Πέρα από την πνευματική διδασκαλία που έλαβα, πρακτικά χρειαζόταν να βρω πεδίο εφαρμογής της, στον κόσμο μου!
Για να αποφύγω την πλάνη και την θυμαπάτη του θεού και να γίνει η Πίστη μου ακλόνητη σ' Αυτόν, χρειαζόταν να θέσω τον Εαυτό μου σε ετοιμότητα και πειθαρχία και να εμπιστευθώ τον Δάσκαλό μου...
Είναι οδυνηρό να χάνεις τον Δρόμο σου, αλλά το ίδιο οδυνηρό είναι όταν τον βρίσκεις και νιώθεις πόσο πολύ σε οδηγούσε ο εσωτερικός «δαίμονας» να αγνοείς τον θεό που λάτρευες!!!!
΄Ολη η ζωή που πήρα «λάθος», δεν ήταν παρά ένας ατέλειωτος αγώνας αντικατάστασης και εκεί ήταν το «λάθος» !
Προσπαθώντας να αντικαταστήσω τον Εαυτό μου, με μια φιλοδοξία, να είμαι απαραίτητη στην αλαζονεία του «ανθρωπάκου», έχασα την καρδιά μου!
Πληγώθηκα και πλήγωσα μα στην ουσία ήταν η μάχη που έκανα με τον εαυτό μου ενάντια στους Νόμους του θεού, η αιτία Οι άλλοι όλοι ήταν απλά το ερέθισμα να το κάνω
Βγάζω πάλι έναν διάλογο από την ομάδα «Αγάπη-Σοφία» εδώ, για όλους
΄Ισως έχει κάτι να σας πει
΄Εχει?
Καλημέρα!!!!!
«Δεν ήθελα αυτό που είχα και τώρα θέλω αυτό που δεν έχω...»
Αυτό είναι μια βαθύτερη αλήθεια, μια δυναμική του συνειδητού/ασυνείδητου ανθρώπου...
Μια δυναμική του Εαυτού που δεν γνωρίζουμε...
Πάντα στην ζωή μας υπάρχει η αίσθηση του ανεκπλήρωτου! Σαν να παλεύουμε με τις καταστάσεις της ζωής, χωρίς να ξέρουμε τι θέλουμε, έτσι ώστε η μάχη να γίνεται γενική και αόριστη προς πάσα κατεύθυνση...
Ποτέ δεν είμαστε ικανοποιημένοι με ότι έχουμε μέχρι να φτάσουμε στο σημείο να ευχόμαστε να έχουμε μόνο την υγεία μας! Και αυτό, βέβαια, όταν κλονιστεί ανεπανόρθωτα ο σωματικός μας οργανισμός!
Αυτή η αίσθηση του ανεκπλήρωτου όμως δεν αφορά το σώμα Πολλοί λένε ότι αφορά τον νου μας, που κάνει σκέψεις και σενάρια, προσπαθώντας να ελέγξει τα πάντα γύρω του ΄Όμως δεν είναι θέμα σκέψεων, αλλά συναισθημάτων, που παραγνωρίζονται!
Πολλοί λένε ότι ο νους είναι η δύναμη του ανθρώπου
Κι όμως
Και αυτός ελέγχεται, τελικά, από τα συναισθήματα ΄Όχι τα συνειδητά, αλλά τα ασυνείδητα! ΄Εχουν εκείνη την δυναμική να κινούν αόρατα τα νήματα της ζωής μας και να οδηγούν τις πράξεις μας, τις περισσότερες φορές Είναι εκείνα που κατευθύνουν τα «θέλω» μας και τις ασυνείδητες ανάγκες μας, και μας φέρνουν πάντα μπροστά σε μια μοίρα που πιστέψαμε ότι προέρχεται από τον θεό
Κι όμως
Ποτέ ο θεός δεν «προετοιμάζει» μοίρες δυσοίωνες
Και αν ο άνθρωπος παρέμενε ολόκληρος και συνδεδεμένος με τον Εαυτό του μέσα στην θειότητά του, δεν θα υπήρχε μέρος μέσα του να κρυφτεί η αλήθεια.
Τα συναισθήματα εκείνα που έχουν χτίσει μέσα μας τον τοίχο του κοσμικού «κακού» από τον φόβο της «μικρότητας» και μόνο, είναι εκείνα που εκφράζονται στον κόσμο μας! Είναι ο κόσμος της υποκρισίας άλλα σκέφτομαι, άλλα θέλω, άλλα κάνω
Και αν δεν «συμφωνήσω» με τον Εαυτό μου πρώτα, πως περιμένω να «συμφωνήσω» με άλλους?
Η εσωτερική αρμονία δεν μπορεί να προέρθει μόνο από μια σκέψη Η ενότητα στο είναι μας δεν μπορεί να προέρθει από ένα «θέλω» που διχάζεται σε «θέλω» και «δεν θέλω», αλλά προέρχεται μόνο από μία «Θέληση»
Η «Θέληση Μου» έχει εκείνη την δυναμική της εκπλήρωσης και της πνευματικής γεφύρωσης του χάους μέσα μας,
Και αυτό προϋποθέτει εκείνη την συναισθηματική ωριμότητα να αποκαθιστάμε μέσα μας την Αγάπη! ΄Όχι νοητικά, όχι συναισθηματικά, όχι με λόγια, όχι με πράξεις, αλλά με την Δύναμη της Θέλησης που έχει σαν προτεραιότητα την Αγάπη και όχι τον φόβο!
Συνήθως, λένε, η ανωριμότητα του ανθρώπου αφορά μια συγκεκριμένη ηλικία Μια ηλικία που η νόηση δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί με όλο της το δυναμικό και της λείπει η κρίση
Μα και όταν αναπτυχθεί με όλο της το δυναμικό, σε εκείνη την ηλικία που φυσιολογικά επέρχεται η ωριμότητα, πάλι δεν έχει κρίση
΄Ισως έχει επίκριση, ίσως διάκριση, ίσως αμφιταλαντεύεται μεταξύ των δύο, αλλά κρίση δεν έχει, όταν αφήνεται στο έλεος ενός κομματιασμένου εαυτού που συμπεριφέρεται διανοητικά ώριμα, αλλά συναισθηματικά ανώριμα και ακολουθεί την ζωή έτσι όπως έχουν ορίσει τα πρότυπα του «καλού» και του «κακού», χωρίς να γνωρίζει σε βάθος τι είναι ο Εαυτός του σε σχέση με τον θεό
Νομίζω ότι γνωρίζουμε (τάχα) πολύ καλά τους άλλους και τους χαρακτηρίζουμε, χωρίς πρώτα να έχουμε γνωρίσει τον Εαυτό μας!
Τα τόσα πολλά «θέλω» μας που αντικρούονται με τα τόσα πολλά «δεν θέλω» μας είναι η βάση για να ξεκινήσουμε να ενώνουμε τον Εαυτό μας μέσα στην Αγάπη, για να εκπληρώνουμε διαρκώς και αέναα τον Εαυτό Μας, σαν ΄Ανθρωποι
Βλέπετε, η αγάπη για τον πλησίον μας δεν φτάνει
Δεν μας φτάνει στην εκπλήρωση
Μας φτάνει στην απογοήτευση και την απόγνωση
Ε, τότε ας ψάξουμε γιατί
Γιατί καλές είναι οι «σχολές των θεών», αλλά αν δεν ξέρουμε την αναλογία «ανθρώπου-θεού» τότε πάντα θα ανατρέπουν την σχέση «Αγάπης-φιλοδοξίας-πλάνης» και συγχρόνως θα ανατρέπουν την «θεραπεία» μας
