Ετσι μου είπαν
Και εγώ τους πίστεψα
Πάντα αυτοί οι δύο δρόμοι ανοίγονταν μπροστά μου και εγώ πάντα δεν ήξερα τι να επιλέξω Το καλό το ένιωθα κακό, και το κακό το ένιωθα καλό
Εκανα πάντα το κακό για τους άλλους!
Βρε τι ήταν κι αυτό
Ποια μοίρα με οδηγούσε
Αναγνώριζα, πέρα από κάθε αμφιβολία, τις δεύτερες σκέψεις των ανθρώπων που επέλεγαν το καλό ήταν πάντα το κακό επιλεγμένο μέσα σ αυτές
Φρικαρα
Θεέ μου μόνο εσύ μπορείς να με βοηθήσεις Ανοίγω μέσα μου σε εσένα μόνο! Ελα στα πιο αγνά μου όνειρα Δεν με νοιάζει πως θα έρθεις, αρκεί να έρθεις!
Και ήρθες σαν κεραυνός και αστραπή ΄Ηρθες σαν βροχή και σαν χώμα ΄Ηρθες σαν φωτιά ΄Ηρθες σαν Ουρανός και Γη
Για να μου αφαιρέσεις το δικαίωμα της επιλογής
Μόνο έτσι μπορούσα να σε νιώσω σαν Αλήθεια
Γιατί τώρα με βάζεις πάλι στην διαδικασία να επιλέξω? Τι δεν βλέπω? Τι δεν νιώθω?
Σαγαπώ...όπως και να έχει! Δεν ξέρω να κάνω κάτι άλλο
Δεν απορρίπτω
Δεν αποδέχομαι
Μόνό «επιτρέπω» πια
Χωρίς δεύτερες σκέψεις, γιατί κι αυτές πάντα πρώτες ήταν!
Τις ξέρω όμως καλά...Ξέρω τι κάνουν οι άθλιες...
Υπάρχουν εκεί, γιατί ξέρουν ότι δεν θα τις αποδεχτούμε...Έίναι έξω από το μαζικό αυτές, αλλά δημιουργημένες από αυτό...
Είναι οι σκεπτομορφές του καθενός μας...΄Οτι απορρίπτουμε σαν μη σωστό, χωρίς όμως επιχειρήματα...
Γιατί τελικά κανείς δεν έχει τα αυθεντικά επιχειρήματα να τις κατευνάσει...Κανείς δεν γνωρίζει με απόλυτη σαφήνεια το καλό και το σωστό, πέρα από το μαζικό...
Το μαζικό λοιπόν τις δημιουργεί...Είναι σαν να σαμποτάρει τον εαυτό του. Το μαζικό ορίζει το σωστό και το λάθος, και το ίδιο ακριβώς την ίδια στιγμή ορίζει και το αρνητικό...Τον άλλο πόλο...
΄Ετσι ένας άνθρωπος διχάζεται στην ψυχή του...Από την μια έχει το μαζικό για να προχωράει τάχα με το καλό και το σωστό, από την άλλη έχει το σκοτεινό-μαζικό που σαμποτάρει τον δρόμο αυτό της υποχρέωσης...Το συνειδητό και το ασυνείδητο...
Μέσα σ' αυτήν την δίνη της Ψυχής όμως, μέσα σ' αυτόν τον εσωτερικό διχασμό, ο άνθρωπος τρελαίνεται...Χάνει την σύνδεση με τους εσωτερικούς Νόμους του Θεού...Αυτοί είναι μέσα μας...Κανείς δεν χρειάζεται να μας τους πει...
Αλλά χρειάζεται να περάσουμε από΄το μαζικό και το αντι-μαζικό από την ύλη και την αντι-ύλη, για να γνωρίζουμε βαθιά μέσα μας και πέρα από κάθε αμφισβήτηση τους Νόμους του θεού και να τους εκπληρώνουμε
Δεν υπάρχει τιμωρία...Δεν υπάρχει μομφή...
Μέσα σ' αυτήν την κατάσταση Συνείδησης, το μόνο που ορίζει έναν άνθρωπο είναι ο θεός...
Συμμετέχει στα κοσμικά και στα θεϊκά με τον ίδιο ακριβώς απόλυτο τρόπο... Υπηρετώντας την Αγάπη σου!!!
Ναι θα κάνει ο ΄Ανθρωπος όσα χρειάζεται στο φυσικό του επίπεδο, ναι θα κάνει και όσα χρειάζονται στο Συνειδητό του επίπεδο...
Χωρίς κανένα να αφήσει έξω...
Χωρίς να χάνει την αρμονία του θεού μέσα του...
σε όποιο επίπεδο κι αν βρίσκεται η Συνείδησή του, θα είναι πάντα ίδια...Ελεύθερη και ερωτευμένη!
Ο Κόσμος της δεν είναι μια μάζα κρέατος...
ο Κόσμος της δεν είναι ένας απέραντος θυμός...
ο Κόσμος της δεν είναι μια υποχρέωση...
είναι ο Κόσμος του Ανθρώπου!
Ποιος τον ορίζει? Σε ρώτησα
Μόνό η Αγάπη, μου απάντησες
Ναι καλά εύκολα το λες! Κι εγώ το ξέρω
Πως θα το μάθουν όλοι όμως?
Αφού ούτε καν αναγνωρίζουν τις δεύτερες σκέψεις του μαζικού!!! Είναι όσα τους εμποδίζουν να είναι αυθεντικοί
Δεν τις παίρνουν είδηση Δεν παίρνουν είδηση ότι πουθενά δεν είσαι εσύ μέσα τους, παρά σαν φόβος!
Δεν θέλω να επιλέγω πια Μου το αφαίρεσες το δικαίωμα!
Απλά είμαι εδώ, όσο το «εδώ» απλώνεται μέσα σου και σε περιλαμβάνει σαν αιώνιο
Πρωινές σκέψεις
Εσείς πως νιώθετε την ελεύθερη βούληση?
Εμπόδιο ή λύτρωση?
Καλημέρα με ένα λαλά να σας συντροφεύει!
http://youtu.be/WAQTE3rWqa4
