γιατί όπως έξω, έτσι και μέσα...
Υπάρχει η εποχή της "Αφομοίωσης", όπου εκεί αφουγκράζεσαι τον Εαυτό σου, σέβεσαι την ατομικότητα σου και αναπτύσσεσαι πνευματικά με ωριμότητα, προς τα μέσα..
Υπάρχει η εποχή της "Αγάπης", όπου εκεί επιδράς στους άλλους με όλη την καλή θέληση να συνυπάρξετε, μέσα στην διαφορετικότητα των αντιλήψεων και να υποστηρίξετε ο ένας τον άλλον...
και υπάρχει και η εποχή της "Ενότητας", όπου εκεί όλοι χρειάζεται να δράσουν σαν Ενας!
Αυτήν διανύουμε τώρα...
όπου η εποχή της "Αφομοίωσης" και η εποχή της "Αγάπης" έχουν χαράξει τους Δρόμους της πνευματικής ωρίμανσης της ανθρωπότητας...
Εδώ δεν έχει σημασία το άτομικό όφελος που είναι συνάρτηση μιας μαζικής "συνήθειας", αλλά το συνολικό όφελος που καταδεικνύει πόσο ο καθένας μας έχει νιώσει αληθινά τον θεό μέσα του και δεν μιλάει παρά μόνο με προσχήματα "αγάπης"...
Ας σκεφτούμε, ότι, ό,τι παθαίνει ένας, θα πάθουν όλοι οι άνθρωποι στην Γη...
και γι' αυτό είναι πια σημαντική αυτή η εποχή...
γιατί θα μεταβούμε σε μια άλλη κατάσταση συνειδητότητας, όπου δεν υπάρχει το συμφέρον μου, αλλά η Σύνδεση μας, σαν ελάχιστη Τιμή στους Νόμους του θεού...
Ετσι, για να μην κάνουμε τον σταυρό μας και λέμε "Παναγιά μου βόηθα", απλά...ας ξέρουμε!
Είναι ώρα πια...!!!
Η 3η διάσταση, ο φυσικός κόσμος, δεν είναι παρά μια ακόμα πνευματική διάσταση του Εαυτού μας...
Αν κάποιος την θεωρεί "εμπόδιο" στην ανάπτυξή του, δεν φταίει το επίπεδο που εκδηλώνεται, αλλά στο ότι πίστεψε ότι είναι μόνο αυτό!
