Πότε όμως την εγκατέλειψε?
Πότε σκοτείνιασε ο κόσμος?
Πότε ο ήλιος δεν ανέτειλε?
Πότε τα λουλούδια δεν άνθισαν?
Αν νιώσεις βαθύτερα εκείνο το σημείο μέσα σου που «κουβαλάει» όλη την Γη, τότε σίγουρα θα διαπιστώσεις ότι ούτε μία στιγμή ο κόσμος σου δεν σκοτείνιασε, γιατί δεν είχε φως! Σκοτείνιασε, γιατί εσύ παρατηρούσες μόνο το σκοτάδι με ελπίδα…
Το Φως δεν εγκαταλείπει ποτέ…Είναι πάντα εκεί, μέσα μας και φαίνεται σαν να μας έχει εγκαταλείψει, όταν το μέσα μας «λογοκρίνεται», από μια κοσμική συνήθεια που οριοθετεί το «σωστό» με βία…
Η πιο ασυνείδητη σχέση που έχουμε με την ζωή οριοθετείται από την έννοια «εγκατάλειψη».
Εχουμε μάθει να ζούμε με ρόλους και να παίζουμε ένα δράμα, έχοντας πάντα την αίσθηση ότι κάπου όλο αυτό το έργο θα τελειώσει και θα επανέρθουμε ξανά στην συνειδητή μας κατάσταση, αυτήν της ευδαιμονίας και της τελειότητας.
Ο θεός μας θέλει υγιείς και ευτυχισμένους. Αυτή είναι η Ευλογία του, που εμείς από μια λανθασμένη άποψη του «ανήκω», μετατρέψαμε σε κατάρα…
Μία διαρκής θλίψη στην Ψυχή, για την ζωή…αναρωτιέμαι γιατί?
Ο παράδεισος, όσο αστείο και αν ακούγεται, σηματοδοτεί ένα πολύ μεγάλο πρότυπο μέσα στον φυσικό άνθρωπο, που ουσιαστικά υπομένει την ζωή του, για να βρεθεί ξανά κοντά στον θεό. Υπομένει την θλίψη, τον πόνο, γιατί μέσα του λειτουργεί καταλυτικά ο προγραμματισμός του παραδείσου.
Προσπαθεί στην ζωή του να είναι καλός και δίκαιος, μόνο και μόνο για να «κατακτήσει» αυτήν την θέση στον παράδεισο. Τον ενδιαφέρει βαθιά και μεταφυσικά περισσότερο η «άλλη» ζωή, από αυτήν που ζει…
Είναι απλά η ζωή…
Ετσι είναι η ζωή…και με αυτήν την δικαιολογία την αντέχουμε, χωρίς να γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε, τελικά, να αντέξουμε τον Εαυτό μας!
Ο Δάσκαλός μου μού είχε πει…
«όσο και αν ένας άνθρωπος είναι φιλεύσπλαχνος και ελεήμων, θα το κάνει με την πρόθεση να υπακούσει στις εντολές. Η συμπόνια χωρίς Σοφία είναι μόνο αυτό που φαίνεται στις πράξεις του και πίσω τους υπάρχουν δεύτερες σκέψεις εξιλέωσης της αμαρτίας του…Κανεις δεν "εξιλεώνεται" όμως απλά με την υπακοή, όπως δεν "αμαρτάνει" με την ανυπακοή...
Η Αγνότητα και η Αγάπη των Νόμων του Θεού δεν περιορίζονται σε πράξεις, αλλά «κινούν» όλη την ΄Υπαρξη σου και αυτό σε ωθεί να γνωρίσεις τον ΄Ανθρωπο μέσα σου, αυθεντικά!»
Για να δώσεις, μου είχε πει, χρειάζεται να μπορείς και να πάρεις..΄Ετσι απλά να αφήσεις την καρδιά σου να αναπνέει με διπλή ανάσα, και τότε όλα θα θεραπευτούν…
Η Ζωή συρρικνώνεται χωρίς Αγάπη…Γίνεται βίαια και ασθενής…πολύ μικρή για να μας αρέσει…
Η ελαστικότητα στην συνείδηση, φέρνει ανοχή στα ασυνείδητα συναισθήματα, στο μέγεθος που της επιτρέπει το ΄Ηθος Σου, ω ΄Ανθρωπε…
Η κρίση στον φυσικό άνθρωπο είναι περιορισμένη και ελλιπής, γιατί της λείπουν τα ηθικά «επιχειρήματα» του Πνεύματος!
Ετσι μεταβάλλεται σε επίκριση και σε λογοκρισία…
Επικρίνοντας και λογοκρίνοντας τους άλλους, απλά επικρίνεις και λογοκρίνεις και τον Εαυτό σου και προς χάρη αυτής της λειτουργίας, «υποκρίνεσαι», χωρίς να μπορείς να αντέξεις τις πιο απλές φυσικές, ψυχικές και πνευματικές σου ανάγκες, γιατί ο κόσμος σου στο απαγορεύει και εσύ θέλεις να «ανήκεις» σε έναν κόσμο, ακόμα κι αν αυτός σε «διαλύει» καθημερινά…
Να μάθετε να εκτιμάτε την ποιότητα της Αγάπης στην Ζωή Σας ετούτη...
Να παίρνετε όταν χρειάζεστε και να δίνετε χωρίς να απαιτείτε...
Να εμπιστεύεστε το Αγαθό και να μην "υποκρίνεστε" μπροστά του...
Οτι προσπαθείτε να ελέγξετε, επιστρέφει σαν θηλιά...
Νιώστε αληθινά τα συναισθήματά σας και ανυψώστε τα σε ποιοτική Αγάπη!
Να είστε αποτελεσματικοί στην Ζωή Σας, δρώντας συνειδητά την κάθε στιγμή...
Τίποτα δεν πρόκειται να πάθετε, αν τα αφήσετε όλα να ρέουν με την φυσική τους πνευματικότητα
Το Φως είναι πάντα εδώ…Δεν εγκατέλειψε ποτέ! Κι αυτή είναι μια Αλήθεια που λογοκρίνεται διαρκώς από μια πραγματικότητα…
΄Ότι κατάκτησες, όσο λιγο ή πολύ κι αν είναι, είναι δικό σου…μην το χαρίζεις στην «λογοκρισία» της μαζικής αθλιότητας….Δεν Σου αξίζει, ω ΄Ανθρωπε…
Τόλμησε να "ομολογήσεις" τα ανείπωτα...΄Ετσι θα έχεις την ευκαιρία να αντικρίσεις κατάματα την πραγματική ασυνείδητη κατάσταση στο είναι σου και να την κάνεις συνειδητή...΄Ισως έτσι έχεις την ευκαιρία να δεις πόσο ανυπόστατοι είναι τελικά οι φόβοι σου.
Κανείς δεν μπορεί να σε βλάψει, απλά γιατί το Φως του θεού είναι, ήταν και θα είναι πάντα μέσα Σου, ω ΄Ανθρωπε...
μαζί σας, με πρωινό καφεδάκι και λαλά...
http://youtu.be/RDjmsdRLFms" onclick="window.open(this.href);return false;
Εσείς? τι νομίζετε ότι θα σας βλάψει, αν τολμήσετε?
καλή ερώτηση 
