Θυμάστε που σας είχα πει ότι οι άνθρωποι, όταν βρεθούν σε θέση ισχύος, γίνονται ίδιοι με τους ισχυρούς που κάποτε τους συνέθλιψαν?
Παρατηρώντας...ερευνώντας...εύκολα μπορεί να φτάσει κανείς σ' αυτήν την αλήθεια, αρκεί να έχει ανοιχτούς τους πνευματικούς του ορίζοντες...
Να αναζητά την εξαθλίωση σε όλες τις δομές της κοινωνίας μας και να μην στέκεται στα φαινόμενα...
Θυμάστε που σας είχα πει ότι δεν πιστεύω σε κανέναν πολιτικό, αφού οι πολίτες δεν έχουν αλλάξει?
Θυμάστε που σας είχα πει ότι έχω μνήμες από την δική μου έρευνα Ζωής και πως μέσα από αυτήν την πορεία έφτασα σε διαπιστώσεις που δεν αμφισβητούνται, ούτε από τον πιο ακραίο αμφισβητία?
Παρατηρούσα και οι μνήμες καταγράφηκαν...Μετά σβήστηκαν, γιατί η Ζωή μου με μετέτρεψε σε Πολίτη ενός άλλου Βασιλείου...
΄Εμειναν μόνο οι κοινωνικές δομές, σαν μια ψευδαίσθηση μέσα μου, που μπορεί να προάγει μόνο τον πιο άθλιο και ψεύτικο εαυτό ενός Ανθρώπινου ΄Οντος, που μεγάλωσε μέσα σε μια ηθική που καμία σχέση δεν έχει με το ΄Ηθος
...όταν τα παιδιά, γίνονταν γονείς με την σειρά τους
...όταν οι επαναστάτες, γίνονταν κυβερνήτες με τη σειρά τους
...όταν οι υπάλληλοι, γίνονταν διευθυντές με την σειρά τους
...όταν οι μαθητές, γίνονταν δάσκαλοι με την σειρά τους
.
Είχα γράψει το 2008 στο φόρουμ του Πολιτικού καφενείου
« Οι πολιτικές πεποιθήσεις με αφήνουν αδιάφορη. ΄Οχι χωρίς αιτία βέβαια
Επεξεργαζόμενη κομβικά σημεία στην ζωή μου, άρχισα να αποκωδικοποιώ τα συναισθήματα που με πίεζαν και με αρρώσταιναν.
Η κοινωνία, η αδικία, η φτώχια, η ασθένεια, όλα έγιναν για μένα λόγος να θέλω να μπω στην μάχη, να παλέψω ενάντια σε ένα «άδικο» σύστημα και στην συνέχεια να παραιτηθώ από αυτήν την μάχη, αναγνωρίζοντας το σύστημα σαν πιο «δυνατό» από εμένα. Γιατί είδα, ότι όποιοι έμπαιναν σ αυτό, γινόντουσαν ίδιοι!!!!
Και δεν αναφέρομαι μόνο στην πολιτική της κοινωνίας. Αναφέρομαι σε οποιαδήποτε μορφή εξουσίας, αρχής γενομένης από τους γονείς μας.
Βία και εξουσία οι γονείς! Τα παιδιά αποτελούσαν γι αυτούς τρόπο, για να εκδηλώσουν την δύναμη τους, και είδα ότι, όταν τα παιδιά γίνονταν γονείς με την σειρά τους, αναπαρήγαγαν την ίδια εξουσιαστική δύναμη ελέγχου!
Το ίδιο είδα και σε ανθρώπους που μάχονταν για τα ιδανικά μιας κοινωνίας ίσων δικαιωμάτων, πως άφηναν μετά την εξουσιαστική δύναμη να τους ελέγχει και να τους απομακρύνει από τα ιδανικά της αγνότητας και της ενότητας.
Δεν με πείθει κανείς πια, ότι κάνει μάχη ενάντια στο σύστημα. Γιατί μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, που μελέτησα την ζωή μου, ανακάλυψα ότι οι άνθρωποι διαχωρίζονται αρχικά, για να γίνουν πανομοιότυπα με ότι κατηγορούσαν τελικά, όταν τους δόθηκε η ευκαιρία να συνδράμουν σε μια κοινωνία ισότητας και αγάπης.
Τα παιδιά με τους γονείς, οι μαθητές με τους καθηγητές, οι υπάλληλοι με τους διευθυντές, οι πολίτες με τους κυβερνώντες.
Παράλληλα όμως ανακάλυψα, αναγνωρίζοντας το πρώτα στον εαυτό μου, ότι η λανθασμένη πεποίθηση για την ζωή, είχε ρίζες μέσα μου, ήταν δική μου η εσωτερική κοινωνία της αδικίας και του διαχωρισμού, και αυτήν πρόβαλα σε κάθε μου πράξη »
Θυμάμαι τότε την δολοφονία του Αλέκου Παναγούλη
Συνέθλιψε σχεδόν όλον τον ελεύθερο κόσμο Εγινε ο ήρωάς μας ο επαναστάτης και ο αγωνιστής
Και τώρα σκέφτομαι, ευτυχώς που τον δολοφόνησαν πάνω στον κολοφώνα της μάχης του προς την Ελευθερία
Γιατί, ίσως λέω ίσως, αν ζούσε να ήταν σήμερα ένας ακόμα ΑΘΛΙΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ που έγινε αυτή η εξαθλιωμένη μαριονέτα, μέσα από το σύστημα που ο ίδιος πολέμησε
Για μια ακόμη φορά επιβεβαιώνεται ο Δρόμος μου, η Αλήθεια και η Ζωή που δεν βρίσκεται μέσα στην μάχη για την ελευθερία, όταν η ελευθερία είναι μόνο μια φαντασίωση και δεν έχει προλάβει να γίνει όραμα
Και είναι αυτή η Ελευθερία που αποδομεί τα όνειρα και τους εφιάλτες των μικρών, απογοητευμένων εαυτών του «ανθρωπάκου», ώστε να μπορέσει μέσα από τα συντρίμμια του, να κατανοήσει την Ζωή του ΑΝΘΡΩΠΟΥ
θεέ μου...
Παραθέτω εδώ την επιστολή της Σεμίνας σε έναν πρώην αγωνιστή
Ανοιχτή επιστολή στον Χρήστο Παπουτσή για ένα βίντεο ροής κι έναν Σωκράτη
Tue, 19/07/2011 - 18:30
Αγαπητέ Χρήστο
θέλω να σου πω πολλά αυτόν τον καιρό, αλλά τελικά αποφάσισα να σου γράψω γράμμα. Γνωριζόμαστε πολύ καλά από την εποχή της Πλειστοκαίνου, ήτοι από τον καιρό που ήμουν ρεπόρτερ στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ της Πανεπιστημίου κι εσύ στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, στον όροφο κάτω από μάς.
Η μνήμη, λένε οι νευροεπιστήμονες είναι κάτι σαν βίντεο ροής, που ''φορτώνεται'' με γεγονότα, εικόνες, πρόσωπα και σκέψεις. Όταν ενεργοποιείς μια ανάμνηση, ενεργοποιείς συγχρόνως και κάποια απ' αυτά που συνέβαιναν γύρω απ' αυτήν, την ώρα που σχηματιζόταν...
Σε θυμάμαι λοιπόν, να μας επισκέπτεσαι συχνά στα γραφεία μας, παρέα με τον Αρκούδο, για να φέρετε κομματικές ανακοινώσεις, καταγγελίες για την κρατική βία και την επάρατη δεξιά, καλέσματα σε διαδηλώσεις για την παιδεία και τα αντιλαϊκά μέτρα, να παρακαλάς τον Γιομπαζολιά να ''περιποιηθεί'' τα κείμενα κι όταν αυτός έλειπε, τον Μπακουνάκη, την Νταιλιάνα, την Μαυρογένη, την Παγώνη, εμένα... Θυμάσαι; Μαχητικός και πάντα με πλήρη επαναστατική εξάρτυση, μούσια και μαλλιά και με απέχθεια ιδιαίτερη στις αυθαιρεσίες των δυνάμεων καταστολής.
Είπα ''δυνάμεις καταστολής'' και το βίντεο ροής που λέγαμε πιο πριν, σε δείχνει -τριάντα τόσα χρόνια μετά- να δίνεις εντολή να ρίξουν ληγμένα δακρυγόνα σε διαδηλωτές. Σε δείχνει να θέτεις -μέσω των ΜΑΤ- σε ισχύ το σχέδιο ''Βίαιης καταστολής και διάλυσης συγκεντρώσεων'' και τη χρησιμοποίηση 2.860 δακρυγόνων...
(Χρήστο, όταν πηγαίναμε μαζί παλιά σε διαδηλώσεις, αυτοί οι φασίστες όπως τους έλεγες, δεν μας έριχναν ποτέ πάνω από 500... ’σε που τα περισσότερα τα έτρωγε ο Καραμπελιάς!) Πολύ αίμα παλιέ μου φίλε, πολλά ανοιγμένα κεφάλια και σπασμένα πλευρά και πολύ προκλητικές οι δηλώσεις σου μετά.
Αν αυτό συνέβαινε τότε, που φορούσες το αμπέχωνο, τα γένια σου ήταν μαύρα και σου είχε ο Λαλιώτης υπόκρουση τα Κάρμινα Μπουράνα, φαντάζεσαι πώς θα αποκαλούσες τον αρμόδιο υπουργό; Εσύ λοιπόν, Υπουργέ μου όχι μόνο αιματοκύλισες τις Τετάρτες του Συντάγματος, αλλά σε πληρώσαμε και ακριβά για να μας δείρεις. Πάνω από 1.100.000 ευρώ ΜΑΣ κοστίζει, για να φροντίσεις ΕΣΥ να κυλήσει το αίμα των διαδηλωτών.
Όμως παρασύρθηκα, (είναι που έχουμε να μιλήσουμε και πάνω από 20 μήνες...) άλλο είναι το θέμα μου σήμερα, για άλλο αίμα θέλω να σου μιλήσω. Για το αίμα του Γκιόλια. Ξέρω ότι ξέρεις. Σχεδόν όλοι ξέρουμε ότι ξέρεις. Ξέρεις και το ποιός έδωσε την εντολή και ποιοί ήταν οι εκτελεστές του. Και ο προκάτοχός σου ήξερε.
’κου Χρήστο, δεν σκοπεύω μ' αυτό το κομμάτι να υπερασπιστώ τον Γκιόλια. Θέλω όμως να ξέρω, θέλω να μου πεις την αλήθεια. Ποιός τον ήθελε νεκρό και γιατί; Ήταν πολιτικός, δημοσιογράφος, επιχειρηματίας, ποιός διάολος ήταν; Για ποιό λόγο του έκλεισαν το στόμα; Γιατί ένα χρόνο τώρα δεν μιλάει κανείς; Ποιός απαιτεί αυτήν την ομερτά; Οι έρευνες και του Χρυσοχοίδη και οι δικές σου (άν έγιναν ποτέ...) πού οδήγησαν; Πόσα τηλέφωνα έπεσαν κι από πού, για να κλείσει το θέμα πριν καν ανοίξει;
Χρήστο, πρέπει να ξέρεις ότι λέγονται πολλά για τον τρόπο διεξαγωγής αυτών των περίφημων ''ερευνών''. Όσοι σε υπερασπίζονται λένε πως είναι πολύ θολό το τοπίο για να μπορέσεις να βρεις άκρη και παραείναι τοξικό το θέμα για να ''ανοίξει''. ’λλοι πάλι θεωρούν ότι εκτελείς υπάκουα, εντολές σιωπής (όχι απαραίτητα από πολιτικά κέντρα)...
Νάτο πάλι το βίντεο ροής... Σε δείχνει να κρατάς, σε πορεία, τη ματωμένη σημαία του Πολυτεχνείου κι εμένα να φωτογραφίζω.
Στο όνομα αυτής της σκηνής, μπορείς να πεις την αλήθεια; Γιατί σου είπα, ξέρω ότι ξέρεις. Σκότωσε το Σωκράτη, αυτός που νομίζω;
Υ.Γ.Αν ποτέ μου πεις την αλήθεια, θα λυπηθώ μόνο για ένα πράγμα, που δεν θα την ακούσει από το στόμα σου ο συνάδελφος μου, που τα παλληκάρια σου φρόντισαν με μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης, να χάσει την ακοή του.
Το τελευταίο πράγμα που άκουσε, ήταν εκείνο το δικό μας σύνθημα ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ... Δεν το θυμάσαι όμως, ε;
Σεμίνα
Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που θυμούνται...
εγώ "πολεμάω" πια για την Αγάπη...
η μόνη μάχη που χρειάζεται να κάνουμε πρώτα, είναι αυτή με τους εαυτούς μας...Τους πολλούς και φοβισμένους...
http://youtu.be/0lbOqdeTAUQ
