Μια βαθιά εσωτερική δύναμη τους έκανε (και τους κάνει) να ανυψώνουν τα μάτια τους στην θεότητα και να ταπεινώνονται και είναι η μοναδική στιγμή που μπορούν να μετανοήσουν
Τι σημαίνει όμως «μετανοώ»?
Κυριολεκτικά σημαίνει μετακινώ τον νου μου
Δηλαδή αλλάζω τις σκληρές μου πεποιθήσεις και ανοίγομαι προς μια άλλη κατανόηση, διευρύνομαι και μου επιτρέπω να δω τα πράγματα από μια άλλη οπτική.
Η μόνη ευκαιρία του ανθρώπου να «μετανοήσει», είναι όταν κατανοήσει
Ο υλικός μας Κόσμος ωθεί τον άνθρωπο σε μια απαράμιλλη μοναξιά, μέσα στο «εγώ» του. ΄Ολες μας οι σκέψεις και οι πράξεις στρέφονται γύρω από τον εαυτό μας, γιατί ότι σκεφτόμαστε και πράττουμε, θέλουμε να έχει αποδέκτη εμάς.
Ακόμα και σε πράξεις που προορίζονται για τους άλλους, στην προσπάθειά μας να εκφράσουμε την θρησκευτική μας συμπόνια, η κρυφή επιθυμία, τόσο κρυφή ώστε να μην την γνωρίζουμε ούτε εμείς οι ίδιοι, είναι να γίνουμε σημαντικοί, τρέφοντας την αυτό-ικανοποίησή μας.
Η χριστιανική θρησκεία, δυστυχώς, για πάνω από 2000 χρόνια, υπόθαλψε την άγνοια και μετάτρεψε το θρησκευτικό αίσθημα στα βάθη της ανθρώπινης ψυχής, σε μια απαράμιλλη εγωιστική πεποίθηση σωτηρίας, ερεθίζοντας τα πάθη των ανθρώπων, μέσα από τα πιο βαθιά ένστικτα του φόβου.
Η ανάγκη των ανθρώπων να μετανοήσουν, βρήκε έναν τοίχο από σκληρές εντολές και τιμωρίες, από την χριστιανική θρησκεία, ώστε να τους φέρει σε πράξη μεταμέλειας, βίαια και χωρίς αντίληψη. Η μεταμέλεια δεν είναι εσωτερική ανάγκη, αλλά γίνεται για την σωτηρία της ψυχής μας, την οποία ρίχνουμε, με τις συμπεριφορές μας, στο πυρ της κόλασης.
Ποτέ ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει να «σωθεί» από τον Εαυτό του, κυνηγώντας τον διάβολο στις κρυψώνες του.
Ποτέ ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει να ανακαλύψει την θειότητά του, σκοτώνοντας τον διάβολο στον αδερφό του.
Ποτέ ο άνθρωπος δεν θα μετανοήσει, συνεχίζοντας την συμμετοχή του στο δράμα μιας μάχης, που η θρησκεία μετατόπισε έξω από τον εαυτό του.
Ποτέ ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει να κατανοήσει τον εσωτερικό του κόσμο, αν συμμετέχει στα μυστήρια του χριστιανισμού, χωρίς να γνωρίζει τι σημαίνει μύηση.
Τα φρικτά εγκλήματα της χριστιανικής θρησκείας, δεν συνομολογούνται στο αίμα αθώων ανθρώπων που έχυσε, ούτε στο κάψιμο των συγγραμμάτων που περιείχαν την αρχέγονη γνώση των ανά τους αιώνες μυστών Το χειρότερο, το φρικτότερο έγκλημά της είναι ότι βάσισε το δόγμα της, όχι στην θεία διδασκαλία ενός Ανθρώπου, αλλά στις παγανιστικές θρησκείες των π.Χ. χρόνων, προσθέτοντας και το χειρότερο δηλητήριο που μπόρεσε ποτέ να εφεύρει ένα ανθρώπινο σκοτεινό μυαλό, τον σατανά και την κόλαση του!
Σκοτώνοντας μέσα σε κάθε χριστιανό την αυθεντική Αγάπη, την θεία κατάσταση του Εαυτού του, εμπόδισε την Θεία Χάρη να αγγίξει κάθε άνθρωπο, μετατρέποντάς τον από ΄Ανθρωπο σε ζώο, ώστε να «χωράει» στο «μαντρί» που του ετοίμασε
Προετοίμασε εύκολα το σκηνικό της παράστασης, κρύβοντας επιμελώς από τους πιστούς τον αληθινό, παντοτινό και αιώνιο Θεό, αφήνοντας τους ανθρώπους στο έλεος του μη αγαθού δρόμου
Το χειρότερο όμως που συνέβη όλα αυτά τα χρόνια είναι ότι η πολιτισμική εξέλιξη του ανθρώπου, τον έκανε να αμφισβητήσει τον θεό και να απομακρυνθεί ακόμα περισσότερο από την Θεία Χάρη του Πνεύματος, μην αντέχοντας, σαν νοήμον ον, τα φρικτά ψέματα που έθρεψαν τους προπάτορές του, κλείνοντας τον νου του σε οτιδήποτε περιείχε την λέξη «θείο»
Τα ιστορικά στοιχεία που παραθέτονται στο βιβλίο της Blavatsky δεν σηκώνουν μεγάλη αμφισβήτηση, ακόμα κι αν η ίδια ήταν μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα.
Κάθε χριστιανός, πριν παραδοθεί στην συμβολική του συμμετοχή στα θρησκευτικά του καθήκοντα, ας νιώσει βαθιά μέσα του την θεία διδασκαλία του Ανθρώπου, που πάλεψε όσο κανένας άλλος, για την Αλήθεια, τον Δρόμο και την Ζωή, μέσα από την θεία Αγάπη και την Αρετή.
Εχουμε χρέος να «μετανοήσουμε» για να παραδώσουμε τον θείο Κόσμο στις επόμενες γενιές, αγνό, αυθεντικό και ειρηνικό, έτσι όπως του αξίζει.
Iσις Αποκαλυμμένη
Τόμος Β, Βιβλίο 1
Η.P. BLAVATSKY
Εκδόσεις ΙΑΜΒΛΙΧΟΣ
Στο δεύτερο τόμο του έργου της, με γενικό τίτλο «Θεολογία», η συγγραφέας ανιχνεύει την ιστορική βάση των θρησκειών με έναν τρόπο απαράμιλλο, υποδεικνύοντας την κοινή τους ρίζα στο θρησκευτικό ένστικτο του ανθρώπου. Επίσης φέρνει στην επιφάνεια στοιχεία που πολλές φορές, εσκεμμένα, αγνοήθηκαν ή συνεχίζουν να αγνοούνται από τους πνευματικούς αρχηγούς των θρησκειών, ιδιαίτερα της καθολικής εκκλησίας.
Οι έρευνες των σύγχρονων ιστορικών, σε έναν μεγάλο βαθμό, έρχονται να επιβεβαιώσουν τις απόψεις της Μπλαβάτσκι και να τη δικαιώσουν ως προς τις απόψεις της, παρ΄όλο που καταγράφηκαν στον 19ο αιώνα.
΄Ετσι το έργο της γίνεται επίκερο, σήμερα που η διαμάχη για τον ρόλο της εκκλησίας μέσα στο σύγχρονο κράτος έχει φουντώσει και απ ότι φαίνεται θα απασχολήσει αρκετές από τις επερχόμενες γενιές.
Και σας θυμίζω, πως εκφράζει σήμερα η εκκλησία τον Δρόμο της Αγάπης στους ανθρώπους
Αρχιεπίσκοπος: Ούτε ένα ευρώ δεν πρόκειται να λάβετε από την Εκκλησία
