το βάζω εδώ για όσους δεν το ξέρουν...
για όσους τελούν ακόμα μυστήρια και ονειρεύονται τον γάμο τους...για όσους πιστεύουν ότι είναι ποτέ δυνατόν ο θεός να βρίσκει έκφραση μέσα σ' αυτήν την αθλιότητα που του προετοίμασαν...
Για όσους ακόμα πιστεύουν ότι ο Ιησούς και ο Λόγος του βρίσκεται μέσα σ' αυτήν την απαξίωση...
πόσα δάκρυα να χύσω ακόμα, για να σφραγιστεί η πύλη του κακού άραγε?
και όμως...μια βόλτα στο ιντερνετ θα σας πείσει ότι είναι πολλοί ακόμα που δεν έχουν πάρει χαμπάρι...
και κυνηγούν το "κακό" μακριά από την πηγή του...
θεέ μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος και οι γυναίκες
Κατά τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες, τότε που η πλειοψηφία των πιστών ήταν άτομα, κατά το πλείστον, εβραϊκής καταγωγής και κουλτούρας, ακολουθούσαν, όπως είναι φυσικό, την ηθική και τα προστάγματα της Παλαιάς Διαθήκης. Η Καινή δεν είχε συγκροτηθεί ακόμη σε ενιαίο βιβλίο τα δε χριστιανικά δόγματα δεν είχαν πλήρως διατυπωθεί. Η κάθε χριστιανική ομάδα πίστευε ότι ήθελε, ενώ συγχρόνως διατηρούσε τα δικά της ήθη και έθιμα. Επικρατούσε ένα πραγματικό κομφούζιο μεταξύ των πιστών εκείνη την εποχή.
Όταν ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος το 398 μ. Χ. χειροτονήθηκε του αρχιεπισκόπος Κων/πόλεως, αποφάσισε να βάλει κάποια τάξη στο χάος που επικρατούσε. Τότε ένα από τα μεγαλύτερα εκκλησιαστικά σκάνδαλα ήταν η αδελφοποίηση καλόγερων με γυναίκες. Μετονομάζανε τις φιλενάδες τους σε αδελφές παρθένους ή συνείσακτες παρθένες και τις είχανε μαζί τους στα μοναστήρια. Ο καθένας τώρα μπορεί να σκεφτεί ότι παρθένες κατά φαντασία ήταν, διότι τα σεξουαλικά όργια είχαν γίνει καθεστώς στα μοναστηριακά κοινόβια. Σε όσους ιερομόναχους, καλόγερους, επισκόπους άρεσε το σεξ με άνδρες, υπήρχε η αδελφοποίηση μεταξύ ανδρών. Κάνανε τους γκόμενους αδέλφια. Υπάρχει μάλιστα και ειδική ακολουθία της αδελφοποίησης. Δηλαδή το διασκέδαζαν οι καλόγεροι με τις «παρθένες» και τους «αδελφούς» και καλά έκαναν οι άνθρωποι. Πήγαιναν σύμφωνα με το θέλημα αυτού που τους έφτιαξε έτσι, δηλαδή του θεού που λάτρευαν.
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, μισογύνης ο ίδιος, στην προσπάθειά του να τους βάλει στον «ίσιο» δρόμο, το δρόμο της αποστροφής στη γυναικεία συντροφιά και της χωρίς έρωτα ζωής, εξέδωσε εγκύκλιο με τίτλο «Ομιλία προς έχοντας παρθένους συνεισάκτους» όπου σ'; αυτό το κείμενο στην προσπάθειά του να περιγράψει το πόσο κακό είναι η συγκατοίκηση με γυναίκα, γράφει μεταξύ άλλων «κανένας άντρας με τα σωστά του δεν θα ήθελε να μοιράζεται το σπίτι του με μια γυναίκα», ενώ συγχρόνως στολίζει τη γυναίκα με αρκετά «κοσμητικά» επίθετα που οι σημερινοί θεολόγοι, αν δεν ήταν και αυτοί μισογύνηδες, θα έπρεπε να τα είχαν αποκηρύξει.
Τμήμα της ομιλίας «προς έχοντας παρθένους συνεισάκτους»:
«Γενικά όμως είναι ένα σκουλήκι(η γυναίκα) που σέρνεται, η κόρη του ψεύδους, ο εχθρός της ειρήνης. Ο κατάλογος των αμαρτημάτων και των αδυναμιών της είναι ατελείωτος. Είναι ελαφρόμυαλη, φλύαρη και ακόλαστη. Πάνω απ'; όλα είναι παθιασμένη με την πολυτέλεια και τις δαπάνες. Φορτώνεται με κοσμήματα, πουδράρει το πρόσωπό της, βάφει τα μάγουλά της με κοκκινάδια, βάζει μυρωδικά στα ρούχα της, και έτσι γίνεται θανάσιμη παγίδα για τον εκμαυλισμό των νέων μέσω όλων των αισθήσεων. Όσος και αν είναι ο πλούτος, δεν επαρκεί για να ικανοποιήσει την γυναικεία επιθυμία. Μέρα και νύχτα η γυναίκα δεν σκέφτεται τίποτε άλλο παρά το χρυσάφι και τα πολύτιμα πετράδια, τα υφάσματα και τα κεντήματα, τις κρέμες και τα αρώματα.
Αν δεν υπήρχε η σεξουαλική επιθυμία, κανένας άντρας με τα σωστά του δεν θα ήθελε να μοιράζεται το σπίτι του με μια γυναίκα και να υφίσταται τις επακόλουθες ζημιές, παρά τις οικιακές εργασίες που εκτελεί. Γι'; αυτό το λόγο ο Θεός, γνωρίζοντας την ελεεινή της φύση, την προίκισε με το όπλο της σεξουαλικότητας.»
Εδώ ο Ιωάννης βγάζει τα εσώψυχά του μαζί με το μανδύα του χρυσόστομου και αποδεικνύεται βρομόστομος. Μη νομίσει όμως κανένας ότι αυτές τις βρομιές τις έλεγε δημόσια. Όχι! Τα χρόνια που η βάρβαρη και απολυταρχική εξουσία του χριστιανισμού δεν είχε επιβληθεί ακόμη, η διπλοπροσωπία, η ψευτιά και ο δόλος κυριαρχούσαν μεταξύ των προπαγανδιστών αυτής της νέο-εβραϊκής αίρεσης. Όμως τα τρία πιο πάνω «προτερήματα» έμειναν ανά τους αιώνες, και είναι μόνιμη και παντοτινή «αρετή» των λειτουργών του «υψίστου».
http://zweistein.pblogs.gr/2008/10/o-iw ... aikes.html" onclick="window.open(this.href);return false;
