Θετική και Αρνητική ενέργεια

[Θοδωράκος]

Είναι η σκέψη που βιώνω τον τελευταίο καιρό:

Όσο σκεφτόμαστε με τους όρους «θετική» και «αρνητική» ενέργεια, τόσο είμαστε δέσμιοι της δυικότητας.

Τι θα πει «μετατρέπω την αρνητική σε θετική ενέργεια»; Το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάρχει η αρνητική ενέργεια, το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και στην ενέργεια σκεφτόμαστε τελικά δυικά, διαχωριστικά. Βάζουμε ταμπέλες και ό,τι πριν ονομαζόταν «καλό», τώρα λέγεται ότι «έχει θετική ενέργεια», και ό,τι πριν ονομαζόταν «κακό», τώρα λέγεται ότι «έχει αρνητική ενέργεια». Και έτσι διαιωνίζονται πρότυπα και προκαταλήψεις, από τα οποία και προσπαθούμε ταυτόχρονα να απαλλαχθούμε.

Έτσι, οτιδήποτε είχε «αγιοποιηθεί» από την κοινωνία, λέγεται ότι έχει «θετική ενέργεια». Είτε αυτό είναι συνήθειες, είτε πράξεις, αντικείμενα, καταστάσεις, επιθυμίες. Και οτιδήποτε παλαιότερα καταδικαζόταν ως αμαρτία, τώρα λέγεται ότι έχει «αρνητική ενέργεια». Και το ειρωνικό είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι που εναντιώνονται στα κοινωνικά και θρησκευτικά πρότυπα της «αμαρτίας», είναι οι ίδιοι που μοιράζουν τον κόσμο σε «θετική» και «αρνητική» ενέργεια. Κοινώς, κάνουν το ίδιο πράγμα που έκανε και οι κοινωνία και η εκκλησία, απλά πλέον χρησιμοποιούν άλλο όνομα.

Και εκεί που προσπαθείς να απαλλαγείς από ενοχές και πρότυπα που έχουν γραφτεί βαθιά μέσα στα κύτταρά σου, έρχεσαι αντιμέτωπος με τις ίδιες πάλι ενοχές, μόνο που τώρα δεν είναι ότι φοβάσαι μην σε τιμωρήσει ο θεός και η κοινωνία, αλλά φοβάσαι μήπως… σπιλώσεις το ενεργειακό σου πεδίο με την αρνητική ενέργεια… Και όπως πριν έτρεχες σε εξομολογήσεις και εκκλησίες, έτσι και τώρα τρέχεις σε θεραπευτές και ματζούνια…

Τι πιστεύω: δεν υπάρχει «θετική» και «αρνητική» ενέργεια. Η ενέργεια είναι μία, και έχει ονόματα όπως Αγάπη, Συνειδητότητα, Αυτογνωσία.

Όταν πορεύεσαι με αυτές τις αξίες, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.

Τότε γιατί κάποια πράγματα μας «αδειάζουν», μας «βαραίνουν», μας «γεμίζουν αρνητική ενέργεια»; Είναι μέσα μας εκεί που κάτι δεν πάει καλά, και όχι έξω. Κάτι στο περιβάλλον πυροδοτεί μία διεργασία μέσα μας, όπου ξυπνάνε παλιές μνήμες, πρότυπα, συμπεριφορές, «πρέπει» και προκαθορισμένες συναισθηματικές αντιδράσεις. Και αντί να επιλέξουμε να αντιμετωπίσουμε τα βάθη της ψυχής μας, επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο: ρίχνουμε το φταίξιμο στην «αρνητική ενέργεια» και απομακρυνόμαστε όσο πιο γρήγορα μπορούμε από την οποιαδήποτε επιρροή της.

Και έτσι μπαίνουμε σε ένα ατελείωτο κυνηγητό «θετικής ενέργειας», προσπαθώντας πάση θυσία να αποφύγουμε το οτιδήποτε το «αρνητικό».

Ε λοιπόν εγώ πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος από κοινωνίες, θεούς και ενέργειες να κάνει όλα αυτά τα «βρωμερά» και «αρνητικά» πράγματα και να μην είναι «αμαρτωλός». Και όλες του οι επιθυμίες έχουν το δικαίωμα να εκφραστούν, όσο «αμαρτωλές» και εάν είναι. Και όσα «θετικά» πράγματα και εάν κάνει, δεν πρόκειται να βρει την ηρεμία και την ισορροπία του, εάν δεν αποδεχθεί τον εαυτό του στην ολότητά του.

Είναι αυτός ο δυισμός που γεννά της ενοχές, και είναι οι ενοχές που σταματάνε την εξέλιξη του ανθρώπου.

[Sofoula]

Θοδωρή μου, δεν είμαι σίγουρη για το αν υπάρχει θετική ενέργεια ή αρνητική ενέργεια.

Συμφωνώ όμως πως αυτή η χρήση των λέξεων "θετικό" και "αρνητικό" είναι ακριβώς οι ίδιες με τις λέξεις "καλό" και "κακό". Και πως δεν υπάρχει κάποιος λόγος να ορίζουμε οτιδήποτε με τέτοια επίθετα, γιατί νοητικά ξέρουμε πως αυτά είναι υποκειμενικά πράγματα.

Κάτι που εμένα με βλάπτει, κάποιον άλλον τον ωφελεί. Κάτι που για μένα είναι καλό, για κάποιον άλλον δεν είναι. Κάτι που θεωρώ αρνητικό τώρα είναι ακριβώς αυτό που μπορεί να χρειάζομαι ή να χρειαζόμουν σε κάποια άλλη φάση της ζωής μου. Κ.ο.κ.

Αν δε η χρήση τέτοιων επιθέτων γίνετε και βάση προτύπων, στερεοτύπων κτλ χάνετε όλη η ουσία. Μου θυμίζεις έναν δάσκαλο ρείκι, ο οποίος "έκρινε" πως το όνομα που χρησιμοποιώ στο e-mail μου έχει αρνητική ενέργεια, επειδή μεταφράζετε ως "σκοτεινή νεράιδα"
Ή, ακόμα χειρότερα, μου είχε πει πως "αν δεν είσαι χαρούμενος άνθρωπος, με θετικά συναισθήματα, το σώμα σου θα αρρωστήσεις και θα πεθάνεις!" Έλεος δηλαδή..! :shock:

Αυτά είναι πρότυπα. Και αν δεν μπορεί να δει κανείς πως απλά τους έχει αλλάξει περιτύλιγμα, ας μείνει να τα κρατάει (και μακριά από μένα, αν αυτά με βλάπτουν).

Συγνώμη για την γενική απάντηση, αλλά απλά πιστεύω πως, λέξεις που δείχνουν σύγκριση και μας βάζουν σε δυσάρεστη θέση, μέχρι να μην έχουν επίδραση πάνω μας, ας τις απομακρύνουμε από μας, όσο γίνετε. Η θετική ενέργεια έχει γίνει ένα εμπορεύσιμο αγαθό.
Και αν εγώ νιώθω θετικά σε έναν χώρο που εσύ μου λες ότι έχει αρνητική ενέργεια, τι πρέπει να κάνω? Να νιώσω ντε κ καλά άσχημα? Και αν αυτό που εμένα με αδειάζει, εσένα σε γεμίζει, τι πρέπει να γίνει? Να σου επιβάλλω το "σωστό" μου?

Το πρόβλημά μας δεν είναι οι λέξεις που χρησιμοποιούν οι άλλοι. Το θέμα είναι πως χτυπάνε αυτές οι λέξεις μέσα μας. Αν για μένα λέξεις όπως θετικό/καλό-αρνητικό/κακό με βάζουν σε συγκρίσεις και κατακρίσεις, είναι για θέματα απόρριψης που κρατάω μέσα μου. Γιατί ακόμα δεν με έχω "ακούσει", δεν με έχω νιώσει βαθιά. Ακόμα χρειάζομαι κάτι "θετικό", απέξω μου, μιας και δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου πως θα τα καταφέρει. Και δεν θέλω να είμαι "λάθος".
Ο δυισμός από μόνος του δεν νομίζω ότι βλάπτει. Είναι φυσικό να υπάρχουν αντίθετα πράγματα. Η σύγκριση είναι μέσα στους ανθρώπους. Εκείνοι είναι που έχουν ανάγκη να νιώσουν πως είναι καλύτεροι, σωστότεροι κτλ. Δίνει τροφή στο εγώ και δημιουργεί μια ψευδαίσθηση ασφάλειας.
Η διάκριση δεν είναι στις λέξεις. Το θετικό μου είναι το αρνητικό σου κτλ. Αυτό είναι γνωστό. Όλος ο διαχωρισμός είναι μέσα μας. Και θα συνεχίζει να υπάρχει, θα συνεχίζει να επηρεάζει μέχρι να νιώσουν οι άνθρωπο τον εαυτό τους. Την ακεραιότητα μέσα τους.

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Πιστευω παντου υπαρχει το θετικο και αρνητικο..σε ολη την γη,το θεμα ειναι απο ποια οπτικη το βλεπουμε...
Οπως παραδειγμα στους μαγνητικους πολους ενος μαγνητη,της γης,γυναικα-αντρας και αλλα πολλα παραδειγματα που υπαρχουν γυρω μας..
Ισοροπια θα λεγα κ οχι κακο η καλο..

[img]4.bp.blogspot.com/_GsOfctqVvXc/TNv1vQ6tseI/AAAAAAAAEL0/Qbf4udBA75Y/s1600/Ying-Yang.jpg[/img]

[Θοδωράκος]

Τι να σας πω παιδιά... εγώ πιο πολύ το βλέπω ως εξίς:

Υπάρχουν οι δύο πόλοι (καλό/κακό, θετικό/αρνητικό, αρσενικό/θυλικό κλπ κλπ), αλλά ο δρόμος του ανθρώπου είναι να τα συνενώσει σε ένα Όλον. Πιστεύω ότι σε αυτήν την διάσταση ήρθαμε για να βιώσουμε την δυαδικότητα και να ξαναβρούμε τον δρόμο μας προς την Ένωση.

Το μυαλό, η απλή λογική έχει μάθει να σκέφτεται με αντίθετα, τα οποία τα συγκρίνει και βγάζει σχέσεις/λόγους. (’ραγε τυχαία οι αρχαίοι έλληνες χρησιμοποιούσαν την λέξη "λόγος" για να περιγράψουν και τις σχέσεις μεταξύ αρηθμών - κλάσματα; ) Και έτσι γεννά αντίθετα και πόλους. Το μυαλό έχει μάθει έτσι, έχει ανάγκη να σκέφτεται έτσι. Και από εκεί ξεκινάνε τα περισσότερα προβλήματα...

Μέσα στην διαδρομή του ανθρώπου είναι να σταματήσει να σκέφτεται με αυτόν τον τρόπο, και να υιοθετήσει την λογική την συνέννωσης. Σχηματικά το βλέπω κάπως έτσι: αν οι δύο πόλοι είναι τα δύο άκρα μίας γραμμής, η αλήθεια δεν βρήσκεται ανάμεσά τους, αλλά πέρα από αυτήν την γραμμή. Και έτσι σχηματίζεται ένα τρίγωνο:

. . . . . . ένωση
. . . . .. / . . . .\
. . . . ./ . . . . . .\
. . . . / . . . . . . . \
θετικό --------- αρνητικό



Όλα αυτά φυσικά δεν είναι παρά δικές μου απόψεις.

[Fotinoula]

Οπως παραδειγμα στους μαγνητικους πολους

είχα πολλές φορές την απορία τι σημαίνει πόλωση και τι πολικότητα, αν τα λέω σωστά, δλδ την διαφορά τους

γιατι το μεν, η πόλωση, είναι μέρος όπως αναφέρει ο Θοδωρής και η Σοφία, της διαχωριστικότητας εντός μας και είτε το πουμε κολαση - παράδεισο, είτε θετική - αρνητική ενέργεια, το ίδιο και το αυτό είναι, αλλαξε ο μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς

αλλά η διάσταση που ζουμε έχεις πόλους, βάσει Νόμου

εκείνο που μέσα μου ένοιωσα είναι ότι όλα εδώ εκδηλώνονται διττά και αυτό είναι μέρος του Θεού, και αυτή είναι η εμπειρία που έρχεται να αποκομίσει η Ψυχη, τους πόλους μέσα της να ενώσει

η αλήθεια είναι ότι όταν το ένοιωσα αυτό με βοήθησε και με βοηθάει να νοιώσω αποδοχή για την ενσάρκωση μου και όλες τις εκδηλώσεις σαν μέρος Ενός σχεδίου

[eudemonia]

Είναι η σκέψη που βιώνω τον τελευταίο καιρό:

Όσο σκεφτόμαστε με τους όρους «θετική» και «αρνητική» ενέργεια, τόσο είμαστε δέσμιοι της δυικότητας.

Τι θα πει «μετατρέπω την αρνητική σε θετική ενέργεια»; Το πρόβλημα δεν είναι ότι υπάρχει η αρνητική ενέργεια, το πρόβλημα είναι ότι ακόμα και στην ενέργεια σκεφτόμαστε τελικά δυικά, διαχωριστικά. Βάζουμε ταμπέλες και ό,τι πριν ονομαζόταν «καλό», τώρα λέγεται ότι «έχει θετική ενέργεια», και ό,τι πριν ονομαζόταν «κακό», τώρα λέγεται ότι «έχει αρνητική ενέργεια». Και έτσι διαιωνίζονται πρότυπα και προκαταλήψεις, από τα οποία και προσπαθούμε ταυτόχρονα να απαλλαχθούμε.

Έτσι, οτιδήποτε είχε «αγιοποιηθεί» από την κοινωνία, λέγεται ότι έχει «θετική ενέργεια». Είτε αυτό είναι συνήθειες, είτε πράξεις, αντικείμενα, καταστάσεις, επιθυμίες. Και οτιδήποτε παλαιότερα καταδικαζόταν ως αμαρτία, τώρα λέγεται ότι έχει «αρνητική ενέργεια». Και το ειρωνικό είναι ότι οι ίδιοι άνθρωποι που εναντιώνονται στα κοινωνικά και θρησκευτικά πρότυπα της «αμαρτίας», είναι οι ίδιοι που μοιράζουν τον κόσμο σε «θετική» και «αρνητική» ενέργεια. Κοινώς, κάνουν το ίδιο πράγμα που έκανε και οι κοινωνία και η εκκλησία, απλά πλέον χρησιμοποιούν άλλο όνομα.

Και εκεί που προσπαθείς να απαλλαγείς από ενοχές και πρότυπα που έχουν γραφτεί βαθιά μέσα στα κύτταρά σου, έρχεσαι αντιμέτωπος με τις ίδιες πάλι ενοχές, μόνο που τώρα δεν είναι ότι φοβάσαι μην σε τιμωρήσει ο θεός και η κοινωνία, αλλά φοβάσαι μήπως… σπιλώσεις το ενεργειακό σου πεδίο με την αρνητική ενέργεια… Και όπως πριν έτρεχες σε εξομολογήσεις και εκκλησίες, έτσι και τώρα τρέχεις σε θεραπευτές και ματζούνια…

Τι πιστεύω: δεν υπάρχει «θετική» και «αρνητική» ενέργεια. Η ενέργεια είναι μία, και έχει ονόματα όπως Αγάπη, Συνειδητότητα, Αυτογνωσία.

Όταν πορεύεσαι με αυτές τις αξίες, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα.

Τότε γιατί κάποια πράγματα μας «αδειάζουν», μας «βαραίνουν», μας «γεμίζουν αρνητική ενέργεια»; Είναι μέσα μας εκεί που κάτι δεν πάει καλά, και όχι έξω. Κάτι στο περιβάλλον πυροδοτεί μία διεργασία μέσα μας, όπου ξυπνάνε παλιές μνήμες, πρότυπα, συμπεριφορές, «πρέπει» και προκαθορισμένες συναισθηματικές αντιδράσεις. Και αντί να επιλέξουμε να αντιμετωπίσουμε τα βάθη της ψυχής μας, επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο: ρίχνουμε το φταίξιμο στην «αρνητική ενέργεια» και απομακρυνόμαστε όσο πιο γρήγορα μπορούμε από την οποιαδήποτε επιρροή της.

Και έτσι μπαίνουμε σε ένα ατελείωτο κυνηγητό «θετικής ενέργειας», προσπαθώντας πάση θυσία να αποφύγουμε το οτιδήποτε το «αρνητικό».

Ε λοιπόν εγώ πιστεύω ότι ο κάθε άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος από κοινωνίες, θεούς και ενέργειες να κάνει όλα αυτά τα «βρωμερά» και «αρνητικά» πράγματα και να μην είναι «αμαρτωλός». Και όλες του οι επιθυμίες έχουν το δικαίωμα να εκφραστούν, όσο «αμαρτωλές» και εάν είναι. Και όσα «θετικά» πράγματα και εάν κάνει, δεν πρόκειται να βρει την ηρεμία και την ισορροπία του, εάν δεν αποδεχθεί τον εαυτό του στην ολότητά του.

Είναι αυτός ο δυισμός που γεννά της ενοχές, και είναι οι ενοχές που σταματάνε την εξέλιξη του ανθρώπου.

Και έτσι είναι...

[ARTYADIS]

Γειά σου Μιχαήλ! Συμφωνώ με τον Θοδωρή αλλά και με σένα!