Με τη μυηση ανοιγουν τα καναλια, γενικα συντονιζομαστε με υψηλες δονησεις αγαπης και φωτος. Ως αποτελεσμα η ιδια η διαδικασια της μυησης αυξανει τις δονησεις μας.
Πώς γινεται ομως να αυξησει κανεις τις δονησεις και να ανοιξει τα καναλια χωρις ενα σχετικο επιπεδο ηθικης αναπτυξης. Ρωταω γιατι βλεπω πολλους ανθρωπους που δινουν ρεικι και δεν ειναι τοσο ανεπτυγμενοι ηθικα (σ αυτους εντασσομαι και εγω καμια φορα, πχ μεσα απο εγωισμο, θυμο, κλπ.
Απο την αλλη συναντω ατομα πραγματικα αξιολογα απο καθε αποψη που μεταφερουν βεβαια θετικη ενεργεια, δηλαδη με την παρουσια τους και μονο σε κανουν να νιωθεις υπεροχα, κι ομως δεν εχουν καμια σχεση με ενεργεια.
Για να καταλαβετε την απορια μου, οταν ενα ατομο ειναι ηθικα ανεπτυγμενο και αγαπα και συμπνα, τοτε αυξανονται οι δονησεις του. Οταν ομως αυξανεται η συχνοτητα του, τοτε δεν ειναι φυσικο να ανοιγουν και τα καναλια, αρα το ατομο εκεινο να βιωνει και να νιωθει την ενεργεια ή να βλεπει αυρα?
Γιατι το να νιωθεις την ενεργεια ή την αυρα ή το να επικοινωνεις με οντοτητες του φωτος προυποθετει υψηλες δονησεις. Κι ομως, αλλα ατομα οχι και τοσο συνειδησιακα ανεπτυγμενα, μεσα απο την οποια μυηση αυξησαν τις δονησεις τους. Και αν και δεν εκαναν προοδο στη συναισθηματικη και ηθικη ωριμανση, παρ ολ αυτα εγιναν καλοι θεραπευτες.
Ελπιζω να βγαλατε ακρη!!!



Ευχαριστω
