσαν...Το πως το ήξεραν πάντα...Αλλά πάντα το αγνοούσαν!

Ποτέ οι άνθρωποι δεν θα είναι μαζί, παρά μόνο σε καιρό έντονης καταπίεσης...

Γιατί το "μαζί" θέλει να έχεις επιλέξει, πάνω από όλα, να είσαι Ανθρωπος

[ΔΗΜΗΤΡΗΣ 10]

Βασσούλα

[juliaL.]

Αχ!!!! Μωρέ παντα ξέραμε ότι είμαστε άνθρωποι αλλά τι άνθρωποι είμαστε είναι το ζήτημα.
Από αυτούς ή από τους άλλους; Έλα μου ντε....

[Fotinoula]

[Danielli]

Δεν χάρηκα, δεν ένιωσα υπερήφανη γι' αυτό το κίνημα...Και απόρησα, η αλήθεια είναι, γι' αυτά τα συναισθήματά μου.

Τωρα που το λες....

[VasilisM]

Δεν χάρηκα, δεν ένιωσα υπερήφανη γι' αυτό το κίνημα...Και απόρησα, η αλήθεια είναι, γι' αυτά τα συναισθήματά μου.

Μια από τα ίδια.. δεν ξέρω, ίσως απλά δεν ελπίζω τίποτα πλέον.

[ARTYADIS]

Συμφωνώ όπως και να'χει, αλλά χωρίς πλέον να περιμένω, ούτε να ελπίζω σε εξωτερικούς "σωτήρες" και μόνο το γεγονός ότι δημιούργηκε αυτή η ομάδα των "ΑΝΩΝΥΜΩΝ" σημαίνει ότι υπήρξε η ανάγκη για να δημιουργηθεί. Κι αυτό δεν είναι τυχαίο, ούτε αμελητέο..

Δείχνει μια τάση εξισορρόπησης αντίθετων δυνάμεων..

[Ταρούλα]

Γιατί το "μαζί" θέλει να έχεις επιλέξει, πάνω από όλα, να είσαι Ανθρωπος

[Sofoula]

Γιατί εμένα, η κυριότερη έννοια μου, δεν ήταν να χαρώ πια με τους τιμωρούς και τους΄σωτήρες, αλλά να νιώσω τον Εαυτό μου και που τον ξεπούλησα, απο το να περιμένω κάποιον να εκδικηθεί για εμένα...

Συμφωνώ Βασούλα μου

Αλλά!

Μέχρι οι άνθρωποι να νιώσουν την ουσία της αλληλεγγής, μέχρι να σκύψουν μέσα τους για να βρουν όσα τους λείπουν, μέχρι να καταλάβουν πως η ιστορία θα επαναλαμβάνεται όσο κινούμαστε μαζικά...

Υπάρχουν και θέματα που χρίζουν άμεσης αντιμετώπισης, για μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού. Αν υπάρχει κάτι που μπορεί να γίνει για αυτό, και από εξωτερικούς παράγοντες... Ας γίνει! Είναι καλοδεχούμενο.

Εμείς θα είμαστε εδώ, και τώρα και αύριο, όχι για να περιμένουμε τους σωτήρες να μας σώσουν, αλλά για να γίνουμε οι σωτήρες του εαυτού μας! Όσο όμως είμαστε εδώ, στηρίζοντας τον εαυτό μας, στηρίζουμε και άλλους. Με το να "κοιτάμε" μέσα μας, δίνουμε μια κατεύθυνση και σε άλλους.

΄Οταν είδα την αλήθεια πια, νομίζω τότε, επέλεξα να είμαι ΄Ανθρωπος και όχι πολίτης!

Θα μου πείτε...αναιρεί το ένα το άλλο? Εγώ είμαι σίγουρη πως ναι...για τον εαυτό μου μιλάω!

Δεν διαφωνώ. Δεν μπορείς να "χωράς" σε συγκεκριμένους χαρακτηρισμούς, όταν είσαι Άνθρωπος.

Θα ήταν καλύτερο να μπορούσαμε να δρούμε ως Άνθρωποι και όχι ως πολίτες. Αλλά δεν είμαι της άποψης πως, μέχρι να γίνουμε Άνθρωποι, δεν πρέπει να κάνουμε κάτι για εκείνα που μας επιβαρύνουν.

Δεν χάρηκα, δεν ένιωσα υπερήφανη γι' αυτό το κίνημα.

Δεν χρειάζεται υπερηφάνια πιστεύω... Γιατί τότε παίζουν και άλλοι χαρακτηρισμοί, όπως "ο καλός", "ο σωστός", "ο ανώτερος" και τέτοια...
Όμως, για μένα, κάθε κίνημα θέλει έναν ενθουσιασμό. Δεν είναι δόγμα το κίνημα, μπορεί ο καθένας να βρει το δικό του όραμα σε μια κοινωνική ροή. Όταν βλέπω τους ανθρώπους να αναζητούν ελευθερία, θα θελήσω να είμαι δίπλα τους σε αυτό. Και να δείξω αυτό που δεν μου έμαθαν εκείνοι, αλλά βρήκε η ψυχή μου τον Δρόμο να μου δείξει: πως "όπως μέσα, έτσι έξω".
Για όσους αποφασίσουν να κοιτάξουν... Δεν επιθυμούν όλοι πραγματικά την ελευθερία τους και το ξέρω.

Σίγουρα δεν έχω βιώσει την ασθένεια των ανθρώπων όπως εσύ, κοριτσάκι μου Ακόμα βιώνω την δική μου, οπότε μπορεί και να ονειροβατώ ακόμα... Αλλά είναι κρίμα, για εμένα και μόνο, όσο έχω αυτόν τον ενθουσιασμό, να μην σταθώ απέναντι στο δικό μου στόχο, με αυτό το χαμόγελο που έχω να προσφέρω

Δεν αναγνωρίζεται μαζικά άλλωστε

[Vasoula]

Σοφάκι δεν αποθαρρύνω κανέναν με αυτό το μοίρασμα...

την εμπειρία μου λέω, γιατί κι εγώ με όσα λες εσύ ξεκίνησα την καριέρα μου ως "πολίτης" στην δραματική στιγμή του πολυτεχνείου...

Αδικος κόπος μάτια μου...Εύχομαι να έχεις δίκιο εσύ αυτήν την φορά! Μέσα από την Ψυχή μου είμαι μαζί σας!

Απλά η επανάπαυση, κάτι που βίωσα πολύ έντονα τότε, είναι ύπουλη...και τα ιδανικά ακόμα πιο ύπουλα...

Η χούντα θα έπεφτε έτσι κι αλλιώς...για να έρθει η επόμενη...΄Ηταν προσχεδιασμένο μάτια μου!

Σε διαβεβαιώ ότι στους πολίτες δεν άλλαξε τίποτα, απολύτως τίποτα! Η θεωρητική ελευθερία του λόγου μόνο...ε και?


Bέβαια αυτή η φράση του Βασιλάκη με συγκλόνισε

Μια από τα ίδια.. δεν ξέρω, ίσως απλά δεν ελπίζω τίποτα πλέον.

γιατί κι εγώ δεν είμαι υπέρ της ελπίδας...αλλά αυτό το "πλέον" μοιάζει περισσότερο με απογοήτευση, παρά με όραμα για το παρόν!

Εγώ, αντίθετα, με το δικό μου μήνυμα προσπαθώ να μεταφέρω την συνειδητοποίηση μέσα στον κάθε άνθρωπο, για να μην περιμένουν κάτι απ' έξω...Να μην είναι απλοί πολίτες...Γιατί η ιστορία αυτήν την φορά δεν θα επαναληφθεί...Θα είναι διαφορετικά οδυνηρή

Αλλά είναι κρίμα, για εμένα και μόνο, όσο έχω αυτόν τον ενθουσιασμό, να μην σταθώ απέναντι στο δικό μου στόχο, με αυτό το χαμόγελο που έχω να προσφέρω

ο δικός σου στόχος είναι και δικός μου Σοφάκι...Δεν είναι, δεν μπορεί να είναι, διαφορετικός...Απλά τον βλέπουμε από άλλη απόσταση, αλλά αυτό δεν τον κάνει άλλον από ό,τι αληθινά είναι...Και σίγουρα δεν είναι οι ανώνυμοι-εμείς ο στόχος μας, γιατί η άλλη πλευρά, αυτήν την φορά, στοχεύει την Ψυχή μας!!!