Ενα τραγούδι να αγαπάς...

[Vasoula]

ένα τραγούδι να αγαπάς....

http://youtu.be/Dn51LxzSHf0


Η ζωή είναι σαν ένα "τέρας" που δεν χορταίνει ποτέ...΄Οσο πιο πολλά του δίνεις, τόσο πιο αδηφάγο γίνεται...
Το θέμα είναι να αναρωτηθούμε γιατί χρειάζεσαι να δώσουμε τόσα πολλά από τις ελλείψεις μας…

Δεν δίνουμε τον χρόνο μας μόνο...
Αυτό που δίνουμε κυρίως είναι συναισθήματα...

...Και τα συναισθήματα είναι άτυπες συμπεριφορές που εκδηλώνονται για να κερδίσουν αυτό που τους λείπει...

Αυτοπεποίθηση...εμπιστοσύνη...αξία...αποδοχή...ασφάλεια...

Συνήθως τα συναισθήματα έχουν έλλειψη από όλες τις παραπάνω καταστάσεις συνειδησης και γι' αυτό, σε κάθε περίπτωση, ορμούν να τις κατακτήσουν, χωρίς λογική, χωρίς να υπολογίζουν το "άδειασμα"...Θέλουν οπωσδήποτε να καλύψουν τα κενά τους και γι' αυτό μας ωθούν σε πράξεις ανούσιες και χωρίς νόημα!

Δεν έχει νόημα αυτό που κάνουμε.. Τίποτα δεν μπορεί να ικανοποιήσει τα συναισθήματα...τίποτα απολύτως! Ούτε τα αποκτήματα, μα ούτε και οι συμβατικές μας σχέσεις...Συνεχώς και συνεχώς ζητάνε ικανοποίηση και δεν ικανοποιούνται ποτέ, γιατί τα συναισθήματα δεν είναι παρά ασυνείδητες καταστάσεις του μυαλού μας!

Αν προσπαθήσουμε να νιώσουμε ουσία μέσα στις πράξεις της ζωής, εκείνη θα μας ξεγλιστρά πάντα...Θα τρέχουμε από πίσω της να την προλάβουμε και θα μας κόβεται η ανάσα από το τρέξιμο...
Θα απογοητευόμαστε από το άπιαστο!
Θα φοβόμαστε αυτό που δεν θα μπορούμε να προλάβουμε!
Και όταν βλέπουμε τα χέρια μας πάντα άδεια, θα νιώθουμε ανάξιοι για κάθε προσπάθεια!

΄Ομως αν αναλογιστούμε…τι προσπαθούμε να φτάσουμε?!
Μας έμαθαν να κοιτάμε το μέλλον, αλλά δεν μας έμαθαν πως να ξεκολλάμε την ματιά μας από το παρελθόν!
Μας έμαθαν να ονομαζόμαστε λογικά όντα, αλλά δεν μας έμαθαν πως να κατακτάμε την Λογική!

΄Ολοι οι άνθρωποι ζουν με τα ένστικτα μόνο! Γι' αυτό δεν διαφέρουν από τα ζώα, παρά μόνο στο ότι μπορούν και σκέφτονται και μιλάνε, αλλά αν τους ακούσεις, αν ακούσεις τον εαυτό σου, θα καταλάβεις ότι αυτή η διαφορά δεν έχει και μεγάλη αξία στην ζωή μας...
Ξέρουμε γιατι΄?

Γιατί οι σκέψεις και οι λέξεις είναι μόνο ένα φαινόμενο...Οι πράξεις των ανθρώπων δεν ορίζονται από το φαινόμενο όμως, αλλά από το ένστικτο! Και αυτό αμύνεται κάθε φορά, γιατί δεν έχει επαφή με την Ψυχή, δεν μπορεί να νιώσει παρά μόνο τον χρόνο και τον χώρο που εκδηλώνεται, κρατώντας πάντα τις μνήμες του φόβου, για όσα το έκαναν άνθρωπο!

Η Ψυχή μας μόνο έχει μνήμες από την Ανθρώπινη ΄Υπαρξη...Μέσα σ' αυτές λειτουργούν οι Νόμοι του θεού, αυθόρμητα...Και έχει εκείνη την δύναμη να βιώνει την πολικότητα, χωρίς να αφήνει τα ένστικτα να την οδηγούν στην πόλωση...Σωστό-λάθος...καλό-κακό!

Η Ζωή έχει αξία, μόνο όταν την βιώνεις σαν αιωνιότητα!

Αλλιώς, η ζωή βιώνεται σαν περιορισμός που συνεχώς καλείσαι να καταλύσεις για να ελευθερωθείς, αλλά δεν το καταφέρνεις ποτέ!
΄Οχι γιατι δεν μπορείς...Αλλά γιατί σου έμαθαν να μην θέλεις!

Δεν πρέπει να διαφέρουμε οι άνθρωποι μεταξύ μας…

Ετσι κάνουμε όλοι τα ίδια ανούσια πράγματα, απλά για να γλιτώσουμε την επίκριση της διαφοροποίησης! Για να γλιτώσουμε από τις ενοχές μας για κάθε τι που νιώθουμε διαφορετικό, βιώνουμε όλοι μια ζωή χωρίς νόημα…Αυτή είναι η δικαιολογία μας για την ασθένεια και η αναγκαιότητά μας για τον θάνατο!

Και ύστερα θυσιάζουμε όσα «κερδίσαμε» για να αποκτήσουμε πάλι αυτό που χάσαμε…Την ίδια μας την Ζωή!

Μάλλον μας διαφεύγει η Αλήθεια της Ζωής…Εδώ δεν ήρθαμε μόνο για να κάνουμε παιδιά και να δουλεύουμε για να αποκτήσουμε το οτιδήποτε…
Αυτά είναι απλά τα περιεχόμενα του φυσικού κόσμου…
Και ο φυσικός κόσμος έχει την ιδιότητα να πολώνει τις αξίες μας και κυρίως να πολώνει την ουσία μας…Αγάπη – Φόβος!

Θεός ή σατανάς? Είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε, μόνο όταν μέσα μας έχουμε την ανάγκη να νιώσουμε τον θεό και αποσυμβολίσουμε την χρησιμότητα του σατανά…

Μέχρι τότε ο θεός θα είναι αυτό που μας απομακρύνει από το μεγαλείο της Ανθρώπινης ΄Υπαρξης! ΄Ετσι για να έχει και χρησιμότητα ο σατανάς…

[Ellaki]

Συνεχώς και συνεχώς ζητάνε ικανοποίηση και δεν ικανοποιούνται ποτέ, γιατί τα συναισθήματα δεν είναι παρά ασυνείδητες καταστάσεις του μυαλού μας!

........ασυνείδητες καταστάσες του μυαλού μας χε χε χε
πόσες φορές πληγώσαμε ανθρώπους..........για ικανοποιήσουμε το συναίσθημα
πόσες φορές απαρνηθήκαμε το θεό...........γιατί δεν μας ικανοποίησε το συναίσθημα
πόσες φορές καταδικάσαμε τον εαυτό μας...........γιατί δεν μπόρεσε να μας ικανοποιήσει το συναίσθημα

Και ύστερα θυσιάζουμε όσα «κερδίσαμε» για να αποκτήσουμε πάλι αυτό που χάσαμε…Την ίδια μας την Ζωή!

πόσες φορές θυσιάσαμε τη Ζωή

[ΙΩΑΝΝΑ]

Μάλλον μας διαφεύγει η Αλήθεια της Ζωής…Εδώ δεν ήρθαμε μόνο για να κάνουμε παιδιά και να δουλεύουμε για να αποκτήσουμε το οτιδήποτε…
Αυτά είναι απλά τα περιεχόμενα του φυσικού κόσμου…
Και ο φυσικός κόσμος έχει την ιδιότητα να πολώνει τις αξίες μας και κυρίως να πολώνει την ουσία μας…Αγάπη – Φόβος!

Θεός ή σατανάς? Είμαστε ελεύθεροι να επιλέξουμε, μόνο όταν μέσα μας έχουμε την ανάγκη να νιώσουμε τον θεό και αποσυμβολίσουμε την χρησιμότητα του σατανά…

Μέχρι τότε ο θεός θα είναι αυτό που μας απομακρύνει από το μεγαλείο της Ανθρώπινης ΄Υπαρξης! ΄Ετσι για να έχει και χρησιμότητα ο σατανάς…

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Αυτοπεποίθηση...εμπιστοσύνη...αξία...αποδοχή...ασφάλεια...

Δηλαδη τα παραπανω συναισθηματα που πολλες φορες κυνηγαμε εστω ασυνειδητα μας κρατανε πισω απο αυτο που πραγματικα ειμαστε?
Χμμ δεν ξερω αν το εθεσα σωστα το ερωτημα.

[Giotoula]

Έτσι όπως το καταλαβαίνω όλα αυτά έχουν σχέση με τους "άλλους".
Είναι εξαρτώμενα από τους γύρω μας.
Είμαστε όμως όπως μας σκιαγραφεί ο περίγυρος;
ή απλά Είμαστε;

[Vasoula]

Αυτοπεποίθηση...εμπιστοσύνη...αξία...αποδοχή...ασφάλεια...

Αυτά δεν είναι συναισθήματα, αλλά αιτίες για να δημιουργούνται ασυνείδητα συναισθήματα...

Η έλλειψη αυτοπεποίθησης πχ. σε κανει να ζητάς επιβεβαίωση...ασυνείδητα θα πράττεις έτσι ώστε να την λαμβάνεις από τους άλλους!

Η έλλειψη εμπιστοσύνης σε κάνει να ζητάς ασφάλεια...

και πάει λέγοντας!

Αν συλλάβεις τον εαυτό σου την ώρα της πράξης, τότε μόνο μπορείς να καταλάβεις την ασυνείδητη παρόρμηση που έχει επέμβει στην σκέψη που μπορεί να είναι (ή μάλλον είναι) διαφορετική...

Δηλαδη τα παραπανω συναισθηματα που πολλες φορες κυνηγαμε εστω ασυνειδητα μας κρατανε πισω απο αυτο που πραγματικα ειμαστε?

Ποιός γνωρίζει αυτό που πραγματικά είναι άραγε, προτού αναγνωρίσει με ειλικρίνεια τον εσωτερικό του κόσμο?
Συνήθως γνωρίζει αυτό που νομίζει πως είναι, γιατί δεν μπορεί να έχει έλεγχο στο ασυνείδητο!

Κάποιος μπορεί να νομίζει ότι είναι ηθικός πχ., αλλά οι πράξεις του να είναι ασύμβατες με την ηθική του...

Τα λογια έχουν μεγάλη απόσταση από τις πράξεις των ανθρώπων, γιατί νοητικά όλοι γνωρίζουν τον θεό, ουσιαστικά όμως λίγοι τον νιώθουν μέσα τους!

Τα συναισθήματα μας ελέγχουν ασυνείδητα και σκιαγραφούν ένα μέρος του εαυτού μας που δεν γνωρίζουμε συνειδητά και έτσι αυτό που νιώθουμε τις περισσότερες φορές είναι δυσαρμονικό...

Αν δεν γνωρίζουμε τον ασυνείδητο εαυτό μας, δεν μπορούμε να αλλάξουμε το δυσαρμονικό...Απλά το συνηθίζουμε!

Λέμε "έτσι θα είναι, αφού είναι για όλους"!!! Και μένουμε εκεί κρίνοντας πάντα τις συμπεριφορές των άλλων, θεωρώντας ότι εκείνοι μας προκαλούν την δυσαρμονία...

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Και τι γινεται οταν μιλαμε για τα ιδια συναισθηματα ομως αυτα να πηγαζουν απο διαφορετικες αιτιες απο τις συνηθισμενες που ξερουμε η ετσι τουλαχιστον μας εχουν μαθει.
Δηλαδη οχι απο ελειψη των παρακατω αλλα το αντιθετο.
Ειναι ασυνειδητα αυτα τα συναισθηματα και με αυτη τους την μορφη?

Πχ..Αυτοπεποιθηση
Να την νιωθουμε χωρις να χρειαζεται να μας επιβεβαιωση καποιος απο τις πραξεις μας.
Να νιωθουμε αυτοπεποιθηση επειδη δεν νιωθουμε την αναγκη να μας επιβεβαιωση καποιος γιαυτο που ειμαστε.
Εμπιστοσυνη..
Οχι γιατι την αναζηταμε απο τους αλλους να μας εμπιστευτουν απλα επειδη την νιωθουμε στον εαυτο μας η για τους αλλους.
Αξια..
Χωρις να περιμενουμε καποιον εξωτερικο παραγοντα να μας δωσει αξια αλλα γιατι το νιωθουμε οτι αξιζουμε.
Αποδοχη.
Να μην χρειαζομαστε να μας αποδεχτουν οπως αυτοι θελουν παρα μονο να εχουμε αποδοχη εμεις του εαυτου μας οπως ειναι πραγματικα.
Ασφαλεια
Να νιωθουμε ασφαλεια σε αυτα που κανουμε η των γεγονοτων που ερχονται στην ζωη μας.
Αν και η ασφαλεια χμμμ δεν ξερω ειναι πολυ δυσκολο να την νιωσει κανεις με ολα αυτα γυρω μας.


Στο τι πραγματικα ειμαστε σιγουρα δεν ειναι ευκολο να το μαθουμε αλλα γιαυτο επιλεξαμε τον δρομο μας..για να μαθουμε.(ελπιζω)

[Vasoula]

Τασούλη όλα αυτά που αναφέρεις είναι πια συνειδητές καταστάσεις στην συνείδησή μας! Η πνευματική ωριμότητα δεν είναι ασυνειδητη πια, ούτε στην σφαίρα της πλάνης!

Δύσκολο ναι, αδύνατο όχι!

εξαρτάται πάντα από τις πιο συνειδητές επιλογές μας..

να ΕΙΣΑΙ ή να φαίνεσαι!

[O_ΑΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ]

Ενταξει τωρα το πιασα

[rosalia]

Τα λογια έχουν μεγάλη απόσταση από τις πράξεις των ανθρώπων, γιατί νοητικά όλοι γνωρίζουν τον θεό, ουσιαστικά όμως λίγοι τον νιώθουν μέσα τους!

Πόσο δίκιο έχεις!

[Μάνος]

Αυτοπεποίθηση...εμπιστοσύνη...αξία...αποδοχή...ασφάλεια...
Συνήθως τα συναισθήματα έχουν έλλειψη από όλες τις παραπάνω καταστάσεις συνειδησης και γι' αυτό, σε κάθε περίπτωση, ορμούν να τις κατακτήσουν, χωρίς λογική, χωρίς να υπολογίζουν το "άδειασμα"...Θέλουν οπωσδήποτε να καλύψουν τα κενά τους και γι' αυτό μας ωθούν σε πράξεις ανούσιες και χωρίς νόημα!

Με αυτά και μ' αυτά έχουμε γεμίσει πληγές... ...Που όλο τις ξύνουμε και όλο ματώνουν...

Μας έμαθαν να κοιτάμε το μέλλον, αλλά δεν μας έμαθαν πως να ξεκολλάμε την ματιά μας από το παρελθόν!
Μας έμαθαν να ονομαζόμαστε λογικά όντα, αλλά δεν μας έμαθαν πως να κατακτάμε την Λογική!

Η Ζωή έχει αξία, μόνο όταν την βιώνεις σαν αιωνιότητα!
Αλλιώς, η ζωή βιώνεται σαν περιορισμός που συνεχώς καλείσαι να καταλύσεις για να ελευθερωθείς, αλλά δεν το καταφέρνεις ποτέ!
΄Οχι γιατι δεν μπορείς...Αλλά γιατί σου έμαθαν να μην θέλεις!

[Μάνος]

Ετσι κάνουμε όλοι τα ίδια ανούσια πράγματα, απλά για να γλιτώσουμε την επίκριση της διαφοροποίησης! Για να γλιτώσουμε από τις ενοχές μας για κάθε τι που νιώθουμε διαφορετικό, βιώνουμε όλοι μια ζωή χωρίς νόημα.…Αυτή είναι η δικαιολογία μας για την ασθένεια και η αναγκαιότητά μας για τον θάνατο!

Μας έχουνε κάνει να φοβόμαστε τη διαφοροποίηση τόσο σε εμας όσο και στους άλλους. Αν την συναντήσουμε στον δρόμο μας, την κατακρίνουμε και την λιθοβολούμε, θεωρώντας πως εμείς που ανήκουμε στο κοπάδι είμαστε αυτό που πρέπει να είμστε βάσει των κοινωνικών στερεοτύπων... Μας έχουν δώσει για κληρονομιά ένα κάρο ενοχές για κάθε τι που νιώθουμε διαφορετικό με απότέλεσμα να μη βιώνουμε τη ζωή μας... Να μην είμστε σε θέση να την βιώσουμε!!! ...Και το χειρότερο είναι πως νομίζουμε πως την βιώνουμε! Να γελάσω τώρα ή μετά;;;
Πώς λοιπόν το ΕΔΩ και το ΤΩΡΑ να έχουν υπόσταση...;;;
Βρε δε μου πάτε στατσακίδια λέω εγώ; ΩΣ ΕΔΩ ΗΤΑΝ!!!

[Vasoula]

μας έμαθαν Μάνο μου...
κι εμείς χρειάζεται να ξεμάθουμε...ή μάλλον καλύτερα να επιτρέψουμε στην νέα πληροφορία να μας γεμίσει...

και εκεί είναι η δυσκολία...γιατί χρειάζεται αγάπη και υπομονή για να εντάξεις μέσα σου κάτι νέο. Τούτη την επίμονη προσπάθεια είναι που δεν αντέχουν οι περισσότεροι άνθρωποι, γιατί είναι πονεμένοι και θέλουν άμεσα αποτελέσματα επί του πόνου...
Βιάζονται από την μια, από την άλλη δεν θέλουν και να προσπαθήσουν...Συνήθως απογοητεύονται πρόωρα και τα παρατάνε...

Θα σου πω ένα παράδειγμα, που το λέω στην αρχή της αυτογνωσίας...

Σκέψου, λοιπόν, όταν γεννήθηκες οι γονείς σου να σου είχαν δέσει τα χέρια πίσω...
Τα πάνω άκρα, λοιπόν, όσο μεγάλωνες, ήταν μη υπαρκτά για τον νου σου...Έκανες τις περισσότερες κινήσεις αυτοεξυπηρέτησης με τα πόδια...

και σκέψου όταν έφτανες στα 20 χρόνια σου, να ερχόταν μια Βάσω και να σου έλυνε τα χέρια...Να σου έλεγε ότι έχεις πάνω άκρα και μπορείς να τα χρησιμοποιείς...Και εσύ έβλεπες δύο ξύλα να κρέμονται, αντί για χέρια...
Κατ' αρχήν θα χρειαζόταν να εμπιστευθείς και να πιστέψεις την πληροφορία ότι κι εσύ έχεις χέρια, όπως όλοι οι άνθρωποι, αλλά δεν θα έφτανε μόνο αυτό...Θα χρειαζόταν να προσπαθήσεις με επιμονή να ξαναεντάξεις τα χέρια σου στο σώμα σου. Με ασκήσεις, με μασάζ και φυσικοθεραπεία και με πολύ πολύ προσπάθεια, επιμονή και κυρίως Θέληση...Θα χρειαζόταν να έχεις Θελήσει να χρησιμοποιήσεις τα χέρια σου, ενόσω η συνήθεια θα σε έκανε να χρησιμοποιείς τα πόδια (η ευκολία)

Φέρε τώρα αυτήν αγκύλωση μέσα σου...Για να αντιληφθείς, πόση προσπάθεια χρειάζεται για να αποβάλεις τις πεποιθήσεις, τα πρότυπα και τους φόβους, που σου έφεραν ψυχική δυσλειτουργία και να εντάξεις μέσα σου νέες πληροφορίες για το τι Είσαι...

Οι περισσότεροι άνθρωποι λύνουν τα προβλήματά τους μέσω της συνήθειας...υπερβαίνουν τον ψυχικό πόνο, βρίσκοντας διεξόδους, όπως βρήκες και εσύ ενόσω τα χέρια σου ήταν δεμένα...Δεν σε πονούσαν τα δεμένα χέρια, αφού μπορούσες να αυτοεξυπηρετηθείς... τον αρχικό παιδικό πόνο τον είχες ήδη ξεχάσει και ζούσες πια με την συνήθεια του δεν έχω πάνω άκρα...

Σκέψου λοιπόν και παραπέρα, αν όλοι σχεδόν οι γονείς είχαν δέσει τα χέρια των παιδιών τους και μόνο λίγοι άνθρωποι είχαν χέρια...Τότε ίσως δεν θα μπορούσες καν να με πιστέψεις όταν σου έλεγα ότι κι εσύ έχεις χέρια, αν όλοι οι άνθρωποι γύρω σου δεν είχαν λειτουργικά χέρια...
Τότε θα είχες να παλέψεις και με την Πίστη...και με την Εμπιστοσύνη...και με την Θέληση...και με την ατομική προσπάθεια...και με το Θάρρος να αντέξεις την διαφοροποίηση από τους πολλούς.

Και τότε οι άνθρωποι ξέρεις τι λένε? Ουφ κουράστηκα!
Οι περισσότεροι τουλάχιστον...

δυστυχώς!

[ΙΩΑΝΝΑ]

[Θοδωράκος]

Οι περισσότεροι άνθρωποι λύνουν τα προβλήματά τους μέσω της συνήθειας...υπερβαίνουν τον ψυχικό πόνο, βρίσκοντας διεξόδους, όπως βρήκες και εσύ ενόσω τα χέρια σου ήταν δεμένα...

Σημαντική υπενθήμιση για έναν χθεσυνοβραδυνό (ή μάλλον σημεροξημερωματιανό) προβληματισμό μου...